سریال زندگی در بهشت | قسمت 26 - صفحه 20

به نام رب یگانه فرمانروای هستی کسی که قدرت آسمان ها و زمین در دستان اوست

دروود و سلاام بر یاران جان و درود و سلام بر استادان عشق

این قسمتای سریال زندگی در بهشت که مهمون بازی هست فووق العادست

من به حدی از مهمونی دادن دوور بودم که برام ترس داره الانا.

پارسال این موقع ها بوود که قرار بود از ایران برامون مهمون بیاد.رو ابرااا بوودم.خدااای من چقدددر خووش گذشت.

چقدر گشتیمو خوش گذروندیمو خندیدمو خاطره ساختیم

من برای ورود مهمونا کلی تدارک دیده بودم ولی به محضی که رسیدن بعد از این همه تو مسیر و پرواز بوودن یک سااعت نشد رفتیم سااحل

وااای چقدر لذت بخش بود.با چه حاالی برگشتیم خونه.له بوودیم.یعنی همووون ورود طوفانی کلا نظم خوابمون رو ریخت بهم و باعث شد کل برنامه ها از ظهر به بعد ران بشه.امااا بی نظیر بوود.

رااااحت گرفتم به خودم.از قبل چقدر روی خودم کار کردم که به خودم سخت نگیرم.تجربه ام در مهمان داری بسیار کم و نهایت هنرم تو مهمونیای مامانم درست کردن سالاد بود و شستن سرویس بهداشتی.حالا مهمون داشتیم اونم برای چند رووز.

هم خودم هم جانه دلم کلی هر بار قبل از اومدنشون با هم صحبت میکردیم که نگرانیمو کنترل کنم و فقط لذت ببرم.

خصوصا که ما تو دوره سلامتی بودیم و مهمونامون نههه

اما موندنمون تو دوره با وجودی که مهمون داشتیم کلیم بهمون حس قدرت داد.

منم یه روزایی همه چیز رو در اختیار میگذاشتم که اون چیزی که دوست دارنو تهییه کنن

البته که هنرای آشپزیمم به رخشون کشیدم و خوودم لذت میبردم

خلاصه که همه چییز عااالی بود کلی لذت بردیم کلی خاطره ساختیم کلی گشتیم و خوش گذروندیم و مهمونای نازنینمون با کلی حس خوب برگشتن خونشون.

ما بعد اون چسبیدیم به کارمون.موضوع این بود که تا اومدن اونها درگیر دانشگاه بودیم و بسیاااار ترم سنگینی بود و من و عشق جانم ترکوونده بووودیم.من نفر اول دانشکده و ایشون نفر دوم دانشکده تنها با اختلاف 0.2 از من در 100 نمره.جالبیش اینه که برای تک تک این 0.1 ها ما تلاااش کردیم.کم کم پیش رفتیم و با باور به خودمون این موفقیت هارو ثبت کردیم.جالبه که دستاوردهای آدم چقدر براش عادی میشن وقتی ازشون میگذره.

خاطرمه اون روزها به شدت در هیجان و ترس بودم اما هر رووز تلاش میکردیم هر روز پیش میرفتیم و خسته نمییشدیم.الان تنها میگیم شدیم نفرای اول دانشکده.در صووورتی که من به نظرم باید برای بهبود شخصیتم برای بالا نگه داشتن عزت نفسم برای رشد عزت نفسم قدم های ارزشمندمونو دسته کم نگیریم و برای خودمون مرورشون کنیم.اون قدما اون نتایج رو در برداشت.

این آویزه ی گوشم بااشه که براااای هر خواااسته ای فرمووول همینه.

اول از همه رااااحت درخواست کنم و بدونم که هر چیزی بخوام میتونم بهش برسم و اون خواسته ارزشمنده و این خجالت یا نمیدونم هر حسی که نمیذاره خواسته های خفن داشته باشمو بذارم کنار و بدیهی بدونمشون بعددد شروع کنم یه بیگ پیکچر از خواستم بسازم تصورش کنم حسش کنم و بعد شروع کنم به برداشتن قدم ها و بهبود خودم وارد شدن تو ترسام و تمرییین و تمرییین کردن و لذت بررردن از مسیر و دیدن کوچیکترین پیشرفت هام و دااایما به خودم یادآورشون بشم ببینمشون و اصلااا میدونید برای من جشن گرفتن برای کوچیکترین پیروزی ها معجزه میکنههه و دایم بهم یادآوریشون میکنه.

اوون وقته که نتیجه دلچسب میشه.وقتی دیدم این نتیجه همچییین عزم راسخی میخواست همچین اراده ای میخواست همچین ادامه دادنی میخواست همچین خسته نشدنی میخواست و همچییییین ترکیب و به اووج رسوندن کلی از توانایی ها و بالانس کردنشونو میخوااااست اوون نتیجه بسیااار دلچسب میشه.

بله هم بتونی نگرانی هاتو کنترل کنی ازینکه باید بچسبی به درسه و فعلا به بیزینست فکر نکنی و خودتو کنترل کنی خوب هزینه ها رو چیکار کنم !!!! هم زمانتو مدیریت کنی که هم به کار خونه برسی و تو دوره سلامتی باشی اما متعهدانه ادامه بدی و از غذاهای بیرون نخوری هم کلاسای فشرده و هر روزه و هم بتونی هر روز یه عالمه پروژه و تکلیف رو برای روز بعد آماده کنی هر هفته امتحانای سخت با تایم خیلیییی محدود بدی و هر 0.1 این نمره ها مهم بااشه.هم اوون مسیر طولانی رو تو متروبوس و مترو بری هر روز بری و برگردی که فقط 3 ساعت تایمت تو مسیر میره در صورتی که تا سر کوچتون قبلا میخواستی بری از در خونه که میومدی بیرون 4 تا ماشین پارک بود که با یکدومشون بری.

