سریال زندگی در بهشت | قسمت 244 - صفحه 3 (به ترتیب امتیاز)

سلام به مریم بانوی عزیز..سلام به استاد عزیزم که جاشون تو این فایل بی نظیر خالی بود..

مریم جان خواستم بگم واقعا برای من یک بانوی نمونه هستید می دونید تمام کارهایی که شما انجام میدید وتوانایشو شکر خدا دارید وتومسیر تکامل خودتون اونها رو یادگرفتید وبعضی هاشون ذاتی هست بعضی هارو آموزش دیدید کنار استادعباسمنش عزیز من هم به نوعی انجام دادم یا انجام میدم هنوزم تو زندگیم…یه جورایی زبانزد هستم از هر نظر به جواریی که همه اطرافیان میگن به قول معروف از هرانگشت مینا هزارتا هنر می باره..

اماااا امااااا…چی بگم از اخلاق وزبونم…

یاد ندارم تا قبل آشنایی با استاد خصوصا قبل دیدن سریال سفر به دور امریکا وسریال زندگی در بهشت کاری کرده باشم بی منت.. از روی عشق..از روی وظیفه…به خاطر رضای خدا..برای لطف در حق خودم یاکسی…به خاطر اینکه سهم من هست وباید انجامش بدم وکسی جز من نمی تونه یا نباید انجامش بدم…

هرکاری میکردم توقع وانتظاری پشتش بود میخواستم یاخودنمایی کنم یا مورد تعریف وتمجید قرار بگیرم ..دیده بشم..دیگران هم برام جبران کنند یا منت میذاشتم یا منتظر تشکر می موندم واگر کسی ازم تشکر نمی کرد یا قدر دان نبود حرص میخوردم خودمو سرزنش میکردم میگفتم دیگه برا فلانی کاری نمی کنم دیگه یه قدمم براش برنمیدارم..اصلا مگه من چنین وظیفه ای دارم اصلا به من چه مربوط…خلاصه که یا از اینور بوم می افتادم یا از انور…اصلا حدو مرض نداشتم..وظایف وعلایق وخواسته هامو نمی شناختم…نمی دونستم عشق دادن چیه وظیفه چیه همکاری ومشارکت توکارها تو خانواده یا هرجایی که من وکسای دیگه ای حضور دارن چیه!!!

مثلا تومهمونی های خانوادگی تمام ظرفهارو میشستم گاهی حتی به اصرار بعد مهمونی اخرشب چه میزبان بودم چه مهمان مثل جنازه می افتادم و به خودم فوش میدادم که احمق چرا اینکارارو میکنی خودتو داغون میکنی آخه!!!

یا مثلا اکثرا به همسرم گوش زد میکردم که کفشهاشو مرتب کنه واکس بزنه یا کتونی هاشو خودش بشوره وجز وظایف اون میدونستم ومیگفتم مربوط به من نیست که خودش انجام بده اگه انجام نمیداد کلی سرش غر میزدم ومنت میذاشتم…

یا مثلا همیشه لباسهاشو اتو می کشیدم وچمدون مسافرتشو جمع میکردم طوریکه اگه خودش قرار بود برا مسافرت وسایل شخصیشو برداره نمیدونست باید از کجا شروع کنه و دست وپاشو گم میکرد وباز من چون سهم اونو انجام داده بودم واجازه نمیدادم خودش سهمشو انجام بده وفقط موقعه ای که ازم کمکی خواست کمکمش کنم برای همین من اکثر مواقع تو زندگیم یا اجازه پیشرفت ویا روبه رو شدن باشرایط و وظیفه ها وحتی تصمیماتی که باید اطرافیانم می گرفتند رو با دخالتهام می گرفتم ویا گاهی انقد ولشون میکردم وبی خیال میشدم یا لج میکردم که به قول معروف دنیاشون رو آب می برد …

از وقتی فایلهای دانلودی سایت رو می بینم خیلی از شما یاد گرفتم مریم جان خیلی…

من با این همه استعداد تو آشپزی تو خونه داری خیاطی نظافت خونه بچه داری آرایشگری تزریقات هنرهای دستی نویسندگی وخیلی چیزهای دیگه اکثرا یه چیز می شنیدم از خودم ودیگران..چه فایده انقد زیبایی همه چیز تمومی اما حیف تو زندگیت شانس نیاوردی حیف شدی!!!!!!

