سریال زندگی در بهشت | قسمت 263

به نام خداوند زیبایی ها

سلام به استاد جان عزیزم و یه سلام ویژه خدمت خانم شایسته و سلام به دوستان گرامی

از یه سمت استاد جان با دوره هم جهت با جریان خداوند کولاک کرده و در پشت صحنه خانم شایسته عزیز که این اگاهی را به طور موثری توی سایت مدیریت میکنه. سپاسگذارم

اقا چه حالی میشی صبح زود بیدار میشی که فایل تمرکز بر زیبایی ها را شروع کنی و چشمت به بنر زیبای سریال زندگی در بهشت میوفته اونم یه خانم که یه لبخند بزرگ زیباش با یک بچه با چشای ابی که مستقیم به تو نگاه میکنه و بعلاوه جواب سوال دیشبتم میگیری . خدایاشکرت

چقدر این زاویه شروع و حرکت از سمت کلبه پل به منظره جنگل و مواجه شدن با این طبیعت به شدت سبز روح ادم رو جلا میده و خداروشکراستاد شایسته که بعد مدت ها صداشون رو میشنویم و اومده نگاه ها و ذهن ما رو ببره به روی زیبایی ها

چقدر پرادایس و این شروع حسش خوبه و چه باران خوبی میباره خداروشکر

برانی با دوستش کنار هم از این بهشت زیبا و نعمت هاش لذت میبرن

اره این قسمت این خانواده اهل سفر رو یادمه خصوصا که مادر خانواده چوب را سنباده میزد و دخترشون که نقاشی میکشید و همونجا چقدر برام این ازادی تحسین برانگیز بوده

خانم شایسته چقدر این بچه زیباست . چشاش . لپاش . لبای کوچکش

چقدر لذتبخشه این ادم ها رو که باهاشون اشنا میشیم که سبک شخصی خودشون رو دارن و چیزهای جدید یاد میگیریم .

چقدر این مادر ارامش داره و رها هست و مدام لبخند میزنه و ادم یه حس خوبی از این خانواده که اینقدر در صلح و ارام هستن میگیره . خیلی ارامش داره

و چقدر میشه پی برد که اون باورهایی که در جامعه وجود داره اشتباهه که این رو القا میکنن که حتما بچه باید یه اتاق خودشو داشته باشه یا اسباب بازی داشته باشه . به مدرسه خاص بره . مادر فقط باید به بچه برسه . مادر نباید موقع بارداری کار سنگین کنه. پدر باید یا نباید فلان کارو کنه یا مثلا موقع عادت خانما اونا طبیعیه که اخلاقشون تغییر میکنه . و چقدر این باورها رو به خورد همدیگه دادن

و میبینم افرادی که خارج از این چارچوب فرهنگ و جامعه زندگی میکنن زندگی خوبی دارن و واقعا همینه که کسی که سبک خودشو داره هدایت میشه به مسیرهای درست

بگذریم

از خودم یادم اومد که توی بچگی به دلایلی پیش مادربزرگم تو روستا زندگی میکردم و چقدر همین فرصت سالها ارتباط داشتن با اب و خاک و کوه ها و تجربه راه رفتن بدون کفش روی زمین برام لذتبخش بود و چون عملا مادرم و پدرم شهر بودند و مادربزرگم هم ادم رهایی بود خیلی تونستم این کنجکاوی ها رو بدون دخالت اونها و با تجربه کردن پاسخ بدم

و عملا اونموقع خب مهدکودک نبوده و شیوه اموزشی اینجوری نبود و وسایل بازی هم نداشتم که اونا بخوان سرگرمم کنن و این باعث شده وابسته چیزهای ساختگی و مصنوعی نباشم و خداروشکر که واقعا حسرتی از کودکی ندارم و رها بودم و مدام در طبیعت مشغول چرای گوسفندان و بازی کردن بودم

و برام یه درس خوب داره دیدن این خوانواده ها و این اشخاص که ما پی میبریم که هم میشه از زندگی لذت برد و هم همه چیز خیلی راحت پیش بره .حتا در سفر و با بچه تازه بدنیا اومده باشی

ولی اگر بخوای سبک بقیه و فرهنگ و جامعه رو تقلید کنی نتیجه اش بهره نبردن از زندگی و داشتن سختی و مشکلاته

این خانواده دقیقا در مسیر درسته . اما میبینیم تو خانواده های من و شما چقدر افراد به خودشون و بچه ها زجر میدن. هزاران کلاس و هزینه میکنند و افکار محدود خودشون رو به بچه ها انتقال میدن. زندگی رو به قول خودشون کوفت میکنن چه برای خودشون و چه برای بچه هاشون و از روزی که بدنیا میان و تا روزی که خودشون از خودشون میکنن و انجور که باید زندگی نمیکینم

توی فایل دیگه که استاد به moab utah – موعب یوتا میره این نکته رو نشان میده که لب پرتگاه بچه ها شون بازی میکنن و اینقدر خودشون رها هستن و چقدر برای من درس داشت و تلنگر بود

مرسی از شما