تاثیر رسانه ها در شکل گیری باورها - صفحه 11

بسم رب نور

کامنت دوم روی این فایل

استاد تو کامنت قبلیم از تغییر دیدگاهم و مسیری که طی شد نوشتم تو این کامنت می‌خوام بنویسم که این تغییر دیدگاه چه اتفاقات فوق العاده ای رو تا به اینجا برای من رقم زد

با دیدن سریال سفر به دور آمریکا خواسته ی سفر کردن در من ایجاد شد و من خیلی سفر زمینی و گشتن با ماشین رو به سفر با هواپیما ترجیح میدم، وقتی سریال هارو می‌دیدم بسیار لذت می‌بردم و در دلم میگفتم من هم از همین تجربه ها می‌خوام داشته باشم، چیزی که اتفاق افتاد این بود که سال گذشته ما هدایت شدیم به یک سفر زمینی به ترکیه و با ماشین خودمون که 206 بود از ایران حرکت کردیم و از جنوب ترکیه سفر کردیم و دور ترکیه رو زدیم، حتی یادمه شما از شهرای ترکیه که می‌گفتید و می‌گفتید فلان شهر خیلی سرسبز و زیباست ما به اون شهرها هم رفتیم و استاد بسیار بسیار بسیار تجربه ی خوبی برای ما بود، تو حین سفر مردم ترکیه بسیار بسیار بسیار با ما مهربون بودند، یه جایی ما رفته بودیم بنزین بزنیم و یک رستورانی اونجا بود وقتی مسئول رستوران مارو تو پمپ بنزین دید دعوتمون کرد به چایی و باقلوا و جالبه استاد ما اصلا زبان ترکی بلد نبودیم و ایشون هم انگلیسی بلد نبودن اما با گوگل ترنسلیت باهم حرف می‌زدیم و ایشون بدون اینکه مارو بشناسند به ما گفتند شب پیش من بمونید من اینجا جا دارم خوشحال میشم که میزبان شما باشم(که راستش رو بخواین استاد بر اساس ترس های مختلفی که سال ها تو دل ما بخاطر شنیده ها ایجاد شده بود ما ترسیدیم اونجا پیششون بمونیم و قبول نکردیم، گرچه که می‌دونم این ترس ها طبیعیه و این مسیر اعتماد کردن تکاملیه و من تو مسیر این تکامل هستم و می‌دونم اگه همین مسیر رو ادامه بدم کم کم اعتمادم به دنیا و آدم هاش بیشتر و بیشتر میشه) و ایشون اونجا از ما پذیرایی کردن و گفتند من ایران رو خیلی دوست دارم، برام نوشتند که کار هنری با پشم و این ها انجام میدن و یک سری تابلوهایی مثل تابلو فرش درست میکنن و گفتند این شماره ی منه برام یه عکس بفرستید از خودتون که براتون یک تابلو از عکستون درست کنم و بفرستم براتون ایران که منم بهشون گفتم منم هنرمند هستم و تابلوهای نقاشیخط میکشم و ایشون گفت خیلی خوشحال میشم که از تابلوهات داشته باشم و حتی بهمون آدرس و شماره تلفنش رو داد ما هم بهشون شمارمون رو دادیم و گفتیم اومدین ایران خوشحال میشیم ببینیمتون و چقدرررررر لذت بردیم از اون مهمان نوازی و چای و باقلوایی که واقعا مزه ی عشق میدادن، ما تو سفرمون زمانی هایی که تو جاده ها بودیم و شب میشد و خسته میشدیم تو ماشین می‌خوابیدم و چقدر این کشور امنیت داشت ، ما صندلی ماشین رو میخوابوندیم و تو پارکینگ های ماشین های سنگینشون میموندیم، راننده های اونجا هم وقتی مارو میدیدن با روی خوش با ما برخورد میکردن و حتی وقتی صبح می‌رفتیم از فروشگاه اونجا آب جوش بگیریم بارها ازمون هیچ پولی نمی‌گرفتند و با روی خوش استقبال میکردن، آدم هایی که حتی کلمه ای از زبانشون بلد نبودیم، خاطرم هست دو شب ما تو ماشین تو یک پارکی خوابیده بودیم و اون کنار یک کافه ای بود که صاحبش مارو میدید شب تو ماشین هستیم و صبح اولین روز که ما رفتیم ازشون آب جوش بگیریم گفت هنوز آب جوش نیومده یه ربع دیگه بیا و وقتی من رفتم و بهشون پول دادم ازم قبول نکرد و گفت شما مهمان من هستید و بیاید کافه من صبحانه مهمان من باشید، استاد اصلا الان که دارم این هارو می‌نویسم قلبم باز شد از این عشقی که دریافت میکردیم، یادمه یه صبح من رفتم پیاده روی توی پارک و دیدم دو نفر دارن ماهی گیری میکنن ،رفتم پیششون و داشتم نگاهشون میکردم که یکیشون بهم پیشنهاد داد بیا قلاب ماهیگیری رو بگیر منم براش نوشتم بلد نیستم گفت اشکال نداره تجربه کن و تنها ماهی که بنده خدا تو اون مدت گرفت رو من نتونستم بگیرم و نجات پیدا کرد :)) و در نهایت هم کلی اون فرد خوش رو و مهربان بود و گفت اشکالی نداره من این تفریح رو دوست دارم و استاد شاهد بودم ساعت ها داشتند ماهیگیری میکردن شاید بدون اینکه ماهی ای هم بگیرند برمیگشتن اما کلی خوش بودن و فقط داشتن لذت میبردن، زن و مردهای مسنی رو می‌دیدم که دست تو دست هم پیاده روی میکردن، بهمون لبخند میزدن و چه حس فوق العاده ای داشت، روز دومی که تو پارک موندیم و میخواستیم دیگه بعدش بریم هتل جا بگیریم دیگه آب جوش نمی‌خواستیم اما اون صاحب کافه مارو صدا زد و گفت آب جوش اومده فلاسکتون رو بیارید براتون بریزم، قشنگ حواسش بهمون بود

