سریال زندگی در بهشت | قسمت 36

بسم الله الرحمن الرحیم

من دارم هر روز از سریال برای خودم نکته برداری میکنم که به احساس صلح درونی ام کمک میکنه…به آرامش رسیدنم کمک میکنه…باعث میشه صبح ها بیشتر انگیزه داشته برای زود بیدار شدن….چون کلا صبح ها سختمه همیشه اینطوری بودم اما به شوق و ذوق دیدن و نوشتن در مورد این سریال بیدار میشم…هر موقع هم این عادت رو ترک کردم به اجبار کار و بهانه های دیگه اثرش رو دیدم که چطور احساس خوبم افت کرده

شکر از خدا که یه اتاق خوب دارم با یه میز کار نقلی که خیلی خوب وسیله هام رو به شیوه خانم شایسته کاربردی و در دسترس چیدم توش….که با اینکه کوچیکه اما خیلی خوب از فضا استفاده کردم…یه پنجره دارم که هر از گاه کار میکنم کله ام رو میندازم بیرون و منظره رو میبینم…وزش ابرها…تغییرات جوی…پرواز پرنده ها…صدای بارون و باد….و تجسم میکنم که توی بهشت هستم و سعی میکنم المان های زیبایی که دوست دارم رو بهش اضافه میکنم….طلوع و غروب های زیبایی رو از این پنجره دیدم که یکی از دلایل شکرگزاری های منه

اتفاقا هر بار یکی میاد که روحیه اش به من نزدیکه میگه چقدر اتاقت دوست داشتنی هست…آدم دلش میخواد ساعتها اینجا بشینه و پشت این میز کار کنه…یا مطالعه کنه….چند وقت قبل پسرخاله ام میگفت خوش به حالت که یه پنجره داری..ویو بیرون داری….میگفت من وقتی چشمم به خاطر مدام کار با کامپیوتر خسته میشه هیچ افق دوردستی ندارم تا بهش نگاه کنم و چشمم رو استراحت بدم…وقتی این رو گفت یادم افتاد که ما چقدر نعمت داریم که اصلا اون اهمیت لازم رو بهش نمیدیم….

خدایا هر روز ما رو به داشته های زیبا و ارزشمند مون بیناتر کن و توانایی شکر گزاری بیشتر از فضل بی انتهای خودت بهمون بده….ما رو به خودت به صفت شکور نزدیکتر کن…تویی که هر یکی از خوبی هامون رو به چند برابر پاداش میدی و از یاد نمیبری و تعداد زیادی از بدی هامون رو فراموش میکنی و فقط به اصرار زیاد ما به گناهان مجبور میشی که بهمون نتایج مون رو نشون بدی…تازه او تضاد هم برامون برکته چون میفهمیم که باید اصلاح مسیر کنیم و باعث بهتر شدنمون میشه….واقعا چطور میتونیم فضل خداوند رو پاسخ بگیم…ممکن نیست مگر با اینکه سعی کنیم پیرو جریان هدایتش باشیم برای ساختن ورژن بهتری از خودمون که دریافت کننده دانش و حکمت و هنر و زیبایی خداوند و منتقل کننده اونها به جهان اطرافمون باشیم و باعث گسترش و بهتر کردن جهان بشیم…تنها شکلی که میشه از خدا تشکر کرد ادامه دادن در مسیر درست هست

در راستای همین پیروی از جریان هدایت متوجه شدم من اینهمه راجع به این سریال مینویسم و با خودم بهش فکر میکنم اما خیلی کم ردپایی از افکارم توی سایت می‌نویسم….خوب فکر کردم چرا؟ بعد دیدم چون کمالگرایی مانع میشه….چون مقایسه کردن باعثش میشه….حسی بهم گفت هر وقت حس نوشتن اومد بنویس…هر وقت فکری قشنگ و منسجم توی ذهنت در اثر دیدن این سریال ایجاد شد شروع به نوشتن کن….اون جریان فکری حین نوشته خودش رو گسترش میده…نوشتن تمرکز میاره…و تو میتونی به درکی بهتر برسی….

وقتی داشتم این قسمت رو میدیدم که استاد و خانم شایسته توی ملک خودشون قایق سواری میکردن روی دریاچه زیباش…به خودم گفتم میشه که چنین ملک زیبایی به این وسعت مال تو باشه…. که مشابه اش در شهر من هست و بلیط میفروشه و این قایق ها رو 10 دقیقه ای اجاره میده 150 هزار تومن….و هر بار میری کلی ادم تنگ هم چادر زدن و دارن از منظره و هوا لذت میبرن…..

