الگوبرداری از افراد موفق | قسمت 2

سلام من به خدایی که هیچ کس توانایی وصف بزرگی وقدرتش رونداره خدایاشکرت 🙏🌹

سلام به استادخوبی ها ومریم خانوم عزیزکه اینقدرعالی خوب بودنو یادگرفتن وعمل میکنن وتبریک میگم اینهمه خوشبختی وآرامشی که دارین که بهترازایناهم لایقش هستیدچراکه میدونم توحیدی عمل کردن وکنترل ذهن وتداوم داشتن کارخیلی سختیه هرچندکه برای شمابه نسبت ماخیلی آسونترشده🌹🌹🌹

وسلام به همه دوستان عزیزی که خداوندلایق بهترین زندگی دونسته وهدایتشون میکنه وان شاءالله هممون بتونیم تواین مسیرادامه بدیم وبه هرچیزی که میخواییم برسیم🙏🙏🌹🌹🌹

نمیدونم ازکجاشروع کنم این اولین کامنتی هست که دارم درموردخودم مینویسم بعدازگوش دادن به این فایل عالی یه جرقه روشن شدکه وقتشه میتونم الان بیام وبنویسم استادگفتن هرکسی توشرایط سخت تونسته کنترل ذهن داشته باشه بگه.

من کسی بودم که زندگی خیلی سختی داشتم فرزندطلاق بودم وپدرم ازیه استان دیگه که فقط توبچگیم یکی دوباردیدمشون وتصویرواضحی ازشون ندارم که الان هم چندسالی هست که به رحمت خدارفتن ومادرم که تودوسه سالگی من مجددازدواج کردن ومن پیش پدرومادربزرگ مادریم بزرگ شدم وخونه ای که خونواده ای نسبتاپرجمعیت.

سال اول دبیرستان بودم روزاول سرصف بودیم که خانوم مدیرازدانش آموزی گفتن که ازهمون مدرسه تونسته بودرتبه سوم کشوری دررشته فرش روکسب کنه ومن اونجابودکه خواستم گفتم چه خوب میشه من بتونم رتبه اول کشوروکسب کنم واینم بگم من همیشه شاگرداول کلاس بودم سال دوم دبیرستان بودبااینکه به ریاضی وزبان علاقه داشتم اماخدامنوهدایت کردبه رشته فرش.،،،،

سال سوم که قراربودیک نفربرای المپیادفرش کشوری انتخاب بشه توی کلاس من انتخاب شدم وتلاشهای شبانه روزی من شروع شدطوری که شب تاصبح تمرین میکردم وصبح آماده میشدم میرفتم مدرسه وتوخوابگاه مدرسه بودم وتئوری خوب پیش میرفت کیفیت هم همین طور اماسرعت عمل هم خیلی مهم بودکه من سرعتم نصف بچه‌ها یی که قرارنبودبرن مسابقه هم نمیشدحتی باتلاشهای زیاد…معلمم بهم میگفتن چطوره انصراف بدی کسی دیگه به جای شمابرن مسابقه.؟!!

امامن ناامیدنمیشدم تااینکه مسابقه استانی شروع شددرحین امتحان عملی به تضادی برخوردم اماهمچنان ادامه دادم روزاختتامیه رتبه هاروازسوم به اول اعلام میکردن معلمم کنارم نشسته بودن همه رشته هارواعلام کرده بودن فقط مونده بود رتبه اول رشته من که گفتن عیب نداره ناراحت نباش حالاکه رتبه ای نیاوردی غصه نخور وازین حرفاومن گفتم هنوزکه نفراول مونده بعدگفتن یعنی فکرمیکنی اول شدی؟!!😃😃

