سریال زندگی در بهشت | قسمت 232

به نام خدا

سلام استاد عزیزم و سلام مریم جان عزیزم

من دیشب موچی درست کردم و اومدم آگهی بزارم تو دیوار که دیدم دیگه باید براش هزینه پرداخت کنم و قصد داشتم که یه حساب کسب و کار تو دیوار داشته باشم دیدم الان وقتشه و آگهی رو گذاشتم به سرعت یه خانمی تماس گرفت آدرس گرفت و اومد دم در آیفن و جواب دادم و گفتم چندتا میخواین که براتون بیارم و قیمت رو پرسید زمانی که من قیمتم رو گفتم گفتن گرون(در صورتی که تو آگهی قیمت وعکس رو گذاشته بودم) و جای دیگه انقدر و منم گفتم قیمت من اینه و ایشونم رفتن و من ذره‌ای هم ناراحت نشدم اگه قبلا بود من طبق باوری که برار مشتری و تو دست نگه دارم بزار حالا که تا دم در اومده بدم بره و حالا که چند تا دارم ازش بفروشم رد کنم بره قیمت رو پایین میاوردم در صورتی که خوب‌ من واقعا مواد اولیه خوب مصرف میکنم وقت و انرژی میزارم و میدونم سمت خودمو درست انجام میدم امروز به خاطر این موضوع خداروشکر کردم که احساس لیاقت دارم پیدا میکنم و ارزشمندی کارم رو میدونم

صبح یه تماسی باهام گرفته شد از یه کافی‌شاپ نزدیک و نمونه کار ازم خواستن در صورتی که خوششون بیاد هر روز بهم سفارش بدن و به امید خدا بعدازظهر میخوام برم و نمونه کار ببرم

در رابطه با موضوع فایل

شغل ما خرید و بازسازی یا ساخت خونست‌

و حالا چون دوست داریم خودمون تو این خونه‌ها زندگی کنیم هر چندوقت یکبار اسباب کشی می‌کنیم شاید این از نظر همه سخت بیاد اولسن بار که می‌خواستیم خونه رو جابجا کنیم هم از نظر من خیلی سخت میومد چون کلی وسایل داشتیم من تو جهیزیه‌ام به خاطر الگوهای ناقص کلی وسایل آورده بودم که اصلا به کار نمیومد بعد از اولین اسباب کشی و جابجایی‌ که یه فته طول کشید من با خودم گفتم آیا نیازه این همه وسایل داشته باشم و جواب نه بود شروع کردم به دونه‌به دونه وسایلام نگاه کردن و دیدم که شصت الی هفتاد درصدشون اضافن‌ و دونه‌به دونشون رو آگهی کردم و به قیمتای خوب فروختم

بچم اون موقع یک سالش بود و من دیدم تخت و کمد و گهوارش‌ عملا به اون صورت استفاده‌ای ازشون نمیشه و تو اسباب کشی امکان شکستن و خراب شدنش بالاست و فروختم روروئکش رو که از اول هم برای استفاده کردنش مردد بودم و خیلی کم استفاده کرده بودم رو هم فروختم میز اتو و جاکفشی و فرش و کلی سرویس ظرف و ظروف و ظرفای دکوری چون اصلا به اینکه ظرف برای دکور بزارم علاقه‌ای ندارم اینا رو تو مرحله اول اسباب کشی فروختم بعد که دیدم این شغل رو به عنوان تنها شغلمون انتخاب کردیم باز هم دیدیم وسایل اضافمون زیاده مثلا من یادمه دم عروسی با وجود اینکه دستمون خالی بود به خاطر حرفایی که می‌شنیدم رفتیم چکی آینه و شمعدون خریدیم واسه اینکه شگون داره و این حرفا ولی الان هم‌ن آینه شمعدون شده مایه استرسم که بچم نره سمتش و خدایی نکرده بیفته روش و علی رغم اینکه بقیه میگفتن یادگاری نگه‌دار توجه نکردم و گفتم دلم میخواد بچم راحت تو خونه بازی کنه و استرس نداشته باشم اون برام رنجش بیشتر از لذتشه و فروختمش‌ اصولا آدم خاطره باز و نوستالژی و دلبسته به وسایل خصوصا وسایل قدیمی نیستم من حتی یه رفتم سراغ لباسام و دیدم خیلی از لباسای چند سال قبل رو مگه داشتم و اونایی که نو بودن رو فروختم حتی لباسای عقدم و با خودم گفتم یه آدمی که مهاجرت میکنه فقط با خودش یه چمدون کوچیک میبره و این نشون میده که عملا ما خیلی از این وسایل رو نیاز نداریم پس بهتره الان که میتونم ازشون پول بسازم بفروشمشون‌ و من سر جمع شاید نزدیک به پنج میلیون فقط لباسای‌ اضافه رو فروختم تو یک سال

