نوشته‌ی زیبا و تأثیرگزاردوست عزیزمان «امیر»، به عنوان متن انتخابی‌ِ این قسمت از سریال زندگی در بهشت، تقدیم همه دوستانی می‌شود که برای ساختن شخصیتی تصدیق کننده و تأیید کننده‌ی زیبایی‌ها و نعمتها، مصمم شده‌اند تا نمود واضحی بشوند از «صدّق بالحسنی» و شاهد زنده‌ای باشند از مفهوم فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیسْرى یعنی آنهایی که به خاطر چنین شخصیتی آسان شده‌اند برای احاطه شدن با نیکی‌ها و نعمتها.
نه فقط نوشتن درباره‌ی زیبایی‌ها و نعمتها، بلکه خواندن و تأمل در آنها نیز ما را به درک بهتری از خداوند و چگونگی هماهنگ شدن با او و قوانینش و در یک کلام، هدایت شدن و قرار گرفتن در مدار فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیسْرى می‌رساند.
سلام. عجب بازی نفس گیری. و عجب انرژی های نفس گیری. واقعا اینهمه انرژی قابل تحسینه.
راستش اگه با من بود بجای «زندگی در بهشت» اسمشو میذاشتم «زندگی به سبک بهشت».
میدونین من معتقدم این جنس آدمهاست که یه مکانی رو تبدیل به بهشت و جهنم میکنه حالا هرچقدرم که ظاهر اون مکان زیبا یا زشت باشه.
وقتی نگاه میکنم به اینهمه عشق و مودت بین استاد و خانم شایسته میتونم درک کنم که این جنس شخصیتی و رفتاری شماهاست که اونجا رو تبدیل کرده به بهشت. فک کنین دونفر دیگه رو جایگزین میکردیم تو این مکان زیبا و این دونفر از صبح تا شب بجای تمییز کاری جنگلشون، آشپزی به سبکهای مختلف، تنیس بازی کردن، گفتن عاشقتم و شنیدن منم منم و در یک کلام عاشقانه زیستن، باهم دعوا میکردن، مدام از هم دیگه آتو میگرفتن یا همدیگرو تحقیر میکردن یا در تقلا برای تغییر همدیگه بودن، اونوقت از این بهشت برین چی باقی میموند؟ بنظر منکه یه جهنم سوزان.
و احتمالا هربار که هرکدوم از اون آدمهای فرضی قصه ی خیالیمون پا میذاشت به این مکان زیبا حالش بد میشد بواسطه مرور خاطرات نازیبایی که تجربه کرده بود در این مکان.
من فک میکنم صفای یه مکان به جنس آدمهاشه. آدمهان که تعریف میکنن با رفتارهاشون، نوع نگرششون، کلامشون و نهایتا با ارتعاشاتشون که یه مکان بهشت باشه یا جهنم.
صفای پارادایس بی شک بخاطر شما عزیزانه که وجودتون پر از عشق و آزادیه و نگاهتون توحیدیه. نمیدونم ست چندم بود اما ۱۷ ۱۷ برابر بودین و استاد از ته دل گفت «خدایا خودت کمک کن» و همونجا من تو دلم گفتم استاد این ستو برد. و چهار امتیاز پشت سرهم براحتی از خانم شایسته گرفت و ست رو ۲۱ ۱۷ برد. برای کسی که دنبال یه نشانه س این یه دنیا میتونه باشه که تو با ایمان بخواه، بدون شک دریافت میکنی، هر چیزی رو در هر زمینه ای.
نمیدونم تا کی زنده ام اما میدونم که چه ۱ ثانیه باشه چه ۱۰۰۰ سال، دوست دارم آزاد و عاشق و در درلحظه زندگی کنم. چه فایده ای داره نگرانی از آینده؟ اونم در حالیکه واقعا نمیدونیم فردا زنده ایم یا نه و چقدر راحت لحظه هامونو با تکرار ناراحتی های گذشته یا ساختن نگرانی های آینده تباه میکنیم. حال اینکه باید از خودمون بپرسیم اگه تا فردا همین موقع فرصت زندگی داشتم آیا بازم نگران چیزی میشدم یا میرفتم بجاش ۲۰ ست تنیس میزدم تو رگو حالشو میبردم؟
بقول استاد شاد و سالم و ثروتمند باشین در دنیا و آخرت.
