سریال زندگی در بهشت | قسمت 260

سلام به سید عزیز و مریم خانم گل

خیلی خوشحالم که بعد از مدت ها سریال زندگی در بهشت ادامه پیدا کرد. سریال زندگی در بهشت نزدیک ترین تجربه ی زندگی مشترک با شما عزیزان در پردایسه و چون روند طبیعی زندگی رو نشون میده دقیقا آدم احساس میکنه که اون لحظه با شماها اونجا هست و داره زندگی می کنه. یادمه تو بعضی از قسمت های قدیمی زندگی در بهشت اینقدر این تجربه نزدیک بود که گاهی فکر میکردم که منم اونجام و پیش خودم میگفتم خب حالا فردا باید فلان وسایلو مرتب کنیم یا برق کشی رو فلان کنیم. خخخخخ.

و اما در مورد بازی پینگ پنگ که از بازی های مورد علاقه ی من هم هست. من اولین بار که پینگ پنگ بازی کردم در دانشگاه بود. پشت دانشکده ی ما فضای آزادی داشت که توی اون میز پینگ پنگ گذاشته بودن و دوستان من یه روزی تصمیم گرفتن که راکت و توپ بیارند و وقتای آزاد رو اونجا بازی کنن. من هم چون خیلی اهل رقابت و بازی هستم بهشون پیوستم با اینکه تا اون زمان اصلا نمیدونستم پینگ پنگ چیه. اونا تقریبا حرفه ای بودن. اوایل که شروع به بازی کردم فقط ضربه ی قابلمه ای بلد بودم. خخخخخ. ولی خیلی جالبه که به خاطر اون حس رقابت طلبی که داشتم شاید حتی به یک هفته یا دو هفته نرسید که کامل لم بازی اومد دستم و فقط به یک ماه زمان نیاز داشتم تا بتونم دوستانم رو که شاید سالها بود بلد بودن پینگ پنگ رو شروع به شکست دادن کنم. من بازی پینگ پنگ رو به خاطر رفت و برگشت های توپ و به اصطلاح رالی ای که ایجاد میشه خیلی دوست دارم و بهم حس خوبی میده.

در مورد پینگ پنگ بازی کردن شما دو عزیز هم باید بگم که قشنگ با اون روندی که من یادمه از قبل دیده بودم پیشرفت آشکار داشتید هر دو نفر. تبریک. و چقدر زیباست که پیشرفت های کوچیک روی هم جمع میشه و اینقدر آشکارا خودشو نشون میده. بازی مریم خانم که اصلا از این رو به اون رو شده. تبریک. سبک بازی ایشون بیشتر حمله ایه و بهترین انتخاب برای کسایی هست که زیاد نخوان تو بازی به دردسر بیفتن. وقتی توی پینگ پنگ حمله میکنی خود مغز و بدن کار خودشو انجام میده و شما لازم نیست زیاد فکر کنی. سبک بازی سید عزیز هم که دفاع در اون پر رنگتره. و چقدر دفاع های سید خفن شده. توپ ها به زحمت عبور میکنن. واقعا چه پیشرفتی. تبریک. سبک بازی دفاعی در پینگ پنگ هم زیبایی های خاص خودشو داره. و سبک مورد علاقه ی من هم هست چون راحت باهاش میشه روی اعصاب حریف راه رفت ضمن اینکه کنترل بیشتری بر بازی داری. در این سبک بیشتر باید از مغز کار کشید و با تفکر و هدفمندتر بازی میکنی.

این تاتامی هایی که جلوی وسایل گذاشتید که توپ ها نرن گیر بیفتن خیلی ایده باحالیه.

خب بریم در مورد لذت های ساده بگیم. بهترین لذت های ساده که میشه در زندگی از اونها بهره برد بازی کردنه خصوصا بازی های گروهی مثل همین پینگ پنگ، فوتبال، والیبال، بازی کامپیوتری، پوکر و … و توی بازی ها لازم نیست بی نقص عمل کنیدکه بتونید از اون لذت ببرید فقط کافیه پیشرفتهای کوچیک داشته باشید.

