سریال زندگی در بهشت | قسمت 212

سلام سلام

سلام استاد عزیزم بهترین وزیباترین وخووش کلامترین استاد دنیا ‌.

سلام بر بانوی زیبا .بانوی همه حن حریف این خانواده سبز .

سلام دوستان خوب وحرف گوش کن .

سلام بر خودم که هستم وخدا رو کنار رویاهام دعوت کرده وباهم چای مینوشیم .

وسپاسگذاریم .

من بابت خدای ووهابیتش و…..

وخدا بابت بودن درکنار این خانواده پر الوهیت

سپاسگذارم

ودر میان خواندن کامنت ها به کامنتی رسیدم که از ته دل لذت بردم ودارم کیف میکنم که چه خوب به این کامنت هدایت شدم .

سپاسگذارم خدایم

کامنت بهترین وزیبا قلم بدست آقای ابودر دایی عزیز ممنون از مکتوب هایت دوستوخوبم

سلام

نجوا یک معیار است ، خیلی نگران آن نباشیم ، اگر وجود دارد ، به آن دلیل است که ما هنوز به اندازه یِ کافی وجود نداریم ، به آن دلیل است که هنوز ما به اندازه یِ کافی تنظیم نشده ایم ، به آن دلیل است که ما از ریل اصلی و از راههای ورود به خواسته خارج شده‌ایم ، به آن دلیل است که از حوالی و قلمرو احساسات خود دور شده ایم ، و این معیار یک نشانه و یک علامت برای ماست ، ما در طول روز یا باید به خواسته بیاندیشیم و از مسیر لذت ببریم ، یا به غیر خواسته ، آن زمانی که به غیر خواسته متمایل هستیم ، همان زمان ، زمانِ بازیِ نجوا هاست ، و قاعدتاً بودن آنها ، کیفیت زندگی ما را تر و تازه می‌کند ، قرار نیست که تمام فصلها بهار و گل و بلبل باشد قرار است حتماً زمستان و برف و بورانی باشد حتماً تابستان و گرمایی باشد ، اما این بستگی به دید و نگرش ما دارد که در تمام فصل ها متناسب با آن ، زندگی ، لذت و خوشبختی را استخراج کنیم ، تلاش نکنیم که کاری کنیم که نجواها نباشد ، تلاش نکنیم که کاری کنیم زمستانی نباشد ، زمستان و ذخیره برف ها روی کوه‌ها برای ماندگاری زمین و محصولات نیاز است ، نجواها در هر مرحله از زندگی برای اینکه ما سر سبز تر بشویم نیاز است و رفته رفته با طی کردن تکامل ما از نجواها به نفعِ خود استفاده می کنیم

زمانی که ذهنمان بیکار است و بی خواسته است ،

و متوجه و درگیر چیزی که می‌خواهیم ، نمی‌شود

یا متوجه و درگیر خواسته‌های مان نمی‌شود ،

نجواها سر و صدایشان و سرودهایشان آغاز می‌شود ،

وقتی به چیزی که دوست داری دقت و توجه می کنی ،

در آن زمان ، توجه و دقتت از چیزی که نمی خواهی ، برداشته می‌شود ،

اما همچنان آن چیزی را که نمی خواهی ، در بعضی مواقع آزارت می دهد ، چون هنوز جمعیت نجواها کاسته نشده است و هنوز به باورِ آن خواسته نرسیده ای ،

و تا کی این پروژه ادامه دارد ؟

تا زمانی که تو آن چیزی را که دوست داری را باورش کنی ،

در آن زمان است که توجه و دقت از آن چیزی که نمیخواهید برداشته می شود و اتوماتیک وار ذهن درگیر آن چیزی که می‌خواهیم ، می‌شود

