سریال زندگی در بهشت | قسمت 221

به نام خدای روزی دهنده

خدایا شکرت ک با این فایل من رو ب آرامش دعوت کردی، بار دیگر یادم انداختی برای چه ب این دنیا اومدم، متن انتخابی این قسمت برای خودِ خودم بود، زندگی در لحظه حال، امروزت رو امروز زندگی کن، الانت رو الان زندگی کن.

یادم انداختی آرامش گنج واقعی مه، من اگه تو مسیر درستم اگه حالم خوبه، اگه نعمت ها میان همینجوری، اگه روونه زندگیم و اصن یادم نمیاد کی اتفاق بدی افتاده، پس تو مسیر درستی ام دیگه، پس کارم درسته دیگه.

نونت کمه؟ آبت کمه؟ سلامت هستی ک هستی، خدا رو تو قلبت داری ک داری پس چرا میزاری یه نجوای کوچولو اوج بگیره و بهشت ات رو جهنم کنه. زندگی یعنی طی کردن روند طبیعی اش، صبر داشتن، آرامش داشتن و توکل کردن.

دیدن درختان رنگارنگ و فراوان با شنیدن صدای آرامش بخش این نت خالی، دیدن این عظمت از بالا، فقط ب من میگفت ناعمه خدایی ک تو را از رحم مادرت ب اینجا رسونده چطور میشه تو رو فراموش کنه؟ خدایی ک این سیستم نظامند رو آفریده این برگا رو ببین تیلیارد تیلیارد برگ اینجاست تو همین تصویر و هیچ کدوم مثل هم نیستن، و هیچ برگی بدون اذن این سیستم از درخت نمی افته، همه چیز سرجای خودشه نگرااااان نباش.

چطور میتونم نسبت نسیان ب ذاتت بدم وقتی تو تک تک لحظات روزمره زندگی ام خودتو قدرت تو بهم نشون میدی، وقتی محبت اطرافیان و یا حتی غریبه ها میشی، وقتی احترام میشی، عشق میشی، خنده میشی، آیه هایی ک باهام حرف میزنی مستقیم.

کجا دنبال چه می گردی ناعمه جانم؟ آرام تر باش. مهم نیست از نظر بقیه موفق ب نظر برسی، تو اگر حالت خوبه، حالِ دلت عالیه در مسیر درست هستی، تو تعیین میکنی میزان خوشبختی ات رو، معیار خوشبخت بودنت بستگی داره ب حال خوبت با زندگی خودت، با همین امروزت.

من عاشق این کلبه ها در تپه های سرسبز هستم، عاشق ویلاهای چوبی هشتی شکل، با بخاری هیزمی ک چوب بندازی و صدای آتیش تو سکوت خونه بپیچه، بشینی زل بزنی ب آتیش، بری کنار پنجره اش و ب طبیعت خیره بشی و هیچی نگی، سکوت کنی و قهوه تو بخوری و زل بزنی ب کوه های پوشیده از سرسبزی.

رابطه زیبا و پر از احترام شما دو استاد عزیز رو تحسین میکنم، یاد گرفتم از شما اخلاقیات درست رو، تشکر کردن رو، احساس مهم بودن ب فرد مقابل رو چه پدر چه مادر چه قصاب و یا رفتگر محل، باید تشکر کنم از آدم هایی ک مسخر من شده اند ک با عشق ب من خدمت میکنن، تشکر از بندگان خداوند به معنی تشکر از خودِ خداوند عه، بندگانش نعمت های او ب ماست.

برای رانندگی پدرم برای وسایلی ک مادرم میخره و میاره، تشکر از خودم برای کارهای خانه ای ک انجام میدم، یاد گرفتم با عشق و صلح درون کارهای منزل رو انجام بدم، ب خودم خدا قوت میگم وقتی دست کش هارو در میارم، خودم رو تحسین میکنم وقتی لباسهایی رو با دست میشورم و کارهام رو پشت گوش نمی ندازم، نیازی ب تعریف دیگران نیست خودم ارزشمند میدونم کارهایی رو ک انجام میدم، خودم میگم ناعمه تو لایق استفاده از این دست شویی نیستی تمیزش کن و اولین نفر خودت استفاده کن و این وجودم رو پر از احساس لیاقت میکنه.

لحن آرام صحبت شما دو عزیز، خیلی یاد گرفتم و گاهی ب خودم میام می بینم ناخودآگاه شده جزوی از شخصیتم، و فکر میکنم این از اول بوده و وقتی دیگران رو می بینم مغزم ارور میده، ک چرا انقدر حرف های بیهوده؟ چرا انقدر بلند صحبت میکنن؟ چرا مسخره؟ چرا توهین؟ چرا حرف زشت و ناپسند؟ قلبم سکوت و آرامش رو میخواد فقط، فضایی ک حرف های بیهوده و صداهای بلند باشه رو نمی پسنده. مغزی آرام و آکنده از قیل و قالهای زمینی و زندگی دیگران. این ذهن حرمت داره این ورودی حرمت داره باید افکار مناسب و کمک کننده واردش بشه.

روحیه شاد و دوست داشتنی، ذوق و شوق، انرژی داشتن، با صبر و حوصله رفتار کردن، با لحنی آرام صحبت کردن، صلح درون تون، ابراز عشق با کلمه عاشقتم، عکس هاتون با چهره های خندان، عاشق طبیعت و مسافرت بودن، تمیز بودن، اهل بهبود شخصیت و رشد کردن، دو فرد مستقل و توحیدی، عشق ورزیدن بی منت، پایه تمام تفریحات، آسان گیر و مطیع شرایط بودن حتی در مسافرت، هماهنگ باهم، دو فردی ک از قبل درست هست شخصیت شون نیازی نیست ک تو بری و وارد رابطه بشی و بگی من این فرد رو درست میکنم.

نع تو توانایی تغییر کسی رو نداری، اون فرد خودش باید خودش رو بهبود بده، تو رفتار درست رو انجام بده و اعراض کن از رفتارهای نامناسب و می بینی ک اون افراد با تو برخورد کاملا متفاوتی میکنن، تو نمیخواد هیچ چیزی رو درست کنی، شرایطی رو آروم کنی، توانایی تو همینه ک تو شرایط نادلخواه هم بتونی کنترل ذهن کنی، با چیزی نجنگ هرچه بجنگی، جنگ بیشتر رو ب زندگیت دعوت میکنی. وقتی کاری از دستت برنمیاد تو شرایط های حساس بگو خب ولش کن بیا رها کنیم و ب چیز دیگه ای توجه کنم. هنرِ تو همینه. مثل اکثریت رفتار نکن، واکنش گرا نباش، آرام ِ آرام، رهای رها….