نوشته‌ی زیبا و تأثیرگزاردوست عزیزمان «امیر»، به عنوان متن انتخابی‌ِ این قسمت از سریال زندگی در بهشت، تقدیم همه دوستانی می‌شود که برای ساختن شخصیتی تصدیق کننده و تأیید کننده‌ی زیبایی‌ها و نعمتها، مصمم شده‌اند تا نمود واضحی بشوند از «صدّق بالحسنی» و شاهد زنده‌ای باشند از مفهوم فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیسْرى یعنی آنهایی که به خاطر چنین شخصیتی آسان شده‌اند برای احاطه شدن با نیکی‌ها و نعمتها.
نه فقط نوشتن درباره‌ی زیبایی‌ها و نعمتها، بلکه خواندن و تأمل در آنها نیز ما را به درک بهتری از خداوند و چگونگی هماهنگ شدن با او و قوانینش و در یک کلام، هدایت شدن و قرار گرفتن در مدار فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیسْرى می‌رساند.
سلام. عجب بازی نفس گیری. و عجب انرژی های نفس گیری. واقعا اینهمه انرژی قابل تحسینه.
راستش اگه با من بود بجای «زندگی در بهشت» اسمشو میذاشتم «زندگی به سبک بهشت».
میدونین من معتقدم این جنس آدمهاست که یه مکانی رو تبدیل به بهشت و جهنم میکنه حالا هرچقدرم که ظاهر اون مکان زیبا یا زشت باشه.
وقتی نگاه میکنم به اینهمه عشق و مودت بین استاد و خانم شایسته میتونم درک کنم که این جنس شخصیتی و رفتاری شماهاست که اونجا رو تبدیل کرده به بهشت. فک کنین دونفر دیگه رو جایگزین میکردیم تو این مکان زیبا و این دونفر از صبح تا شب بجای تمییز کاری جنگلشون، آشپزی به سبکهای مختلف، تنیس بازی کردن، گفتن عاشقتم و شنیدن منم منم و در یک کلام عاشقانه زیستن، باهم دعوا میکردن، مدام از هم دیگه آتو میگرفتن یا همدیگرو تحقیر میکردن یا در تقلا برای تغییر همدیگه بودن، اونوقت از این بهشت برین چی باقی میموند؟ بنظر منکه یه جهنم سوزان.
و احتمالا هربار که هرکدوم از اون آدمهای فرضی قصه ی خیالیمون پا میذاشت به این مکان زیبا حالش بد میشد بواسطه مرور خاطرات نازیبایی که تجربه کرده بود در این مکان.
من فک میکنم صفای یه مکان به جنس آدمهاشه. آدمهان که تعریف میکنن با رفتارهاشون، نوع نگرششون، کلامشون و نهایتا با ارتعاشاتشون که یه مکان بهشت باشه یا جهنم.
صفای پارادایس بی شک بخاطر شما عزیزانه که وجودتون پر از عشق و آزادیه و نگاهتون توحیدیه. نمیدونم ست چندم بود اما ۱۷ ۱۷ برابر بودین و استاد از ته دل گفت «خدایا خودت کمک کن» و همونجا من تو دلم گفتم استاد این ستو برد. و چهار امتیاز پشت سرهم براحتی از خانم شایسته گرفت و ست رو ۲۱ ۱۷ برد. برای کسی که دنبال یه نشانه س این یه دنیا میتونه باشه که تو با ایمان بخواه، بدون شک دریافت میکنی، هر چیزی رو در هر زمینه ای.
نمیدونم تا کی زنده ام اما میدونم که چه ۱ ثانیه باشه چه ۱۰۰۰ سال، دوست دارم آزاد و عاشق و در درلحظه زندگی کنم. چه فایده ای داره نگرانی از آینده؟ اونم در حالیکه واقعا نمیدونیم فردا زنده ایم یا نه و چقدر راحت لحظه هامونو با تکرار ناراحتی های گذشته یا ساختن نگرانی های آینده تباه میکنیم. حال اینکه باید از خودمون بپرسیم اگه تا فردا همین موقع فرصت زندگی داشتم آیا بازم نگران چیزی میشدم یا میرفتم بجاش ۲۰ ست تنیس میزدم تو رگو حالشو میبردم؟
بقول استاد شاد و سالم و ثروتمند باشین در دنیا و آخرت.
برای دیدن سایر قسمت‌های «سریال زندگی در بهشت»، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD907MB60 دقیقه
- فایل تصویری سریال زندگی در بهشت | قسمت 23262MB60 دقیقه
به نام خدایی که شناختش جاودانه ی حیاط هست ،استاد یک بار دیگه و میلیون ها بار دیگه سپاسگذارم بخاطر این که ندای درونتون گوش دادید و رفتید سراغ این معلومات،شدی نور حیات ،شدی فانوس جاده های پر پیج و خم،استاد کلا بازی رو که نگاه کردم بخدا همش پر از عزت نفس،اصصلا هم رو تحقیر نکردید که جک بسازید روی هم دیگه ،کاری که من مدتها انجام دادم و متقابل دربافت کردم ،دیروز رفته بودیم دوچرخه سواری فیلی از اقای همسر گرفتم و اومدم ویس بفرستم به خودم که اومدم گفتم اااااا ببین این چه کاریه سریع پاکش کردم ،گفتم دیدی چه بازی استاد و عزیز دلش داشتتتت،کجاش تحقییررر بود،حتما نباید تحقیر باشه تا خنده بیاد ،عادی میشه تا دنیا دنیاست خندید،
افرییین ،افرین به مریم بانو با این همه کنترل ذهن،کلی درس داشت هرچی استاد سروصدا داشت مریم بانووو نههه خییلی کم جواب میداد
-توی بازی دقت کردم دیدم همزمان هم از خودتو تعریف میکنید هم از طرفتون اونجاها که توپ رو میزدینااا اونجاهاااا مثلا خانم شاییته میگفت احسنتت که تونستی این ضربه ی حرفه ای منو بگیری یعنی هم رقیب خیلییی عالی عمل میکنه هم خودشون عالی ضربه میزنن .با تعریفاتون بجای تخریف هم دیگه کلی انگیزه و اعتماد به نفس میدادین به هم،دقیقا من این احساس رو داشتم
_استاد اونجا که گفتید کسی اگه اعتراص به شمردن امتیاز کنه امتیاز از دست میده
قشششنگ مثالتون مثلا کل زندگی ما هست اگهه ما قبول کنیم درک کنیم که کل اتفاقات زندگی ما خودمون به وجود اوردیم هیچچچچ اعتراضی نیست،و وقتی چیزی کم و زیاد میشه اگه شروع کنیم یقه ی این و اون رو بگیریم اتفاقات ناخواسته ی بیشتری تجربه میکنیم،پس یادمون نره که وقتی اینو بپذیریم هیچچچ اعتراضی نیست،