سریال زندگی در بهشت | قسمت 262

هود:48 و 49

قِیلَ یَانُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِّنَّا وَبَرَکَاتٍ عَلَیْکَ وَعَلَى أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَکَ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ یَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ

ـ [پس از فروکش کردن آب و استقرار کشتی بر جودی] خطاب آمد‌: ای نوح، با سلام و برکاتی از سوی ما بر تو و اُمت‌های همراهت [از کشتی] فرود آی، و امت‌هائی به زودی [از نسل همراهانت پدید می‌آیند که از نعمت‌های خود] بهره‌مندشان خواهم کرد سپس [ستمگران آنها را به سبب سوء رفتارشان] عذابی دردناک از جانب ما خواهد رسید.

تِلْکَ مِنْ أَنبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهَا إِلَیْکَ مَا کُنتَ تَعْلَمُهَا أَنتَ وَلَا قَوْمُکَ مِن قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَهَ لِلْمُتَّقِینَ

این [داستان] از خبرهای غیبی است که بر تو وحی می‌کنیم، پیش از این، نه تو از آن آگاهی داشتی و نه قومت، 53 پس [با توجه به پیروزی حق در تجربه نوح، در برابر سختی‌های رسالت] شکیبا باش [و بدان که] مسلماً فرجام [=پیروزی نهائی] از آنِ پرهیزکاران [=جهادگران با نفس] است.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

سلام سلام به روی ماه پیچیده در شال وکلاه استاد شایسته ی عزیز و دوست داشتنی… سلام به استاد عزیزم و به دوستان نازنین…

استاد! شواهد حاکی از اینه که به زودی دوره ی جدید از راه می رسته درسته؟ :))) (کلی چشمای قلبی)

استاد شایسته اگر بدونید چقدر دلمون برای روی ماهتون تنگ شده بود… برای پردایس اونم با این تصاویر دیدنی… خدا رو صد هزار مرتبه شکر که باز هم لذت بردیم از زیبایی های این تکه از بهشت روی زمین :) وقتی شروع کردم به دیدن فایل و دیدم که شما دارین فایل رو ضبط می کنین ناخوداگاه یه ذوقی تو دلم ایجاد شد و یاد این شعر حافظ افتادم:

گل در بَر و می در کف و معشوق به کام است

سلطانِ جهانم به چنین روز غلام است

گو شمع میارید در این جمع که امشب

در مجلسِ ما ماهِ رخِ دوست تمام است

در مذهبِ ما باده حلال است ولیکن

بی‌روی تو ای سرو گُل‌اندام، حرام است

و اما بررررف… اونم توی فلوریدا… بقول اینجایی ها welcome to the club! :))) وای خدای من چقددددر این درختای کنار دریاچه زیبا شده بودن… وقتی عکسشون هم تو آب دریاچه افتاده بود اون تصویر بی نظیر بود… خدای مهربون من، چه زیبایی هایی خلق می کنی و ما لذت می بریم… خداجونم شکرت… آخی براونی، مرمری، مرغ و خروسا… وای اون لپی رو بگو :))) چقدر خوب بود… استاد شایسته چه کار خوبی کردین به ندای قلبتون گوش دادین و این فایل رو برامون ضبط کردین… ما اینجا تو میشیگان خب کم برف نداریم ولی باز دیدن اون زیبایی ها و تابلوهای نقاشی خداوند کلییی کیف داشت و لذت بردم… به به آفتاب روز بعدش چقدر زیبا بود… وای از این انتخاب آهنگ و تصاویر… اصلا تا آهنگ شروع شد اشکای من سرازیر شد… چقدر ترکیب دلنشینی بود… اون قندیلا که قطره قطره ازش آب می شد و می چکید… تلألؤ نور خورشید روشون… وااااو خیلی زیبا بود… خدای مهربونم شکرت که تو فرکانس دیدن این زیبایی ها بودم… شکرت برای وجود این دو استاد نازنین و عزیز، شکرت برای پردایس، شکرت برای کیفیت فیلمبرداری آیفون استاد شایسته… شکرت برای برف و آفتاب و دریاچه و هرآنچه زیبایی بود اونجا…