برای دیدن سایر قسمت‌های «سریال زندگی در بهشت»، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD907MB60 دقیقه
- فایل تصویری سریال زندگی در بهشت | قسمت 23262MB60 دقیقه
سلام و درود به استاد عزیز و خانم شایسته پر انرژی
اول بگم که بازیتون عالی بود و تنگاتنگ و کلی لذت بردم.
و ممنون که بدون حذف و ادیت، این قسمت رو گذاشتید روی سایت، این باعث شد که بار دیگه خودمو توی اون خونه باصفا کنار شما حس کنم،
این قسمت چه حس خوبی داشت مخصوصا که منم مثل شما خیلی با پینگ پنگ حال میکنم.
انشالله بیام اونجا یه بازی حرفه ای انجام میدیم😃😊
،
چند روزی نتونستم کامنت بنویسم ولی قسمت ها رو دنبال کردم
ولی واقعا دیدن خالی یه قسمت کجا و دیدن با نگاه درست و وقت گداشتن برای یادداشت برداری و نوشتن نکات کجا…
،
استاد خیلی جالب بود وقتی این بازی رو نگاه میکردم، اولش مثل همیشه ذهن نجواگر اومد وسط و گفت که حالا بازیه دیگه، با نگاه تفریح نگاه کن، نکته و درس از اینجا انتطار نداشته باش! بعد که رسیدیم به اون ستی که شما ۲۱-۱۹ بردید و چند جمله ای گفتید، دیدم عوض شد!
گفتید که ۲۱-۱۹ یه امتیاز خاصه، و شما بهش میگید شکست روانی! چون طرفی که امتیاز کمتری داره، نه بخاطر بازی بدش، بلکه بخاطر عدم کنترل ذهنش بازی رو باخته…
به همین خاطر اونی که بازی رو برده خیلی خوشحاله که تونسته توی اون امتیازهای حساس، ذهنشو کنترل کنه!
چقدر حال کردم، خدای من ، کنترل ذهن، مهمترین مسئله زندگی!
چقدر خوب استاد بازی رو با نگاه قوانین تحلیل میکنه…
از اینجا بود که سعی کردم مثل شما نگاه کنم و جالب این بود که هرچی میرفتیم جلو مفاهیم تازه ای تو ذهنم شکل میگرفت…
،
چقدر دلم تنگ شده برای یه بازی حسابی! که بدون دغدغه و فکر روزگار و دل مشغولی دنیا ، بازی کنم! دوسالی هست که به خودم خیلی سخت گرفتم…
اصلا چرا تو بچگی زندگی برامون قشنگ بود! چرا تو بچگی زندگی برامون آسون و روان میگذشت…! چون تو بازی به شکل ناخودآگاه خیلی چیزها اتفاق میوفتاد و خیلی آدم فرکانس هاش تنظیم میشد! و بعد بازی آدم کلی روحیه و انرژی تازه و ناب داشت،
به همین خاطر زندگی تو بچگی برامون لذت داشت، چون طبیعی بودیم، طبیعی رشد میکردیم، طبیعی یاد میگرفتیم و طبیعی تنظیم میشدیم ….
با خودم گفتم خدای من، بازی کردن چقدر میتونه برکات داشته باشه، چرا ما بازی رو فراموش کردیم!
یعنی تو بازی آدم به صورت خود به خودی کلی قوانین دنیا رو یاد میگیره (اونم همراه لذت) و بازی براش میشه تمرین هماهنگی با قوانین و سعی کردن برای بکار بردن توانایی و تمرکز روی پیروزی…
اونم به یه نگاه رها…! یعنی هیچ کس تو بازی وقتی ببازه احساس نمیکنه دنیا به آخر نرسیده، میگه سری بعد بیشتر دقت میکنم.
آقا درسته، اصلا بازی کردن، تمرین کنترل ذهنه!
