سریال زندگی در بهشت | قسمت 261

به نام خداوند هدایتگر و مهربونم

سلام به استاد عزیزم و مریم جانِ قشنگم.

سلام به همه ی دوستانِ عزیزم.

مریم جان روی ماهتو که دیدم خوشحال شدم، خنده ی زیبا روی صورتت باعثِ خوشحالیمه.

استاد جان هزار ماشاالله به اندام زیبا و ورزیده ای که به لطف خدا با دوره قانون سلامتی برای خودتون خلق کردین.

مریم جان لذت بردم از انرژی و قدرت تون برای جمع آوریِ فنس ها.

مریم جون، با الگویی که از شما میگیرم چند روز پیش چند تا مسئله رو خودم حل کردم و کلی کیف کردم و افتخار کردم به خودم، کارم مربوط به دریل کاری بود که تجربه ی اولم بود و تمیز هم شد.

شما رو دیدم تو کارگاه کار نجاری و کارهایی که انجام دادین و الگو گرفتم.

یه الگوی دیگه هم گرفتم از جسارت و اعتماد به نفستون و صلح درونیتون.

رفتم موهامو کوتاه کردم به سبک پسرونه.

عاشق خودم شدم با این استایل جدید موهام.

بدون ذره ای پشیمونی از کوتاه کردن موهام.

چون موهام احتیاج داشت به کوتاهی تا با طراوتِ بیشتر رشد کنن.

انقدر کیف میکنم با موهای کوتاهم که حد نداره، خدا هدایتم کرد گفت سمانه برو آرایشگاه، موهاتو کوتاه کن، منم چشم گفتم و برای بی نهایتمین بار لذت بردم از هدایت خدا تو زندگیم.

که چقدر خوشحالم با همین کوتاهیِ موهام.

غرق در لذت شدم وقتی فراوانیِ تخم مرغ های خانم مرغی های باصفای پردایس رو دیدم.

از اونجایی که تو دوره سلامتی مشغول خوردن تخم مرغ هستم، بسیار لذت بردم این خوراکیِ سالم و مفید رو دیدم.

هم فراوانی و تعداد بالاشون، هم سایز تخم مرغ، هم تمیزی شون تحسین برانگیز هست.

نوشِ جانتون استاد جان و مریم جان .

خانم مرغی های باصفا، با عشق تقدیمتون میکنن تخم مرغ ها رو و براتون آرزوی سلامتی دارن همیشه از بس که ماه هستین.

عاشق فواره شدم، روند تکاملی شو طی کرد و در نهایت تبدیل شد به اون مدل زیبا و دواّر که سیر نمی‌شدم از دایره ای بودنش و شعاعِ وسیعش.

حس کردم رنگین کمان رو با توصیفِ استاد، انقدر که همیشه با نشاط و ذوق از زیبایی ها صحبت میکنه استاد، آدم دلش غنج میره واسه زیبایی ها.

دیدن زیبایی ها و تحسینشون، زیبایی های بیشتر میاره جلوی چشم آدم.

امروز به محضِ خروج از در ساختمون چند قدمی بیشتر تو مجتمع راه نرفته بودم که یهو میخکوب شدم از شدتِ زیبایی گل های صورتی تو باغچه ی محوطه …

خدایا مگه داریم انقدر دلبر، صورتی های خیلی خوشرنگ، میخکوبم کردن و سریع قلبم فرمان داد عکاسی کن از این دلبرهای خوشرنگ و لعاب.

گل زیبا رو بوس کردم.

اومدم خونه، عکس‌ها رو که دیدم شگفت زده شدم از حجمِ زیبایی این صورتی های خوشگل.

نمیدونم اسم گل ها چی هست اما بیرونش صورتیِ خوشرنگه، داخلش هم گل های زردِ کوچولو.

خدایا چقدر خودت قشنگی

چقدر زیبایی رو دوست داری

چقدر جهانِ زیبایی خلق کردی

اگه آب دریا جوهر بشه، درختان هم قلم، هیچ مدله نمیشه تشکر کرد از تو و کم میاد قلم و جوهر بازم. (آیه خودِ قران)

عاشقتم که انقدر زیبایی و زیبایی رو دوست داری و جهانِ به این دلبری و شیرینی خلق کردی.

