سریال زندگی در بهشت | قسمت 245 - صفحه 20

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استاد عزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

(قبل…..بعد)

یه مدته که به لطف الله مهربان هدایت شدم برای چندمین بار سریال زندگی در بهشت رو ببینم ونه تنها ببینم بلکه بیاموزم و باز به آموزه هام عمل کنم و خدا ومن و خیلی ها اینجا هستند که میدونند دیدن این سریال وآموختن ازش و به کارگیری در اموزات شخصی وزندگی این آموزها وعمل بهش، چقدر می تونه معجزه بیافرینه توی زندگییامون….

الهی هزاران بار شکر الله مهربان رو بابت اینهمه هدایت …بایت ایده ساخت سریال زندگی دربهشت در کنار سریال سفر به دور امریکا وسریال تمرکز بر نکات مثبت…

در تمام طول دیدن فایل، مثل هر بار که مریم جان رو در هر جای این تصویرها توی این سایت می بینم،به کل زندگی وشخصیت خودم فکر میکردم!!

وفکر میکنم….

گفتم بیام یه قبل وبعد از خودم بنویسم، مثل عکسهای این فایل، که مریم جان قبل وبعد من ، بعد دیدنت تو چی شد…

مریم جانم عزیز دلم، بانوی زیبا ودوستداشتنی و مهربان ومتواضع وفروتن و شایسته ی من، که تمام نامهای زیبا وصفات زیبا شایسته ی تو هست، برای تو می نویسم، تویی که بهترین الگو برای من در تمام این چندسال اخیر بودی وبه معنای واقعی تونستی بر شخصیت من تاثیر گذار باشی، و 180 درجه شخصیت منو تغییر بدی …

منیکه تا قبل شناخت تو و دیدن شخصیت تو و دیدن راه وروش زندگی تو، دچار حس قربانی بودن شدید بودم و احساس بدی نسبت به خودم داشتم ومدام خودم رو سرزنش میکردم…

من قبل آشنایی باتو بانو جان، همیشه میگفتم خب من به این خانومی به این زیبایی، توی همه چیز نمونه هستم، توی همسر بودن، دختر بودن، مادر بودن، عروس خانواده بودن وتوی محل کار، توی فامیل….

منکه از هر انگشتم یه هنر میباره…

منکه توی تمام سختی های زندگیم مثل کوه وایسادم وادامه دادم….

منکه همیشه لطف دیگران رو ده برابر بیشتر جبران کردم..

منکه همیشه از خودم گذشتم تا همسرم، تا فرزندم تا عزیزانم در بهترین حالت ممکن خودشون باشند و سختی نکشند و همه چیزشون رو براه باشه…

منکه جونمو صدمو برا همه گذاشتمو میذارم، پس چرا اون ارزش و اون رعفت و مهر و عشقی که میخوام رو ازشون نمی گیرم؟؟؟؟

این من من کردنهام اجازه نداده بود واقعا منه واقعیم رو ببینم، اجازه نمیداد که درونم رو ببینم، من فقط زوم کرده بودم ببینم بابت اینهمه از خود گذشتگی من عکس العمل بقیه چیه؟؟؟.

بدون شک باید اونهمه عشق بهم برمیگشت دیگه!!!

ولی توی 99 درصد اوقات چیزی که می دیدم ومی شنیدم این بود…

میخواستی انجام ندی!!

مگه کسی ازت خواسته بود!!

مگه فقط تو زنی فقط تو بلدی!!

حالا هنر کردی مگه!!

اول اخلاقتو درست نکن لازم نکرده این کارارو انجام بدی!!

گاو نه من شیر ده هستی دیگه چه فایده!!!

مگه کار خاصی انجام دادی متوجه نشدم!!

مگه وظیفته ات انجام اینکارا نیست!!

حالا مگه شاخ قول شکوندی!!

و…….هزاران حرف این شکلی و رفتارهای سرد و بی تفاوتی و حتی سرزنشی و …. تمام سالهای عمرم دیدم وشنیدم….

تا جاییکه اون اواخر اومدم توی ازدواج دوم برعکس عمل کردم، مثل گفتم باید مثل جاریم باشم برای خودم ارزش بخوام، منکه نباید وایسم پیاز وسیر وسبزی سرخ کنم برا خونه، بره از بیرون آماده بگیره پول که داره….