اینجا سر و کله‌ی از نجواها نیست

اینجا باورهای خلق گونه تو سرعتش از نجواها پیشی گرفته است

و تا زمانی که دقت و توجه ات بر چیزی باعث میشود که آن چیز اذیت میکند ، هنوز آن چیز جزءِ ساختارِ باورهایِ توست پس باید جایگزینی برای آن بیابید

و آرام آرام به سمت چیزی که می‌خواهید ، جاری شوید

تا به باور آن برسیم

اینجاست که همیشه باید بدانیم در هر لحظه از زندگی خود رویا داشته باشیم

حتی برای بعد از مرگِ خود نیز باید رویا داشته باشیم

چون فرکانسها و همین اشعه های فکری ما از بین نمی‌روند ناپدید نمی‌شوند

همیشه هستند

همیشه جزء ساختار روحی مان باقی می مانند

اینگونه زمان نمی تواند ما را آزار دهد

اما هر لحظه ای که شما رویا نداشته باشید

تنها با دو چیز دست و پنجه نرم می کنید

یا این که مُرده اید

یا اینکه با نجواها همدست شده اید

????????????

در واقع میزانِ وجودِ نجواهایِ ذهن ، شدت پاشنه یِ آشیلِ ما را، به ما نشان می دهند ، وقتی که ساختمان ذهن ما پروپا قرص به ایده‌ها و به اهداف و رویاها و آرزوهای خود دلخوش کرده است ، فرصتی برای نجوا ها باقی نمی ماند ، اما کسانی که همچون آب در یک جا راکد هستند و جهش و حرکتی را به خود نمی دهند ، به دلیل آن است که به شدت درگیر نجواها هستند ، و باید انقلابی صورت بگیرد ، باید رویایی واردِ بازار شود ، تا جمعیتِ نجواها از هم پاشیده شود ، تا تفرقه در آنها صورت گیرد ، نیاز به توانایی خاصی نیست ، نیاز است که پُر اُمید ، در نوسان باشیم

یقیناً اگر ما به صورت مرتب و منظم

بخشی از روزمان را صرفِ تخیل کردن

تجسم کردن ، نوشتن و گفتن در مورد چیزهایی باشد

که دوست داریم وارد زندگی ‌مان شود

و دوست داریم به آن تبدیل شویم

ساختارِ ما یک سِپَر و یک اسلحه می‌شود که نمی گذارد

توجه و تمرکز ما به سمتِ نجوا ها سرایت کند.

بهترینها همیشه در لحظه به لحظه یِ زندگی تان جاری شود

????????????????????????????

سپاسگذارم

نجوا یک معیار است ، خیلی نگران آن نباشیم ، اگر وجود دارد ، به آن دلیل است که ما هنوز به اندازه یِ کافی وجود نداریم ، به آن دلیل است که هنوز ما به اندازه یِ کافی تنظیم نشده ایم ، به آن دلیل است که ما از ریل اصلی و از راههای ورود به خواسته خارج شده‌ایم ، به آن دلیل است که از حوالی و قلمرو احساسات خود دور شده ایم ، و این معیار یک نشانه و یک علامت برای ماست ، ما در طول روز یا باید به خواسته بیاندیشیم و از مسیر لذت ببریم ، یا به غیر خواسته ، آن زمانی که به غیر خواسته متمایل هستیم ، همان زمان ، زمانِ بازیِ نجوا هاست ، و قاعدتاً بودن آنها ، کیفیت زندگی ما را تر و تازه می‌کند ، قرار نیست که تمام فصلها بهار و گل و بلبل باشد قرار است حتماً زمستان و برف و بورانی باشد حتماً تابستان و گرمایی باشد ، اما این بستگی به دید و نگرش ما دارد که در تمام فصل ها متناسب با آن ، زندگی ، لذت و خوشبختی را استخراج کنیم ، تلاش نکنیم که کاری کنیم که نجواها نباشد ، تلاش نکنیم که کاری کنیم زمستانی نباشد ، زمستان و ذخیره برف ها روی کوه‌ها برای ماندگاری زمین و محصولات نیاز است ، نجواها در هر مرحله از زندگی برای اینکه ما سر سبز تر بشویم نیاز است و رفته رفته با طی کردن تکامل ما از نجواها به نفعِ خود استفاده می کنیم