دیدن طبیعتِ زیبای پردایس همیشه منو سرِ ذوق میاره، درختان زیبا و انعکاسشون روی دریاچه جانِ دلبرِ پردایس.

شنا کردن در این دریاچه ی زیبا و انرژی مثبتش نوشِ جونتون استاد جان و مریم جان.

شما لایقِ بهترینهایین هر لحظه از زندگیتون.

نوشِ جونتون، خودتون خلق کردین و بی نهایت شایسته هستین برای زندگی کردن تو بهترین مکان با بهترین شرایط.

تقسیم کار بین استاد و مریم جان، بر اساسِ توانمندی ها و مهارت هاشون.

عجب ایده ی محشری، مرسی که جفتتون انقدر الگوهای قشنگ و درستی هستین واسه من و در جهت باور سازیِ سالم، انقدر بهم کمک میکنین، از بس که حرفتون رو در عمل بهمون اثبات میکنین همیشه و دلیل رشدتون همینه.

یادآوریِ مداوم

تکرار و تمرینِ مداوم

نتیجه پایدار

خدا بهتون قوت و سلامتی و انرژی فراوان بده در مسیر بهبودهاتون: شخصیتی، محیط زندگی، پیرامون، شغلی و …

مرسی که مارو هم شریک کردین در چشیدنِ زیبایی های فواره، امن کردن محیطِ مرغ و خروس ها، برداشتن تخم مرغ ها.

مرسی که مثالِ به این قشنگی واسه فراوانی بهمون نشون دادین، تخم مرغ هاتون بیشتر شن، باکیفیت باشن همیشه و برای سلامتیِ بدنتون عالی عمل کنن.

کنترل ذهن دیدم ازتون برای فقدان مرغ و بچه هایی که توسط شاهین، عقاب خورده شدن، ولی سایر دوستان هستن هنوز.

درسش:

سمانه جان:

توجهت رو از کمبودها بردار و بده به داشته‌ هات.

سپاس گزاری کن برای داشته هات.

استفاده کن از داشته هات، لذت ببر، زندگی کن باهاشون در لحظه، اجازه بده انرژی شون جریان پیدا کنه، مصرف شن، خارج شن، نسلِ جدید وارد شه و …

تا الان برای امروز 243 تا مورد نوشتم تو دفتر زیبایی هام.

خدایا دوستت دارم

خدا رو شکر برای همه چیز

خدا رو شکر برای همیشه

به نام خداوند هدایتگر و قشنگ و عزیزِ دلم

سلام سعیده جانم.

سلام به همه ی عزیزانِ دوست داشتنیِ این سایت.

بدونِ شک پیامت رو در بهترین لحظه باز کردم و خوندم.

خوشحال شدم و لبخند اومد روی لبم وقتی دیدم کامنت نوشتی برام.

جالبه صبح میخواستم دوباره برات بنویسم که نشد:

امروز به یادت بودم.

یادِ سوره ی نور افتادم دیشب…

الله نور السماوات…

دو بار تو نوشتی تو کامنتهات، دوبار هم خودم شنیدم پخش شد قبل از اذان مغرب از شبکه تماشا…

من چیزی به اسمِ اتفاقی یا تصادفی رو دیگه قبول ندارم.

چون تو چرخه ی هدایت، میدونم یه دلیلی داره، یه پیامی داره برام نشانه های خدا…

رفتم دانلودش کردم، هم ویدئو هم صوتی…

عجب حسی داشت…

مخصوصا آخرش که رسید به این قسمتِ جذاب:

خدا به هر کسی که بخواد روزی به غیر حساب میده.

این شد سندِ محکم من که سمانه برو جلو.

همین فرمون رو بگیر برو جلو محکمتر.

دیگه به هیچی فکر نکن…

تو فقط احساست رو خوب کن و خوب نگهدار…

(با تمرین های توجه به زیبایی ها و نکات مثبت، تحسین، سپاس گزاری)

باقیش با خدا.

