سریال زندگی در بهشت | قسمت 98

به نام الله یکتا و سلام بر استاد عزیز شیرین تر از عسلم و مریم بانوی عزیز

نمیدونم از کجا شروع کنم فقط به قول استاد عزیز : من به معجزه های تو عادت کردم…

من قسمت 95 و اونجا که استاد زیر بارون و بدون بنزین مونده بودن رو دیده بودم و از اونجایی که من بیشتر صوتی وقت میکنم گوش کنم فایل ها رو تو این چند روزه همش فایل های صوتی استاد رو گوش میدادم و نرسیدم که قسمت های 96 و 97 رو ببینم و خیلی هم برای سوال بود که بالاخره قضیه بنزین و اون دوست آمریکایی به کجا رسید

وقتی امروز سایت رو باز کردم و عکس استاد رو روی این موتور وسپا دیدم یه حسی بهم گفت همینو باز کن در صورتی که من به نیت دیدن قسمت 96 برای اینکه بفهمم چی شد اون داستان بنزین اومده بودم

و یه بار دیگه گفتم الله اکبر از این هدایتی ترین و الهی ترین وب سایت دنیا وقتی دیدم که استاد از سیر تا پیاز ماجرارو به اون شیرینی تعریف کردن و خدارو شکر کردم برای هدایتم به چیزی که میخوام راستش من خیلی ذوق میکنم از همین چیزا به ظاهر کوچک ولی اینقدر داره زیاد میشه تو زندگیم بعد آشنایی با استاد عزیزم واقعا دیگه به معجزه های خدا عادت کردم و این عادت ذره ای از ذوق و شکر گزاریم کم نمیکنه البته ….

چقدر این قسمت مثل قسمت های دیگه شیرین بود و من لذت بردم و درس گرفتم و مریم بانوی عزیز چه تصویری رویایی از اون غروب زیبای پرادایس و عکس درختا و اون سرخی بی نظیر آسمان در آب ثبت کردن و همچنین ابرها …..

من از کودکی عاشق ابرها بودم و همیشه لذت میبردم از تماشاشون و لی این حسم رو اطرافیان اغلب درک نمیکردن و من فکر میکردم من غیر طبیعیم و خیلی خوشحالم از این احساس مشترک با استاد و مریم بانوی عزیز و چقدر من لذت میبرم از این ابرهای فلوریدا و من فکر کنم روزی که بیام فلوریدا تا چند روز همش بخورم به در و دیوار از بس که همه نگاهم به آسمان فلوریداست و البته تجربه احساس این ابرها رو در ایران زیبای خودم هم داشتم و دارم خداروشکر

ولی به شدت زیبا هستند ابرهای فلوریدا و رویایی و امیدوارم از نزدیک و از کمترین فاصله بتونم ببینمشون یه روزی

درس هایی که من از این قسمت گرفتم از استاد عزیزم و مریم بانوی عزیز :

لذت بردن از چیزهای کوچک :

خداییش چند نفر از ما اینقدر از خریدن چند تا چیبس و پفک لذت میبریم و کیف میکنیم که تو این قسمت دیدیم استاد چقدر ذوق میکردن یه همین چند تا بسته خوراکی و همینه که استادم رو به اونجا رسونده چون ایشون از هیچ چیز زیبایی راحت عبور نمیکنند یعنی هر چقدر که بی توجهن به ناخواسته برعکس با ذره بین دنبال کوچکترین چیزها برای شادی و لذت بردن هستند و نتیجش رو داریم میبینیم

به قول مولانای عزیز : مرا عهدی است با شادی که شادی آن من باشد مرا قولیست با جانان که جانان جان من باشد

صمیمی بودن یک رابطه درست :

چقدر لذت بردم از اون صحنه ای که استاد فیلم بازی میکردن در نقش یک پیک موتوری و همینطور همراهی مریم بانوی عزیز با ایشون و اون نشاطی که دو نفر میتونن نه برای جلب توجه دیگران و از روی صمیمیت و لذت با هم داشته باشن با رعایت احترام و عزت نفس همیدیگه و خدارو شکر برای دیدن این زیبایی و این رابطه رویایی که همه چیزش سر جای خودشه هم شوخی هم احترام و … که همش از جنس عشقه

تکرار مسیر تا رسیدن به خواسته :

با اینکه در ظاهر دفعه پیش کلی ناخواسته پیش اومد و شاید من اگر بودم میگفتم اینا نشونه بوده که دیگه اون راه رو نرم ولی استاد عزیزم این بار با آگاهی بیشتر از تجربه مسیر قبل و درس هایی که گرفته بودند دوباره اقدام کردن و نتیجش این شد که درک و لذت بیشتری از این زیبایی ببرن و من یاد گرفتم اگر در جایی شکست خوردم اولا حسم خوب باشه و ثانیا نترسم از دوباره اقدام و تلاش کردن و با توکل به الله یکتا و با دلی روشن دوباره پا بزارم تو هموم مسیر تا به خواستم برسم