بله من اول شدم وبایدآماده میشدم برای کشوری وبازمرحله کشوری درتهران شروع شدوبازدوباره درحین مسابقه عملی به تضادی برخوردم که عقلانیتربودترک کردنم چون دیگرامکانات برای ازنوشروع کردن نداشتم وازهشت ساعت زمان پنج ساعت روازدست داده بودم وتنهاسه ساعت زمان داشتم که بخوام دوباره شروع کنم وحداقل به بقیه برسم وبودندکسانی که وسط امتحان انصراف میدادندامامن تسلیم نمیشدم وزمانی برای صرف ناهارداده شدرقیبایی که ازیک استان باهم رفته بودیم وقتی پرسیدندچیکارکردی گفتم به فلان مشکل برخوردم که بهم میگفتن اوه پس خراب کردی دیگه نمیشه کاری کرد و ازین حرفاامامن میدونستم میتونم ادامه بدم وخداکمکم کردووسیله ای که برای شروع احتیاج داشتم دوباره دراختیارم قرارگرفت ومن تونستم دوباره ازصفرشروع کنم اماتنهاباسه ساعت این بودکه به بقیه خودمورسونده بودم طوری که داورهاازمن صحبت می کردن تونستم رتبه دوم کشوری روبدست بیارم من تنهاپانزده سال داشتم وتنهاهدفم کسب رتبه دررشته موردعلاقه ام بودمن هیچی ازتوحیدنمیدونستم به آگاهی نرسیده بودم ازمشرک بودن اطلاعی نداشتم وناآگاهانه داشتم مسیررودرست میرفتم!!!

ودوباره برای مسابقه علمی کاربردی انتخاب شدم مرحله استانی بازهم تضاددرحین امتحان عملی من نمیدونستم چرادرتمام امتحانات حتمابایدبه تضادبرخوردمیکردم من که خوب کارکرده بودم آمادگی کامل داشتم اماتضادهامیومدن به مشکل میخوردم اماجسورترمیشدم برای ادامه دادن وپاپس نمیکشیدم عصبانی میشدم امامیدونستم که بایدبتونم درستش کنم ورتبه دوم استانی شدم،،،،،امابرای شرکت درمرحله کشوری باید تئوری رومقام میاوردی که بتونی عملی شرکت کنی وفرصت خوندنم برخوردکردبه تعطیلات عیدومن که خونه پدربزرگم بودم ومهمانورفت وآمدزیادبودنمیتونستم راحت بخونم وتمرکزداشته باشم وکسی هم امتحان منوجدی نمیگرفت اصلاشایدنمیدونستندوگفتم عیب نداره وقتی رفتم خوابگاه اونجافضای درس خوندن بیشتره تمرکزی میخونم تاروزامتحان….

امابعدتعطیلات مدرسه رفتن هماناآبله مرغون هم همانا….😃مجبورشدم برگردم خونه برای یه هفته

دیگه فرصت زیادی نمونده بود،رفتم امتحان دادم وشدم نفراول کشور

بعدحدوداسه ماه رفتیم قزوین برای مسابقه عملی کشوری.وبعدمشکل وتضادازبین همه شرکت کننده هاتنهاوسایل من خراب ازکاردراومدومن تایک ساعتی وسیله ای نداشتم که شروع به کارکنم ومن اصلاناراحت نبودم عصبانی نشدم خیلی خوشحال بودم چون دیگه میدونستم که حتما موفق میشم وتوی این یه ساعت من بااجازه داورهامیرفتم وبه بچه هایی که احتیاج به کمک داشتن کمک میکردم واینبارهم شدم مقام اول کشور.خدایاشکرت هزاران بارشکرت🙏🙏🙏الان میفهمم که خدابوده که کمکم میکرده ومن تمام مقامایی که بدست میاوردموفکرمیکردم شانسی بوده افسوس که ناآگاه بودم.وامتیازی که این رتبه برای من داشت این بودکه میتونستم بدون کنکورهردانشگاهی که میخواستم برم وادامه بدم که به هردانشگاهی که زنگ میزدم کلی استقبال میکردن امامن برای تجربه کنکور رفتم شرکت کردم و تونستم رتبه ۴۴روبدست بیارم وبه دانشگاه رفتم.دوسالی گذشت وازبین دانشجوهامن انتخاب شدم برای شرکت درمسابقات کشوری اینبارخیلی مسیربرایم آسون شده بودکه نیازی به اون همه تلاش نبودمیدونستم که حتمامیتونم مقام بیارم وامیدواربودم.،،،،،

روزی که رفته بودم کرمان برای مسابقات دوسالی بودکه معلمم روندیده بودم وخبری ازایشون نداشتم ،،،،توی راهروی هتل بودیم که دیدم کسی ازپشت سرباصدای بلندمیگه خانوم داودآبادی اومدی اینجاروهم قروق کنی ببری ومن چقدرازدیدنشون خوشحال شدم چون باسخت گیریهایی که داشتن به من کمک کردن که موفق بشم ازخدامیخوام هرجاکه هستن سالم وشادزندگی کنن.🙏🙏🙏

