سریال زندگی در بهشت | قسمت 31

خدااای من، چقدر این خانواده خوب بودند.چقدر صمیمی و مهربون،چه برادر های رفیقی،چقدر بی ریا و متواضع بودند..بسیار باادب..چقدر من این بچه ها رو دوست داشتم..چقدرر لذت بردم.استاد،اصلا انقدرر این مهمونی از همه نظر زیبا بود که من احساس می کردم منم تو جمع شما هستم..واقعااا خودمو اونجا حس می کردم😍. من خیلی از شخصیت یعقوب خوشم اومد، چقدر راحت ایده هاشو عملی کرد و کمالگرا نبود و استاد، واقعا لذت بردم که در قسمت25 شما از یعقوب در مورد ادیت ویدئو ها پرسیدید و بهش احساس مهم بودن دادید و او خیلی واضح با ذوق و شوق توضیح میداد و رفته رفته ذوقش بیشتر می شد.استاد جانم،چقدر خوب بود که شما ازش سوال می پرسید و هم به اون کمک می کردید و هم به خودتون که از افراد سوال بپرسید و درخواست کنید تا به عزت نفس بیشتر خودتون هم کمک کرده باشید.مثلا من دیدم خیلی از افراد از روی غرور و کمبود عزت نفس، سوال نمی پرسند و میگن خودمون میریم توی گوگل سرچ می کنیم و به جواب سوالمون می رسیم، که خیلی دلایل دیگه هم پشتش دارند.واای خدای من، خدای زیبای من، استاد، اصلا من هر شب که این سریال زندگی در بهشت رو میبینم یه نشانه ازش میبینم که دقیقققاا همون روز سوالم بوده و از خداوند هدایت خواستم.اصلا هر جای سایت قدم میزارم، هر کجا نشانه میبینم و خدارو باها و بارها سپاسگزاری میکنم و از قبل بیشتر عاشقش میشم💗چقدر زیبااا، خدای مهربون، به اسرار سینه های ما آگاهه.و اما قسمت 26 ، که در مورد غلبه بر ترس ها حسابی واسم نکته داشت.اینکه وقتی یه نفر الگویش را ببینه،اون هم عمل میکنه(شنا کردن) و برای دفعه های بعدی ترسش میریزه و باز میخواد بپره توی آب.دقیقا من خودم چند سال پیش که از شنا کردن ترس داشتم، وقتی رفتم تو دلش و پریدم، دفعه های بعدی خودم مشتاق تر بودم که بپرم و از این همه نعمت لذت ببرم و شادی کنم.حالا همیشه وقتی از چیزی ترسی داشته باشم، یاد تجربه ی شنا کردن خودم میفتم و میگم یادته مهسا، دیدی ترسی نداشت.انجامش بده.چون دیگه میدونم همه ی ترس ها واهی هستند و از همه مهم تر، من در آغوش خدای مهربانم هستم و او مراقب منه💗..وقتی شما رو سید صدا می کردند چقدر هیجان انگیز بود.اون فارسی صحبت کردن یعقوب😍. وقتی که مریم عزیزم، با لیوای قایق سواری کردند چه باور خوبی رو ایجاد کردند که یه آدم بزرگ میتونه با یه بچه لذت ببره و شادی کنه، به جای اینکه بگه نه من یه آدم بزرگم و باید با یه نفر هم سن خودم وقت بگذرونم..در قسمت 28،لیوا چقدر زیبا در مورد علایقش و ستاره ها صحبت کرد.این چهار تا برادر هرکدومشون چه خصوصیات جالبی داشتند و در عین حال که به همدیگه و سلایقشون احترام میزاشتند.من عاشق اون آتش زیبا شدم و اون ترکیب رنگ های نارنجی آتش و سبز درختان و زرد خورشید و آبی آسمون، که همشون کنار همدیگه روحمو نوازش می کردند.صحنه ی خیلی زیبایی بود و خدارو هزاران بار شکر کردم که دارم این همه زیبایی رو میبینم.💙استادم، در قسمت 30، چه درس بزرگی بود در مورد دست به آچار شدن شما، که وقتی انسان حرکت میکنه و قدم برمیداره،کارها خیلی آسون میشه.وقتی کار تموم میشه، اعتماد به نفسی که پیدا میکنه آنقدر ارزشمنده که بعد از اون میتونه کارهایی رو انجام بده که قبلا انجام نمیداده.موفقیت، موفقیت میاره.انجام کارها، اعتماد به نفس میاره، اعتماد به نفس باعث انجام کارهای بیشتر میشه و این چرخه ی موفقیت، ادامه دار میشه. واقعا خودم با جون و دل بهش رسیدم.با هر موفقیت کوچیکی، موفقیت های بزرگی در انتظار ما خواهد بود.چه مهمانی زیبایی بود.چقدر خوش گذشت بهمون استاد😍.چقدر درس یاد گرفتیم.چه خانواده باصفا و صمیمیتی بودند.خدایا شکرت بخاطر این همه آگاهی و زیبایی