سریال زندگی در بهشت | قسمت 30

به نام الله یکتا

سلام خدمت استاد عباسمنش عزیزم

سلام خدمت بانو شایسته گرامی

خداروشکر که چقدر این جمعی که توش هستیم، خوبن و هر روز خوبتر هم میشن.

تجربه سفر به دور آمریکا، دید وسیعی به ما بخشید که با استفاده از اون، میتونیم خیلی راحت تر اتفاقات شیرین این زندگی بهشتی رو بچشیم.

چقدر بچه هایی که توی دوره سفر به دور آمریکا فعال بودند، الان تکاملشون بیشتر طی شده و به جرئت، ۱۰ برابر بهتر و بیشتر و کاملتر از قبل میتونن نکات مثبت فایلهارو پیدا کنن، هدایت الله رو بشنون، از هر فایل لذت بیشتری ببرن،

و خدا میداند که این جمع صمیمی، در سفر به دور آمریکا ۲ ، چه کولاکی در جهان موفقیت به پا کنند.

وقتی که استاد جون به سنجاب و پرنده ها غذا میداد و چند روز بعدش ماهم دقیقا توی فضای شبیه اون قرار میگرفتیم،

وقتی استاد رفتن آبشار نیاگارا و ما هم بعدش هدایت شدیم به آبشترهای خودمون،

وقتی استاد جون توی دل یوتا موتور سواری کردند و ما هم بعدش هدایت شدیم به اونجا،

اینها همه نشانه های قدرتمند کننده ای بود برای ما که ببینیم چقدر جالب !

اتفاقات زندگی ما هم داره روی همون فرکانسهای استاد میره جلو، ما خودمونو با شما تنظیم میکردیم.

اتفاقات شمارو ما هم تجربه میکردیم.

و این باعث شد که در شروع این زندگی مقدس و بهشتی، همه متفق القول بدونیم که باز هم قراره همونطور موازی با هم پیش بریم.

منتهی کسی نمیدونست چقدر قرا ه این زندگی شیرین و دلچسب، پر از تجربه جدید و راحتی و آگاهی باشه.

کی فکرشو میکرد که برسیم به روزی که این پدر مهربان خانواده رو ببینیم رو به ویوی پاکیزه و بدون آلایش پارادایس نشسته و با پسرش که چی بگم؟با رفیقش آهنگ لذت بخش گوش میده ، و اونقدر در عالم زیبایی غرق شده که بعضا فورانش رو بروز میده.

دوتا رفیق میزنن قدش.

هیییییییییههااااااااااا

ایول بابا تو دیگه کی هستی.

بعد از استاد عزیزم، آرام ترین و خونسرد ترین فردی که دیدم این پدر عزیز حانواده بوده.

با آگاهی. با فرکانس خوب. موفق.ثروتمند. با عزت نفس. با اعتماد به نفس.

با بچه هاش مثل دوستان صمیمیش برخورد میکنه.

هیچ وقت توی مسائل بینشون دخالت نمیکنه.

تشویق میکنه و حالش خوبه.

خدایاشکرت.

کی فکرشو میکرد که جیکوب بیاد جلوی چشمان این خانواده صمیمی و بگه”من صحبت انگلیسی، تشکور، سالام”

کی واقعا فکرشو میکرد به جایی برسیم که استاد تعریف کنه برامون از اینکه رژیم غذایی نامناسبش، باعث میشده که انرژی بدنش صرف هضم غذا بشه و زیاد میخوابیده( چیزی که من در گذشته ای بسیار نزدیک دچارش بودم)، و رژیمش رو تغییر داده و شده کوه انرژی.

واقعا از اون روزی که استاد در مورد رژیمشون صحبت کردند، من وعده غذاییم به یه دونه تغییر کرد، و همون یه دونه هم نصف شد.

جوری که به لطف الله میتونستم معنی انرژی رو بفهمم.

داشت دیگه به قول استادحالم از خودم به هم میخورد که فقط افتاده بودم یه گوشه و در و دیوارو نگاه میکردم.

!!!!دوستان فقط در و دیوارو نگاه میکردم. ولو شده روی تخت. !!!!هر روز!!! خیلی روزای عجیبی بود!!!

هیچ وقت تجربشون نکرده بودم.

گیر کرده بودم بین زمین و هوا.

نه میتونستم بیفتم پایین و نه بالا برم.

کسی باورش نمیشد منکه دو سال رنک اول نمرات و آزمونها بودم، بیام یه دفعه واسه یه نمره قبولی امتحان بدم.

نمیدونستم چیو میخوام.

اصلا نمیدونستم علاقه ام چیه.

فقط فایلهارو نگاه میکردم. فقط صحبتهای استادو گوش میدادم تا بالاخره بتونم اون ایمانی که عمل می آورد رو حداقل استارتشو تو وجودم بزنم.

گذشت تا به دور و برم یه نگاهی انداختم.

