سریال زندگی در بهشت | قسمت 23

۶۰ دقیقه!! اگه ۱۸۰ دقیقه هم بود بدون درنگ با کیفیت عالی دانلود و تا آخر تماشا می‌کردم! این سریال اعجاب انگیز یه دوره کامل و جامع و عملیه… عشق و روابط…. عزت نفس… هدف گذاری… جهان بینی توحیدی… ثروت… قوانین زندگی… درس از طبیعت… بنابراین گران ترین و با ارزش ترین دورس که هر کسی قدردان و در مدارش باشه نهایت بهره رو ازش می‌بره و زندگیشو بهشتی می‌کنه…

قبلاها که فقط عادت داشتم استاد جلوی دوربین ثابت ببینم و ازش یاد بگیرم، با خودم میگفتم خدایا یعنی میشه یه روز زندگی واقعی ایشون رو ببینم و باورهام قویتر شه؟؟ گذشت گذشت، تکامل طی شد تا روزی که استاد از بازی سنگین با رفیق و عزیز دلش فیلم بگیره… عاشق این قانون تکاملم که زیباترین قانونه… این قانون تکامله که به لذت معنا میده… به رشد و گسترش معنا میده…

موقع دیدن فایل از شدت هیجان و شوق انگشتای دست و پامو جمع و منقبض میکردم… آماده دیدن یک نبرد در حد خین و خین ریزی شدم…

استاد این فایل شاید به دید بعضیا یه فقط یه بازی پینگ پنگ بود ولی واسه من دنیایی از درس، آگاهی و نکات کلیدی بود… کنترل ذهن … تمرکز… اعتماد به نفس و خود باوری… قدرت کلام… باور و روحیه برد و برنده بودن… عشق و احترام………اوووووهَ.. بارشی از درس و نکات آموزنده…. دلم میخواد چند تا کامنت بلند واسش بذارم…

این رو بارها و بارها هممون تجربه کردیم که، حین بازی و مسابقه دعوا و بحث کنیم،خصوصا که کری باشه و رقابتی… میبینی طرف بجای تمرکز روی خودش و لذت بردن از بازی، همش منتظره که با یه بهونه بحث و دعوا راه بندازه و شیرینی بازی بگیره و به تلخی بدل کنه…

ولی شما دوتا فرشته رو که میبینم چقدر کیف میکنم… در عین حال که جدی جدی بازی میکنید ولی اونقدر با هم در صلح و هماهنگی هستین که ذره ای به هم گیر نمیدین… واقعا چقدر تحسین برانگیزه که بارها در حین رقابت سنگینتون به هم ابراز عشق و علاقه میکنید و این نهایت شعور، ادب و احترامه…

استاد شما به معنای واقعی دارید زندگی میکنید… خیلی از آدمایی هستند که بسیار ثروتمند و موفق اند ولی اصلا وقتی واسه تفریح، مسافرت، خانواده و تجربه های جدید نمیزارن… اصلا انگار لذت بردن از زندگی یادشون رفته… عاشق این سبک زندگیتم که دقیقاً همون چیزیه که من میخام و چه بسا بهتر و لذت بخش تر…آره این تفکریه که از خود شما یاد گرفتم، میشه بهتر و بهتر باشه و هیچ محدودیتی نیست…

بخدا خیلی عزت نفس میخاد که آدم برای اولین بار از بازیش فیلم ضبط کنه و نگران حرف و قضاوت دیگران از بازیش و ری اکش هاش نباشه… خود خودتونید …بدون هیچ نقش و ادا بازی… مشکل خیلی از ما آدما اینه که همش نگران اینیم که دیگران قضاوتمون کنن… نکنه سوتی بدم …. نکنه خوششون نیاد…. نکنه خراب کنم و تاییدم نکنم… نکنه برام دردسر ساز باشه… و ازین جور نجواها که ناشی از نبود عزت نفس واقعیه… استاد من هرچی به شماها دقت میکنم بیشتر این آیه برام نمود پیدا می‌کنه: ان العزه فلِله العزه جمیعا… من کان یرید العزه فَلِله العزهُ جمیعا… تمام عزت ازان خداست، هرکس عزت واقعی میخواد به سمت خدا… اونقدر خدایی شدی و با اصلت یکی شدی، که اینقدر عزیزید… که اینقدر اعتماد به نفس و عزت نفس دارید… عزت نفسی که وابسته به پول و ثروت، روابط، امکانات، شغل، جایگاه، حرف مردم و هیچ عامل بیرونی نیست… فقط و فقط از خود حقیقی ات، خداست… برام سخته که تحسینتون نکنم… اصلا نمیتونم…اینو منی میگم که یه زمانی تعریف و تحسین از خط قرمزام بود…

