دیدگاه زیبا و تأثیرگزار زلیخا عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
چیزی که در مورد مالیات درک کردم الان، نگاه متفاوت بهش هستش، نگاهی که حالمون رو خوب می کنه، نگاهی که بیشتر به صلح می رسیم، نگاهی که واقعیته، حقیقته!
درسی که در این مکتب گرفتم، تغییر زاویه ی نگاهم به مسائله!
نگاهی که جامعه به مالیات داره، و تا دقایقی قبل در درون منم بود، این حس که انگار مجبوری پولت رو بدی بره، به زور ازت میگیرن و تو چاره ای نداری، حس خوبی نبود این نگاه، دیدن نیمه ی خالی لیوان بود، درسته نیمه ی خالی لیوان هم واقعیته، نیمه پر لیوان هم واقعیته! این من هستم که انتخاب می کنم به کدام نیمه توجه کنم تا حرص نخورم، تا احساس قدرت داشته باشم نه ناتوانی و ناچاری، احساس صلح و دوستی داشته باشم با خودم و شرایطم و در نهایت احساس خوب که منجر میشه به شکرگزاری از خداوند برای نعماتش!
درکی که بهم الهام شد این بود که، تصویر کنید پدر خانواده، درآمدی داره، مقداری از اون برای مخارج خونه صرف میشه، مقداری رو میده به همسرش، مقداری به فرزندانش، در کل اون درآمد برای رفاه و آسایشش خرج میشه! حالا اینو در اسکیل Scale بزرگتر ببینیم، درآمدی که ما داریم، مقداریش رو برای مخارج داخل خونه صرف کنیم و مقداریش رو برای مخارج بیرون از خونه، اونم در نهایت منجر میشه به آسایش، رفاه و لذت و در کل زندگی راحت! زندگی ما فقط داخل خونه نیست که، بیرون خونه هم هست، پس من مقداری از این درآمدم رو واریز می کنم که برای تفریحات و امکانات بیرون از خونه ی من صرف بشه.
اصلا یک لحظه احساس کردم، خونه ی من فقط در چارچوب ملک من، نیست، خونه ی من یک شهره! خونه ی من یک کشوره! خونه ی من کل کره زمینه! اینطوری نیست که مبلغی که به عنوان مالیات دارم پرداخت می کنم از دست میدم، نه، اونم داره برای خونه ی من خرج میشه! این نگاه چقدر حسم رو به همین یه کلمه (مالیات) بهتر کرد! چقدر حالم خوب شد از وجود نعمتی به نام مالیات! اصلا چقدر نعمته که من پول واریز کنم و گروهی به نام دولت یا شهرداری، این زحمت رو بکشن و طبق تجربه و توانایی هایی که دارن این چنین زمین ها و تفریحات و شرایط برامون درست می کنن. تصور کنید اگه چنین نعمتی نبود، یعنی برای تفریحمون مجبور بودیم خودیم شروع کنیم و چنین پارکی بسازیم اول، بعد بریم یه شنایی کنیم، یه تابی بخوریم، یه دوچرخه سواری یا اسکوترسواری یا هر ورزشی داشته باشیم! چقدر سخت میشد برامون! و الان این حالت، یعنی واریز مبلغی به نام مالیات، الان یه نعمته برامون، چقدر توی زمان ما صرفه جویی کردن، چقدر کارهایی که باید خودمون انجام میدادیم برای دقایقی خوش گذرانی، اونا به دوش کشیدن! واقعا از ته دلم خوشحال شدم که شرایط فراهمه ما مالیات بدیم، و اونا چنین بهشتی رو برامون بسازن!
از طرف دیگه احساس کردم مالیات، چیزی جز انفاق نیست، جز خمس و زکات نیست! چیزی جز گسترش جهان نیست!
این میشه دیدن نیمه پر لیوان! حالا که باید مالیات بدیم، چرا اینطوری به مالیات نگاه نکنیم تا به احساس رضایت برسیم؟!
خدایا شکرت برای هدایت هات، برای تغییر زوایه ی دیدم در این مسئله، شکرت برای عزیزانی که دارن خوب زندگی می کنن و جهان رو برای ما زیبا کردن، شکرت برای تمام نعماتی که بهم دادی و من به جای شکرگزاری، به اشتباه و از روی نادانی دارم ناشکری می کنم، دارم کفر میگم! خدایا هدایتم کن از شاکران باشم، چشمانم رو بینا کن، قلبم رو باز کن، تا آگاهی هات رو درک کنم و قدرتی عطا کن تا آموخته هامو دائمی عمل کنم!