تو تسلیم خدا باش، در هم آهنگی با خدا باش، هر سوالی ابهامی داری مستقیم از خدا بپرس و هدایت بگیر و جلو برو…

تو قسمتِ خودتو انجام بده، خدا خودش میدونه چکار کنه.

خدا در بهترین زمان، بهترین شرایط بهت میگه چکار کن، کجا برو. تو رو میرسونه به خواسته هات.

اینا فقط حرف نیست، دائم دارن تو ذهن و قلبم تکرار میشن.

بهم احساس آرامش و امید میدن.

میدونم گاهی صبرم کم میشه، گاهی نجوا میاد سراغم، اشکالی نداره، انسانم، برمیگردم دوباره به تنظیماتِ کارخانه با تمرینِ کنترلِ ذهن.

خیلی مهمه سرزنش نکنم خودمو و برگردم تو مسیر.

اینطوری دارم رشد میکنم، چون برمی گردم تو جاده.

امروز هم دقیقا یه صدای بلند از داخلِ خودم بهم گفت میشه امروز…

یه فرقی کردم با قبلم این یکی دو روزِ اخیر.

اینکه هر چی پیش بیاد خیره…

حتی اگه به خواسته ام که امیدوارانه میخوامش (ولی یاد گرفتم قفلی نزنم روش چون دور میشه ازم)، نرسم اون لحظه ای که میخوام …

چون باورم داره محکمتر میشه که خدا در بهترین زمان، بهترین شرایط و مکان، منو میرسونه به خواسته هام.

وقتی که خودمم آماده دریافت باشم.

قبلش هر چی اصرار کنم نمیشه، فایده هم نداره.

چون به چیدمان خدا باور قلبی دارم.

به هدایت های خدا باور قلبی دارم.

و اما سوره ی علق…

خوندمش، ترجمه شو، تفسیرش رو…

خودم ربطش دادم به بعضی خواسته هام…

اما از خدا خواستم بهترین درک رو بهم بده که بفهمم چه پیامی بهم میخواد بده، باید روی چه نکته ای توجه کنم، یا نویدِ چه خبری رو بهم میده…

میدونم خودش بهم میگه، یادم میده، مثل همه ی چیزهایی که تا الان خودش یادم داده.

اما درک کردم نوشتن رو ادامه بدم.

سپاس گزاری رو ادامه بدم.

تامل و دوری از شتاب رو ادامه بدم.

سعیده جانم، دوست عزیزم

شاید خودت ندونی، ولی هر وقت کامنت نوشتی یه هدیه داخل کامنتهات برای من و خیلی ها بوده که برداشتیمش، آوردیمش تو زندگیمون، حالمون خوب شده، تو ظاهرا از خودت گفتی اما واسه ما هم مسیر رو نشون دادی، پیامِ خدا رو رسوندی دستمون با ادبیاتِ قشنگ، ساده و شیرینت.

به شخصه خیلی لذت میبرم از کامنتهات و پیگیریت میکنم.

نمیدونی با اون یه کلمه هم آهنگی با خدا چه کردی با من.

چه دریچه ای برام باز شد…

اینکه تسلیمِ خدا باشم…

گوش به فرمان تر باشم برای هدایت های خدا

که بزرگترین و بهترین راهنمای منه تو همه چیز…

میدونی صبح ها مدتیه راحتم دیگه.

چرا؟

چون مسیر پیاده روی، زمانش، امنیت، حس خوب، دیدن و حس کردن زیبایی های بیشتر و بیشتر رو از خود خدا هدایت میگیرم…

وای که چقدر راحت شدم، ذهن و منطقم آف میشه، خدا میگه منم اقدام میکنم…

علاوه بر ساده تر شدن کارم، بهترین نتیجه رو هم میده، حس خوبم، رضایتمندیم، لذت بردنم همه و همه تامین میشن اینطوری.

قبلا موارد دونه درشت تر رو هدایت میگرفتم، یا درخواست‌های روزانه یا قابل درک تر رو، الان دیگه درهم هر چی واسم تولید سوال بکنه، درکش نکنم، نفهمم باید براش چیکار کنم، یا حتی اگه بدونم باید چیکار براش بکنم رو هم آوردم تو چرخه ی هدایت خدا و میپرسم از خودش که بهم بگه چون بهترین راهنماست.

