سریال زندگی در بهشت | قسمت 42

سلام به استاد عزیزم و مریم مهربان

سلام به دوستان زندگی در بهشت

یچیزی به ذهنم رسید خواستم با شما هم درمیون بذارم ..سالها پیش وقتی کتابای مختلفی میخوندم که نویسنده فضاهای مختلفی رو توصیف میکرد از کوههای سربه فلک کشیده تا دریاهای آبی یا خروشان تا جنگلهای سرسبز و حتی خصوصیت ادما با خودم میگفتم افرین نویسنده چقدر خوب این توانایی رو داره که بتونه طوری فضاها رو توصیف کنه که ما براحتی تجسم کنیم

الان میبینم این اتفاق برای تک تک دوستان افتاده و در واقع هرکدوممون یه نویسنده ی توانا شدیم که هر کدوم از یه منظر این زیباییها رو به تصویر میکشیم.

ولی یه تفاوتی ما با نویسنده ها داریم اینکه ما اگاهانه اینکارو میکنیم.به تصویر میکشیم با نوشتن و همزمان ذهنمون هم تمرکز میکنه روی این توصیفهای زیبا

خداروشکر

چقدر خوشحالم

اووووووو چه جالب .میبینم که برای لذت بردن از زندگی از لحظه از کنارهم بودن حالا مسابقه ی کشتی راه انداختید..افرین

و با انرژی دادن استاد شروع میشه

استاد هم میشه داور خب چون شما تجربه ی این ورزش رو دارید دیگه

افرین که این مسابقه یه سرگرمیه نه بحث نه غر زدن و شکایت و باز هم اقای راین با چه ارامشی در حال تماشای تلاش فرزندانشه

و همسرشون با چه عشقی با فیلم گرفتن این تصاویر رو به خاطرات شیرین تبدیل میکنه.

ای جانم که دوتا برادر دیگه با چه عشقی برادراشونو تشویق میکنن.

واقعا فرهنگ و تربیت تا چه حدی میتونه درست باشه که با اینکه برادر لیوای باختو حتی یکمی هم اذیت شد ولی پدر و مادر با ارامش تمام این صحنه رو نگاه کردن بدون اینکه دعوایی کنن یا غر بزنن به لیوای و فقط در کمال ارامش دلگرمی میدادن به فرزندی که باخته بود و ناراحت بود

افرین چقدر جای تحسین دارن این خانواده .ازادی عمل در زندگی که به هر کدوم از بچه ها داده شده

و بعد با فراموش کردن این جریان بازهم کنارهم قرار میگیرن برای یه لذت دیگه و بازی پینگ پنگ

وقتی دندون لیوای رو نشون دادید یاد برادرزاده ی خودم افتادم که وقتی دندونش افتاد بشدت گریه میکرد و ناراحت بود بخاطرش حتما بخاطر وابستگی بوده که به دندونش داشته.چون با خودش نگهش داشته بود و از خودش جداش نمیکرد.

چقدر جالب پس یوقتایی مردم اونحا هم یسری باورا دارن راجع به یسری از اتفاقات توی زندگیشون.مثلا پول گذاشتن اقای راین کنار دندون لیوای منو یاد باورای قدیمی پدرومادرامون انداخت که اگر ندونت افتاد حتما بذارش لای دیوار.

واقعا این باورا از کجا نشات گرفتن؟

و دلیلشون چی بوده؟

هر چی بوده دیگه مهم نیست….

و باز هم مسابقه ی پینگ پنگ که بازم با چه لذتی انجام میشه یعنی میشه آدم از یک جریان بارها و بارها لذت ببره بدون اینکه فکر کنه تکراریه….

خدای من بچه ها با چه عشقی تماشاچی شدن بدون اینکه حوصلشون سربره یا برن سراغ سرگرمی یا علایق خودشون

میدونید کجای این داستان برام درس داشت

جایی که استاد به اقای راین باخت و سعی کرد احساسشو بد نکنه و افسار نجواهای ذهنیش رو بدست گرفت

با اینکه این یک بازی دوستانه و خانوادگی بود….ولی کنترل نجواها از همینجا شروع میشه از یه بازی دوستانه از برخورد با یه تضاد و……

ای جانم با اینکه این دوتا فرشته ی زیبا توی مسابقه ی قبل یه کوچولو مشکل فیزیکی برای یکیشون پیش امد بازم تصمیم گرفتن مسابقه بدن بدون دلخوری از قبل.

اینبار پدر هم مشوق پسرش شده.

افرین به خانوم هوپ که چقدر عالی با دوتا فرزندانش صحبت میکنه فرزندانی که هردو رقیب هم شدن ولی برای مادرشون یکی هستن با چه ارامشی باهاشون صحبت میکنه.افرین

چقدر از شوخ طبعی اقای راین خوشم میاد

ای جانم استاد عزیزم استاد بخشنده ام که چطور قوانین کشتی رو اموزش میدید با عشق دقیقا مثل قوانینی که به ما اموزش میدید اونم با عشق

و حالا نوبت دوتا برادر دیگه است…اونقدر لذت بردن که میخوان اونا هم تجربه کنن ولی کل لحظه ها با لذته با شادیه نه غر زدن نه ناراحتی نه مثل مسابقه های فوتبال که بازیکنان باهم درگیری دارن یا برای هم کرکری میخونن

ای جانم که اقای راین هم دست بکار شده.

چه لذتی داره زندگی با 4 پسر که بشدت با فرهنگ درست تربیت شدن که کنارشون فقط لذت میبری که باعث میشن از وجودشون در زندگیت از خداوند سپاسگزاری کتی

این 4 فرزند یه ثروت برای این خانواده ان

خداروشکر

چقدر حالم و احساسم عالیه

خدایا شکرت

دوستتون دارم