تو یه شهری رفتیم ماشین رو پارک کنیم و بریم بگردیم شهر رو که رسیدیم به یه پارکینگی که مسئولش یه خانم اروپایی بود و ایشون به زبان انگلیسی مسلط بود وقتی دید ما مسافریم کلی راهنماییتون کرد که کجا بریم و کلی احساس خوب بهمون داد و باهامون هم صحبت شد و از زیبایی های اون شهر و مهاجرت خودش برامون گفت

یه روز دیگه که رفته بودیم شهر فوق العاده زیبا و رویایی چشمه که جا بگیریم مسئول هتل با یه قیمت خیلی خوب بهمون یه اتاق عالی داد و تو اون چند روزی که اونجا بودیم هربار با روی خوش باهامون سلام میکرد جوری که استاد من اصلااااا احساس غربت نمی‌کردم، بعد ما هر روز می‌رفتیم یه کافه ای اونجا و چندتا شیرینی مختلف می‌گرفتیم که امتحان کنیم و فروشنده اونجا روز آخر که رفتیم ازشون شیرینی بخریم بهمون چندتا شیرینی هدیه داد و گفت خیلی خوشحالم که به اینجا اومدید، استاد نوشته هایی که تو گوگل ترنسلیت گوشیم می‌نوشتند تا من متوجه صحبتشون بشم رو دارم و هربار که دیدمشون از یادآوری اون روزها قلبم باز شده

کسایی که نه مارو می‌شناختند نه هم زبونشون بودیم، به بهترین شکل با ما رفتار میکردند، این در حالی بود که قبلا خیلی شنیده بودم که ترک ها نژاد پرستن و چیزهای ناجالب نادرستی ازشون می‌گفتند اما من آگاهانه به خودم میگفتم نه این درست نیست و این تجربه ی اون آدمه چون اونطور فکر میکرده در نتیجه اونطور هم نتیجه می‌گرفته و دقیقا برای من برعکس صحبت های اون افراد اتفاق افتاد و میتونم بگم تمام آدم هایی که ما در مدت یک ماه سفرمون باهاشون برخورد کردیم آدم های فوق العاده و بی نظیری بودند