ممنونم از این حجم انرژیِ مثبتی که بهم منتقل کردی امروز.

تحسینت میکنم برای انرژیِ مثبت و درونیِ خودت که با سخاوت به اشتراک میذاری.

سعیده جانِ ارزشمند و دوست داشتنیِ من، دوستت دارم.

خیلی برام ارزشمنده که در کنار همه ی برنامه هات، زمان گذاشتی و برام نوشتی و خوشحالم کردی.

مراقبِ خودت و قشنگی هات و قلبِ پاک و باطراوتت باش.

شاد باشی و ثروتمند و سلامت کنار عزیزانت.

در آغوشِ خدا باشی.

استاد جانم و مریم جانم و خانم فرهادی جان و آقا ابراهیم مرسی که دست های شایسته ی خدا هستین برای ما، برای رشدِ ما، برای بهبودِ ما، برای احساسِ خوبِ ما، با سایت ارزشمندِ عباس منش دات کامِ دوست داشتنی.

خدایا دوستت دارم

خدا رو شکر برای همه چیز

خدا رو شکر برای همیشه

به نام خداوند هدایتگرم

به نام خداوند مهربان و رزاقم

سلام به همه ی عزیزان

سلام مونا جان

خیلی کامنتت خوبه، خیلی ازت ممنونم که وقت گذاشتی و نوشتیش عزیزِ دلم.

باعث شد ذهنم بیدار شه، برم سراغِ منطق و طرزِ فکرم…

ببینم چی به چیه؟

من چطوری به ثروت نگاه میکنم؟

دور از خودم یا نزدیک به خودم؟

ثروتمندم همین الان یا نیستم؟

هر چی بیشتر خوندم کامنتتو و جلو رفتم بیشتر لذت بردم.

آگاهی های نابی نوشتی از ثروت، حسِ خوب و لذت بردن.

اینکه ثروت یا رسیدن به خواسته ها تولید خوشبختی نمیکنه لزوما…

مسیرِ رسیدن، تولیدِ خوشبختی میکنه.

مسیر رسیدن، لذتیه که هیچوقت قطع نمیشه حسِ خوبش.

چون آدم داره حس میکنه هر لحظه داره یه قدم برمی‌داره واسه رسیدن و اعتماد به نفس و عزت نفس آدم هم بیشتر میشه از رشدی که داره میکنه علاوه بر رسیدن به خودِ خواسته.

مهمه بدونم و به یاد بیارم چطوری مسیر رو طی کردم تا رسیدم به خواسته ام؟

با امید، با خوشحالی، با لذت بردن از سایر جنبه های زندگیم همزمان یا نه…

یا اینکه تو تقلا بودم و گفتم پس کی میرسم؟ کی وقتشه؟

این جمله ات شگفت انگیزه:

وقتی در هر شرایطی میتونی از زندگیت لذت ببری و میتونی به احساس خوب برسی تو ثروتمند هستی.

ولاجرم بعد از اینکه خودمو عمیقا و قلبا ثروتمند بدونم و باورش کنم، دریچه ای از ثروت در جهات مختلف از جمله پول وارد زندگیم خواهد شد.

صبر میخواد، روند تکاملی داره…

اینارو دارم مخصوصا واسه خودم، سمانه، یادآوری میکنم….

که تو شلوغ کاری های ذهنم واسه رسیدن به خواسته هام، غافل نشم از هدفِ اصلیِ زندگیم…

اینکه واسه چی میخوام برسم به خواسته هام؟

واسه اینکه بیشتر لذت ببر.

دقیقا همین الان چی؟ لذت میبری از زندگی و حیاتت یا موکولش میکنی به بعد از رسیدن؟

اصلا میتونی تضمین بدی لحظه ی رسیدن لذت میبری یا نه؟

یا چقدر لذت میبری و خوشحالت میکنه؟

نه

نمیدونم

نقد رو ول کردم نسیه رو چسبیدم؟

اگه بلد شم همین الان، دقیقا همین الان بفهمم چطوری میتونم لذت ببرم از زندگیم، میتونم بگم بعدا هم لذت خواهم برد، چون به فرمول درستی از لذت بردن دست پیدا کردم و این چرخه ادامه پیدا میکنه.