کنترل ذهن برای نیوفتادن توی تله احساس بد
کنترل ذهن و تمرین تمرکز به نکات مثبت!
تمرکز روی پیروزی ! تمرکز روی خواسته بجای ناخواسته
کنترل ذهن و تمرین بودن در لحظه حال!
تمرین زندگی در لحظه! چون ذهن میدونه اگه حواسش پرت شه، بازی رو باخته، چون بازی در جریانه… باید توی لحظه باشه…
تمرین اعتماد به نفس! آدم یاد میگیره به خودش روحیه بده،
تمرین و تقویت روحیه مبارزه! تکرار این باور توی ذهن که من میتونم، از پسش برمیام،
و کلی تخلیه هیجان! خدا میدونه چقدر انرژی نهفته ی آدم آزاد میشه و چقدر آدم سرحال و شاداب میشه
و در نهایت میبینم درست بازی کردن خودش بهترین تمرین زندگیه…
،
الان میفهمم چرا اغلب تو فیلمها میبینیم که ثروتمندها زمانی رو در روز یا هفته برای بازی کردن میگذارند، نه بخاطر اینکه دارن فقط تفریح میکنن! علاوه بر تفریح و لذت اونا دائم تمرین کنترل ذهن میکنن توی بازی…
بازی هم لذته، هم یادگیری!
تمرین زندگی کردن برای لذت بردن…
،
ولی خب متاسفانه هرچی بزرگتر شدیم، فکر کردیم باید فقط کار کنیم، تقلا کنیم! تا نتیجه بگیریم، گفتیم دیگه بچه نیستیم که بازی کنیم وقتمونو تلف کنیم!
غافل از اینکه شیوه درست زندگی، همون شیوه طبیعی بود که تو بچگی داشتیم… بازی کن و لذت ببر، خودتو قوی کن، به شرایط بیرونی غلبه کن، مهم تویی نه شرایط بیرونی…
،
وقتی آخر فیلم استاد گفتن این بازی کلی درس داشت یهو به ذهنم رسید ، آره درسته، خانم شایسته اول خوب داشت پیش میرفت، پا به پای استاد
ولی از جایی که حواسش رفت به عوامل بیرونی، مثل نور لامپ و توجهش رفت سمت عوامل بیرونی بجای عوامل درونی، پشت هم ست ها رو از دست داد
از اونور استاد رو میدیم که با کوچکترین امتیاز که جلو میوفتاد کلی ذوق میکرد و کری میخوند و به هر بهانه ای هی به خودش انرژی میداد….
،
اینو بگم خانم شایسته بازیتون عالی بود، یعنی بگم خیلی بهتر از استاد بازی میکردید، فرز و سریع، به شخصه تو بازی طرف شما بودم😊 میخواستم شما ببرید
ولی خب قانون ، قانونه…
و سید ما، قدر تو زندگی قانون رو تو همه جنبه های زندگی تمرین کرده که شده استاد قانون!
،
استاد باورتون نمیشه این سریال به ظاهر ساده ، به اندازه محصولات پولی شما بلکه بیشتر! ذهن مار رو باز کرده…
خدایا شکرت به خاطر این نعمت…
،
راستی استاد، تنیس روی میز واسه محیط های شهری و آپارتمانی عالیه، ولی الان که تو پرادایس هستید، اون فضای چمنی و عالی، جون میده برای تنیس،
هم تحرکش بیشتره، هم تو طبیعت لذتش بیشتره، هم تنوعی هست برای خودش
الان که شما تمرکز کردید روی افزایش انرژی، این به ذهنم رسید بگم
من که اونجا بودم یه گوشه رو برای تنیس حرفه ای آماده میکردم و کلی لذت میبرم…
امیر آقا دمت گرم،
چقدر عالی گفتی:
صفای یه مکان به جنس آدمهاشه. آدمهان که تعریف میکنن با رفتارهاشون، نوع نگرششون، کلامشون و نهایتا با ارتعاشاتشون که یه مکان بهشت باشه یا جهنم…
دقیقا همینه👌 درود …