اتفاقا همین دو روز پیش بود که از سرمای شدید اینجا و برفش برای حمید عزیز نوشتم… حالا ما چون برف رو تو چندماه داریم، روزایی که آفتابیه حتی اگر دمای هوا خیلی هم پایین و سرد باشه ولی انگار اون آفتاب یه جایزه از طرف خداست… اصلا یه انرژی مضاعفی به آدم می ده… یعنی بیرون خیلی سرده ها ولی تو خونه میشینی، آفتاب میفته رو فرش بعد می ری دراز می کشی همونجا و گرمای آفتاب رو حس می کنی… آی می چسبه :)))

یادم به زمستون پارسال افتاد که یاسی اینجا میشیگان پیش ما بود برای چند ماه، تو یکی از همین روزای سرد که آفتابی هم بود روی مبل تو آفتاب نشسته بود، یه عینک آفتابی هم زده بود و می گفت یکم آفتاب بگیریم خخخ. عکس هم اتفاقا گرفت از خودش :))) یادش بخیر…

استاد شایسته ی عزیز چقدر خوشحالم از اینکه نه یک استاد ابراهیمی، که دو تا استاد داریم و داریم ازتون کلی چیز یاد می گیریم… اینکه همیشه سعی کنیم سپاسگزار تر باشیم، حتی برای نعمتهایی که عادی میشه برامون… چقدر لذت بردم از اینکه خودتون خواستین بیاین پردایس با اینکه تنها هستین اینجا و آب رو می بندین ولی به جای اینکه این رو مشکل ببینین تازه فرصتی برای رشد خودتون و سپاسگزاری بیشتر می بینین… فرصتی برای حل میأله… چقدر روش‌های حل مسأله ی استاد بی نظیره… البته دیگه از استاد توقعی غیر از این نیست، حل ریشه ای مساله… به به، چه کیفی کردیم از این جریان…

ساعت 1:55 بامداد شنبه شد و خدا رو هزاران بار شکر می گم که قبل از خواب این زیبایی ها رو دیدم و کلی فرکانس خوب فرستادم…

خدای رزاق و وهاب من، خدای عزیز و دلبر من، خودت بهم بگو من چجوری شکر حتی یکی از اینننهمه نعمتی که بهم دادی رو بگم؟؟ از سلول سلول بدنم و قلبی که اینجور منظم چهل و سه ساله داره می تپه تا سایت و استاد و استاد (سعیده جان با اجازه) و دوستان جان و درخت و برف و آفتاب و اووووووه بخوام بنویسم تا صبح که هیچی تا روزها تموم نمیشه…

اینم برای دل خودم و هرکی که مثل من امشب از این آهنگ محسن چاوشی لذت برد و وصلتر شد:

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم

همه توحید تو گویم که به توحید سزایی

تو زن و جفت نداری تو خور و خفت نداری

احد بی زن و جفتی ملک کامروایی

نه نیازت به ولادت نه به فرزندت حاجت

تو جلیل الجبروتی تو نصیر الامرایی

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی

تو نمایندهٔ فضلی تو سزاوار ثنایی

بری از رنج و گدازی بری از درد و نیازی

بری از بیم و امیدی بری از چون و چرایی

بری از خوردن و خفتن بری از شرک و شبیهی

بری از صورت و رنگی بری از عیب و خطایی

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی

نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

نبد این خلق و تو بودی نبود خلق و تو باشی

نه بجنبی نه بگردی نه بکاهی نه فزایی

همه عزی و جلالی همه علمی و یقینی

همه نوری و سروری همه جودی و جزایی

همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی

همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی

احد لیس کمثله صمد لیس له ضد

لمن الملک تو گویی که مر آن را تو سزایی

لب و دندان سنایی همه توحید تو گوید

مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی

سنایی

عاشق دوتاتونم استاد شایسته و استاد عباسمنش عزیزم… به امید دیدن روی ماهتون با دیت پر از نتایج…

