سریال زندگی در بهشت | قسمت 74

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته و دوستان گلم.

اون قسمتی ‌که استاد نشسته بود رو زمین و داشت به جوجه ها نگاه می‌کرد برای من درس بسیار بزرگی داشت،مخصوصا الآن که دادم روی دوره ی احساس لیاقت کار می‌کنم.

اون لحظه وقتی استاد گفت جوجه ها منتظرن ببینن جمع چکار میکنه و بعد همشون همون و رو میکنن،قطعا کلی آگاهی و کلی الهام و کلی رفتار جوجه ها درس داشت برای استاد اما سکوت کردن و محو تماشا بودنه استاد به جوجه ها برایرمن این درس رو داشت که خیلی جاها سکوت از حرف زدن خیلی بیشتر نیازه و وقتی داشت لذت می‌برد اصلا کاری به دوربین نداشت و حتی ذره ای هم اهمیت نداشت واسش که دوربین داره ازش فیلم میگیره و اون کاری که دوست داشت و بهش لذت میداد رو انجام میداد.

من تو این زمینه خیلی باید کار کنم

سکوت کردن!

مثلا وقتی کسی اشتباهی میکنه من احساس مسئولیت می‌کنم کا باید یه حرفی بزنم تا بار اون احساس بدش بخاطر اشتباهش کم بشه

یا اینکه وقتی تو به جمعی همه ساکتند انکار من خودم رو مسئول میدونم که باید فضا رو گرم کنم و صمیمیت ایجاد کنم و این یکوت رو بشکونم و با سوال بیجا و کاملا بی ربط پرسیدن و یا یک حرفی رو راه انداختن سعی می‌کنم جمع رو به حرف بیارم که این بزرگترین اشتباهه و آدم برای اینکه قلبش باز بشه خییییلی نیاز داره به سکوت کردن و آدمی که زیاد حرف میزنه نشون دهنده دهنده درونه تا آرومشه.

موضوع بعدی که در رابطه با سکوت کردن نیاز دارم روش کار کنم، مطرح نکردنه مسائل شخصیه.

من. این نقطه ضعف رو دارم که اگه ماشین بخرم سعی میکنم به همه بگم،اکه می‌خوام بمر مسافرت سعی میکنم به همه بگم و این نشون دهنده ی ضعف در احساس لیاقته .

چون ریشه و هدف از این کار 2 تا چیزه!

1/تأیید شدن و پرس و جوی دیگران برای اینکه برنامه ام چیه و …

2/نظر دادن در رابطه با تصمیمم و من ده ها دلیل و ایده آوردن و بعضا برای محکوم کردنه دیگران که شما مسیرتون اشتباهه و منم که دارم وار درست رو انجام میدم.

به هیچ عنوان فکر نمیکردم کار کردن روی دوره ی احساس لیاقت اینقدر ریشه ی رفتار های اشتباهم رو بیرون بکشه.

چون من بااارها برای رفع نقاط ضعفم تلاش کردم اما چون فقط پوسته ی رفتارام تغییر می‌کرد، بعد از مدتی هم خسته میشدم و هم اینکه چون بنیاد محکمی نداشت ول میکردم .

اما آلان با کار کردنه دوره ی احساس لیاقت چون دلیل و ریشه ی رفتارهام برام واضح میشه خیییلی راحت تر میتونم اون رفتار هارو اصلاح کنم.

از نشونه های کار کردنه دوره ی احساس لیاقت اینه واسم که امروز رفتم و پلاک دلفین رو عوض کردم و بینه چندین نفری که اونجا بودن، وقتی پلاک دلفین رو گرفتم اومدم برم بیرون یه پسر جوونی با لبخند بهم گفت مبارک بااااشه!

و ازش تشکر کردم و برای خودم هم جالب بود که چرا این آقا که نه منو میشناسه نه چیزی فقط بهم من بیاد بگه مبارک باشه.

یا اینکه یکی از بستگانم که فکر نمی‌کنم تو تمامه 26،27

ساله عمرش بیشتر از 20 بار کلمه ی دوست دارم از دهنش دراومده باشه،اون روز بهم زنگ زد و 3 بار، 4 بار بهم گفت فقط زنگ زدم بهت بگم دوست دارم!

ممممن شاخ درآوردم!!!!

استاد بعد از چند سال کار کردن روی خودم هنوز هم خیلی وقتا سخته باورش برام که همه چیز بستگی به اون چیزی داره که تو ذهنم میگذره!!!

اما واقعا همینه!!!