سریال زندگی در بهشت | قسمت 52

سلام سلام سلام

سلام به استاد عملگرا

سلام به مریم عزیز

و سلام به دوستان عزیزم در بهشت پرادایس

امروز اومدم از داستان هدایت و قانون لاجرم

بگم براتون

بالاخره دیدن سریال زندگی در بهشت و تمرکز روی زیباییها و تحسین کردنشون و احساس خوب داشتن باید نتیجه هم بده دیگه

خب منم لاجرم هدایت شدم

به کجا؟

به جایی که وقتی زیباییها رو میدیدم و تحسین میکردم از خدا میخواستم که منو به زیباییهای بیشتر هدایت کنه و هدایت کرد

شاید شکل زیباییهایی که این مدت در بهشت دیدم متفاوت از جایی بود که بهش هدایت شدم ولی مگه میشه نعمتها و موهبتها و زیباییهای جهان خداوند رو برتر دونست

هر قسمتش یه زیبایی منحصر بفرد داره

خداروشکر

چند روزی رفتم و از نزدیک لمس کردم غروبهای زیبای خورشید رو که شبیهشو در بهشت پرادایس تحسین کردم

ابرهای زیبایی رو دیدم که بارها شبیهشو در پرادایس دیدم و شکر خدا کردم

اوم مه زیبایی که بارها روی دریاچه رو گرفته بود و بقول مریم عزیز انگار روی قالیچه سلیمانی شبیهشو لمس کردم…خدایا لذتش قابل وصف نیست وقتی توی مه گم میشی اصلا دیگه اون لحظه ذهن شیطانیت هم ساکت میشه از دیدن این زیبایی غیر قابل وصف و فقط دلت میخواد نگاه کنی و بازم نگاه کنی

هدایت شدم به جنگلهایی که شبیه بهشت پرادایس بود…خدای من این همه زیبایی

چه درختهای سربه فلک کشیده ای که دلم میخواست برم توی جنگلش و خودمو گم کنم چون دیگه ترس نبود که درونم بود فقط گم شدن در زیباییهای الله بود

باور کنید وقتی توی دل جنگل بودم دلم میخواست واقعا برم و برم به کجاشو نمیدونم فقط میخواستم برم نه به وحشی بودنش فکر میکردم نه شب بودنش ولی چه کنم که نشد که همراه خانواده بودم

دریایی رو پاگذاشتم توش که یاد سواحل مکزیک افتادم وقتی با قایق از ساحل دور شدم و انگار که وسط دریا خودمو دیدم هیچ ترسی درونم نبود بجز فقط سپاسگزاری

الله اکبر ازین همه زیبایی

اولین بار بود دریای عظیم رو از درونش لمس میکردم…خواستم همونجا بپرم توی آب و کنی شنا کنم که بازم خانواده سدم شدن

چه آرامشی داشت خدای بزرگ …دریایی که از کنار ساحل وقتی میبینیش انگار که وحشیه و میخواد همه چیزو در دلش ببلعه ولی درونش که میری آرامتر از هر چیزی که فکرشو میکنیه

اینا رو این زیباییها رو اینبار تونستم ببینم که قانون رو یاد گرفتم وگرنه صدها بار رفتمو اصلا این چیزا به چشمم و ذهنم نیومدن

خدایا شکرت

دلم میخواد اینو بگم که هر کجا قدم گذاشتم از خدا خواستم همه ی دوستانم دوستان هم مدارم که در این جمع صمیمی هستن یروزی کنار هم این تجربه ها رو داشته باشیم….سعی میکردم از قانون تجسم استفاده کنم…در دل جنگل دوستانمو کنارم دیدم…در دل دریا

در دل مه

و هر کجا که رفتم حتی یوقتایی اسم بعضی دوستان که توی ذهنم بود رو تجسم میکردم

الهی که این خواسته به حقیقت بپیونده

یکی از شبهایی که هدایت شده بودم به این فضاهای زیبا و خوابیده بودم خواب دیدم

که رفتم تو اسمون همون شهر همون جنگل و دریا و مدام دارم سپاسگزاری میکنم از خدا دلم میخواد فریاد بزنم و از حسم بگم وقتی که بیدار شده بودم از خواب چه انرژی داشتم و چه حال عجیبی…آخه مدام اون چند روز سپاسگزاری میکردم از خدا…چون نتیجه داده بود اون همه تمرکز اون همه سپاسگزاری اون همه تحسین زندگی در بهشت

آخه اصلا تصمیم به سفر رفتن نداشتم…ولی لاجرم اتفاقش افتاد

خدایا شکرت

اونجا بود که وقتی چشمم به یه ابشار یا رودخانه یا مه یا…… میفتاد و حال عجیبم رو میدیدم حال استاد و مریم عزیز رو میفهمیدم که با دیدن این همه زیبایی حق دارن غالب تهی کنن…..همونجا از خودم پرسیدم که اگر برای بار دوم و سوم و ……بیام و این فضاها رو ببینم آیا حس و حالم مثل همون دفعه ی اوله؟

مطمئنا من خیلی جای کار دارم تا مثل استاد و مریم عزیز بشم که هر روز که چشممون به کلبه به دریاچه به بهشت میفته انگار روز اوله اونجا رو میبینن و چنان سپاسگزاری میکنن که خدا میبینه چاره ای نداره بجز لازیدنهم….که اصلا باید بیفزاید بر نعمتهای این دو عزیز

هر چقدر چشمم زیباییها رو میدید و سپاسگزاری میکردم دلم راضی نمیشد…انگار دلم میخواست از ماشین پیاده بشم و سر سجده بذارم زمین ِِ…بازم میدونم راضی نمیشدم

تو بگو بگو خدای من چه کنم از دیدن این همه زیبایی که آدم رو دیوانه میکنه

دلم نمیخواست برگردم

یاد استاد و مریم عزیز افتادم که نیاز نیست برگردن نیاز نیست فاصله بگیرن ازین همه زیبایی…اینا همیشه و هر لحظه جلو چشماشونه

خدایا ما رو هم هدایت کن …هدایت کن به فضایی که نخوایم برگردیم و فاصله بگیریم از دیدن این همه زیبایی….روزی بشه که فقط مثل استاد هر روزمون بهتر از روز قبل باشه…روزی که نخوایم از بد به خوب بریم…فقط از خوب به خوبتر و بهتر بریم

فقط به سمت جلو باشیم….فقط جلو

خدایا شکرت شکرت که تحسین و تمرکز و سپاسگزاری نتیجه میده که قوانینت جواب میده…قوانین بدون تغییر

فقط اینو میگم که چیزی که در این سفر متوجه شدم که باید خیلی روش کار بشه تمرکز روی نکات مثبت افراده که یه جاهایی اذیت شدم…شاید تضاد بودن برام ولی میخوام همینجا بنویسمش که یه تعهدی باشه برام که ازین به بعد بیشتر روی نکات مثبت افراد تمرکز کنم….این همه در زندگی در بهشت و اومدن مهمونا تمرکزم روی زیباییهای افراد بود و نوشتم و تمرکز کردم خب باید به عمل هم بینجامد وگرنه حرفام مفته…همینجا متعهد میشم که ازین به بعد سعی کنم هر کجا رفتم هر سفری هر مهمونیی و هرجا فقط و فقط تمرکزم روی نکات مثبت اطرافیانم باشه

خداروشکر که بازم برگشتم در جمع خانواده عزیزم..دوستتون دارم