من هم به لذت های ساده در زندگی خیلی اهمیت میدم. مثلا خوردن غذا به صورت دسته جمعی، پیاده روی، همین بازی کردن ها، گوش دادن آهنگ با تمرکز کامل، بازی با حیوانات و … برای مثال من به بازی پوکر به صورت دسته جمعی خیلی علاقه دارم و توی تورنمنت های آنلاین شرکت می کنم. تا حالا چند بار هم توی تورنمنت ها قهرمان جهان شدم. اون لحظه ای که انسان میبینه که پیشرفتهاش نتیجه داده و بین 300 نفر شرکت کننده از سراسر جهان قهرمان میشه واقعا لذت بخشه و لذتش رو با هیچ چیز نمیشه عوض کرد و قابل توصیف هم نیست.

در مورد تاثیر علایق مشترک در روابط گفتید که به نظر من بی اندازه تاثیر گذاره. علایق مشترک نقطه ی هماهنگ شدن روح ها با یکدیگره. علایق مشترک بی اندازه فرصت برای همدلی، گفتگو، شادی، تفاهم و پیشرفت رو در رابطه ها ایجاد میکنه. علایق مشترک پوشاننده ی مرز درونگرایی و برونگراییه. انگیزه ی اصلی انسان در هر رابطه ای علایق مشترکه.

برای معرفی یکی دیگر از لذت های کوچک ولی بسیار شادی بخش باید از Unboxing بگم. واقعا خیلی کار لذت بخشیه و حتی برخی کمپانی ها میان و به صورت فکر شده کار آنباکسینگ محصول خودشونو لذت بخش تر هم می کنن. از لذت های ساده ولی شادی بخش دیگه نصب و راه اندازی یک دستگاه هست که من خودم خیلی علاقه دارم به این کار. وقتی دستگاه جدید رو نصب میکنی و راهش میندازی واقعا یه شادی درونی در انسان ایجاد میشه و لذت میبره از اون لحظه.

در آخر هم باید بگم Wowwwww واقعا چه گوشت تردی!! یعنی چقدر این گوشت عالیه که با این ضخامت هنوز اینقدر ترده. باید خیلی خوردنش لذت بخش باشه. گوارای وجود.

رب العالمین نگهدار شما.

سلام به خانم حسنلو

یه نکته ای رو لازم دیدم اینجا در پاسخ به یکی از جمله هایی که نوشتید عرض کنم. اونم اینکه هیچ گوشتی اعم از گوشت بره، گوساله، گاو، بوفالو، مرغ، کبک، بلدرچین، ماهی، میگو، خرچنگ و … در ذات هیچ بو و طعم بدی نداره. اون چیزی که ما با عنوان بو و طعم زخم میشناسیم در واقع ماده ی سمی به نام فرمالدهید هست که توی گوشت ها تجمع پیدا میکنه. عموما گوشت های با کیفیت پایین که تحت استرس قرار گرفتن یا خوراکشون خوراک مناسبی نبوده این ویژگی رو پیدا میکنند. در نتیجه اگر حیوان چه خشکی زی چه آبزی در شرایط طبیعی رشد کنه و محل زندگیش هم سالم و طبیعی باشه و خوراکش هم طبیعی و متناسب با خودش باشه نه تنها گوشتش هیچ بوی بدی نداره بلکه کاملا خوشبو و لذیذه. تمام این بوها و طعم های غیر عادی از زمانی ایجاد شده که ما این حیوان ها رو پرورش دادیم. برای همینه که گوشت شکار در حیات وحش اینقدر خوشمزه و لذیذه. با ارادت و احترام و اینها مطالبی بود که از استاد گرانقدر، دانشمند نمونه ی جهانی، پروفسور شادپور ملک پور، دانشمند شیمی آموختم.