سلام به برادر گرامی و عزیزم… اگر بدونی که چقدر پاسخت بهم انرژی خوبی داد… واقعا چسبید بهم این نقطه ی آبی پربرکت… خدا رو شکر می کنم برای لطفی که به من داشتی، خیلیاش رو واقعا حواسم بهش نیست و از اینکه بهم یاداوری کردی ممنونم… مثلا مهاجرته انقدر دیگه عادی و for granted شده که یادم می ره براش شکرگزاری کنم… البته که همیشه برای جایی که زندگی می کنم، خونمون، وسایلمون و اینا خدا رو شکر می کنم… ولی خیلی وقتا مسیری که ازش اومدیم رو یادمون می ره… همون مهاجرت درسته که من اون زمان با قوانین آشنا نبودم و کلی چک و لگد به زندگیم دعوت کردم، اما انقدر منو بزرگ کرد که خدا می دونه… یاد جمله ای افتادم که معلم ریاضی تینا زیر امضای ایمیلش داره:

What does not kill you, makes you stronger… except for bears, bears kill you… خخخخ البته قسمت آخرش در مورد خرس‌ها شوخیه دیگه…

بقول استاد وقتی مساله ای رو حل می کنیم از اون مساله بزرگتر میشیم و ظرفمون هی رشد می کنه… خداجونم مهربونم شکرت کرور کرور…

راستی کامنت دلی شما رو تو فایل فقط روی خدا حساب کنیم که لینکش رو برای فاطمه جان گذاشته بودی، خوندم… چقدر نکات خوبی رو گفته بودی… کلی تحسینت کردم… من در مورد خودم همیشه این فکرو می کنم که اگر من تو زمینه ی مالی رشدی که می خوام رو نمی کنم همش بخاطر اینه که باور ندارم (یا به اندازه ی کافی باور ندارم) که خداوند منبع مطلق رزقه… وقتی به پرداخت بدهیم فکر می کنم هنوز در عمل نمی تونم به چه جوریش فکر نکنم با اینکه به زبون هی می گم، یا باخدا که حرف می زنم می گم ولی اون ته قلبم deep inside اون باور و یقین قطعیه نیست که بابا… خدا قدرت مطلقه، مالک جهانه، رزق یه مورچه ی زیر سنگ رو فراهم می کنه… چرا فکر می کنی (حتی الان می خوام بنویسم ذهنم مقاومت داره!!) فقط از حقوق ماهیانه ته که پول وارد زندگیت میشه… چرا فکر می کنی خدا نمی تونه از راهی که فکرش رو نمی کنی ثروت و نعمت وارد زندگیت کنه؟؟ می دونی ذهنم چی داره میگه؟ میگه آره در حد 25 دلار کارت هدیه یا یه نعمتی که منتظرش نبودی و مثلا یکی برات هدیه میاره آره در این حدو قبول دارم ولی اینا که ثروت نیست… مثلا نمی تونی توقع داشته باشی این ماه دو سه هزار دلار پول از جایی که منتظرش نیستی برسه برات!!! حالا هی میام میگم ذهن عزیز، تک تک این چیزایی که گفتی رزقه، نعمته، ثروته… ولی می بینم هنوز ثروت تو ذهن من فقط پوله… بگذریم که این داستان سر دراز داره و من خععععلی کار دارم تو این زمینه… ولی کامنتت خیلی باورهای خوبی توش بود و می خوندم می گفتم آفرین همین درسته… خدا رو شکر می کنم بابت دوستان خوش فرکانسی مثل شما… و کامنتهایی که انقدر کمک کننده هستن… امیدوارم همگی در این مسیر زیبا ثابت قدم باشیم و لذت ببریم… به خدای رزاق و وهاب می سپارمتون :)