میشه که انقدر مشمول رزق بی حساب بشی که همچین ملکی در مسیر درست به صورت نقد بدون نیاز به چک و ضامن….مالکیت اش از آن تو باشه….

بعد گفتم واقعا من فکر میکنم استاد دارایی هاش رو از راه فقط فروش دوره ها بدست میاره؟؟؟ تازه واقعا بیشتر آگاهی های این سایت به صورت رایگان در اختیار ما هست….و ذهنم درگیر چگونگی شد…‌و بعد یاد جمله استاد شدم در قدم دوم جلسه 3 ام….که میگفت وقتی من به خواسته هام فکر میکردم اصلا حتی نزدیک نبودم بهشون…اما ایمان داشتم که راه رسیدن به خواسته ها همین تمرکز روی نقطه پایانی هست…راه رسیدن به خواسته ها احساس خوب هست و عمل به الهاماتی که بعد از احساس خوب بهم گفته میشه

همیشه از استاد میشنیدم که چطوری رو بذارید به عهده خدا خودش خوب بلده چطوری کیهان رو مدیریت میکنه…خواسته های شما رو نمیتونه مدیریت کنه؟؟؟

آیات قرآن رو در مورد مفهوم توکل روی خداوند و کافی بودن خداوند برای تمام نیازهام میخونم

اما این چند وقت که بیشتر دارم عملی برای اهدافم قدم برمیدارم و یکی از اونها هدایتی بوده که برای رشد بیشتر و تمرکز بیشتر روی شیوه کار مورد علاقه ام تمام کسانی که باهاشون همکاری داشتم حتی اونهایی که به ظاهر بی ضرر بودن و کار اندکی میکردم باید قطع بشه تا تمرکزم بره روی موضوع مورد علاقه ام…دیدم ذهنم چقدر درگیر چگونگی ها شده…که حالا درآمد قراره از کجا بیاد…هزینه های زندگی چی میشه….از کجا و چجوری مدام توی سرم میگرده…

در این شرایط زندگی ما استاد رو داریم که با الگوبرداری ازش قلبمون رو مطمئن کنیم و به مسیر ادامه بدیم که اگه برای استاد شده برای ما هم میشه

خواسته هامون راحت بهمون داده میشه چون ما داریم به جهان خدمت میکنیم. و باعث گسترش میشیم….پس جهان و خداوند حمایت مون میکنه و نیازهامون رو برطرف میکنه

ما استاد رو داریم و اینهمه الگوهای بچه هایی که قبل از ما مسیر رو رفتن و ثابت قدم بودن و نتیجه گرفتند….باز میبینم که ایمان متزلزل هست و نیاز دارم مدام روی باورهام تاکید کنم و دارم پیش میرم اما اون تمرکزی که نیاز داشتم رو ندارم چون درگیر جدال با ذهنم هستم

اینا باعث میشه بفهمم که نتایج بزرگ استاد در بازه کوتاه به علت ایمان قدرتمندترش ودر نتیجه ارسال فرکانس قوی تری به جهان بوده که جهان هم متناسب با اون انرژی و فرکانس ارسالی قوی نتایج قوی تری براش خلق کرده

تازه دارم میفهمم که این که استاد میگه استعداد مهم نیست…. ایمان ایمان ایمان همه چیزه یعنی چی…یعنی قبلا هر چی درک کرده بودم الان دارم یجور دیگه میفهمم…تازه دارم درکی از رزق مریم یا داوود و سلیمان پیدا میکنم که به چه شکلی از چه مجرایی بوده…چه ایمانی چه باورهایی پشتش بوده

چون وقتی ورودی خوبه اعتماد به نفست به اون ورودی وابسته است….ولی این رو نمیدونی…وقتی به ظاهر اون ورودی رو قطع میکنی فکر میکنی رزق قطع شده….و تازه میفهمی که ای دل غافل تو حتی توی این موضوع هم شرک میورزیدی که منبع رزق ات رو از اون مکان اون شغل میدیدی…و منبع روزی توی ذهنت خداوند نبوده

تازه دارم اینا رو میفههمم و ممنونم که یک قایق سواری روی این دریاچه منو توی افکارم به کجاها برد و چه شناختی از خودم بهم داد….این افکار این روزها توی ذهنم داره میچرخه