به خودم گفتم بابا لامصب، چیزی که میخوایی جلوی چشمته. مگه کوری؟؟؟

چرا نمیبینیش؟؟؟؟

بعد، یه طوری شد که خوابم کم شد، کمکم حس کردم که از حالت معلق، یه کوچولو رفتم بالاتر، انرژیم بیشتر شد. تعهد بستم که علاقمو پیدا کنم.

چقدر از خدا خواستم.

چقدر دعا کردم.

و اون لحظه ای که بهش اجازه دادم تا جوابمو به گوشم برسونه، گفتم ببین، این دیگه آخرشه، یا با شجاعت و ایمان، قبول میکنی که به علاقه ات بپردازی و دنیا رو قشنگتر کنی، یا اینکه بی تعارف داداش!!!

برو بمیر!!!!

یه دفعه ورقو برگردوندم.

زدم زیر همه چیز.

گفتم گور بابای اون همه بازی الکی که واسه بقیه اجرا کردم. خودمو عشقه!!!

به همه گفتم از این راهی که شماها هی گفتید کشیدم کنار.

آره.

کنار!!!!

به هیچ کدومتون هیچ ربطی نداره.

بدبخت میشم؟؟؟؟

اگه اسمش بدبختیه بذار بشم

محتاج میشم؟؟؟

اگه منظورتون محتاج خدائه(که فکر نکنم منظورشون این بوده) اصلا بذار بشم

آقا بزرگترین تهدیدتون واسم سربازیه؟؟؟؟؟؟

آقا اصلا حالا که اینطوریه، با اینکه منم مثل استاد جونم باور دارم که من سربازی نمیرم، اما آقا جهنم!!!

بزرگترین تهدیدتون اینه؟؟؟؟

میرم.

فحشم میدین؟؟؟؟

بدین

تحقیرم میکنین؟؟؟؟

بکنین

کل فامیلو جمع میکنید که منو منصرف کنید؟؟؟

بکنید

نفرینم میکنید؟؟؟؟؟؟

آقا هر کاری میخوایین بکنید

من راهی که واسم چند ماه معلق بودن رو هوا رو قبل خودش داشته،

با راه های چرت و پرت شما که همش از روی شرک و ترمزه عوض نمیکنم.

واستون ننگه که پسرتون مدرک تحصیلیش معادل شما نباشه؟؟؟

خب مشکلی نیست.

خداحافظ شما. دیگه وای نمیسم که شرمسار باشید.

توی مجالس و صحبتها و چشم و هم چشمی های دری وریتون نمیتونین پز بدید.؟؟؟؟

(با عرض پوزش، معذرت میخوام)

جهنم!!

زندگی منو شما نمیسازید.

شما واسه من تصمیم نمیگیرید.

من یک خالق بیشتر ندارم و اون هم قدرت خلق صد در صد زندگیمو به من داده.

همه قرار نیست راه یافته باشن.

همه قرار نیست زندگی راحتو تجربه کنن.

همه قرار نیست به عشقشون بپردازن در حالی که دارن بینهایت ثروت میسازن.

این یه لطف بی حسابه از طرف پروردگارم که البته.

خودم ازش خواستم.

خودم دریافتش کردم.

هر کسی که بخواد ازش میتونه الطاف بینهایتشو دریافت میکنه.

منتهی ۹۹ درصدتون ازش نمیخوایید. بعد هم تکذیبش میکنید.

دیگه کارشون به جایی رسیده که از دولت و مسئول و اینا رفتن بالاتر، خدارو مسخره میکنن. الله رو مقصر میدونن.

الگوهارو تکذیب میکنن.

شخصیت هارو تخریب میکنن.

یکی نیست بگه که آقا، مثلا فوت معاون شهردار کره جنوبی در اثر حادثه رانندگی به توچه آخه میشینی گوش میدی و اگه وسطش خدایی نکرده یه کلمه حرف بزنیم، سرمونو میبری.

چی بهت میرسه که خیلی هم با گستاخی میگی هرچی که تو زندگیم دارم از همین اخباره.

آخه تا کی میخوایی بگی اگه این اخبار نباشه دیگه منم زندگی ندارم.

تا کی شرک؟.

تا کی شرک؟

تا کی شرک؟

ببخشید واقعا، یه ذره تند رفتم. بیفتم رو دور دیگه میچرخماا!!!

آره خلاصه اینکه این تغییر اساسی که توی انتخابم دادم، باعث شد که واقعا الان انرژیم نسبت به اون مواقع بیشتر بشه.

وقتی هم استاد گفتند هدفشون افزایش انرژی بوده، یه دفعه به خودم گفتم ای!!!راست میگه ها !!

پس حالا که اینطوره از امروز منم هدفم میشه افزایش انرژی.