سالانه نشریه فربز و تایم، یه لیست از مهمترین و تاثیرگذارترین افراد جهان میده که بیشترشون بازیگر و سلبریتی و سیاست مدارن… نمیدونن یه نفر هست به نام حسین عباس منش که با همسرش، کلی تغیرات بزرگ و چشمگیر در جهان پیرامونش ایجاد کرده… بخدا زندگی کردن هنر میخاد؛ شما هنر زندگی کردن رو به ما آموختید… هنرمند واقعی شمایید، نه آلپاچینو و دی‌کاپریو…

……..

شاید به چشم نیاد ولی من احساس میکنم که استاد از اهرم رنج و لذت خیلی کمک میگیره توی بازی… ازونجایی که خودشون گفتن که اغلب موارد برنده میشن؛ استاد، واضحه که توی ذهنتون از باخت رنج میبری و اهل باختن نیستی و در عوض لذت زیادی می‌بری از برد. این تفکر در طی سالیان اونقدر تکرار شده که براتون عادت شده… منم خودم همیشه از باختن خیلی بدم میاد و رنج میبرم، این دافعه زیاد باخت و جاذبه زیاد برد باعث حرکت محکم به سمت برد میشه. توی زندگی هم رنج از باخت و شکست و لذت فراوان از رسیدن به برد و هدف، آدمو هرچه سریعتر به سمت هدف و پیروزی سوق میده… دقت کنیم که ترس از شکست و نرسیدن به هدف با رنج از نرسیدن به هدف فرق میکنه! ترس موجب سکون میشه ولی رنج موجب حرکت میشه…

…..

قدرت کلام؛ شاید خیلی از دوستان به این موضوع توجه نکنن که استاد با حرف زدن، فریاد زدن، ری اکشن نشون دادن، خوشحالی کردن و شماردن، هم خودشو به حریف غالب کرد هم تمرکز حریف رو به هم میزد هم به ذهن خودش جهت و روحیه میداد… نمیگم که استاد عمدا میخاد جنگ روانی راه بندازه… نه… این عادت استاده احتمالا… راستش من خودم طرفدار مریمی هستم تو این بازی چون سبک بازیش مثل خودم سرعتی و قدرتیه و کم حرفه… بارها از این قدرت کلام توی بازی های حساس استفاده کردم… شده که توی فوتبال ۶ هیچ عقب بودیم، به هم تیمی هام به عنوان کاپیتان محکم میگفتم که صددرصد می‌بریم و بهشون نشون میدیم مرد میدان کیه، و به حریف هم التیماتوم میدادم که ما در نهایت برنده ایم؛ روحیه و انگیزه خودم که واویلا میشد و به وضوح میدیدم که هم تیمی هام هم برد رو باور کردند و حریف هم روحیش تضعیف میشد… در نهایت با حرکت دیوانه وار کامبک زدیم… استاد با گفتن« گره» و «عمرا» و ازین جور اصطلاح ها ذهن خودشو غالب و ذهن عزیز دلشو مغلوب میکرد… پس قدرت کلام رو دست کم نگیریم دوستان… من خیلی با خودم حرف میزنم با خدا خودمونی سخن میگم و مشورت و هدایت میخام. با کلام مثبت و انرژی بخش به خودم انگیزه و روحیه میدم.

یه مثالی الان یادم اومد: اخیراً نواک جوکویچ در مسابقات دبی بود اگه اشتباه نکنم، قهرمان شد، اون بازیو اتفاقی دیدم، بازی بیش از چهار ساعت طول کشید، اون اواخر بازی که رقابت تنگاتنگ شد، جوکویچ چند بار صداها و حرکات عجیب از خودش در میاورد که هم به خودش روحیه میداد هم روحیه و تمرکز حریف رو خراب میکرد…آدم باید زرنگ باشه دیگه… و خیلی مثال های دیگه که میدونیم.

……..

روحیه برد و جنگندگی؛ شاید برای مریمی خیلی برد مهم نباشه و بیشتر به جنبه ورزش و سرگرمی نگاه کنه، استاد چون زیاد می‌بره ذهنش دیگه باور کرده که ذاتا برنده بازیه و مریم خانم شاید به دلیل اینکه اغلب باخته ذهنش کم کم باور کرده که از پس استاد برنمیاد و بازندس… این خیلی مهمه که توی زندگی هم چه ذهنیتی داریم ما؛ ذهنیت و روحیه برد و برنده تعیین کنندست…

………..