من چرا با اسنپ و تاکسی برم اینور انور باید برام ماشین بخره…

من چرا نرم ادامه تحصیل بدم بشینم بچشو بزرگ کنم حالا که بچه خودم بزرگ شده، پرستار مگه گرفته هی بچشو ببرم مهدی بیارم بشینم بازی کنم باهاش خودش بره باشگاه و تفریح با دوستاش

و….

اونجا بود که من شخصیتم باز گم شد باز دستخوش منیت ها و تغییر دادنها وتغییر کردنهای وارونه و تقلیدی و مشکل ساز شد….

نه الگوی درست حسابی داشتم اطرافم، نه منیت هام اجازه میداد اگر الگویی رو میدیدم بتونم درسمو ازش بگیرم….

با خانوادمم اینکارا رو میکردم دیگه، هربار از تهران میومدم رشت مهمونی، براشون سوغاتی میاوردم، کلی خرید میکردم براشون، خب توقع داشتم تایید بشم ازم قدردانی بشه، جبران کنند برام حداقل در حد زبونی گفتن، ولی خب با کوچیکترین سردی، یا حرفی یا عکس العمل نادلخواهی، دلم ازشون میشکست، ناراحت میشدم سرخورده و پشیمون از خوبیهایی که به زم خودم براشون انجام داده بودم دست از پا درازتر بر میگشتم تهران خونه ی خودم و بعد عهد می بستم که مدتها باهاشون حتی تلفنی هم صحبت کنم مثلا با مادرو پدرم ویا خواهرام وبرادرم، چه برسه به اینکه برم خونشون….

خلاصه یک عمر درگیر همین درگیریهای شخصیتی وچند شخصیتی وبی شخصیتی با خودم بودم،تا اینکه اواخر ازدواج دومم هدایت شدم با استاد وشما آشنا بشم ،یادمه میومدم سریال زندگی دربهشت وسفر به دور امریکارو و فایلهای تو حیدی رو با ذوق وشوق میذاشتم با همسرم ببینیم بهش میگفتم بیا ببین چقدر مردم اینجا تو این سایت نتیجه گرفتند چقدر تغییر کرده زندگییاشون!!!

بیا ماهم اینارو ببینیم زندگیمون درست بشه !!!

اونم برمیگشت میگفت، منکه درستم، منکه مشکلی ندارم، این تویی که باید درست بشی، تازه اونم نه اینکه بری با پولای من گوشیتو شارژ بزنی بشینی زندگی دو نفر دیگرو نگاه کنی که معلوم نیست کی هستند و از کجا اوردند و به کجا میبرند و چارتا آدم مثل تو رو گیر میارن که برن ازشون دوره بخرن پول به جیب بزنن برن عشق وحال کنند….

خلاصه وقتی دیدم مایل نیست، تنهایی میدیم فایلهارو، خیلی کم چون همش خونه ور دل من بود بیکار وبی عار، گیر میداد به منو همه چیز وبه بچه ها …وقتایی که میرفت باشگاه یا خرید، چون آقا بچه مایه دار بود به قول خودش، سرکار هم نمیرفت، چندتا ملک داده بود اجاره با همونا کم ویا زیاد خرج زندگیمون رو میداد…

برا همین من فرصت زیادی نداشتم که از آموزشها استفاده کنم…

یادمه اونموقعه ها،خیلی سعی میکردم به زور هم شده اروم باشم، صبور باشم، تحمل کنم، که مثلا شخصیتم تغییر کنه، یعنی تلاشمو داشتم میکردم، حالا اگه یه دفعه از دستم در میرفت یه حرفی یا رفتاری میکردم که تکراری ومثل گذشته بود، میگفت بیا خانوم رفته توسایت عباسمنش، آدم بشه، تو آدم بشو نیستی، پس چی یاد گرفتی این چند وقت!!!!!

فقط بلدی پولای منو هدر بدی هی هر روز میگی گوشیمو شارژ کن!!!!