و باور کنید، درسته دو سه ماه بیشتر نگذشته، ولی طوری شدم که شب تا صبح، بعضا نزدیکای ظهر بیدارم، و اگر هم بخوابم دیگه تا ظهر بیشتر پیش نمیرم.

خیلی که بشه ۴_۵ ساعت.

قبلا به خدا اینطوری بود که اگه شب حتی یه ساعت هم کم میخوابیدم شب،(که البته هیچ وقت هم نفهمیدم کی بخوابم)، اونوقت اون روز به ازای اون یک ساعت، پنج ساعت خواب بودم‌.

عصر تا نصف شب خواب بودم.

از اونطرف تا صبح خوابم نمیبرد، بعد دوباره تکرار میشد و …

به لطف الله الان فقط دنبال یه فرصتی هستم که دور و برم خلوت بشه، یه فرصتی پیش بیاد، کسی نباشه تا به علاقه ام بپردازم.

تو خانواده من، علاقم چیزیه که چرت و پرت و به درد نخوره.

ولی خب این نظر اوناست و به من ربطی نداره چون منم که مهمم.

منم که دستم توی تمام موضوعات بازه.

منم که هدایتگر کشتیم.

منم که همه کاره ام.

و خداوند حمایت میکنه از من همه کاره.

یه وقتایی اینقدر اینا فرکانسشون بده، که دو دل میشم، بعد همون لحظه به خودم میگم که ببین بنده خدا، تو واسه قدمهایی که هنوز بهشون نرسیدی نگرانی؟؟؟

میخوایی مثل بقیه نتیجه بگیری؟؟؟

میخوایی هدایت رب رو انکار کنی؟؟

میخوایی ایمانت رو زیر پا بذاری؟؟

و بعد به قودم میگم که خداوندی که من تا بحال توسط دست ارزشمندش شناختم، هیچ وقت منو ول نمیکنه.

هیچ وقت منو بی پاسخ نمی ذاره.

هیچ وقت منو رها نمیکنه.

همیشه کنارمه و جواب سوالات بی پاسخم رو میده.

بعد آروم میشم و شروع میکنم فرکانسهای قویتری بفرستم تا حالم رو خوب نگه دارم.

اصلا نمیشنوم چیزایی که میگن رو.

راستش ما الان به لطف الله ، توی بهشت خودمون تو شمالیم ، مثل پارادایسه ولی تو مقیاس خیلی کوچیکتر.

خداروصد هزار مرتبه شکر.

این نشانه است.

و من واقعا امروز که حرکت کردیم، از اونجاییکه عشقم ماشین لوکسه، گفتم خدایا میدونم که خاص تریم ماشینای کشور رو امروز بهم نشون میدی،

بعد چی شد؟؟

بعد از کلی ماشین خوشگل، توی نزدیک محل ویلامون بودیم، که یکدفعه،

باورم نمیشد،

تنها مرسدس بنز GTS AMG کشور رو در کنار خودم دیدم.

هم جلو هم عقب.

ببین دیوانه شده بودم.

داد زدم MY GOD!!!!

آقا ناگهان من بودم و کوله باری از فحش و تحقیر که ریخت رو سرم،

ولی خداروشکر پوست کلفت دارم میشم دیگه.

اونا واسه خودشون داشتن توهین میکردن ولی من روحم، ذهنم، تجسم و نشانه ام رو توی اون GTS دیدم.

خداوند همیشه وقتی اینجوری بهش اعتماد میکنم، جوری جواب اعتمادمو میده، که زبونمو بند میاره.

نمیتونم شکرشو به جا بیارم.

کارایی واسم میکنه که اگه هزار سال هم خودم بدون نیروی هدایت میخواستم انجامش بدم، اگه جونم رو هم میذاشتم نمیتونستم بهش برسم.

خدایاشکرت.

نوش جونتون استاد عزیزم این آب پارادایس

این انرژی و نشاط و اعتماد به نفس حاصله از موفقیت های گوناگون.

و گوارای وجودتون این تغییرات کوچک ولی مستمر که بهشت رو هر روز واسمون بهشتی تر میکنه.

من خودم راستش اصلا حکم و اینا کلا بلد نیستم، علاقه ای هم ندارم یاد بگیرم، منتهی پیش دوستام میشینم و جک و خنده هایی که وسطش رد و بدل میشه رو دریافت میکنم و خلاصه اصلا شاد میشم.

یه جوری واسه برنده شدن رقابت میکنن که انگار پای جونشون در میونه.

خلاصه نوش جونتون.

ایشالا وقتی اومدیم پارادایس با بچه ها، میشینم یه گوشه و از بازی و خنده هاتون لذت میبرم.

ببخشید که یه ذره اون وسطا تندش کردم. وقتی بیاد تو ذهنم، فرقی نداره چجوری میاد، باید خالیش کنم.

خلاصه امیدوارم که تونسته باشم این تذکرهایی که به خودم دادم رو خوب بیان کنم.

دوستون دارم

دستتون توی دست الله یکتا