سریال زندگی در بهشت | قسمت 198 - صفحه 11

سلام. درود بر استاد عزیز و خانم شایسته مهربان،الان که این کامنتو‌ می نویسم یک روز بعد از دیدن این فایل بسیار زیبا ،از این بهشت رویایی،که هروقت هر فایلی میزارید من و پسر ده ساله ام با تمام وجود می شینیم می بینیم ولذت می بریم ،و محاله که یک فایل رایگان و دانلودی باشه و من چندین و چند بار ندیده باشم .این غیر از دوره هایی هست که تهیه کرده ام و به امید خدای مهربان این مسیر زیبا را دارم ادامه میدهم .من ۴۵ سالمه و بزرگترین پاشنه آشیل و اولین ترمز من برای رسیدن به هر خواسته ای این سن شده وهنوز هم بامنه، ۱۵ سالم‌ بود میتونستم بهترین کشتی باشم مربیانم اینو بهم میگفتن تو حتی میتونی بری تیم ملی ،میگفتم دیره واسه من ،دانشگاه بودم دوستانم ،هم کلاسیهام میگفتن برو کلاس بازیگری رشد میکنی ،میگفتم دیره ،بازیگری باید از بچگی بری .اینکه بارها و بارها نوشتم و‌فکر کردم و برای خودم منطقی کردم ،و مثال زدم‌افرادی که در سن من بودن‌و‌به موفقیتهای بزرگ و‌اهداف و رویاها شون رسیدن ولی متاسفانه همیشه فکر می کنم‌که من روز به روز دارم پیر میشم و دیگه فرصتی نیست،اینه که استاد میگن پاشنه های آشیل همیشه با شما هستن و ازبین نمیرن ،فقط عوض میشن .یادمه زمانی که

۸ یا۹ سالم بود و توی روستا زندگی می کردم . بزرگترین آرزویم این بود که یک دوچرخه می داشتم‌ولی این خواسته من در درجه هزارم خانواده قرار داشت و خانواده ما اینقدر پرجمیت بود که اصلا کسی اهمیت نمی داد به خواسته های ما،غیر از برادر بزرگم که دانشگاه شریف تهران درس میخوند ،وهمیشه می گفت ایندفعه بیام برات دوچرخه میارم،اونموقع هم مثل الان نبود که تلفنی باشه یا اینترنتی و برادرم هم نمیتونست زودبه زود بیاد و یا اینکه من‌بتونم باهاش در تماس باشم و بهش یاد آوری کنم و برادرم‌سالی دوبار وسط ترم و تابستون میومد و‌ در این مدت ما هیچ ارتباطی باهاش نداشتیم جز بعضی اوقات از طریق نامه ،تمام فامیل ما هم‌ اونایی که شهر بودن‌ یک نفر هم‌تلفن خونگی نداشت ،این مسائل باعث شده بود که من ۸ ماه انتظار بکشم ،تازه برادرم موقعی که میومد میدیدم تنها چیزی که باهاش

نبود دوچرخه من بود ،این در حالی بود که من در این مدت کلی رویا پردازی می کردم دوچرخه بخرم از اینجا میرم از اونجا می رم ،خواهر ،برادر کوچکمو‌ میزارم روی ترک میبرم اینجا ،اونجا .یادمه یکبار من رفته بودم روستایی که کنار جدا اصلی بود و منتظر ماشین بودیم که با پدرم بریم شهر ،من دیدم ،یه پسری با یه دوچرخه اونموقع که پشتشون یک تکیه گاه بلند داشت. اومد و رفت از یک سرابی (چشمه بزرگ) که اونجا بود رد شد و یک ملاقه بلند دستش بود و از روی دوچرخه پیاده نشد از همونجا زد توی آب نوشید و رفت ،و من تا ماهها همش با خودم می گفتم اگه دوچرخه ام بیاد من هم‌میرم از سر چشمه اینجوری با ملاقه میزنم تو آب و آب میخورم‌.تا امروز که ۴۵ سالمه و تا حالا ده تا ماشین عوض کردم ایرانی و خارجی ،سواری ،شاسی بلند .و‌چندین خونه دارم ،ولی هیچ وقت به این فکر نکرده بودم که به این خواسته زمان بچگیم‌برسم .و بیست سال پیش که تهران دانشجو بودم ،دانشگاه آمد مسیر خیابان کارگر شمالی (امیراباد ) تا دانشگاه را مسیر دوچرخه کرد و دوچرخه با قیمت خیلی پایین در اختیار دانشجوها قرار میداد ،ولی باز من هیچ اقدامی نکردم ،چون می ترسیدم و هیچوقت یاد نگرفته بودم.،اون موقع

