تاثیر رسانه ها در شکل گیری باورها

سلام استاد جان و دوستان عزیز.

میخوام از تجربیاتم از ارتش و سربازان آمریکایی بگم که پدرم کار میکرد با اینها در افغانستان.

خب سالهای قبل فعالیت ارتش آمریکا در افغانستان زیاد بود خصوصا 15 سال قبل

ما در ایران ک بودیم بله ماهم مجبور بودیم در 22 بهمن در مدرسه شعار علیه آمریکا سر بدیم

ولی وقتی کابل آمدیم دیگه اجباری برا شعار و اعتراض، صف های طولانی در روزهای خاص نبود.

ما در کابل میدیدیم این مردم بما کتاب و قلم توضیح میکنه رایگان در مدارس، بخاطر مرگ و میر زنان در هنگام زایمان حای فولیک اسید در مکاتب به دختران 14 تا کلاس دبیرستان توضیح میشد

چون مردم آگاه کنند

چون دختران زیر سن ازدواج میکردند و عملا نوزاد بدنیا میاوردن با سن کم ، این قرص ها بخاطر تقویه زنان داده میشد.

پدرم کامیون مواد غذایی از بگرام که مرکز ارتش آمریکا در افغانستان بود بار میزد و در اکثر ولایات ،شهرهای دور ،جایی ک ارتش آمریکا، سربازانش حضور داشتن میبرد.

البته اون زمان ماین های کنار جاده زیاد بود و حملات طالبان

ماشین ها اسکورت میشد با خوده سربازان آمریکایی ک ماشین حمل و نقل مواد غذایی به مکان مورد نظر تحویل داده بشه.

خوب چون پدرم فرد محترم، با ادب و موقری هست

زمانی ک سربازان به سایر رانندگان مواد غذایی میخواستن مواد غذایی بدهند، اونا حمله میکردن تا بهشون کمک بدهن و به اصطلاح ندید بازی در میاوردن

این کار از درک اون مردم خارج بود

اما پدر من همیشه آخرین نفری بود ک وارد صالدن غذایی میشد بدون دویدن یا چیزی را دزدیدن

و این برا سربازان و مترجمان آمریکایی تحسین برانگیز شد ک بین اینهمه کسی هم هست که چشم دل سیری داره

و این باعث شد

کامیون به کامیون به پدرم بخشش داده بشه.

کامیون های یخچالی

مواد غذایی از شیر مرغ گرفته تا هرچی فک کنی حتی کیک های تولد خامه ایی بزرگ تا حد چند کیلو،

بهترین اعلا ترین، مواد غذایی، کیک هایی ک شاید کمتر کسی اوزمان در زندگیش دیده و خورده بود به پدرم میدادن

شما فک کن کامیون به کامیون بخشش میشد گاهی

و خدا را گواه میگیرم من و خانوادم تا الان ازون همه نعمت و بخشش یاد میکنیم .

پدرم لبخند میزد به رویشان، زیاده طلب نبود برعکس باقی درایورها.

حالا این از مواد غذایی شد

بعدها پدرم در ماشین های پطرول و گاز کار میکرد اونم به آمریکایی ها

اون زمان هم براش بخشش میکردن کاملا تمام نفت ماشین بهش میدادن بگیر ماله خودته یا مترجمان با گفته ی خود سربازان اون حجم از نفت بار زده رو به پدرم میدادن

اما پدرم هرگز دزدی نکرد

زمانی میشد صاحب شرکت به پدرم میگفت تمام پطرول بگیر و با مترجم گپ بزنه به خودت بگیر تمام پطرول و گازُ، اما پدرم هرگز چه در ایرانش چه در افغانستان این کارو نکرد. شاید بخاطر همین دل سیرش بود ک بهش کمک میشد.

او زمان جنگ داخلی بود

بخاطر همین صداقتش بود ک کلاه سفیدی ک سر داشت دائم از گلوله سوراخ میشد ولی خدا نگاهش میکرد و سلامت برمیگشت خونه

ولی خیلیای دیگه شهید میشدن در راه چون ناامن بود.

این مثال ها رو گفتم بگم چقد این مردم بخشنده بودن

حالا شاید یکی بگه مال مفت بود

اما چرا به بقیه کمک نمیشد

حتی دیده بودن پدرم صبح وقت نماز میخونه اسم پدرمو گذاشته بودن بابه، و براش آب گرم می آوردن به وضو ک بگیر. چون زیاد هم به سفر بود اکثر کمپ های آمریکایی پدرمو میشناختن و لقب بابه بهش داده بودن.

یکبار برادر کوچکم ک همراهش رفته بود بهش کتاب و قلم، خط کش، و کلی لوازم لوکس داده بودن.

من اون زمان از قانون سردر نمیآوردم

و نامزد ک شدم نامزد سابق البته، ایشون از کشور آمریکا و فراوانی اش دائم تعریف میکرد

ک نسبت به اروپا امکانات عالی تر داره

حتی میشه تجارت خودتو شروع کنی اونجا برخلاف سایر کشورا، هزینه های کم داره.

البته اینجا هم آمریکا رو نماد شیطان میدانند

خصوصا در ذهن من کرده بودن در موسسه های خارجی کار نکن ک اونجا زنان رو به کارهای بی ادبی استخدام میکنند ولاغیر

و من استعدادشو هم داشتم و هم شرایطشو ولی بخاطر همین باور مجبور شدم معلم بشم بمدت ده سال با چندر غاز پول کم، ولی دیدم خیلیای ک در موسسه ها کار کرده بودن دخترا ازین طریق کارسون تونستن خارج بروند فامیلی

ولی من بخاطر حرف مردم نشستم خودمو از ثروت محروم کردم.