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
برای دیدن سایر قسمت های این سریال، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD188MB12 دقیقه
سلام به همگی
چقدر قشنگه این تصاویری که با درون از نمای بالا گرفتید..
چه چمن های سبز و صاف و یکدستی!
جالبه من همین الان توی شکارهای امروزم داشتم از نکات مثبت محوطه ای می‌نوشتم که روبرومه. و الان که نشانه ام رو زدم دقیقا به همچین محیطی هدایت شدم…
خدایا خودت هدایتم کن چیزهایی که باید رو بنویسم..
چقدر زیبا و تمیز و مرتبه این محوطه:)
خداروشکر میکنم.
یکسال پیش این موقع، شرایطم با الان قابل مقایسه نبود. خیلی چیزا به ظاهر خوب بود، ولی من راضی نبودم. دانشگاهی می‌رفتم که با اینکه دانشگاه خوبی بود و استادای خوبی هم داشت، ولی اصلا خواسته ی من نبود. احساس می‌کردم لیاقتم خیلی خیلی بیشتر از ایناست…
و امسال، الان اون لیاقت به واقعیت پیوسته…
خدایا شکرت.
الانم رو که با یکسال پیش مقایسه میکنم میبینم که خیلی فرق کردم، ولی چون همیشه توقعم بالاتره شاید خیلی درست متوجه نشم کجا بودم و الان کجا هستم.
الان در کمتر از یک هفته ی دیگه فقط و فقط به لطف خداوند یکتا و اینکه در هر مرحله هدایتم کرد به زیبایی و آسانی، به دانشگاهی می‌رم که از هر لحاظی با شرایط پارسال من غیر قابل مقایسه‌ست…
فقط یه چیزی،
من این مدت از اول امسال تا حالا سه بار به یه مسافرت مشابه رفتم و هر بار دارم حس میکنم بهتر از دفعه ی قبلم شدم.
ولی سرعت نتایج و شدتش خیلی خیلی می‌تونه بهتر باشه.
چجوری؟
با تعهد بیشتر خودم.
چرا نتایج من بیشتر از چیزی که الان هست نشده؟
چون هرزگاهی تعهدم رو رها کردم و افول کردم و هر بار باید مدتی رو صرف برگشت به نقطه ی قبلم می‌کردم، بنابراین من نیمی از این زمان رو فقط به دنبال جبران بودم.
ایرادی بر خودم نمی‌گیرم، همینکه چنین نتیجه ای به لطف خدای مهربان خلق شده و هر سه ماه بهبود در خودم حس میکنم خودش یه پیشرفته واقعا. پیشرفتی که قسم می‌خورم اگه با این مسیر آشنا نبودم هرگز حتی در مدت چند سال هم حس و ایجاد نمی‌کردم.
ولی بنظرم حالا که دارم میبینم این مسیر چقدر تا حالا برام برکت داشته و توی یکسال منو از کجا به کجا رسونده،
خیلی نامردیه اگه تعهد بیشتری براش بخرج ندم… نامردی در حق خودم.
بنده ی خوب خدا! تو که میبینی این مسیر تا حالا چقدر برات خوب بوده و چقدر شرایطت رو تغییر داده، چرا وجودت رو بهش نمی‌بندی و با تمام قوا ادامه اش نمیدی؟؟؟؟
ادامش بده روژینا جانم، ادامش بده!
تو تا حالا هر نتیجه ای بدست آوردی فقط به خاطر مسیر استفاده آگاهانه از قانون بوده.
همت کن، عزم بلند بذار، پیگیر باش،
ببین که نتایج چطور در عرض یه مدت خیلی خیلی کوتاه تر کن فیکون میشه.
به خداوند اعتماد کن، اون هدایتت میکنه، همونطوری که تا حالا کرده…
خدایا کمکم کن هر روز و هر لحظه به خودم یادآوری کنم که چقدر نتیجه دیدم از این مسیر و هر نعمتی هست به خاطر همین راهه.
خدایا هدایتم کن به دیدن بیشتر و بهتر نعمت هام.
عزمم رو بلند کن، ایمانم رو قوی کن و بهم کمک کن که راه درست رو قوی تر و محکم تر ادامه بدم.
از خودت کمک میخوام که تو تنها یاری کننده‌ای…
خدایا شکرت…
سپاسگزارم استاد برای این تصاویر زیبا و عالی…
هر جا هستید شاد، پیروز، سلامت و پر از حس سپاسگزاری عمیق قلبی باشین؛)))
خدایا شکرت…