سریال زندگی در بهشت | قسمت 68

به نام الله یکتا

سلام

چه صبحی واقعا زیباتر از اینکه با یه ارتباط زیبا شروع بشه.

صبح بلند بشی تو دل این طبیعت و صدای چه چه بل بل ها رو بشنوی و سوت زنان بری تا در ادامه سلسله تغییرات مستمر، تغییرات دیگه ای رو اعمال کنی، تا این تکامل با کمال خونسردی طی بشه و بعد از یه مدت ببینی که مجموع این تغییرات کوچک، شده یک تحول اساسی و بنیادین که همه چیز رو زیباتر کرده.

با لری مهربان و آچار فرانسه یه سلام گرم کنی و بعد همراهیش کنی در این مسیر بهشتی، پلی بر روی بهشت، تا برسی به خانه آرزوها، باز هم پرادایس با زیبایی های نهفته اش غافلگیرت کنه و چشمات دوخته بشه به منظره بینظیر خداوند.

وارد خونه بشی، خانه ای که الان وسعتش نه چند ده متر، بلکه الان چندین هکتاره.

الان دیگه خونه یعنی پرادایس، پرادایس یعنی خونه. بعد یه دفعه با یه تلویزیون خفن هیولای ۸۵ اینچی مواجه بشی که قراره نصف دیوار رو به تنهایی پوشش بده و اینجا رو از اینی که هست باحال تر کنه.

بعد هم با عزیز دلت بری و لری رو تنها بذاری تا در کمال آرامش، قاب در هارو بزنه و تقریبا already done بشه.

تغییرات ما حتما قرار نیست خیلی پیچیده و بزرگ باشه، قرار نیست حتما چیزی رو اضافه کنه، مثل همین که یه کارتن میخ رو فقط باید حذف کنی تا زیبایی دوباره برگرده. کافیه که یه سری نرده ها رو بزنی، اونهایی که جلوی منظره ها رو میگیرن رو باید کلا حذف کنی. به جای اینکه بار خودتو سنگین تر کنی، به قول آیت الله بهجت، سبک بال شوید تا برسید.

من خودم چندین بار تصمیم گرفتم که از روی گوگل مپ شعبه اصفهان رو پیدا کنم و برم سر بزنم، اتفاقا خیلی هم نزدیکمون بود، یه دونه زاینده رو بینمون فاصله بود، ولی خب هر دفعه نمیرفتم، تا الان که فهمیدم کلا آقا حذف شده.

کلا اون ایده جدید واسه اجرا شدن، نیاز داشته تا چیزهای قدیمی حذف بشن.

مثلا همین فایل ها رو که میرم توی سایت چک کنم، خدا هدایتم میکنه به یه سری فایلی که کلا عوض شدن یا دیگه نیستن، بعد من همون موقع خیلی با شجاعت اون قبلیه رو shift delete میکنم و فایل جدید رو جایگزین میکنم.

یا مثلا ایده هایی واسه ادامه زندگی یا تحصیل یا کار هست، که به حاطرش کلا اون رویه قبلی که خیلی هم طولانی مدت مشغولش بودم رو حذف میکنم و هر چقدر هم بقیه نجوا میکنن تو گوشم، میگم نه! من کار درست رو کردم. تصمیم گرفتم و دیگه راه نداره. این همه مدت اونجوری رفتم که شما خواستید، الان اون طوری میرم که خودم میخوام.

و وقیقا خدا خودش همه چیزو درست میکنه. واقعا به قول استاد کاری میکنه که سه نفر کاری رو بکنن که ۵۰۰ نفر با صبح تا شب کار مثل تراکتور نمیتونن انجام بدن. اصلا نتیجه هایی که میگیرن در هر زمینه ای قابل مقایسه نیست با این مسیر.

به قولی قانون خداوند اینو میگه که هرچیزی به موقع درستش رخ میده. به شرطی که ما سعی کنیم ارتباطمون رو با قلبمون بیشتر کنیم. خدای خودمون رو باور داشته باشیم. با خودمون در صلح باشیم. با جهان اطرافمون در صلح باشیم. در هر لحظه در هر کاری اونجوری نگاه کنیم که به ما احساس قدرت میده. احساس خوب میده.

خیلی جدی نگیریم. اجساس بد وقتی میاد که ما خیلی جدی میگیریم. جدی یعنی اینکه یه جوری نگاه نکنیم به موضوع که اذیت بشیم. نگران رخ دادن کاری نباشیم اگه نگرانیم یعنی هنوز باور نکردیم که اون خواسته محقق میشه.

در یک کلام بیخیال تر باشیم.

حتی از جمع کردن میخ های دور اجاق لذت ببریم. حتی از پاکسازی میخ های زنگ زده و فلزات پوسیده لذت ببریم.

لذت ببریم که میتونیم با یه شلنگ آب دوتا غتز رو اینقدر خوشحال کنیم. از دیدن یه پروانه بزرگ و زیبا ذوق کنیم و بگیم”خدای من! نگاش کن!

و بیشتر از اینکه آگاهی های بیشتری اضافه کنیم، سعی کنیم اطلاعات غلط رو پاک کنیم، چون اون موقع خود به خود جا باز میشه برای آگاهی های بهتر ، جا باز میشه برای درک مفاهیم عمیق تر، اگه بخواهیم به زور چیزی رو بدست بیاریم، به زور آگاهی بیشتر توی ذهنمون فر بکنیم، هرگز نمیتونیم، ولی میتونیم خیلی راحت، اون علف هرز ها رو بزنیم، اون میخ های در معرض دیدمون رو جمع کنیم و جا باز میشه اونوقت تازه اونموقع میرسیم به اون میخ هایی که اون زیر میرا قایم شدن و اونوقت باید یه آب محکم بگیریم روشون تا خودشونو نشون بدن و قبل از اینکه دوباره برن اون زیر، با آهنربای تعهد بگیریم بندازیمشون دور تا اجاق ذهنمون آماده پذیرش چوب های بیشتری بشه که بسوزونتش و ته نشینشون کنه تا قشنگ پایه هاش محکم بشن.

واقعا خدارو شکر که یه همچین بهشتی رو داریم، واقعا خداروشکر.

واقعا توی محیط شهری یه جارو برقی رو نمیشه تمیز کرد ولی توی پرادایس ما کلا یه خونه رو کندیم سوزوندیم اصلا به راحتی.

خیلی ساده میشوریم. میسوزونیم. قطع میکنیم. میسازیم. میخریم. جابه جا میکنیم. تغییر میدیم. و اینها واقعا جای شکر داره. خدارو شکر که ما یک خانواده ایم که در این بهشت زیبا با هم زندگی میکنیم. و باور کردیم که میشود و هر روز بیشتر تغییرات جدید رو میپذیریم و خودمونو برای تغییرات زیباتر و بزرگتر آماده میکنیم.

اون دست آخری خانم شایسته دیگه دوربینو داد استاد گفت برین کنار که دیگه خودم باید دست به کار بشم و با اون دستکشای آرنولد، به قلب میخ ها حمله کرد.

دوستتون دارم.

همیشه خودمو در کنار شما میبینم. شما رو در کنار خودم میبینم. و خدارو شکر که شاگرد این مکتبم.

خداروشکر

دستتون در دست الله یکتا