سریال زندگی در بهشت | قسمت 31 - صفحه 8

سلام سلام سلام

سلام به استاد بخشنده و مریم عزیزم

شروع روز نو روز جدید روز بهشتی

چقدر این نگاه تازه رو دوست دارم که به ر چیزی به چشم اولیت روز و اولین بار نگاه کنم

آفرین به جیکاب برای دومین قدمش از 700قدم برای رسیدن به هدفش بدون اینکه بخواد به ترمزهای ذهنیش فکر کنه.میره و قدم بعدی رو برمیداره

خیلی برام جالب بود که هر بار که ماهیگیری میکردن انگار اولین بار بود و چنان با ذوق و شوق اینکارو میکردن

منم دلم میخواد ماهیگیری رو تجربه کنم ببینم چه حسی داره؟

مریم جان تحسینت میکنم که چنان با عشقی برای مهمونا صبحانه آماده کردی با اینکه امروز روز آخره و بازم امروز براشون سنگ تموم گذاشتی.

و باز هم آفرین به پدر خانواده که چون بزرگتره و پدر بازم خواستشو القاع نمیکنه به بچه هاش که حتما همتون باید سرمیز و کنار هم باشید برای غذا خوردن و به خواسته ی لوک پسر بزرگتر احترام میذاره که تنها باشه و تنها غذا بخوره

ای جانم چقدر نگاه کردن به وسایلاشون که جمع کردن و میخوان برن منو یکم ناراحت کرد.ولی میبینم مریم عزیز و استاد مثل همیشه شاد و خوشحال هستن انگار یه روز نو یه روز جدید رو باز هم میخوان کنار هم تجربه کنن.

نه اینکه خوشحالن از رفتن مهمونا.نه

چون اونقدر روی خودشون و درونشون کار کردن که میدونن هیچ چیز و هیچ کس ماندگار نیست و همه چیز فانی است.

پس خودشونو وابسته به هیچ چیز و کسی نمیکننو فقط از لحظه لذت میبرنو اگر از دست دادنی هم براشون باشه براحتی میپذیرنبرای همین از رفتن مهمونا ناراحت نیستن

و استاد فقط گفتن دلمون براشون تنگ میشه

ولی ماها حالا حالاها جای کار داریم

ای جانم که این اسب هم زبانش زبان خارجیه

استاد بنظرم بهش فارسی هم یاد بدید 😄😄😄😄😄

غذایی که براونی نخورد رو بردید دادیو به ماهیا و ناامید نشدید من اگر بودم میریختم جلوی براونی میگفتم میخوای بخور میخوای نخور🙈🙈🙈🙈🙈

خدایا باز هم دریاچه زیبا و درختان کنار دریاچه و سایه ای که از خودشون در آب انداختن و آبی آسمون و ابرهای مثل پنبه که چقدر محشرن .و امروز استاد بازهم طوری از دیدنشون سپاسگزاری میکرد انگار اولین باره میبیندشون

ای جانم که این خانواده چقدر به زبان فارسی علاقه پیدا کردن خداحافظ(خدا پشتو پناهتون خانواده ای که الگوی بینظیری برای ما بودید)

چقدر جالب بود اینکه با تمام امکانات اومده بودن حتی رختخواب و پنکه…با اینکه میدونستن اینجا همه چیز هست و این احساس لیاقته که به خودشون دادن آفرین

آفرین استاد شما چقدر فروتن هستی که برای بردن وسایل داخل ماشین کمکشون میکنی

و جانم به شما که با چه عشقی بغلشون میکنی.انگار بچه های خودتونن.حتی موقع خداحافظی هم سعی میکنید بهشون خوش بگذره و شادی میکنید نه اینکه ناراحت باشید

ای جااااانم به اون عباسمنش و تشکر گفتنشون چقدر شماها خوبید بخدا

آفرین استاد تحسین میکنم شما رو که بعد از رفتن مهمونا فقط از نکات مثبتشون گفتید از بازیها و درسهایی که ازشون گرفتیم نه اینکه مثل یسری از فرهنگها بعد از رفتن مهمون اول شروع میکنن میگن فلانی رو دیدی چکار کرد؟اون یکی رو دیدی چی گفت؟

و کلی قضاوتو غیبتو……

حتی قانون تا اینجاها هم کار میکنه خدای من

چقدر از ماشینشون خوشم اومد…چه ماشین زیبایی خدایا شکرت

استاد خوشم میاد ناامید نمیشی باونی برنج نخورد حالا میخوای نون رو امتحان کنی ای جانم خوشش اومد.اینبار بجای زدن به پیشونی اسب و صحبت کردن باهاش پیشونیشو ماساژ بدید خیلی خوشش میاد اگر تونستید پیشونیتونو بچسبونید به پیشونی اسب و انرژیشو ببینید …بینظیره

استاد چقدر خوب شد بالاخره یه ابزار ساده گرفتید که یکی از دوستان هم توی کامنتش نوشته بود .ابزاری که برای فیلم گرفتن براحتی ازش استفادا کنید که دیگه نخواید مدام دوربین دستتون باشه..و بقول خودتون از هر ابزاری استفاده کردیم بازم دنبال راحتترش بگردیم از هر راهی رفتیم بازم دنبال راه راحتتر

فقط بنظرم استاد یکم موبایل بالاتر از سینتون قرار بگیره بهتره تا فضای آسمون و قسمت بالای درختها رو بیشتر بگیره

اما در مورد لباس راحتی و یا لباس ناراحتی برای مهمونی رفتن یا مهمون اومدن برامون…چیزی که یکی از تضادهای بزرگ من در زندگیمه.همیشه دلم میخواد در شرایطی قرار بگیرم یا بجایی هدایت بشم که توی لباس موشیدن راحت راحت باشم.وقتی میخوام برم مهمونی یا مهمون برامون بیاد یکی از خال خرابیام همین پوشش موذبیه که دارم…خب خداروشکر خواستم واضحتتر شد

استاد تحسین میکنم شما رو که بعد از رفتن مهمونا نرفتید یه کنجی بشینید و احساس تنهایی یا ناراحتی کنید..موتور رو برداشتید و رفتید که به خودتون احساس لیاقت بدید و احساستون رو خوب نگه دارید

بله استاد شما واقعا درست میگید.توی فرهنگ و جامعه ای که ما زندگی کردیم چیزایی برامون ارزش شده و حزو فرهنگ و باورامون شده که جز زجر و سختی چیزی برامون نداره.نگرانی بابت اینکه چه بپوشم چی نپوشم؟

چی درست کنم؟

چندنفر مهمون میاد؟

آرایش کنم یا نه؟

خونمونو وسایلامون خوب نیست

ماشینمون بدرد نمیخوره

و اونقدر این شکل رفتارها و باورای اشتباه هستن که ما خودمون رو بابتشون در تنگنا قرار میدیم و اتفاقا باعث میشه اصلا از دور هم بودن یا رفتن به فضاهایی که میخوایم لذت نبریم و بیشتر باعث زحر ما بشه.

خب اینم یه درس بزرگ بود که ماهم بیایم و از یه جایی شروع کنیم و این رفتارهای غلط رو درست کنیم

خداقوت میگم به شما دوتا عزیز بعد از این مهمونی لذتبخش که سرشار از شادی لذت و خوشحالی بود و کلی بهمون خوش گذشت

دوستتون دارم