سریال زندگی در بهشت | قسمت 31

درود بر خداوند بخشنده و وهابم

درود بر استاد الهی و مریم نازنین

و دوستان عزیزم در سریال زندگی در بهشت

در این قسمت می بینیم که جیکاب با برادرش لیوای موتور کوچیکه رو برمیدارن تا برن از اطراف این بهشت فایل ضبط کنن برای کانال یوتیوبش و این عملگرایی جیکاب فوق العاده تحسین برانگیزه. خدایا شکرت

آقای راسل هم با پسرای دیگه شون از گرفتن ماهی لذت می بردن و بعضی از ماهی هارو به آب برمیگردوندن فقط به خاطر لذت ماهیگیری. خدایا شکرت به خاطر این نعمت های بی دریغت. عالی هستی

بعد از یک صبحانه ی لذت بخش که مریم جون براشون آماده کرده بود که شامل املت آووکادو ، نون های پنیری، کوکوی سیب زمینی با آب میوه و شیر بود و آقای راسل از املت آووکادو ظاهراً بسیار خوششون اومده بود و خب مریم جون ما آشپزی و مهارت شون در پخت و پز حرف ندارد و قابل تحسینه.

خداروشکر به خاطر این همه خوراکی های ارگانیک و خوشمزه

چه جالب بود که توی وسایلشون با خودشون پنکه هم آورده بودن ، دو تا رختخواب هم آورده بودن خیلی خوبه که آدم بتونه امکانات راحتی خودشو برای مهمونی داشته باشه جایی میره و راحت تر میتونه از لحظاتش لذت ببره و جیکاب عزیزمون هم دوباره داره فیلم میگیره برای کانالش ، چقدر خوب از استاد یاد گرفته که از لحظه ها و اتفاقات اطرافش برای پست های کانالش استفاده کنه و برای دوستانش به اشتراک بزاره. عالیست

عجب روز خوبی ، هوای عالی ، آسمان عالی با اون ابرای پفکی خوشکلش، دریاچه ی پر از نسیم آب فوق العاده هستن

خدایا بخاطر این زیبایی ها بی نهایت از تو سپاسگزارم

یه مساله جالب دیگه که چقدر جیکاب و پدرش و جوزف راحت میتونستن فارسی رو تلفظ کنن نسبت به اون دوتای دیگه که هیچ توجه و انگیزه ای نداشتن و این حرکت قطعاً مربوط به گذشته ی آنها می باشد.

چقدر قابل تحسینه گفتن کلمه عباس منش از این خانواده ی فوق العاده در بهشتی زیبا و تشکر رو هم خیلی عالی گفتن

چقدر قانون زیبایی هس که اینطوری آدمای هماهنگ رو به سمت همدیگه جذب میکنه. خدایا شکرت

چه وسیله ی خوبی استاد از آمازون گرفته بودین و گوشی رو به سینه تون وصل کرده بودین که راحت تر بشه فیلم گرفت از تمام زاویه ها و فضای طبیعی تری رو میتونیم در ویدئو شاهد باشیم. خدایا شکرت

– آدم نباید به خودش سختی بده و خودشو اذیت کنه برای مهمون ، هر چی که داشتن میزاشتن جلوی مهمون.

چه فرهنگ خوبی داره امریکا که هر خانواده غذای خودشو میاره و میزبان هم غذای خودشو و همه شو با هم به اشتراک میزارن و لذتشو میبرن. عالیه

البته اینجا بگم من تجربه کردم سیزده بدرهای اولین ماه سال رو که خانواده هایی که میخواهند با هم بروند به طبیعت هر کدوم شون غذاشونو از قبل آماده میکنن و اونجا با آتیشی که درست میکنن گرمش میکنن و خب غذاهاشونو با همدیگه به اشتراک میزارن و لذت میبرن.

بقول استاد نکته خوبی گفتن : اگر فرهنگ و جامعه یه چیزی رو میگه، ما هم مجبوریم که تبعیت کنیم نه

ما باید اون کاری که درسته رو انجام بدیم فارغ از اینکه جامعه قبول میکنه فرهنگ قبول میکنه یا نمیکنه.

فارغ از اینکه نگاه بقیه و مردم و جامعه و حرف مردم چیه

اون کاری که راحت تریم

اون کاری که درسته رو

اون کاری که لذت بخش تره

اون کاری که باعث میشه احساسِ بهتری هم خودمون داشته باشیم هم دیگران

اون کارو انجام بدیم

و خودمونو از قالب فرهنگ و جامعه و مردم بِکِشیم بیرون.

واقعا این چند روز با این مهمونا بهمون خیلی خوش گذشت و درس های زیادی یاد گرفتیم و سپاسگزارم از مریم جون و استاد که این زیبایی ها و فرهنگ ها و نعمت ها و فراوانی ها را با ما به اشتراک گذاشتن.

خدایا شکرت – خدایا شکرت – خدایا شکرت