سریال زندگی در بهشت | قسمت 38 - صفحه 16 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیزم ومریم بانوی عزیز

سلام به همه دوستان هم فرکانسی ام در این سایت..

این اولین دیدگاهم تو سال ۱۴۰۱ هست،دیروز خیلی یه دفعه دلم برای سریال زندگی دربهشت قسمت های اولیه اش تنگ شد،واسه همین قسمت هایی که مهمون میومد پارادایس و …

انگار دلم مهمونی میخواست،دلم مهمون میخواست،دلم اون سالهایی رو میخواست که همه دور هم جمع میشدیم اون موقعه ها که خونه ها حیاط داشت واکثرا ویلایی بود بزرگ بود خواهر برادرها و همسرانشون وبچه هاشون وپدربزرگ ومادربزرگ ها همه به هربهانه ای دور هم جمع میشدن کلی کیف میکردن شبو کنارهم می موندن قطاری تو پذیرایی یا ایون رختخواب پهن میکردن ومیخوابیدن،واسه اون وقتایی که همه کنار هم خوش بودن وانگار میدونستن زندگی همون لحظه هاست همون روزها وشبهاست همون سالهاست وبا شادی کردن وراضی بودن انگاری شکر خدارو همه جوره به جا میاوردن،باهم غذا درست میکردن باهم ظرفهارو میشستن باهم خونه ای که توش مهمون بودن رو تمیز ومرتب میکردن وبچه ها با کلی ذوق وشادی بدون ترس از سروصدا باهم بازی میکردن وهمسایه از شنیدن صدای مهمونهای همسایه حس خوب داشت ومیگفت خدارو شکر بچه های فلانی مهمون خونه مامان وباباشون هستند این چندروز الهی که خوش باشن….

اما حالا چی؟! همه خونه ها آپارتمانی، فضاها کوچیک، خواهر برادرها وهمسرانشون وبچه هاشون اکثر باهم مشکل دارن ویا اصلا دیدو بازدید هم نمیرن خصوصا الان که عید هست یا این بیماری که دوساله اومده بهونه میکنن یا باهم شدیدا اختلاف نظر دارن یا اصلا حوصله دیدن همو ندارن،تفلک بچه ها هم که یا باگوشی وتبلت کنج خونه گیر افتادن ودنیای قشنگ بازبگوشی رو به دنیای مجازی باختن،یا اینکه اگه توفیق دست بده خونه یکی از اقوام برن انقدبزرگترها میگن ساکت شلوغ نکنید سروصدا نکنید اروم بازی کنید که صدای همسایه ها در نیاد تمام ذوق وشوق لحظه های باهم بودن رو از دست دادن…

چقد حس خوبیه هربار می بینم مریم جان مهمون دارن یا کارهایی دارن که باید علاوه بر کارهای شخصی یا روزمره خودشون انجام بدن اون حس سرزندگی وشوق وشادی در لحظه رو همیشه تو خودشون دارن..

من چون بچه روستا بودم تو بچگیهام وبعدها ۲۰ سال توتهران زندگی کردم وحالا باز دوساله که برگشتم گیلان تواین استان پراز حس خوب وزیبایی وعشق وآرامش وبرکت و…

قشنگ زندگی کردن تو طبیعت و جنگل ودریا و دشت و نزدیک بدون به حیوانات رو وکاشتن گل وگیاه و داشتن حیوانات خانگی وماهیگری و ….درک میکنم باتمام وجودم حسش میکنم،میدونم چه حال خوبی داره، اما اما چی بگم که الان در حال حاضر باوجود بودن تواین منطقه به این زیبایی ونزدیک بودن به خانوادم هیچکدوم از اون لذت هارو تجربه نمی کنم😔

یعنی میخوام تجربه کنم اما مثل قدیم حسش موندگار نیست، میخوام اعتراف کنم اینجا وتو این لحظه که از وقتی باهمسرم وبچه هام اومدیم رشت ومن به لطف خدا وارد سایت استادشدم وشدیدا شروع کردم رو خودم کار کنم اولش همه چیز بهم ریخت، چون من هم مثل خیلی از دوستان مثل استاد عباسمنش عزیز در اوایل آشنایی با قانون حس کردم باید همه چیز زود تغییر کنه خیلی زود رفتارم افکارم وگفتارم تغییر کرد وتوقع داشتم همسرم هم قانون رو بفهمه ودرک کنه،مثل من اما متاسفانه چون تغییرات مثبت زیادی اونموقعه نکرده بودم هنوز بیشتر مورد اتهام قرار گرفتم تا اینکه دیده بشم همسرم مدام منو کنترل میکرد ومیگفت آهان توکه الان داری خودت کار میکنی توکه ادعا میکنی قانون اینه واونه پس چرا الان این حرفو زدی چرا اینکارو کردی، خلاصه کنم همسرم همونطور که تا کامنتهای قبلیم گفته بودم ازدواج دوم جفتمون بود،وهر کدوم از ما یه پسر داشتیم که باهم ازدواج کردیم ایشون جداشده بود از همسرش ومن همسرم به رحمت خدا رفته بود…وقتی بعد دوسال از ازدواجمون به خاطر دخالتهای خانوادشون ویه سری مسائل مربوط به زندگی گذشتشون پیشنهاد دادم که مهاجرت کنیم از تهران وبیایم رشت،ایشونم با اونهمه وابستگی به تهران وخانوادش اومدن دقیقا همون اوایل اومدنمون به رشت من با کانال تلگرام وبعدسایت استاد عزیزمون آشنا شدم،انگار همه چیز دست به دست هم داد من مهاجرتم به شهر خودم وتغییر باورها وعقاید و افکار وگفتار ورفتارم وکلا زندگیم باهم اتفاق بیفته فقط خدا میدونه که من چقدر تغییر مثبت داشتم ودارم، اما نمیدونم چرا یعنی هنوز حکمت این موضوع رو نمیدونم واز خدا میخوام برام واضح وروشن کنه که چرا همسرم سرسوزن نخواست که از این مهاجرت عالی وشرایط عالی استفاده درست کنه ولذت ببره وشاکر خداوند باشه..وتومدت کمی کلا فرکانسهای ما به شدت تغییر کرد وایشون برگشت تهران با پسرخودشون اونم به خونه پدری!!!! ومن وپسرم موندیم رشت، اینارو گفتم که داستان زندگیم مشخص باشه وقتی از تغییراتم میگم اول به خودم بعد به شما عزیزان دلم واستاد عزیزم…

