سریال زندگی در بهشت | قسمت ۵9 - صفحه 14

سلام عزیزم

ازت ممنون که تجربتو نوشتی برام عزیزم

حرفات خیلی بهم‌ کمک کرد

من ادم‌ بسیار با اراده هستم و روز به روز دارم عملگرا تر میشم‌ یعنی واقعا تلاش می‌کنم به حرفای استاد عمل کنم و تا جایی که بتونم عمل می‌کنم

نکاتی که برام‌ نوشتی به عملگرا تر شدن من بازم کمک کرد

من مدتی تمام ورودی های اطرافم بستم

به دو دلیل دلیل اول اینکه طبق آموزه های دوره شیوه حل مسائل دارم عمل می‌کنم و دارم تمام نشتی های انرژی میبندم تا تمرکز صد درصد بیاد روی خودم و روی زندگی خودم

و این‌ کاره راحتی نبود اما من‌ انجامش دادم

دلیل دوم‌ انگار این آگاهی اومد توی‌وجودم‌ که اگر میخوای صدای خدارو بشنوی باید تمام هوشو و حواست پیش خودت و درونت باشه باید مغزتو و ذهنتو خالی نگه داری تا صدای خدا بلند شه نمیشه هم اراجیف بقیه رو بکنی توی مغزت هم توقع داشته باشی صدای خدارو بشنوی

بخاطر همین تمام درهارو بستم

یعنی کاری کردم که از هیچ کس و هیچ چیز خبر نداشته باشم تا فکرم درگیر نشه

راجب کنترل کردن ورودی ها گفتی

واقعا ازت ممنونم که اینارو نوشتی

من تمام درهارو بستم اما توی یه سری موارد صفر نشده

یکیش کوش دادن آهنگ اونم خیلی خیلی کم و تجسم‌ آیندس که دارم حذفش می‌کنم

اینو بگم که اگر کسی این کامنتو میخونه براش سوتفاهم پیش نیاد تجسم اینده خیلی عالیه اما من در شرایطی هستم که تجسم ایندم منو به سمت ناخواسته هام میبره

چون باورهایی دارم که باعث این نوع تجسم من میشه و‌احساس می‌کنم بهم آسیب میزنه آزمونی هم که توی سایت دادم جوابش این بود که شما فردی قوی با پشتکار بالا هستی اما با سرعت در حال حرکت به سمت ناخواسته هات هستی

اول اینکه من به دلیل آسیبی که از یه سری افراد خوردم دائم تجسم هام به این شکله که اون ادم هارو میبینم که دارن به من و زندگیم نکاه میکنن در حالی که من به خواسته هام رسیدم

و این به دلیل به صلح نرسیدن من با اون ادم ها و نبخشیدن اونا آروم نبودن وجودمه و همین کار باعث میشه من هر چی روی خودم می‌کنم و آروم میشم توی اون مسئله با تجسم آینده به اون شکل ، باز برگردم به همون حالت در صلح نبودن با خودم و گذشته و آدما

من بعد از کوش‌دادن اهنک های خاص و تجسم آیندم آروم میشم اما این آروم شدنم یه جورایی سمی یعنی دقیقا یه دفعه یه هیجان یه ناآرامی میاد توی وجودم که نیاز دارم اون آهنگ هارو کوش بدم و آینده رو ببینم که به خواستم رسیدم و اون آدما پشیمونن از نبودن کنار من

دقیق نمی‌دونم چطوری بگم

انکار دلم آروم میگیره که خب در عوض اون کاری که باهام کردن منم الان به خواسته هام رسیدم و اونا دارن منو میبینن و به من حسرت میخورن

و این کاملا سم مطلق

چرا

اول توجه منو میبره روی اون آدما که ازشون آسیب دیدم و توجهم میره روی آسیبی که دیدم

دوم تمرکز من از روی خودم از روی زندگی خودم کامل برداشته میشه و تمرکزم میره روی اونا روی اثبات خودم به اونا روی کم کردن روی اونا روی لذت نبردن از زندگیم‌ روی لذت نبردن از جونیم

سوم ارامشم‌ ازم‌ گرفته میشه احساس عجله بهم دست میده که پس من باید سریع تر به خواستم برسم که اونا ببینن زندگی منو و من به این واسطه آروم بشم و همین باعث میشه من از خوب بودن از بخشیدن آدما از گذشتن از گذشته از رها کردن اون آدما میلیون ها کیلومتر فاصله بگیرم

و در واقع از منبع دور بشم از خودم دور بشم از احساس خوب واقعی دور بشم

چهارم این کار باعث می‌شد من اصلا و ابدا در لحظه حال نباشم اصلا در لحظه حال زندگی نمیکردم همش در آینده زندگی میکردم الان که فکر می‌کنم میبینم روح من در لحظه حال نبوده که الهامی بشنوه من اصلا نبودم که بخوام چیزی بشنوم

و من این فرکانس های مخرب هی به جهان میفرستم و توی این چرخه معیوب غلت میزنم

من اولین باره این موضوع مطرح می‌کنم و الان که‌ نوشتمش بیشتر فهمیدم چقدر با اینکار به خودم آسیب میزنم

