سریال زندگی در بهشت | قسمت 232

سلام بر همه عزیزان

روزشمار قسمت184 فصل هفتم

اول اینو بگم جدای از حس و حال خوبی وقتی بک میزنم به سریال زندگی در بهشت سراغم میاد نمیدونم چرا عملگرایانه تر میشم البته طبیعیه ذهنم میبینه استاد همون اموزش هاش و داره زندگی میکنه دیگه بهونه ای برای تغییر نداره

منم دقیقا موقع دیدن مثل کامنت حمیده جان با خودم گفتم حالا نمیخواد خیلی وقت بزاریم برای برداشت اون اهنه یا اون چوبه اما گفتم ببین تفاوت تو با استاد و ایشون از تغییر استقبال میکنن و این نمیخواد حالا ها رو بهتره جاهایی که اتلاف یا نشتی انرژی داری استفاده کنی مثلا بگم حالا نمیخواد برم شبکه های اجتماعی وقتمو تلف کنم حالا نمیخواد برای گوش ندادن و وقت تلف کردن دوره ها بهانه بیارم حالا نمیخواد انجام کارهای به تعویق افتاده رو عقب بندازم اینا رو باید جاش و تغییر بدم جای یسری چیزها تو ذهنم عوض شده خیلی وقته پس جای اینا هم در روند تغییر و بهبود خودم عوض کنم مثل همون روشی که استاد گفتن روندی که نیازی به تکرارش نیست ولی از روی عادت انجام میدی اینو باید حذف کنی

یاد بگیرم مسائل و با تفکر بیشتری بهش نگااه کنم از روی عادت و سرسری یسری کارها رو انجام ندم

قبل اینکه بخوام مثال های خودمو بزنم حس خوبم از دیدن این سریال و بگم

* کار تیمی جذاب استاد و مریم جان و عشق و تفاهم و فرکانسی که بین شون هست خیلی خیلی لذت بخش بود

* حل مسائلی که کار رو برای پیشروی سخت میکنه

* کلمات شیرین و دوست داشتنی که مریم جان بکار میبرن دقیقا یاد خودم میفتم که جز شخصیتمه کلمات و یا یسری توصیفات و شیرین و چاشنی شوخ طبعی خاصی بهشون اضافه میکنم وقتی مریم جان بکار میبرن خیلی دقت میکنم مثل قد بلند و با صفا :))) تو قسمتهای حیوونات اسم هایی که براشون میزارن خیلی شیرینه مامان بلوندی، مامان طلا، شازده، و… حتی تو قسمت های جدیدتر برای اون بزها هم اسم میزاشتن :))

من مثال های خودم از سری کارهایی که از روی عادت انجام میدادیم و میگم

چندین سال پیش بخاطر بافت و حالت خونه ها که معمولا یا مستطیل بود یا مربع و خیلی دیزاین خاصی نداشت مثلا پذیرایی فقط پذیرایی بود حالا یا ساده یا حالت ال اتاق تی وی یا اتاق بازی یا راهروهای منتهی به اتاق ها و ازینجور موارد وجود نداشت نه خیلی سال پیش حدود 15/20 سال شاید بعد هی مدرن تر شد بخاطر همین ما همیشه از فرش 9متری یا 12 متری استفاده میکردیم و این عادت در ما شکل گرفت بود حتی با وجود مبلمان هم فرش ها معمولا کل فضای خونه رو میپوشند و هرچی جلوتر میرفتیم با وجود کف سرامیک یا پارکت باز فرش مینداختیم اصلا مادرم و خودمون به اینکه فرش 6 متری یا حتی 3 متری برای دکور و قشنگی باشه و مبلمان بیشتر فضای خونه رو بگیره اعتقادی نداشتیم تا اینکه دیدیم هربار برای اسباب کشی خیلی سخته جابجایی فرش ها و خب سنگینم هست دیگه به این نتیجه رسییدیم که آقا جان لزومی نیست حتما فرش متراژش بالا بشه مخصوصا برای ما که فعلا صابخونه نیستیم ایشالا با توجه به فضای خونه بعدها اگه خواستیم دوباره متراژ تغییر میدیم