حالا من باید چه فکری چه جنس باورهایی رو جایگزین این باورهای شرک آلود کنم؟؟؟؟

باور کنم که اگه خداوند از من در اون مسیر که علاقه واقعی ام نبوده اونهمه حمایت کرده اونهمه در برام باز کرده در مسیر علاقه واقعی ام که لذت و ذوق و شوق بیشتر توش هست حتما حمایت بیشتری خواهد شد این قانون خداونده

به یاد بیارم که من از اون مسیر چی میدونستم؟ هیچی….رفتم قدم برداشتم و یکی یکی دستان خدا اومدن بهم فرصت یادگیری و کار دادند…اما همش فضل خدا بود که منو به مسیرهای سرراست هدایتم میکرد…

هدایتها و حمایت های خداوند نعمتهایی که تابحال بهم داده رو مدام به یادم بیارم…

به یاد بیارم که چقدر در ابتدای اون مسیر ذوق و شوق داشتم با اینکه ازش هیچ نتیجه ای نداشتم در اون شروع چقدر رایگان فقط برای یادگیری چیزی میرفتم به استادا میگفتم هر کار لازمه براتون میکنم به رایگان فقط بهم اجازه بدید باهاتون باشم و یاد بگیرم….حالا فکر کن بعد چند سال که به این حوزه تخصصی تر علاقه پیدا کردم باز باید همون شور و شوق رو در خودم ایجاد کنم با تصور نتایج بزرگ که من هر روز یادمیگیرم و توی این کار عالی میشم…اون اعتماد به نفس ناشی از توانایی داشتن توی یک کار چقدر حس خدا گونه ای داره‌….چقدر وقتی از مسئله ای سر در میارم و روندهای نادرستش رو تشخیص میدم کیف میکنم…چقدر وقتی دانشی که خدا بهم داده مسئله ای رو آشکار میکنه که به کسی کمک میکنه ذوق میکنم…این ذوق و شوق دستمزد من هست و رزق مادی از سمت خدا پاداش منه برای گسترش جهان

چقدر کیف میکنم کسی میگه سعیده میخوام اینکارو خودت انجام بدی یعنی قبول ات داریم…یعنی تو باشی خیالمون راحته…این یعنی من دارم کارم رو خوب انجام میدم…البته میدونم نباید هرگز به تعریف ها وابسته بشم

دوره عزت نفس….چیزی که این روزها بهش نیاز دارم….که خودباوری ام رو تقویت کنم…که من توانایی حل مسائل و چالش ها رو دارم…من وارد هر حوزه ای بشم حتما میتونم هرچیزی لازمه یاد بگیرم و توی زمان کوتاهی به رشد و پیشرفت برسم…

من مسیر علاقه ام رو که بهم لذت میده رو رها نمیکنم و از خدا میخوام تا بهم عزت نفس و خودباوری بیشتر بده‌…وگرنه همه اون چیزهایی که نیاز دارم رو همین حالا دارم

من توانا و با استعداد و باهوش خلق شدم

من به جریان هدایتی وصل هستم که لحظه ای از من غافل نیست و همیشه منو به بهترین مسیرها هدایتم میکنه

من به خدایی متصل هستم که بشدت برام کافیه

من خدایی دارم که از تمام نیازهام آگاه هست و قادره تمام اونها رو برطرف کنه

من به خدایی وصل هستم که اونقدر فضل اش زیاده که از من چیزی نخواسته و باری رو به دوشم نگذاشته هیچ…تازه روزی من و هدایتم و حفاظتم رو به عهده گرفته

دیگه من چی میخوام

دیگه چه بهانه ای دارم با این خدایی که نعمت رو بر ما تمام کرده

خدایا تنها تو را میپرستیم و تنها از تو یاری میخواهیم…ما رو به راه راست کسانی که به اونها نعمت دادی هدایت کن

سپاس از این سایت بی نظیر استاد و مریم جان…دوستان عزیز

بنام خداوند بخشنده مهربان

سلام به دوست عزیزم

آخه انقدر دیدگاهت تحسین برانگیز بود بنده خوب خداوند که نمیتونستم فقط لایک بدم…ستاره کافی نبود…پس برات مینویسم

که نوشته هات چقدر منو تکون داد

اونجایی که به الگوهای این قسمت توجه کردی…بخصوص دیدگاه ات در مورد خانم هوپ…این زن از اولین روزی که دیدمش برام دوست داشتنی بود…هم لباس پوشیدنش…هم رابطه عالی اش با همسرش و پسراش…هم رابطه اش با جهان اطرافش…