ناامید نشدن و توکل :

فکرشو بکنیم در حالی که خیس و خسته ایم در یک جای کاملا وحشی که هر حیوانی ممکنه وجود داشته باشه گیر کردیم و هر کاری هم که کردیم نشده

چه حالی بهمون دست میده

و من از این ماجرا یاد گرفتم همونطوری که استاد بارها فرمودن نگران نباشید بالاخره گفته میشه و هدایت میشید

سرانجام در دل تاریکی اون شب نه یکی بلکه سه قایق برای کمک اومدن و استاد و مریم بانوی عزیز یک تجربه و یک حس عالی رو درک کردن

چون من خودم یه بار تو جنگلای شمال این تجربه رو حس کردم و لحظه ای که کمک اومد واقعا هیچ وقت از خاطرم پاک نمیشه

و واقعا برام اون آروم آروم تاریک شدن طبیعت تا خاموشی کامل بسیار بسیار زیبا بود و حس روحانی عجیبی داشت و هم ترس بود و هم لذت و سرانجام اون آرامشی که با دیدن یه انسان به آدم دست میده که چقدر هر انسانی و وجودش روی کره این خاکی و آفرینشش لذت بخشه و ارزشمند و خیلی جاها ما فرار میکینم از آدما و شلوغی و یه جاهایی محتاج یک انسان و یک آدم برای کمک …

ساختن و ساختن و ساختن :

هممون دیگه الان با فایل هایی که استاد ضبط کردن میدونیم که کشوری که استاد درون زندگی میکنند چقدر زیبایی های خدادادی داره و چقدر پیشرفتست

با دیدن اون بیل مکانیکی و اون ابزار زیبا و اون ساخت و ساز و خلقی که داشتن انجام میشد با خودم گفتم دلیل پیشرفت این کشور همینه قانع نشدن به این همه برکت و نعمت خداوند

و با وجود این همه رود پهن و فراوانی آب این همه کانال و آبراه هم خودشون درست کردن و هر لحظه هم دارن گسترش میدن و خلق میکنند و در مسیر پیشرفت هستند و مقایسه کنیم با کشور خودمون که مثلا یک جای گردشگری رو وقتی میریم و سالهای بعد اگر مجدد بخوایم بریم و دوباره بازدید کنیم میبینیم حتی یک بلوک هم اونجا اضافه نشده و همه چی همونطوریه البته اگر پسرفت نداشته باشه

و باید هر کدوممون در هر شهر و روستا و هر منطقه ای که هستیم سعی کنیم یه کاری بکنیم و یه راهی رو باز کنیم و یه جرکتی بکنیم برای راحتی خودمون و هم محلی ها و هم منطقه ای هامون به قدر توان و منتظر اینو و اون نشینیم

چون قطعا هزاران بار بیشتر خیر و برکتش بهمون میرسه هم مادی و هم معنوی و ایرانمون رو میتونیم هر روز زیبا و زیباترکنیم

همونکاری که این کشور ظرف چند صد سال کوتاه نسبت به تاریخ ما کرده

نشستن دیگه بسه و ماباید حرکت کنیم و از جلو درب خونمون و کوچمون شروع کنیم

و به مدد الله یکتا اول از خودم شروع میکنم و از خونه و ساختمون خودم میخوام شروع کنم انشالله

در آخر هم حیفه که به خط زیبای مریم بانوی عزیز که روی اون ماسه های زیبا مینوشتن اشاره نکنم و من هر بار از این بانو دارم چیزهای جدیدتر و زیباتر میبینم و چقدر من از این خلوص و سادگی الهی ایشون لذت میبرم و این حس خو بشون و هر بار که تو ذهنم میان تحسینشون میکنم و خداروشکر میکنم که استاد عزیزم چنین همدمی دارن

و سپاس فراوان از شما استاد عزیزم که شما و سایتتون مونس و همدم و رفیق این روزهای من هستید و چقدر از این معاشرت و رفاقت و شنیدن و دیدنتون لذت میبرم و خدارو شاهد میگیرم

که سالها با همه وجودم طلب میکردم چنین ارتباط شاگردی و استادی رو

و خدا رو شکر میکنم برای جمع کردن این همه انسان نیک زیر آگاهی چراغ روشنایی همچون شما استاد عباس منش عزیز م

عاشقتونم …..