خلاصه نگم براتون…

خون دلی خوردم اون یکسال اخر زندگیم، و تنها کاری که تونستم انجام بدم این بود که پا روی ترسهام بذارم ، اینکه استاد عزیزم گفت 6 ماه بامن باشید فقط 6 ماه اگه زندگیتون تغییر نکرد دیگه با من ادامه ندید، منم گفتم دیگه بسه دعوا وکتک کاری و قهر و….دیگه بسه این عذاب هایی که من وبچه ها و البته خانواده هامون دارند میکشند وسط دعوای ما، آقا من میخوام جدا بشم، که توی کامنت های قبلیم داستانشو بارها گفتم، که شرطش بخشیدن مهریه و حق گرفتن نصف اموالش بعد طلاق بود، انجامش دادم، گفتم سید حسین عباسمنش میگه دعوا و دادگاه و پاسگاه و جنگ راهش نیست، قرآن باز کردم چند بار دیدم خدا هم میگه گذشت کن من جبران می کنم…

گذشتم از همه چیز و بلاخره بعد چند ماه تموم شد..

سخت بود ولی بعد اینکه تموم شد اون سختی ها، فهمیدم اون آدم اون ازدواج، اون زندگی به شدت پرتنش وپر از رنج، اخر خط بود برام…..

اون آدم اومده بود منو،با خودم روبرو کنه…

وخداوند بهم فهموند که باید زور بالا سرم باشه تا من تغییر کنم وگرنه همونقدر له ولورده و باری به هرجهت در غفلت ونادانی وگمراهی عمرم باید سپری میشد تا بمیرم….

خدا بهم فهموند که با چک ولگ روزگار آدم بشو نیستم، انگار یه دیو دو سر گذاشته بود تو زندگیم که انقدر اذییت بشم با وجودش، انقدر عذاب بکشم، که بفهمم که چطور باعث شدم با اون شخصیت ضعیف ، تا این حد خار و پست وحقیر و سرخورده بشم….

منیکه منم منم هام گوش فلک رو کر کرده بود، خودم آقای خودم بودم نوکر خودم، یکی اومده بود یکی رو آورده بود که حتی بدون اجازش حق نداشتم گوشیمو شارژ پولی بزنم، حق نداشتم یه چای وقهوه بدون اون بخورم، حق نداشتم به پسرم پول تو جیبی بدم برای مدرسه، حق نداشتم غذای دلخواهمو درست کنم، حتی حق نداشتم قبل 11 شب بخوابم و……

من بااااااید خیلی تغییر میکردم…

من باید کوبیده میشدم، از نو ساخته میشدم…

من باید میمردم از درد ورنج تا با عشق به خودم متولد بشم..

من باید باید باید عوض میشدم…

ولی اینبار از راهی درست، با راه و روشی شیرین ودلچسب، بعد اونهمه ظلم به خودهایی که کردم، بعد اونهمه آزارای که به خودم رسونده بودم، باید یاد میگرفتم که چطور خوب رو از بد، وراه درست رو از غلط تشخیص بدم!!!

من باید دست برمیداشتم از اونهمه باورها وعادتهای غلط وتکراری، باید دست برمیداشتم از احساس دلسوزی به حال خود، از احساس سرزنشگری، از احساس گناه، از خودفریبی ، از منیت هام….

من بعد جداییم، نه تنها روی خرابه های زندگیم بلکه روی روحی وتن خسته وشکسته وله شده خودم نشستم به تماشای جهان، نشستم به تماشای خدا، نشستم به تماشای خودم ، با دیدن فایلهای هدیه ی سایت، از 24 ساعت 6 ساعت هم نمی خوابیدم، کارم شده بود دیدن و شنیدن فایلها..

انقدر برام شیرین وگوارا و دلچسب و دوستداشتنی وخواستنی بود کلام استاد عزیزم که روحم پرواز میکرد….در کنارش خوندن معنی قرآن بدون تعصب، فقط با نیت هدایت شدن از سمت خداوند و کم کم با دیدن سریال سفر به دور امریکا و خصوصا سریال زندگی در بهشت، من کم کم زنده شدم….

کم کم ساخته شدم…

کم کم راه افتادم…

مریم جانم، عزیز دلم، قشنگ من، خیلی چیزها ازت تو این چند سال یاد گرفتم که چندتا از مهم ترین وتاثیر گذار ترینش رو اینجا می نویسم…

من ازت یاد گرفتم که یادم باشه مهمترین رابطه ی زندگی من، رابطه من با خداست و حواسم باشه هرکی هستم هرچی دارم، هر کجا هستم، هرکاری میکنم، حتی تک تک ارزوها وخواسته های من، تنها وفقط به لطف الله مهربان صورت می پذیره، ومن فقط باید هوشیارانه هدایت ها والهامات خداوند رو دریافت کنم وبهش عمل کنم، زمانهایی که حتی آدمها وشرایط و موقعییت ها برخلاف میل من هستند، باز هم قوی باشم وبا اقتدار بپذیرم هر اونچه که در بیرون هست اومده درسی بهم بده و اون تضاد اومده که منو رشد بده، تا من به خواسته ام برسم، ازت یاد گرفتم بهای تمام اونچه که میخوام بدست بیارم وداشته باشم رو پرداخت کنم،