زمانی که ذهنمان بیکار است و بی خواسته است ،

و متوجه و درگیر چیزی که می‌خواهیم ، نمی‌شود

یا متوجه و درگیر خواسته‌های مان نمی‌شود ،

نجواها سر و صدایشان و سرودهایشان آغاز می‌شود ،

وقتی به چیزی که دوست داری دقت و توجه می کنی ،

در آن زمان ، توجه و دقتت از چیزی که نمی خواهی ، برداشته می‌شود ،

اما همچنان آن چیزی را که نمی خواهی ، در بعضی مواقع آزارت می دهد ، چون هنوز جمعیت نجواها کاسته نشده است و هنوز به باورِ آن خواسته نرسیده ای ،

و تا کی این پروژه ادامه دارد ؟

تا زمانی که تو آن چیزی را که دوست داری را باورش کنی ،

در آن زمان است که توجه و دقت از آن چیزی که نمیخواهید برداشته می شود و اتوماتیک وار ذهن درگیر آن چیزی که می‌خواهیم ، می‌شود

اینجا سر و کله‌ی از نجواها نیست

اینجا باورهای خلق گونه تو سرعتش از نجواها پیشی گرفته است

و تا زمانی که دقت و توجه ات بر چیزی باعث میشود که آن چیز اذیت میکند ، هنوز آن چیز جزءِ ساختارِ باورهایِ توست پس باید جایگزینی برای آن بیابید

و آرام آرام به سمت چیزی که می‌خواهید ، جاری شوید

تا به باور آن برسیم

اینجاست که همیشه باید بدانیم در هر لحظه از زندگی خود رویا داشته باشیم

حتی برای بعد از مرگِ خود نیز باید رویا داشته باشیم

چون فرکانسها و همین اشعه های فکری ما از بین نمی‌روند ناپدید نمی‌شوند

همیشه هستند

همیشه جزء ساختار روحی مان باقی می مانند

اینگونه زمان نمی تواند ما را آزار دهد

اما هر لحظه ای که شما رویا نداشته باشید

تنها با دو چیز دست و پنجه نرم می کنید

یا این که مُرده اید

یا اینکه با نجواها همدست شده اید

????????????

در واقع میزانِ وجودِ نجواهایِ ذهن ، شدت پاشنه یِ آشیلِ ما را، به ما نشان می دهند ، وقتی که ساختمان ذهن ما پروپا قرص به ایده‌ها و به اهداف و رویاها و آرزوهای خود دلخوش کرده است ، فرصتی برای نجوا ها باقی نمی ماند ، اما کسانی که همچون آب در یک جا راکد هستند و جهش و حرکتی را به خود نمی دهند ، به دلیل آن است که به شدت درگیر نجواها هستند ، و باید انقلابی صورت بگیرد ، باید رویایی واردِ بازار شود ، تا جمعیتِ نجواها از هم پاشیده شود ، تا تفرقه در آنها صورت گیرد ، نیاز به توانایی خاصی نیست ، نیاز است که پُر اُمید ، در نوسان باشیم

یقیناً اگر ما به صورت مرتب و منظم

بخشی از روزمان را صرفِ تخیل کردن

تجسم کردن ، نوشتن و گفتن در مورد چیزهایی باشد

که دوست داریم وارد زندگی ‌مان شود

و دوست داریم به آن تبدیل شویم

ساختارِ ما یک سِپَر و یک اسلحه می‌شود که نمی گذارد

توجه و تمرکز ما به سمتِ نجوا ها سرایت کند.

بهترینها همیشه در لحظه به لحظه یِ زندگی تان جاری شود

????????????????????????????