دقیقا زندگیم کنفیکون شد،از نظر من همه چیز نرماله من آرامش خاصی دارم چندین داستان وغصه برای کودکان نوشتم دو کتاب درمعنوی ویه کتاب در مورد قانون نوشتم که انشالله به لطف خدا در بهترین شرایط به امیدخودش چاپشون میکنم،رابطم با پسرم عالیه،وحسم اکثر مواقع خوبه وعالیه…اما همه ی اینهارو گفتم که بگم گاهی بدجور دلم میگیره،وخودمو سرزنش میکنم ومیگم کاشکی میدونستم یعنی سعی میکردم که قانون رو برای خودم نگهدارم ونخوام که همسرم هم مثل من به سرعت تغییر کنه یا اصلا کاش بهش هیچی در مورد قانون نمی گفتم و خودم درون خودم …خودم رو تغییر میدادم،همسرم اصلا قانون رو قبول نداشت متاسفانه تغییرات من سکوت من ارامش من خونسردی من ملایم شدن من ایشون رو به وحشت انداخته بود حس میکرد دارم نقش بازی میکنم که بگم همه چیز عالیه ولی ایشون از زمین وزمان وادمها وخدا همیشه گله داشت خصوصا وقتی اومد به قول خودشون تو غربت،حالا انگار مهاجرت خارج از کشور داشت کلا ۴ ساعت از رشت تاتهران فاصله است😀😀😀خلاصه جونم براتون بگه،حالا این حس گاهی اذییتم میکنه،من تمرکزم روی خودمه،اما خانوادم گله دارن همش این چه زندگیه زن وشوهر از هم جدا زندگی میکنید،ایشونم کلا تو فرکانس خودشون موندن…انگار تو یه بلاتکلیفی هستم!! توبهشتم دارم حال میکنم با این حس خوبم با این تغییراتم اما یه دفعه تودلم خالی میشه،اینکه من واقعا از طلاق وجدایی می ترسم خصوصا که ازدواج دومم هست!

اما قانون میگه استاد عباسمنش عزیزم میگن به قانون آفرینش جهان اعتماد کنم به خداوند وبرنامه ریزیهاش اعتماد کنم، وقتی من تو فرکانس شادی وشکرگزاری ومثبتی هستم حتما اتفاقات خوبی برام خواهد افتاد،قانون میگه ارتعاش مثبت احساس خوب یعنی اتفاق خوب، ومن اینو باتمام وجودم باور دارم،اما این نجواهای ذهنم گاهی منو میترسونه، بهم میگخ بابا داشتی زندگیتو میکردی،چیکار داشتی که تغییر کنی،حالا دیدی همسرت ازت دور شده،خیلی از اطرافیانت دیگه دورت نیستن چون هی میگی باهات هم فرکانس نیستن،دیدی داری تنها میشی، دیدی ال شد دیدی بل شد، باز من میگم تغییر شهامت میخواد،خدا به شجاعان پاداش میده، تونباید همرنگ جماعت باشی چون تو حالا اون خدایی رو شناختی که به قانونش اعتماد داری، هر روز کتابش رو باعشق میخونی و دیگه مثل گذشته ات یه آدم خواب زده ونااگاه نیستی که باری به هرجهت زندگی کنی…

کامنتم طولانی شد،نمیدونم حسی بهم گفت که بیام احساساتم رو به شماها که درکم میکنید بگم،اینجا بنویسم وبگم دقیقا الان چندین ماهه نزدیک یکساله که تو وجودم یه خونه تکونی شروع شده یه گردوخاکی بلند شده همه چیز دکورش داره تو ذهن وقلب واحساسم تغییر میکنه گیجم شادم خسته میشم باز ذوق میکنم وقتی به اخرش که همه چیز عالی میشه فکر میکنم وباز ادامه میدم تا این خونه تکونی باورهام واعتقاداتم واحساساتم پاک وروشن وزیبا وشفاف بشه وهمه چیز سرجای خودش به بهترین شکل قرار بگیره…انشالله به لطف الله مهربان..

خدارو شکر میکنم که اگه خوبم وحال دلم خوبه اینجام تواین سایت واگه حالم بدمیشه وذهنم قاطی میکنه باز میام اینجا تواین سایت جاییکه نعمت وبرکت خوب بودن پاک بودن درست بودن وخداگونه زندگی کردن هرلحظه جاری وساری هست به لطف خداوند ازطریق استاد عباسمنش عزیزم ودوستان خوبم در اینجا..

از خداوند برای خودم مداومت وصبر وشکیبایی واعتماد وایمان وتوکل وتوحید ابراهیم گونه از خداوند خواستارم …

وبرای شماواستادعزیزم سلامتی وسعادت وثروت در دنیا واخرت…آمین