درباره اعتماد به نفس هم که نمیشه حرف زد… مهمترین عامل و اولین station پیروزی و موفقیت در هر جنبه ای،اعتماد به نفس و خودباوریه

……

تمرکز؛ چقدر من عاشق این کلمه هستم، اصلا وقتی میگم تمرکز، خود به خود متمرکز تر میشم و تمرکزم بالا میره، مثل اعتماد به نفس… توی امتیاز های تعیین کننده و آخری، مریمی در زدن ضربات کم دقتی میکرد، عجله میکرد و تمرکز لازم رو نداشت… استاد رو میدیدم که چطور با صبر و حوصله و تمرکز کافی نتیجه رو برمیگردوند…

توی ورزش دو تا از متمرکز ترین ها بدون شک نابغه هایی مثل لیونل مسی( با اینکه طرفدار رونالدو هستم) و مارک سلبی( بهترین اسنوکر باز جهان) هستش… کسانی که ضربات دقیق و عجیب مسی و مارک سلبی رو دیدن میدونن چی میگم… تمرکز چه ها که نمیکنه… به قول تونی رابینز اگه تمرکز لیزری باشه، زدن به هدف حتمیه…

………

و اما کنترل ذهن؛ این دیگه خیلی مهارت میخاد که هر کسی از عهدش بر نمیاد… استاد تو چقدر خوب ذهنتو کنترل کردی، موقعی چند پینت عقب بودی!! چه کامبک های خفنی!!! توی شرایط حساس کنترل استرس و مدیریت ذهن تو رو پیش انداخت… بخدا حتی خیلی از آدمای موفق و ثروتمند و یا مشهور اصلا نمیدونن کنترل ذهن( تقوا) چی هست… چقدر این کنترل ذهن و ورودی در خوشبختی ما در دنیا و آخرت تعیین کنندست… حروف و واژه ها کم میاره از صحبت درموردش… فقط همین رو بگم که خدا در قرآن میگه ما شما را از زن و مرد آفریدیم، با ارزش ترین شما نزد خدا با تقواترین شماست… الله اکبر… چه اصل مهمیه این تقوا که توی صفحه به صفحه قرآن میبینیمش… البته این موضوع مثل مقوله اعتماد به نفس خیلی گستردس و مرحله و مدار های مختلفی داره که کنترل«ورودی ها» یه بخششه ، کنترل و مدیریت ذهن و احساسات در شرایط مختلف یا حساس یه بخش دیگه….

یک مثال واضح و ساده که الان یادم اومد توی حوزه ورزش؛ کیانوش رستمی قهرمان بی بدیل وزنه برداری ایران و جهان… خیلی دوسش دارم و برام الهام بخشه… ایشون توی المپیک ۲۰۱۲ لندن طلا گرفت… توی ۲۰۱۶ ریو هم طلا گرفت، اونم بدون مربی و تنهایی( که خیلی برام درس داشت و حرکت نادر و جسورانه ای بود)… توی این سال اخیر خیلی از مردم بهش بدبیراه گفتند… چند تا از تورنمنت ها رو خراب کرد و الان معلوم نیست که بتونه راهی المپیک ۲۰۲۰ توکیو بشه یا نه… ایشون بارها و بارها توی مصاحبه هایش و صفحه مجازی عنوان کرده که مردم و مسئولان عزیز حالم خوب نیست، همش استرس میدید بهم، حمایتم کنید بهم روحیه بدید به کمک و حمایتتون نیاز دارم… آی مردم …. آی مسولین… و ازین جور حرفا… اونقدر مردم مردم کرد اونقدر گفت من هر چی دارم از مردمه و قدرت رو داد دست مردم و مسئولان دولت که دیگه همه چی از کنترلش خارج شد… روز به روز همین مردم بیشتر بهش فشار آوردن و بهش پشت کردن… همش هم گلایه داره از زمین و زمان که متاسفانه ناشی از شرکه… ناشی از عدم کنترل ذهن و مدیریت استرسه… چی میشه که کیانوشی که ته خودباوری و اعتماد به نفس بود الان خودشو گم کرده و باخته… مردم جامعه همش میگن غرور و تکبر…. ولی من میگن عدم تمرکز و کنترل ذهن… به جای اعراض و بی توجهی به منتقدین، تمام توجهشو گذاشته روی راضی کردن مردم و حرف منتقدین… قدرت از خودش و خداش گرفته و داده دست مردم و مسئولان دولت…

البته این رو هم یاد آوری کنم اگه ایشون بتونن به المپیک راه پیدا کنن و طلا بگیرن، پر افتخار ترین ورزشکار تاریخ ایران در المپیک خواهد شد. فعلا که هادی ساعی هم مثل ایشون دو طلای المپیک داره.