خودتو جسمتو ذهنتو روانتو کنترل کنی و ادامه بدیییی و دلتنگ خانوادتم باااشی تازه مهاجرت کرده باشی و کنارش بخوای مسایل دیگه رو هم مدیریت کنی.

بلهههه که این دستاوررررد حساااابی ارزشمندهههه حسااابی باید به چشمم بیاااد حساابی باید به خووودم یادآورش بشممم حسااابی ازین انقلابی که با عشق جانم در کنار هم برای زندگیمون به راه انداختیم ذوووق کنم و بهش افتخااار کنم.

بعد خداااا زمین و زمان رو به تسخیرمون درآورده بود.وقتی همت ماروو دید دنیارو زیر و روو کرد.زلزله شد و کلاسای ما آنلااین شدن.

همه شاااکی امااا مااا خوشحااال ترین.البته که همون موقعشم خووشحاال ترین بودیم.اما ادامه دادن برامون راحت تر شد.چراکه تونستیم در حین تایم استراحت نهار آشپزیمونو بکنیم و این کار به بعد از رسیدن خونه از دانشگاه موکول نمیشد.باشگاه رفتن باهمم گنجوندیم که دیگه نوور علی نووور شد.

بلههه که اووون میزبانی با اووون دستاوردااا میچسبییید.ما از مهمونامون بیشتر بهمون خوش گذشت.کلنی به ما همیشه خووش میگذره.یااد خاطره هامون که میفتم لبخندم تا بی انتهااا باز میشه.

بله که افتخاره مثل بلبل با دوستای آمریکایی که یهویی تو شهر دیدیم شروع کنیم انگلیسی صحبت کنیم و عاشقمون بشن و باهامون بیان کلاب ایرانی و کلی برقصیم و خوش بگذرونیم.

هرجا لازم بود انگلیسی هر جا لازم بود یه ترکیه دست و پا شکسته ی بااا مزه که ترکا فقط دووست داشتن من رو به حرف بیارن که از حرف زدنم لذت ببرن.وااای خیلییییی با مزه بود.

مهمونی قشنگمون که به اتمام رسید بلافاصله چسبیدیم به کارموون.شروع کردیم به آموزش دیدن کارمون.

خاطرمه که دیگه به حدی چسبیدیم به این قضیه و اون دلتنگیه برای خانواده امون منو بریده بود.امااا من چیکاار کردم نشستم و خودمو بستم به فایلا و سفر به دور آمریکا و بلههه یه انقلاب تراپی طووری برای خودم ترتیب دادم.والاااا دمم گرممم.والاااا که نوووش جووونم هر لذتی رو که تجربه میکنم.خدایااااا سپاسگزاارتم برای این قدرت خلق کنندگی که بهم دادی.

اواخر فصل تابستونم باااز یه مهمووونیه بی نظیر به سبک قانون سلامتی برگزار کردیم برای دوستانمون که رویاایی بود و چقدر خوش گذشت و هنووز که هنووزه دارن از دست پختم تعریف میکنن.شدم نگین شف کتو هلثی.والاااا.

تقریبا یک سال ازون روزا میگذره

تو این مدت کم از پروردگارم معجزه ندیدم

کم رو ایمان و توحید و عملگرا بودنم کار نکردم

یه جاهایی گیج شدم اماا به راحتی باز شنیدم صدای درونمو چون دیگه جنسش رو میدونم

خیلی جاهااا ترس عجیبیییی اومد سراغم.خیلی جاها فکر کردم دیگه تموم شد اما به کوچکترین نشونه دل بستم برای خودم تحلیلش کردم و آرهههه زندگی همینه که بری تو دل ناشناخته ها و تجربه کنی و خودتو رشد بدییی و لذت ببری از تجربه ی خوودت و بدونی که در آغوش کسی داری این تجاربو زندگی میکنی که دنیا رو مسخرت کرده و هر لحظه هواتوو دارههه و عشق میکنه از اینکه باورش داری و بر طبق هدایتاش پیش میری و لذت ها و رزق های بی حساب و خوشی های بی حساب جهانش رو به پات بریزه.

آاااخ که من عاااشق این پروردگاارم آاااخ که نفسم به حس کردن هر لحظش بنده آاااخ که دیواانه میشم هر ثانیه حتی حواسمم نیست حواسش بهمه.من نمیدونم ازین حد عشق بی قید و شرطش چی بگم.

میدوونید چیشو دووست دارم اینکههه خیلیییی مقتدره و منو هم مقتدر و خفن بار آورده.

من از بچه ننه بودن و سوسول بودن متنفرم و من دووست دارم خفن و مقتدر و پیشرو بااشم.البته که در رااحترین حالتش به خواسته هام میرسم اما با جسارت نه با ناله و عز و جز چیزییی که به هیییچ عنوان تو شخصیتم نمیگنجه.

من یه قهرمانم تو زندگیه خودم

من قهرمان زندگی خودمم

من ملکه ی امپراطوریه خودمم

حقش رو دارم اجازش رو دارم و برای بیشتر ازین هااا خلق شدم توسط کسی که تنها فرمانروای کیهان و زمینه و تمام قدرت ها در دستان اوووست.