همین الان، نسیم خنکی خورد به پوستم. همین شد یکی از لذت هایی که تجربه کردم…

چقدر مفهومِ ثروت وسیعه.

هر چی بیشتر بتونی لذت ببری یا دلیل پیدا کنی واسه لذت بردن و خلق حس خوب واسه خودت، ثروتمندتری

فقط محدود به پول و رفاه مالی نمیشه. چقدر این ذهن و منطق باید چکش کاری بشه که باورهای معیوب ثروت اصلاح بشه تا دریچه ای از ثروت های متعدد باز بشه تو زندگیم.

خوشحالم هدایت شدم به کامنتت مونا جان

.

باعث شدی یه چیزهایی واسم شفاف شه:

برام یادآوری مجدد بشه هدف از این زندگی، لذت بردن هست با هر چی که دارم، تو هر شرایطی که هستم.

که هر پله خوشحال باشم و برم به سمت خوشحالی های بیشتر و بیشتر…

که بار رو از رسیدن به پول بردارم، انرژی مو بذارم اول روی خلقِ حالِ خوب برای خودم، که به واسطه ی همون حالِ خوب ، ثروت و هر چی که میخوام خودشون میان سراغِ من…

که سفر کنم درونِ خودم و ببینم انتظارِ چی رو میکشم؟

یه معجزه؟

مگه معجزه همین لحظه نیست که من زنده ام و میتونم واسه خودم حس های خوب خلق کنم؟

مگه خدا قدرتِ خلق زندگیمو به خودم نداده که چشمم به بیرون از خودمه؟؟؟

مگه بیرون میتونه چیکار کنه که خودم نمیتونم؟

بیرون که منو نمیشناسه.

نمیدونه چی منو خوشحال یا ناراحت میکنه.

خودم بهتر از هر کسی میدونم چیکار کنم حالم خوب میشه.

امان از منِ انسان، که عجله میکنه و میخواد خیلی سریع برسه.

در حالیکه رسیدن به هر چیزی روند تکاملی داره، درک میخواد …

استاد تو فایل زیبایی ها را ببینیم به زیبایی هر چه تمام میگن:

وقتی که احساست رو خوب میکنی، نتیجه اش میشه ورود ثروت، خوشبختی، سلامتی، پول و … به زندگی

تازه کم کم دارم بهتر از قبلم متوجه صحبت های استاد میشم و ذوق زده میشم که اِ چقدر این فایلها خوبن، کاملن، کلید راهگشا هستن، نورِ راهگشا هستن…

تهِ تهِ همه چیز دوباره می‌رسم به احساسِ خوب…

اینکه چقدر مهمه من آگاهانه برم به سمتِ احساسِ خوب.

با کنترل ورودی هام

با کنترل ذهنم

با توجه کردن به زیبایی ها و نکات مثبت

با دیدنِ داشته هام

با لذت بردن از داشته هام در لحظه

با سپاس گزاری

با امیدواریِ همیشگی و اعتماد به خدا که همیشه برای من بهترینها رو میخواد

با تحسین خودم و دیگران

با بودن در طبیعت و استفاده کردن از انرژیِ ناب و خالصش

با بودن کنار حیوانات با عشق و صلح و استفاده کردن از انرژیِ خالصشون.

با انجام هر کاری که ذوق و نشاط رو درونم فعال میکنه.

با اینکه بیشتر ذوق کنم و ذوقم رو بیشتر بروز بدم و هیچ خجالت نکشم اگه کسی فکر کنه سمانه چقدر عین بچه ها ذوق میکنه…

و دیگه تمومه…

احساسِ خوب= اتفاقات خوب

و مهمتر اینکه به خودم یادآوری میکنم سمانه تو همین الان هم با همین داشته ها به شدت ثروتمندی.