کیانوش همین الان توی تمرینات رکوردای قابل قبولی رو ثبت می‌کنه و از لحاظ بدنی آمادس ولی این ذهنه و باوره که روی سکو تعیین کنندس.. امیدوارم که هر طور شده به این هدف والاش برسه به امید خدا. خیلی از ماها هم شاید توی شرایط معمولی، عالی باشیم ولی در وقت عمل و شرایط حساس بلنگیم… پس همه چیز حول خود و خداست نه هیچ چیز و هیچ کس دیگر… باید حواسمان باشه که در برابر تضاد ها و یا انتقاد دیگران خودمون رو گم نکنیم و سعی کنیم رهنمون رو کنترل کنیم تا خدا و کاینات پادشش رو بهمون بده و بزرگتر بشیم. کلی ایده و مثال دیگه به ذهنم اومده که در کامنت دیگه ای توضیح خواهم داد.

با اینکه این یک بازی جدی و در عین حال عاشقانه و دوستانس، ولی میخام به عنوان coach مریمی، یه نکات ریزی رو بگم که خیلی می‌تونه کمک کنه… مریم جان چون استاد چپ دسته، توپ رو بیشتر به سمت راست استاد بزن… میدونی که چپ دستا و چپ پاها خیلی بد قلق و خطرناکن😀😁😉

پیشنهاد میکنم که حتما شما هم بشمارید و این کارو صرفا به استاد واگذار نکنید، مطمئن باش که در نهایت به نفعت میشه،اینجوری هم منصفانه تره، یه بازی شما بشمار یه بازی استاد…

من خودم وقتی در برابر حریفی پشت سرهم ببازم، حتما روش و شیوه تفکر و بازی مو عوض میکنم تا بالاخره قلق کار دستم بیاد… مثلا حریفم خیلی سر صدا میکرد و با تکیه کلام هاش تمرکزمو میگرفت… دیدم فایده نداره، منم با سلاح خودش علیه خودش استفاده کردم، شروع کردم به داد و فریاد و کری خوندن، خودمو غالب کردم و ترس رو انداختم توی دل حریف…. مریم جان شما هم از اصطلاحات خاص خودت موقع ضربات استفاده کن تا روحیه و تمرکزت بالاتر بره… ساکت نباش و خوشحالی تو محکم بروز بده… جنبه روانی بازی رو باید در نظیر بگیری عزیزم… با کلی عشق و ذوق نوشتم براتون … امیدوارم که کامبک بزنی… امیدوارم که در بازی های بعدیتون استاد رو تارومار کنی و فیلم بگیری برامون😉😉😀😁😂… من عاشق این پایه بودنتونم… من عاشق این همه چی تموم بودنتونم… من عاشق این صلح و صفا و صمیمیت تونم… من عاشق این رابطه سراسر عشق الهی تونم. راستی خوب که یادم اومد… همین جا از ته دلم تحسینت می کنم خانم شایسته عزیز که با پوشش و انتخاب خودتون بودید و مثل خیلی آدما خود سانسوری نکردید و این نشان از عزت نفس والای شما بانوی عزیز و ارزشمنده. منتظریم که کم کم بیاید جلوی دوربین و روی ماهتون رو ببینیم. نمیدونی چقدر ذوق کردم وقتی که کامنتم رو روی فایل قسمت قبل گذاشتین و نوشته بودی «میلا».. مادرِ مادربزرگم بهم میگه «میلان»، به علت کهولت سن براش سخته تلفظ «د» … یکی از دوستان قدیمیم هم « میل» صدام میزد .. راستش خوشم هم میومد، اما تا به حال به « میلا» فکر نکرده بودم… «میلا»!!! چقدر خوشم میاد ازین اسم .. دارم براش ذوق میکنم آآی خدا. مرسی از مهر و محبتت بانوی گرانقدر … دوستون دارم عزیزای دلم، عاشق همه شما دوستان هم فرکانسی عزیزم هستم😘😘😍😍💖❤❤💖💖