سریال زندگی در بهشت | قسمت 95

سلام به همه عزیزان و تشکر از استاد عباسمنش و خانم شایسته.

این سریال، سریالی هست که اگر تا آخر عمرم هم ادامه داشته باشه میبینم و نه تنها اتلاف وقت نیست بلکه تماماً امید و خیر و برکت هست.

یکی از نکاتی که خیلی استاد عباسمنش بهش اشاره میکنن این هست که مهم نیست که ما کجا باشیم، زمانی که در مدار درست باشیم، اتفاقات، انسان‌ها، شرایط و هرچیزی که مربوط به اون مدار هست رو جذب خواهیم کرد.

قسمتی که دوستان امریکایی برای کمک به استاد آمده بودن من رو یاد خاطره‌ای انداخت، زمانی که من در ایران بودم، و شاید این خاطره رو خیلی‌ها باور نکنند.

با نامزدم خیلی وقت بود که روزی رو برای گردش در تهران قرار گذاشته بودیم و بالاخره اون روز رسید و بسیار ذوق داشتیم. صبح سمت داراباد رفتیم و بعد از مدتی گردش سوار ماشین شدیم که بریم جای دیگه‌ای. از اونجایی که خیابانی که ماشین در آن پارک بود خیابان عریضی بود، من خواستم که با دور یک فرمان دور بزنم که ماشین خیلی خیلی کم به یک پیکان سفید که پارک بود کشیده شد. با ترس و ناراحتی پیاده شدم و ماشین رو نگاه کردم. خط سیاه باریکی روش افتاده بود و من حس کردم که تورفتگی ایجاد شده. نامزدم دستی به خراش ماشین کشید و گفت نه این چیزی نیست و پاک میشه. و من که راستش ترسیده بودم گفتم باشه پس بریم.

در راه حالم اصلا خوب نبود که بدون شماره گذاشتن و خبر دادن گذاشتم و رفتم. جایی ماشین رو پارک کردم و بسیار توی این افکار بودم:

۱. خیلی این کار کار زشتی هست که بی خبر رفتم.

۲. این یه پیکان هست و راننده‌ش حتما یه آدم قدیمی و عصبانی هست که حتما خسارتش رو میخواد.

۳. من خیلی پول ندارم (در اون زمان ۲۴ سالم بود) و اصن دوست ندارم پدرم متوجه بشه.

بسیار درگیر این افکار بودم ولی آخر راضی نشدم و به نامزدم گفتم لطفا برگه‌ای رو بنویس تا روی ماشینشون بذارم.

با هر ترسی بود رفتم و برگه رو روی ماشین گذاشتم و داشتم بازم خراش رو نگاه میکردم.

دو پسر جوان که داشتن از کوه پایین میومدن و به ما نزدیک میشدن به نیشخندی گفتن: به به خوب زدی‌ها!!!

من هم خنده‌ای کردم و گفتم آره دیگه.

من فکر کردم که نیش و کنایه‌ای دارن میزنن و میرن، ولی موندن و گفتن اشکالی نداره‌ حالا.

یهو گفتم صاحب ماشین شما هستین؟‌

گفتن بله.

خیلی خیلی تعجب کرده بودم. بهشون گفتم آقا معذرت میخوام من داشتم دور میزدم که کمی به ماشین شما کشیده شد. شماره‌ هم گذاشتم خسارتی چیزی بود پرداخت کنم.

خنده کنان گفتن ببینیم شماره رو.

از زیر برف پاک کنشون برگه رو کشیدم و نشونشون دادم.

نزدیک‌های عید بود و بهم گفتن باشه حتما زنگ میزنیمت. ولی زنگ میزنیم که بهت عید رو تبریک بگیم.

خلاصه کمی تعارفات شد و تشکرات من ازشون و بعد هم رفتیم.

واقعا باورم نمیشد. خیلی خیلی خیلی در شوک بودم.

به نامزدم گفتم به خدا امتحان الهی بود و این دوتا فرشته‌‌هایی به شکل آدم بودن.

نمیدونید چقدر آرامش و شادی در وجودم آمده بود. که حتی این انرژی، نامزدم رو هم تحت تاثیر قرار داد و اون روز کلی خوش گذروندیم.

بد نیست اشاره کنم که با پیگیری کردن برنامه‌های استاد این رابطه از قبل هم بهتر و زیباتر شده. پر از آرامشی که وقتمون رو صرف پیشرفت و لذت و درآمد بیشتر میکنیم.

من الان آلمان هستم و نامزدم ایران. تا چندوقت دیگه انشالله عقد میکنیم و ایشون رو هم همراه خودم میارم به یاری الله.

برای همتون آرزوی سلامتی و شادی و ثروت و مهم‌تر از همه حضور دستان خداوند در لحظه لحظه زندگیتون رو دارم.