نجوای ذهنی میگه نه، وقتی به این خواسته و اون خواسته برسم خوشحالم…

بعد میام میبینم من که بارها و بارها به خواسته های مختلف رسیدم پس چرا احساسِ ثروتمندی ندارم؟

اینجاست که مچِ خودمو میگیرم و میفهمم گاهی اصل و قانون یادم میره و فکر میکنم لزوما رسیدن به هدف برایِ من تولید شادی میکنه از نقطه نظر ذهن و منطقم…

اما اینطور نیست، چون اون شادی خیلی کوتاهه، عمق نداره، زود تموم میشه، سریع میرم سراغِ لیست خواسته های بعدی ام…

این سیکلِ معیوب یه جایی باید قطع شه وگرنه دائم منتظر رسیدن به خواسته هام باید باشم تا احساس لذت رو تجربه کنم…

عصر تو کامنتم برای سعیده جانم نوشتم، یه صدای بلندی از درونم گفت امشب میشه…

(رسیدن به خواسته ای که توی ذهنم بود)

الان متوجه شدم بله شد…

نه اونطوری که من فکر میکردم

اونطوری شد که خدا برام چیدمان کرد

با آگاهی

با روشن شدن مسیرم

با نوری که برام تو قلب خودم روشن کرد که سمانه جان بیا ببرمت تو مسیر بعدی، وقتشه یه پله بزرگتر بشی…

این آگاهی برای من ارزشمنده، چون داره درست فکر کردن و جلو رفتن رو یادم میده، نه اینکه یه جایزه بهم بده که مدتی باهاش خوش و سرگرم باشم بعد دوباره برم سراغِ همون روش و الگوهای قبلیم و رشد نکنم.

خدایا خیلی خیلی شکرت

تو این مسیر یه سری تمرینها خیلی بهم کمک کردن:

این اواخر دارم جنسِ متفاوتی از احساسِ خوب رو تجربه میکنم به واسطه ی فایلهای نابِ استاد:

اینکه تمرین میکنم هر روز ببینم چطوری با داشته هام لذت میبرم؟ یا لذت ببرم.

یعنی یکی از تکلیفهای روزانه ام هست که باید حتما تیک بخوره تو دفترم. چون واجبه، باید به ذهن و منطقم نشون بدم که چطوری من میتونم لذت ببرم از زندگیم با همین شرایطی که داخلش هستم.

یعنی برای انجام این تمرین باید چکار کنم؟

اول که باعث شده به یادم بیاد چه چیزهایی دارم.

و اینکه چطوری صداشون کنم بیان جلو که من معاشرت و رفاقت کنم باهاشون و بیان تو چرخه ی استفاده شدن و ساختنِ لذت برای من.

-مدادرنگی هامو میارم بیرون میگم استفاده از این قشنگا همین الان لذت بخشه نه نگه داشتنشون برای مبادا یا یه روزِ خاص.

ازشون تو نوشته هام استفاده میکنم، رنگی رنگی و شاد شن.

رنگ آمیزی میکنم.

تمرین خطم رو باهاشون مینویسم.

-هر روز یکی از لباس های کمد رو درمیارم استفاده میکنم، بیرون میرم، حتی اگه مهمونیِ خاصی نباشه، ولی من قشنگ ترین هارو هم از کمد بیرون میارم و میپوشم و استفاده میکنم تا تمرین کنم لذت بردن رو نباید به تعویق انداخت، باید کاملا داغ داغ همین الان از امکاناتی که دارم استفاده کنم.

وقت میذارم با عشق و ست میکنم لباسها رو.

واسه پوشیدن بهترین لباس، مناسب با موقعیت و آب و هوا و … از خدا هدایت میگیرم.

-طلاهامو چند وقت یکبار عوض میکنم، تا هم ازشون استفاده کنم و هم لذت ببرم از تنوع.

دارم تمرین میکنم انرژیِ همه ی داشته هامو فعال کنم تا جاری بشن تو زندگیم تا راهِ ورودِ داشته های جدید هم باز شه.

که یادم بمونه من الان این همه داشته و نعمت دارم، باید استفاده شون کنم تا لذت ببرم، از خدا هم بابت داشتنشون سپاس گزاری کنم. فرق نمیکنه کجا و چطوری استفاده کنم. مهم اینه بیان جلو، از تو کمد و کشو خارج شن، حتی اگه خودمم استفاده نمیکنم هدیه بدمشون چون اینم به نوعی استفاده کردن هست.