هر سری هم یه قسمت رو پاکسازی میکردم مثلا از وسایلی بچم دیدم کالسکش‌ دیگه به کار نمیاد و چون مسافرتی هم نیست بهتره بفروشم و بقیه گفتن برای بچه دوم لازم میشه گفتم اون موقع میرم مسافرتی و نوشو میخرم (و برای دخترم رفتم یه کالسکه مسافرتی کم جا و سبک خریدم) کلی از لباسا و کفشای پسرمو هدیه دادم و چندتاشو براش به عنوان یادگاری نگه‌داشتم در حد یه ساک تا بعد خودش تصمیم بگیره چیکار کنه من تو این فروختنا‌ پاکسازیا‌ کشف کردم آدما با نگه داشتن وسایل قدیمی و ناکارآمد‌ و کهنه دارن فرصت خریدن وسایل به روز رو از دست میدن و پول رو از خودشون دور میکنن اکثر خونه‌ها تو دلشون یه سمساری دارن

از وسایل آشپزخونه که نگم دیدم چند دست و چندماهی سرویس آرکوپال دارم فروختم و فقط یه مدلشه نگه داشتم

یه سری ظروف بودن که هدیه بودن و سلیقه مننبودن فروختم

سرویس ظروف مسی و همه رو فروختم و باپولشون رفتیم مسافرت اصفهان و شیراز و کلی خوش‌گذشت

بعد تو اسباب کشی بعدی دیدم از زود پز و سرویس قابلمه گرانیتی استفاده نمیکنم دم عید بود و پول لازم بودیم و اصلا دلم نمیخواست قرض بگیرم فروختم و چقدر به کارم اومد

تو رخت خوابام‌ دیدم که کلی رخت خواب اضافه دارم که تو زندگی امروز به کار نمیاد مثل تشک و لحاف که هدیه دادم

من از وسایل جهیزیه هفتاد درصدشون فروختم شاید باورش سخت باشه و هیچ تغییری تو کیفیت زندگیمون ایجاد نشده

حالا این در شرایطی که من تو خرید جهیزیم‌ کوچیکترین فشاری به مامان‌ و بابام نیاوردم و به خاطر من به جز قسط وام ازدواج به جایی بدهکار نشدن و همون موقع هم خودم کلی از وسایلی که همه عروسی می‌خریدن‌ نخریدم و باز با این وجود هفتاد درصدشون اضافه بودن چندین نفر و میشناسم که کلی پدر و مادرشون رو تو قرض انداختن و استرس و حتی سه تا دختر و میشناسم که خانوادشونو‌ مجبور کردن خونشونو بف وشن تا براشون جهیزیه بگیرن یکیشون که طلاق گرفت و اون وسایلو‌ به یک چهارم قیمت فروخت

و باخودم میگم باید این فرهنگ درست بشه تا همه چی ساده‌تر بشه

خداروشکر میکنم که این سبک زندگیمون کلی تو روند پیشرفت و رشد شخصیتمون تاثیر داشته و با همه آدمایی که میشناسیم‌ مدل زندگیمون فرق داره

با پایان هر فصل لباسا رو پاکسازی میکنم با هر اسباب کشی کلی وسایل و اسباب بازی که خراب شده یا به کارمون نمیاد دور میریزیم

یادمه اولین اسباب کشیمون‌ اونم با وجود کمک مامانم یه هفته طول کشید تا به صورت ظاهری جابجا بشیم

اما اسباب کشی دم عیدمون‌ با دوتا بچه کوچیک و تنهایی و با وجود خرید بیرون دو روزه جابجا شدیم اونم اصولی.