اما این کار برای من تبدیل شده بود به یه اعتیاد به یه اعتیادی که اصلا نمیتونستم کنترلش کنم هربار قول میدادم به خودم دیگه این آهنگ هارو کوش‌نمیدم‌ دیگه آینده رو‌نمیبیینم که اونا دارن به زندگیم نکاه میکنن و حسرت میخورن اما نهایت چند روز میتونستم‌کنترلش کنم و باز دوباره در موقعیت های مختلف که یه دفعه ترس از آینده میومد توی وجودم یا اسم اون افراد میشنیدم این کارو انجام میدادم و خودمو اینجوری آروم میکردم که نه اون اتفاقاتی که من میخوام میوفتن

سارا من چون واقعا با تمام وجودم میخوام به قانون عمل کنم و نتایجم هر روز بزرگ تر بشه و از طرفی حاضرم هرکاری بکنم که صدای خداروبشنوم دیروز به توصیه هات عمل کردم

اون جمله ای که نوشته بودی سکوت رو زیاد کن

من دیروز اینکارو کردم ‌وچیزی که فهمیدم و به یاد آوردم این بود که من همیشه توی تنهایم اصلا طاقت سکوت نداشتم باید سریع صدای استاد پلی میکردم توی خونه پخش می‌شد یا باید آهنگ هایی که مخرب نبودن پلی میکردم خلاصه نمیخواستم سکوت باشه دیروز احساس کردم من طاقت تنها بودن با خودمو ندارم که اصلا نمیخوام سکوت باشه

و دیروز چند ساعتی هیچ فایلی یا آهنگی پلی نکردم توی خونه

باورت نمیشه من اولین بار بود توی تمام عمرم اینکارو کردم و هرچی جلو تر میرفت نمیخواستم این سکوت تموم شه یعنی انکار یه آرامشی پیدا کرده بودم که نمیخواستم هیچی بهمش بزنه

شاید باورت نشه انکار از دیروز به خودم نزدیک تر شدم قشنگ حس میکردم به منبع نزدیک تر شدم

قبلا پامو توی خیابون میزاشتم باید ایرپاد میزاشتم یه چیزی گوش میدادم یا آهنگ یا فایل های استاد یعنی اصلا کلافه میشدم از سکوت واقعا اذیت میشدم

از دیروز همش‌دلم‌ میخواست برم توی خیابون راه برم و سکوت مطلق باشه

یا توی عقل کل راجب خدا سرچ میکردم میخوندم بچه ها نوشته بودن پیاده روی میکردم و سکوت مطلق بود یا توی ماشین بودم رانندگی میکردم توی سکوت مطلق من میگفتم خدایا اینا چجوری میتونن توی سکوت دووم بیارن آنقدر برام غیر قابل تحمل بود

امروز فکر کردم گفتم من همیشه فکر میکردم من تنها بودن با خودمو خیلی دوست دارم اما شاید من تنها بودن دوست داشتم برای شنیدن صدای استاد یعنی برای اینکه صدای استادو بشنوم نه اینکه با خودم باشم البته نمیگم این صد در صد بود

انگار تازه منبع پیدا کردم

قشنگ میفهمم به منبع نزدیک تر شدم

درسته هنوز صداشو نمیشنوم

اما انگار تازه دارم به منبع وصل میشم

واقعا انگار از دیروز تازه فهمیدم آرامش یعنی چی

دیروز 40 دقیقه رفتم توی حیاط ‌خونمون که خیلی درختای قشنگی داره نشستم و فقط نکاه میکردم‌ و فقط سعی کردم ذهنمو خالی کنم و نزارم هیچ فکری بیاد و از لحظه حال خارج نشم و آنقدر احساسم خوب بود آنقدر آروم بودم که اگر سرمای هوا نبود دلم میخواست ساعت ها اونجا بشینم

امروز سره لبتاپم بودم داشتم جلسه اول دوره‌ شیوه حل مسائل نت برداری میکردم تایم استراحتم که میخواستم یه چیزی بخورم همون آهنگی که همیشه گوش میدادم پلی کردم یکم کوش دادم دیدم انکار میلی به گوش دادن ندارم سریع قطعش کردم انکار دوست داشتم سریع قطعش کنم تا سکوت باشه

واقعا بخاطر این حس و حالم خداروشکر می‌کنم

دلم می‌خواد همنیجوری پایدار بمونه

درسته هنوز صداش نیومده اما ادامه میدم و سعی می‌کنم هرچیزی که به فکرم میاد درست کنم تا صداش بیاد

اینم بگم من این باور توی وجودم هست که وقتی یه کار اشتباهی می‌کنم یا مثلا میگم‌فلان کارو نمیکنم اما می‌کنم احساسی بهم دست میده که میگه خب وقتی اینکارو کردی توقع داری خدا باهات حرف بزنه یعنی همون کمالکرایی که اگر یه عالمه به حرفام عمل کنم و کاره درست انجام بدم هیچ احساس خاصی ندارم کافیه یه اشتباه بکنم تا این ندا بیاد بگه خب حقته خدا هیچی بهت نگه هدایتت نکنه

اون جمله ای که نوشته بودی یعنی 5 دقیقه اسکرول می‌کنم دوسه روز صداشو نمیشنوم آنقدر این اهرم رنج و لذت قوی ساخت توی مغزم که پس اون چیزی که من حس می‌کنم که چند دقیقه هم‌نباید سراغ این چیزا بری واقعا درسته

خداروشکر

ممنون بابت کامنتت که این چیزارو از وجود من کشید بیرون