البته که با کلی قربون صدقه از داشته هام استفاده میکنم، کیف میکنم، تشکر میکنم که دارمشون و پیشِ من هستن و در خدمتِ من هستن.

انگار که به قولِ مریم جون ما یه تیم هستیم.

-خانواده و عزیزانم هم داشته های منن، وقتی میبینمشون یا پیام میدم لذت میبرم. گاهی با سکوت، بیشتر نگاهشون میکنم و تو دلم میگم خدا رو شکر که تو زندگیم هستین …

ماچشون میکنم، بغلشون میکنم، گپ میزنیم، میریم بیرون با هم، هر مدلی که اون لحظه خوب باشه با هم معاشرت می کنیم. با عشق تحسینشون میکنم و …

-صدای آواز پرندگان، پیاده روی روزانه، کاهش وزنم، لاک زدن، بارون، نوشتن هام، صدای بادی که میپیچه تو برگهای درختان، دیدن قشنگی های هر روز و شکارشون و خیلی چیزهای ریز و درشت دیگه دارم تو زندگیم که هر روز با استفاده ازشون یا تجربه کردنشون، داره بیشتر و بیشتر بهم اثبات میشه چقدر داشته دارم که نمیدیدمشون تا حالا یا متوجه و قدردانِ ارزششون نبودم تو زندگی…

یا فکر میکردم مثلا حیفه الان استفاده کنم، باشه واسه یه موقعیتِ بهتر…

کی دیده موقعیتِ بهتر رو؟

مگه من اصولا به آینده دسترسی دارم که موکول میکردم به آینده.

مثل اینایی میشه که پول جمع میکنن برای آینده و دوران بازنشستگی تا لذت ببرن، بعد که پیر میشن میبینن پول هست ولی دیگه رمقی نیست، حوصله ای نیست واسه لذت بردن …

اینکه چه اشتباه بزرگیه، اگه الان میتونم لذت ببرم با زندگیِ خودم، گزینه های خودم، و نبرم…

و مقایسه کنم خودمو با دیگران بگم هیچی ندارم لذت ببرم…

ظاهرِ زندگیِ دیگران جلوی چشمم باشه و نتونم باطنِ زندگی خودمو ببینم.

بالاخره هر کسی حتی تو بدترین شرایط حتما چیزهایی تو زندگیش پیدا میشه که بتونه باهاش خودشو خوشحال کنه و لذت ببره، فقط نیاز داره به تغییر زاویه ی نگاه…

یاد استاد افتادم که تو بندرعباس، با همون پیاده روی، که ساده ترین کارِ ممکنه، هزینه ای هم نداره، چقدر کیف می‌کرد و حال خودشو خوب میکرد…

پس میشه…

خودِ من، تازه دارم کم کم متوجه میشم تغییر زاویه ی نگاهم، چقدر مسائل پیش روم رو متفاوت میکنه برام.

سختی هاشو برمی‌داره و برام آسون ترش میکنه.

مونا جان، اولش اومدم تحسینت کنم برای کامنت جذابت، برای خط به خط نوشته هات.

یهو دیدم چقدر حرف با خودم داشتم که کامنت تو باعث شد مطرحشون کنم…

اینجا نوشتم که ردپا بمونه از این شبِ شگفت انگیز برام.

که خدا پاسخ منو از طریقِ کامنتِ شما و خودم به خودم داد…

که چطوری جلو برم و فکر کنم از امشب به بعد…

مرسی که برام الهام بخش بودی مونا جانم.

دریچه های ثروت، رشد، سلامتی، خوشبختی، ارامش، صلح درون و … باز باشه برات همیشه.

در آغوش خدا باشی همیشه که امن، نرم و گرم ترین آغوشِ جهانه.

استاد جانم، بی نهایت سپاس گزارتونم تا همیشه.

یادم بمونه دستِ خدا رو واسه اجابتِ خواسته هام همیشه باز بذارم، تسلیم باشم و گوش به فرمانِ جریانِ هدایت های خدا.