وای وای خدای من..چه مزخرفاتی!! من با باورهای غلط بزرگ شده بودم من هرچی از مادرم وزن های اطرافم دیده بودم رشد کرده بودم …من کسی رو نداشتم که الگوی یه بانوی موفق باشه من زنی رو اطرافم ندیده بودم که خودشو دوست داشته باشه برای شناخت خودش وقت گذاشته باشه واصلا نه تو مدرسه نه تو فامیل وخانواده خانومی ندیده بودم که اول روی شخصیت واخلاق ورفتارش کار کنه ودرکنارش در بعدهای دیگه زنانه اش زندگی خوبی داشته باشه از هر نظر..

کاری که پستش توقع باشه یا از ترس قضاوت باشه یا روی اجبار یا دیده شدن …چه فایده ای داره…

همیشه توی قلبم حس بدی داشتم که چرافلانی که قیافه خوبی نداره وبنده خدا زنی کاملا معمولی هست ولی خوش شانس هست یا چرا فلانی که تحصیلات انچنانی نداره یا خانواده ال وبلی نداره انقد خوشبخته انقد شوهرش دوستش داره…انقد شاده..سرحاله…

من اینهارو می دیدم اما جوابی برای سوالم نداشتم تا اینکه با استاد عزیزم وشما واین سایت واین همه دوستان عزیز با دیدگاههای نابشون آشنا شدم .. کم کم به درونم سفر کردم سعی کردم نقص هامو بشناسم استعدادهامو بشناسم سهمم رو توزندگی پیدا کنم اونو به خوبی انجام بدم باعشق ..

البته هنوز اول راهم از وقتی تمرکزم رو از روی دیگران برداشتم وگذاشتم روی خودم باعشق وبدون توقع همه ی کارهارو انجام میدم..برای رشد خودم برای بهبودی خودم برای شادی خودم برای سلامتی خودم برای زیبایی خودم برای ثروت خودم برای آرامش خودم وبرای رضای خداوند وحالا می بینم که وقتی حواسم به خودم هست چقد همه چیز سرجاشه چقد خوبه من سهممو به درستی انجام میدم وسهم دیگرانو به خودشون واگذار میکنم تا رشد کنند تا تجربه کنن همونطور که من در مسیر تجربه های شخصی زندگی خودم هستم…

مریم جان خیلی دوستتون دارم اصلا زندگی با عشق رو از شما یاد گرفتم …من اصلا نشده بود محض رضای خدا کاری انجام بدم برای حال دل خودم بدون توقع..الان مدتهاست هرکاری میکنم اول برای پیشرفت شخصیت خودم هست بعد برای دیگران…

من میدونم که خیلی چیزها از نظر دیگران توکشور ما جز وظایف یه زن هست در قبال شوهر وفرزندانش…اما منه مینا همون کارهارو هم از روی تمایل قلبی واز روی عشق انجام نمیدادم چه برسه به اینکه کارهایی انجام بدم که اصلا وظیفه من نیست وبرام تعریف شده نیست…

خدارو هزاران بار شاکرم که دارم از شما واستادم وهمه ی دوستانم تواین سایت یاد میگیرم آدم بهتری باشم تا جهان جای بهتری برای زندگی باشه…

(هرآنچه که مرا نکشد قوی ترم میکنید)

شاید باید تا اینجا میومدم واون تجربه هارو از سر میگذروندم که تو این مدت آشنایی باشما یاد بگیرم بدون سرزنش خودم ودیگران بیام نقص هامو بندازم دور وجاش یه عالمه استعداد وتوانایی و قدرت وپیشرفت تو هرکاری رو بذارم تو وجودم به خاطر اینکه هم خودم حس خوشبختی وارامش ولذت زندگی رو تجربه کنم هم اطرافیانم وهم الگوی یه همسر یه مادر ویه بانوی خوب باشم …

خدارو هزاران بار شاکرم …مریم جان خیلی ازتون ممنونم هرچقدتشکر کنم ازتون کمه.. شما دوتا فرشته باعث شدید حتی توبدترین شرایط زندگیم باورکنم دنیا هنوز قشنگیهاشو داره…عشق بدون توقع هنوز وجود داره..میشه از همینجا همین امروز شروع کرد زندگی وروابط بهتری رو تجربه کرد…شما بهم یاد دادید هرآنچکه بیرون از خودم می بینم بازتاب خودمه…بازتاب افکار وگفتار واعمال خودم ..همینکه مسولییت صد درصد زندگیمو به عهده گرفتم دری از درهای بهشت که توش آرامش موج میزنه به روم بازشده…

امیدوارم بزودی از اتقاقات عالی که توزندگی وروابطم میفته براتون بنویسم …

امیدوارم قدر دان اینهمه محبت شما واستاد باشم که خالصانه واز روی عشق هرانچه که آموختید رو به ماهم یاد میدید…

دوستتون دارم در پناه خدا باشید