یادمه موقع برگشت ساعت 3 صبح بود که ما به مرز ایران رسیدیم و مسیول اونجا گفت که فقط راننده باید تو ماشین باشه و من باید پیاده بشم، اونجا من سیم کارت نداشتم که با همسرم در ارتباط باشم و وقتی از گیت رد شدم دیگه ایشون رو نمی‌دیدم و هوا هم خیلی سرد بود نمی‌دونستم کارشون چقدر طول می‌کشه ،مسئول اونجا که دید من سردم شده بهم گفت اجازه ندارم که بهت بگم برو تو سالن چون تو از گیت خروجی رد شدی اما بیا اینجا وایستا هوا سرده، منم براش نوشتم ممنونم من می‌خوام بدونم کار همسرم کی تموم میشه چون خیلی طول کشید و گفتم یکم نگران شدم گفت نگران نباش من الان میپرسم ببینم کجاست و برای من یه چایی آورد بخورم که گرم بشم و برام نوشت الان کارشون تموم میشه و همسرم که اومد گفت ما یکی دو جا عوارضی رد شده بودیم و نفهمیده بودیم و پرداخت نکردیم داشتم اونارو پرداخت میکردم و چون دیگه لیر زیادی نداشتم اون خانومی که اونجا بود گفت ما فقط لیر یا دلار میتونیم بگیریم و منم گفتم من لیر زیادی ندارم یورو دارم گفت باشه بده من خودم میرم برات چنج میکنم و خودش رفت با پول های خودش چنج کرد، کاری که مسئولیتش نبود رو با خوش رویی اون ساعت شب انجام داد که کار ما زودتر راه بیوفته و نخوایم منتظر بشیم تا صبح بشه و اونجا صرافیشون باز بشه و خودمون بریم انجام بدیم، استاد بخوام فکر کنم و از تک تک اتفاقات فوق العاده ای که برامون افتاد بنویسم باید ساعت ها صفحه ها بنویسم

در نهایت این تجربه ی فوق العاده با ماشین 206 خودمون، امسال ما هدایت شدیم به خریدن یک ماشینی که کمپرش کنیم و به سادگی، به سادگی، در بهترین زمان از بهترین نمایندگی خودرو با بهترین قیمت یه ون کوچولو گرفتیم و خودمون با عشق مجهزش کردیم و عید امسال از تهران رفتیم به سمت جنوب زیبا و ده روز تو کمپرمون بودیم و کیف کردیم، سفرمون با امکاناتی که داشتیم رو شروع کردیم و تو 206 رو صندلی ماشین خوابیدیم و خدا هدایتمون کرد به خرید ماشینی که توش تخت خواب درست کردیم و شب رو به راحتی روی تخت بزرگ و راحت ماشین خوابیدیم و تو سفر عیدمون چقدر با آدم های فوق العاده ای آشنا شدیم که کلی بهمون محبت داشتند و ازمون سوال میپرسیدن در خصوص کمپرمون، دعوتمون میکردن به خونشون و کلی تحسینمون میکردم و برامون کلی سفرهای خوب و خوش آرزو میکردن، حتی روزی که می‌خواستیم شروع به سفر کنیم و رفتیم وسایل رو از خونه گذاشتیم تو کمپر یه خانومی از دو تا ساختمون اونور تر از پنجره صدا زد اگه آبی چیزی احتیاج دارید بگید براتون بیارم یا در پارکینگ رو بزنم بردارید، ما تو کوچه خونه خودمون بودیم اما ایشون فکر کرد ما مسافریم و من همونجا به خودم گفتم مریم بیا شروع سفر یه نشونه به این زیبایی دیدی که از پنجره یکی شمارو ببینه و فکر کنه مسافرید و بهتون بگه هرچی نیاز داشتید بگید، استاد من فقط یکم فقط یکم تلاش کردم که توجه کنم به نکات مثبت تو زندگیم و معجزه های خدا یکی پس از دیگری برام اتفاق افتاد و میوفته و من واقعا شکرگزار این خدای رحمان رحیم هستم، برای تمام نعمت هایی که دارم و برای آشنایی با شما که به زیبایی باهاتون آشنا شدم و پس از آشنایی من با شما و گوش دادن و عمل به آموزه هاتون زندگی من از این رو به اون رو شد

استاد ممنونتونم و براتون بهترین های خدارو آرزو میکنم

خدایا شکرت، منو به درگاهت شکرگزارتر کن و اجازه بده که بیشتر و بیشتر همه جوره شکرگزار تو و نعمت هات باشم

در پناه الله