خدایا دوستت دارم

خدا رو شکر برای همه چیز

خدا رو شکر برای همیشه

سلام سعیده جانم.

به شدت تحسینت میکنم برای کنترلِ ذهنت.

یکی از مهم ترین کارها، واسه کار کردن روی خود، همینه و خوشحالم برات که از پَسِش براومدی، هم خودت رو روسفید کردی هم خدا رو.

بی شک خدا عینِ همیشه بهت افتخار میکنه و میگه این سعیده ی منه، داره بزرگتر میشه، رشد میکنه، هر لحظه داره بهم نزدیک و نزدیکتر میشه…

شگفت انگیز نوشتی که از خدا خودش رو میخوای، ثروت و سلامتی و … میخوای.

یه کشفی کردم، یعنی به یه درکی رسیدم…

اینکه هر چی که میخوام، مخصوصاً پول و ثروت و رفاهِ مالی و … اول باید آگاهانه خودم، حال و حسِ خودم رو خوب کنم و خوب نگهدارم…

بعدش اتفاقات خوب در قالبِ حسِ خوبِ بیشتر، ارامش، سلامتی، روابط خوب، پول و …. خودشو نشون میده…

این نتایج کم کم آشکار میشن.

من همچنان باید امیدوارانه با حس خوب جلو برم و کنترلِ ذهن کنم تو مسائل مختلف زندگیم.

چه وقتایی که یهو میبینم حسم داره بد میشه و دلیلشو نمیدونم و باید برم سراغِ روش‌های خوب کردن حس (مخصوصا سپاس گزاری که سریع جواب میده)

چه وقتایی که نیازِ مالی بالا میاد و انتطار برای اومدنش که کشف کردم اون انتظار چون با حس امید نیست و از کمبود میاد اتفاقا دور میشه…

اینجا هم شدیدا نیازه آگاهانه برم سراغِ خلقِ حسِ خوب برای خودم.

خدا عشقه، و تعبیرت از تاجِ بندگی بسیار زیبا بود.

مرسی که برام نوشتی و خوشحالم کردی عزیزم.

منم دوستت دارم و در یادم هستی همیشه.

ماچ بهت

خدایا دوستت دارم

خدا رو شکر برای همه چیز

خدا رو شکر برای همیشه

سلام حمید آقا.

چقدر درک تون درباره ی نحوه ی چک و لگد خوردن سریع از جهان جالب بود برام…

تلنگر جالبی بود برام وقتی میخوندم:

اینکه هر اتفاق بدی که میوفته حاصلِ فرکانسِ خودمه، یعنی از قبل خودم فرستادمش، حالا بروز پیدا کرده…

به حالتِ کلی، متوجه این نکته بودم، یعنی فقط شنیده بودم، الان حس کردم چقدر این باور میتونه کمک کنه 24 ساعته تلاش کنم مراقب حس های خوب و بدم باشم، سریع کنترل ذهن کنم…

صدای استاد توی گوشمه که گفتن با یه بار اتفاق بدی نمیوفته. اما تکرارش منجر به اتفاقات بد میشه…

امروز یادم اومد و خیلی خیلی خوشحالم که کنترل ورودی انجام دادم در رابطه با فضای مجازی و قطعشون کردم به صورت کامل همه رو، تا جلوی ورودی های منفی رو بگیرم آگاهانه و اینطوری بارِ سنگین حس های بد رو تا حدود زیادی برداشتم و نفس راحت تری میکشم.

هر چند که میدونم حس های منفی در کمین هستن تا با یه لحظه غفلت، حمله کنن…

دور هم نیستن، اتفاقا انگار زودتر میان که ببینن من فقط تو حرف کنترل ذهن رو قبول دارم یا تو عمل هم رعایتش میکنم.

وقتی یه چیزی از چرخ دنده اش خارج شده، یعنی یه اتفاقی افتاده، یه آلارمه، یه کد هست که بگه سمانه برگرد به خودت، ببین چی شده، چرا از حس خوب خارج شدی؟

خدایا دوستت دارم

خدا رو شکر برای همه چیز

خدا رو شکر برای همیشه