من قبل از آشنایی با این سایت و این دیدگاه ها چون علاقه زیادی به رشد و پیشرفت شخصی داشتم فکر میکردم من نمیتونم ازدواج کنم چون تمرکزم رو میگیره…حالا چه برسه به اینکه بچه هم داشته باشم…

این سایت الهی الگوهایی مثل استاد، خانم شایسته، و حالا در این داستان خانم هوپ رو بهمون نشون میده که چقدر زیبا زندگی میکنن…چقدر زندگی شون اینهمه بعد داره…چقدر زندگی رو به معنای واقعی زندگی میکنن…چقدر همیشه مثل من همیشه در استرس کارهای عقب افتاده و کارهای انجام نشده و پیشرفت های به دست نیومده نیستند…وقتی خانم هوپ در قسمت قبل گفت که همیشه روز مادر رو تعطیل میکنه برای خودش و پسرا…دیدم چقدر برای خودش و رابطه الهی اش با پسراش که نعمتهای زندگیش هستند ارزش قائل هست…چقدر این بانو تواناست…هم مادر خوبی برای پسرهاش هست و اینچنین فرزندانی مودب و دوست داشتنی و مستقل تربیت کرده…هم به کار خودش میرسه و حتما در کارش هم موفق هست…هم اینهمه توانایی هایی دیگه رو در خودش پرورش داده مثل موتورسواری و ماهیگیری…و حتما کلی چیز دیگه که ما نمیدونیم…از دیدن عشق ورزی بانو به پسرهاش واقعا لذت میبرم…و این باورهای خوب رو برای خودم میسازم که میشه هم مادر خوبی باشی هم توی کارت موفق باشی هم همسر موفقی باشی که چنین رابطه عاشقانه ای رو بعد از اینهمه سال تجربه کنی…

چقدر باور خوب فقط از این سریال میشه ساخت…و چقدر دیدنشون به درک مفاهیم دوره ها کمک میکنه…

چقدر خانم شایسته و استاد رو تحسین میکنم برای ساخت چنین بهشتی…نه به معنای صرفا فقط اون ملک..بلکه اون سبک زندگی راحت و ساده ای که دارن که اینچنین راحت و آزاد پذیرای مهمان هستند…کار میکنند و بسیار موفق هستند…وقتی حتی مهمان میاد از بس باورهای خوبی برای سبک شخصی زندگی ساختن و برای ارزش های خودشون احترام قائل هستند که به کسی اجازه نمیدن از حدودشون تجاوز کنه که فقط مهمانانی به این بهشت راه دارن که پذیرای این ارزش ها هستند…واقعا باز هم کلی باور خوب برام ساخته میشه…که میشه همزمان پولساز و مولد بود…میشه همزمان دانشمند بود…میشه همزمان عاشق بود…میشه همزمان سفر کرد…میشه عالم و فرهیخته بود…بله میشه با اتصال به خدا همه چیز باشی…به همه کارات برسی…و لذت ببری…چون تو آسون هستی برای آسونی ها

در نهایت این بخش نوشته ات دیگه منو واقعا تکون داد…کلی باور جدید و خوب برای بهبود سبک زندگی بهم داد…میشه گفت این بخش نوشته ات مثل چکیده کل آموزش های استاد عباسمنش هست

باید یاد بگیرم که ”من” بتونم از این نعمت ها لذت ببرم.

بزرگی این جهان رو قدم به قدم درک کنم و ظرفم را بزرگ کنم.

بزرگ و بزرگ تر…بهتر..

یه جمله معروفی بود که میگفت مردی بود که از شهری به شهر دیگر میرفت و میگفت در جستجوی خداوندم…تازه به این حرف رسیدم که باید خدا رو جستجو کرد… خدا رو نمیشه فقط عبادتش کرد..

خدا رو باید تجربش کرد، لمسش کرد و بعد با سپاسگذاری صداش کرد، عبادتش کرد.

*

چقدر باید تلاش کنم تجربه کردن جهان و مراوده با انسان ها و حیوانات و گیاهان و همه جهان پیرامونم رو سرلوحه زندگی ام قرار بدم تا رشد کنم و درک بهتری از نحوه تفکر خداوند داشته باشم

ممنونم از نوشته بی نهایت ارزشمند دوست خوبم