حالا اون بهاء صبر باشه، سکوت باشه، تواضع وفروتنی باشه، گذشت باشه، تنهایی یا دوری باشه، گذشتن وفراموش کردن باشه، حتی پولی ومالی باشه، وحتی اگر بهاء گذشتن از خیلی چیزهای دیگه باشه که از نظر دیگران دیوانگی به حساب بیاد ولی از نظر خداوند برای من موهبتی با ارزشه…

ازت یاد گرفتم برای خودم زندگی کنم وهر کاری میکنم باعشق بدون توقع انجام بدم، وباخودم بگم خب امروز والان خدا برای من بودن کنار این شخص یا اشخاص، بودن در این جایگاه، بودن در این مکان وشرایط وموقعییت رو میخواد، پس ببینم سهم ونقشم چیه ، اونو به لطف خدا تا جایی که می تونم درست انجام بدم ونتیجه رو به خداوند بسپارم…

یکی دیگه از مهمترین چیزهایی که ازت یاد گرفتم پذیرش آدمها همونطور که هستند، با همون قیافه و اخلاق و رفتار و سبک زندگی، تو خیلی از موقعییت ها اینکه من خواستم طرف مقابلم حالا همسرم، پارتنرم، فرزندم و خانوادم طبق اصول وخواسته من لباس بپوشند، ورزش کنند، اندام خوبی داشته باشند، حتی دلخواه من حرف بزنن رفتار کنند و ….ولی ازت یاد گرفتم خودم وآدمهارو همونطور که هستند بپذیرم واجازه بدم هرکسی مسیر تجربه های خودش رو بره ….

ازت یاد گرفتم صبورتر، متواضع تر، مهربانتر، با ادب تر، با حجب وحیاتر، پاکتر، صادقتر، راستگوتر، محترم ترو یکتاپرست تر وبا توکلتر باشم…

ازت یاد گرفتم شاکر داشته هام باشم تا با شکرگزاری ودیدن داشته ها نعمت هام بیشتر بشه…

مهمتر از همه ازت یاد گرفتم تسلیم خواست خداوند باشم….

ازت یاد گرفتم اجازه بدم هدایت الهی منو به سمتی ببره که خیر وصلاحم درش هست نه فقط صرفا چیزیکه که خواسته ی قلبی یا نفسانی من هست…

مریم جانم همه ی این خصلت های خوب که ازت گفتم که میدونم خیلی کم گفتم وخیلی بیشتر از اینها حسن وخوبی داری ، من سعی میکنم تلاش میکنم، که این خصلت های خوب رو در خودم پرورش بدم که کنار اونهمه عشق ومحبت خداوندی وکنار اینهمه هوش واستعداد وتوانایی وهنری که خداوند در من نهادینه کرده، بتونم یه شخصیت ایده ال داشته باشم و بنده خوبی هم برای خداوند باشم…

من اونهمه حسن وخوبی و هنر و تواناییو زیبایی داشتم همه عمر ولی با گفتار ورفتار نادرست ونابه جا وغلط ، کاری میکردم که اونهمه خوبی دیده نشه ویا از بین بره…

ولی شکر الله الان مدتهاست از خودم خیلی راضی هستم ، چون سعی کردم وسعی میکنم همواره صادقتر، با ایمانتر، متواضعتر، صبورتر، متوکلتر ویکتاپرست تر باشم واین خصلت ها وقتی در من پدیدار شد که سعی کردم خودم رو بپذیرم خودم رو دوست داشته باشم ودر وحله اول برای خود درونم ارزش قائل باشم تا بتونم بی ریا و از روی عشق بدون توقع ،وبرای رضای خدا وخودم قدم از قدم بردارم و کلام بر زبان بیارم…

مریم جانم امیدوارم هر لحظه وهمیشه کنار استاد عزیزمون در نهایت آرامش وشادی وسلامتی وامنیت وعشق وثروت در پناه امن خدا باشید.

منتظر قسمت های جدید سریال زندگی در بهشت هستم.

دوستتون دارم زیاااااااد