یا من سنم که کمتر بود خونه هامون شوفاژ یا سرمایش و گرمایش از کف نداشت خونمون بخاری و اینا داشت این عادت در من شکل گرفته بود همیشه تو خونه با لباس های زیاد میخوابیدم چون مغز خونه سرد بود (زمستون ها ) و حتی تابستونم یادمه خانواده مارو عادت داده بودن که شبا موقع خواب باید کولر خاموش باشه حالا به دلایل خیلی چرت برای همین با گرم بودن و اینکه کولر خیلی استفاده نشه عادت کردم و کنار اومده بوددم و ادم از سرما بیزار و با گرما اکی با یه سرمای کوچیک سریع سرما میخوردم این بود در من تا همین 3/4 سال پیش که استاد اصلا جابجا کرد این باور های منو با وجود گرمایش کف و پکیج و شوفاژ من باز تو خونه لباس زیاد میپوشیدم اما یادمه دو سال پیش برای اولین بار در کل زندگیم کل فصل زمستون رو من تو خونه با شلوارک بودم حتی چیزی که قبل این تو فصل سرما غییر ممکن بود بعد دیدم من اصلا لباس های نازک ندارم شلوارک اینا ولی کلی شلوار های بلند و گرم لباس های استین دار رو اعصاب :))) اما الان در حال حاضر که دارم تایپ میکنم دیگه اصلا تو کمد لباس های من شلوار پیدا نمیشه اینقدر ندارم که رفتم برای سفرهایی که میرم شلوار بخرم و حجم کمد و لباس هام شده اونایی که دوس دارم و ازشون استفاده میکنم قبلا بخاطر عادت اشتباه اینکه دنبال راه حل نبودم همینجوری کلی لباس های کلفت و زمستونی حجم زیادی از کمد و جاهای مختلف و بخودش اختصاص داده بود

این ها عادت رفتاری بود عادت شخصیتی که داشتم

اینبوود که حتما باید غذا رو تا آخرش بخورم چون یادم داده بودن غذا نباید بمونه حیف بشه و اصراف و ازین داستان ها این تو مغزم بود که بشقابتو تمیز کن تا اخر و یوقتا با وجود اینکه سیر بودم و غذا رو دوس نداشتم ذهنی نه اینکه کسی مجبورم کنه غذامو تا انتها میخوردم که دوره عزت نفس بدادم رسید و یه جاهایی از قصد بشقابمو خالی میزاشتم و نصفه غذا رو میبردم آشپزخونه چیزی که تو خونه ما مرسوم نبود

یا مثلا میگفتن نون باید تو سفره باشه برکت بیاد و اینو ما زود ترک کردیم منو خواهرم خیلی نزاشتیم رشد کنه چون غذای نونی هم دوس نداشتیم خیلی اما برادرم هنوز تو سن 40 سالگی بدون نون حتی ماکارانی هم نمیخوره

خیلی عادتهای دیگه که یسری هاش حذف شد یسری ها هنوز هست و در حال ترک شدنه مثل اینکه از حموم میای موهاتو خشک کن خیس نیا جلو کولر، بعد خوردن اب سلام بر … و …… میتونم بگم حداقل 70درصد این خصلت ها که لزومی به انجامش نبود اما در من عادت شده بود حذف شده و اکثرا هم شخصیتی بود شاید تو مبحث ذهنی و شخصیتی مقاومت ذهنم بیشتر باشه اما تو رفتاری خیلی مقاومتی ندارم و به لطف اموزش های شما برطرف هم شده

استاد عزیزم بسیار ازتون ممنونم شما جایزه زندگی من هستین و خدا رو بابتش شکر میکنم هیچ کس اینقدر دقیق نمیتونست شخصیت موشکافی کنه ازتون ممنونم خدای من شکرت