اینجا حقوق معلم کمه ، خیلی زیاد زمان کار داره تا بشه عالی شاگردو بفهمونی بخاطر ضربه های فرهنگی که با جنگ ها وارد شده به کشورمون، خب خانواده ها دائم سروصدا، تقاضای اداره زیاد و درک خانواده ها کم، چون حتی پدر و مادرت بی سواد بودن و نمیشد درست نتیجه بگیری

اداره مثل نظام اکسفورد انگلیسی رو در دروس جا داده بود چندین چند کتاب و خیلیا سردر نمی آوردن

خب بماند

بعد ک دوستان زیاد هستند به آمریکا، اکثرا از شرایط بی حیایی میگفتند که در خیابون دارن کارای بد بد میکنند

تصور ما این بود ک اونجا مرکز فحشا است و تمام.

ولی در سریال زندگی در بهشت ما عملا دیدیم که استاد با بچه درون فیلم برادری کردن ما چنین چیزی ندیدیم

بله شاید طرز پوششون فرق کنه ولی چیزی ک به ذهن ما خورانده بودن هم اینطور نشون نمیده هست

حالا زن برادر من لندن در بیرمنگام هست

میگه حتی اطفال خرد باهم در خیابون کارای ناشایسته میکنند کنترل اطفال والدین نداره

برامن تعجبه

من ک هرچه میبینم کودکان مصروف درس هستند

به اونا تربیت جنسی در مکاتب میشه

و طوری که شاید اکثر جوامع آسیایی با ندید بدید بازی به مسایل جنسی نگاه میکنند اونا اینطور برخورد ندارن به اونا تعلیم درست میشه و کسانی ک مواجه با چنین صحنه هایی در خیابون شدن بخاطر باورای خودشون هست.

من این باور ندارم خارج زندگی کنم کنترل روی طفلم ندارم

در ترسم نکنه با دوستاش برن کارای بد بد کنند.

و سریال زندگی در بهش خاطرات کار پدرم، مهربانی، شعور و درو اونا رو یادآوری کرد

که این مردم خیلی با نزاکت هستند

شاید منی ک ادعای مومن بودن دارم اینطور شایسته و حسنه برخورد نکنم باکسی، اونقد ک اونا با نزاکت و رفتار خوب برخورد میکنند با همدیگر.

من پارسال دریک کورس انگلیسی ثبت نام کردم از کشور آمریکا بود به گونه مجازی

اون استاد انترویو داشت ازم میگرفت که چقد بلدم

باور میکنید با انسانیت تمام، با عشق با احترام باهام حرف میزد

جاهایی ک نمیفهمیدم تکرار کرد عین گفته های استاد ک بارها گفتن ما زبانو نمیفهمیدیم و به اونا میگفتیم آهسته صحبت کنند و همینطور ایشون آهسته صحبت کردن

و وقتی گفتم من اجازه است از خودم بگم با چقد علاقه با چشمان شعف انگیز نگاه میکرد گفتم کتاب نوشتم نویسنده ام، بهم گفت بهت افتخار میکنم

باور کنید

اینا رایگان درس میدادن حتی هزینه شارژ و کردیت تلفنو بما میدادن

رایگان با عشق با احترام بما درس میدادن

اینقدر استادان مهربان داشت که شرمنده رفتارشون میشدی

ما اگر میبودیم از سروکله زدن با شاگردایی ک زبان بلد نیستن خسته میشدیم یا حداقل با عشق درس نمیدادیم

ولی نه واقعا اینطور نبود.

حتی یک استاد ک خانم مسن بود وقتی از کتاب خانم راندا برن گفتم علاقمندشم عشق کرد کیف کرد

براش ک میگفتم بعضی جاها واقعن سختمه نمیفهمم میخوام ترک کنم

چقدددد نصیحتم کرد حتی ایمیل کرد ک نرو

من درسو برات آسونتر میکنم

باور کنید تا این حد مهربان

من هنوز اون موقع فایل های زندگی در آمریکا رو ندیده بودم

و بعد اون شروع شد دیدن فایل ها

میخام بگم درک و برخورد این مردم بی نهایت ازما بیشتره

و آمریکا رو به همین خاطر دوست دارم.

اینا تجربیات من از مردم آمریکا در افغانستان بود.

خدارو شکر ک هدایت شدم به درک بیشتر از مردمان نازنینی مثل اونا ک در صلح باخودشون هستند.

در صلح بودن با خود، مهمترین چیزیه ک من دنبالشم و در این مردم دیدم

خصوصا طبیعت زیباشون.

یک قسمت سریال سفر به دور آمریکا، من یک قسمتشو بریدم و هر روز میدیدم

استاد داره رانندگی میکنه در آروی، درختان هستشو و جنگلات، موسیقی آمریکایی هم هست من عشق کردم ازون آهنگ آرام، ازون زیبایی،

خانم شایسته به مایک کنسرو البالو میده اون قسمت.

بینظیر بود اون قسمت اون زیبایی ها

واقعن ک اونجا بیابون نبوده

درکل استاد عزیز و خانم شایسته سپاسگزارم ازین آگاهی های ک بیادمون میارید تحسین کنیم آدمارو و توجه کنیم به زیبایی ها!