خیلی دوست داشتم که یک ۲۰۶ سفید که تازه اومده بود داشته باشم ولی اصلا نمیتونستم ، بعدها که وضعیت مالیم خوب شد با اینکه میتونستم‌ماشین گرونتر و بالاتر بگیرم ولی رفتم ۲۰۶ سفید گرفتم و حدود یکسال سوار شدم و فروختم‌ و به قول استاد از این خواسته ام رد شدم . هر چند که من اون زمان و در اون شرایط آرزو یش را داشتم ، باز هم از دوچرخه بگم . قبلا گاهی وقتا می رفتیم پیست دوچرخه چیتگر و دوچرخه کرایه می کردیم و من تا حدودی دوچرخه سواری یاد گرفتم‌،نه اینکه راحت باشم .من در این مدت بهترین دوچرخه ها با توجه به سن پسرم از بچگی واسش خریدم و حتی برای دختر کوچکم .ولی هیچ وقت جرآت نکردم‌واسه خودم بگیرم و خیلی وقتا پسرم را میبردم پارک‌ و خودم همش می افتادم دنبالش ،و همسرم میگفت یکی هم واسه خودت بگیر که باهم‌ ورزش کنید دیگه لازم نیست نگران این هم باشی ،به قول خانم شایسته می گفتم این داره لذت میبره من هم حال می کنم .یا اینکه حالا دوچرخه چیه😀 تا اینکه دیروز که این فایل ارزشمند را دیدیم و لذت بردیم . با خودم فکر کردم گفتم‌من پس کی باید دوچرخه سواری را خوب یاد بگیرم ،دیدم‌من هیچوقت دوچرخه ای که مال خودم باشه سایز خودم باشه نداشتم .گفتم‌خوب خرید یک دوچرخه الان برای من خیلی راحته ،چرا من این خواسته دوران بچگیم را تیک نزم‌.امروز ۵شهریور ۱۴۰۰ با اینکه جمعه بود و اکثر مغازه ها تعطیل بودند ،رفتم سایت کلی اطلاعات در مورد مدلها و سایز دوچرخه گرفتم ،و بعد از رفتم‌ .خوشبختانه مغازه های معروف باز بودند ،رفتم‌و به هر کدومشون میگفتم بهترین و بزرگترین سایز دوچرخه ات کدومه. چون من ۱۱۰ کیلو و ۱/۹۴ قدم هست همگی کوچک بودن فقط یکی گفت این مارک راداریم فقط کمی گرونه گفتم چنده گفت ۱۳۰۰۰۰۰۰ گفت ترمزش هیدرولیکه فلانه ،گفتم همینو میخام ،کارت کشیدم آوردم‌. بچه ها اگه بگم‌امروز غروب یکی از بهترین ساعات زندگی من بود با پسرم رفتیم دوچرخه سواری اینقدر شاد بودیم ،پسرم می گفت بابا توی این چند سال تا این اندازه از دوچرخه سواری لذت نبردم از اینکه با تو بودم‌،یعنی لذتی که از این رسیدن به خواسته بچگیم بردم از خرید ماشینهایی که خریدم نبرم .عاشق موتور سواری هستم و‌چون بلد نیستم خیلی می ترسم حتی پارسال میخواستم برای اینکه راحت بتونم موتور سوار بشم یک موتور چهار چرخ بگیرم ،ولی تحقیق کردم دیدم اجازه نمیدن بیاد خیابان به همین دلیل منصرف شدم .ولی امروز تصمیم گرفتم به امید الله در چند ماه آینده وقتی که دوجرخه فول ،فول شدم و تکاملم را طی کردم موتور هم بگیرم و کلی لذت ببرم ، چه لذتی داشت امروز .چقدر خوشحال بودم . همش میگفتم چرا این همه مدت خودمو از این لذت محروم کرده بودم.. الهی شکر .ممنونم خدا ممنونم استاد عزیزم و خانم شایسته .خدا نگهدارتون.