امتحان بین کاردانی وکارشناسی بودومن تونستم دوباره رتبه اول کشوری روکسب کنم شایداین حرفابرای بعضیها جالب نباشه وامابرای من که توی یه روستاباشرایط سخت زندگی میکردم کلی افتخاروموفقت بودومن تونسته بودم خودم بدون نیازبه کسی سفرکردن به چنداستان باقطاروهواپیماروتجربه کنم وهرسفرتجربه ای بسیارزیباوآموزنده وخاطره انگیزبودوسه چهارروزی طول میکشیدوجوایزی که دریافت میکردم نیازموبه بقیه کم کرده بودومعلمم تافرصتی پیش میومدبهم یادآورمیشدکه مباداغروربگیرت که ازبالابه پایین میکشدت ومن خیلی سعی میکردم که غرورنداشته باشم ومصاحبه داشتم باتلوزیون وروزنامه ها خبرموفقیتم روثبت میکردن آیندموروشن میدیدم تااینکه دانشگاه تمام شدومن به خاطرشرایط بدخونوادگی بهترین کارازدواج بودکه بعدازدواجم ناامیدی ترس مشرک شدن وابستگی ونیازبه تاییددیگران اومدسراغم.حال روحیم هرروزبدتروبدترمیشدهرجورسعی میکردم که اوضاع زندگیموبهترکنم ازهرراهی که پیش میرفتم بدترمیشد کارهروزم شده بودگریه وحالایه پسر۴ساله داشتم هیچ چیزی آرومم نمیکردوچیزهایی بودتوی زندگیم که میتونستم سپاسگزارباشم اماهیچ وقت نمیدیدم تمام تمرکزم رفته بودروی روزهای تلخ بچگیم وتک تک خونوادمومقصردونستن که شماهاباعث بدبختی من هستید روی نداشته هام تااینکه سختیهای زندگیم باعث شدازطریق یکی ازدوستانم بااستادعباس منش آشنابشم وچندکتابی خوندم وفایلای رایگان استادوگوش دادم حالم خیلی بهتر شده بود ومعجزه هایی هروز پیش میومدکه میدونستم به خاطراین نوع نگاه به زندگیست چندماهی گذشت همه چی بهترشده بودامابازبرگشتم به همون روزای بدچون کمترکارمیکردم روی خودم وجایی رسید که کلا یادم رفت وپسردومم که به دنیااومدبازهم شرایط بدترشد بااینکه قصددرست کردن اوضاع روداشتم اماخرابترمیکردم چون همش مشکل روبیرون ازخودم میدیدم ومسیررواشتباه میرفتم تااینکه زندگیم داشت به نابودی کشیده میشداونجاست که انگارکسی باپتکی محکم کوبیدتوی سرم که مشکل خودتی وافکاربیماریزایی که داری پس برگشتم دوباره به سراغ فایلای استادوخداروهزاران بارشاکرم به خاطراین زندگی که تاالان داشتمواین شخصیتم چون همه اینهاباعث شدن بشم آدمی که راهشوپیداکرده خدای واقعی که بایدپرستش بشه روپیداکرده همیشه توی ذهنم پرازسوال بودکه چرامن اینقدربدبختم چراپدرم نیومدچرا بعضی ها اینقدرخوشبختن شانس دارن ومن به جواب همه سوالاتم رسیدم ازخدامیخوام که همیشه کمکم کنه که دیگه یادم نره این مسیری که درپیش دارم الان به چنان آرامشی رسیدم که دیگه نگران آینده نیستم و افسوس گذشته هم نمیخورم وپرم ازآرزوهایی که خیلی وقت بودفکرمیکردم نمیتونم بهش برسم والان دارم براش برنامه ریزی میکنم خداروشکر که هدایتم کردوالان میفهمم که میگن خدابزرگه یعنی چی عادل ومهربون وبه کسی ظلم نمیکنه یعنی چی من هروقت غصه داشتم ازخدادلگیرمیشدم واگه اون ایمان واعتمادبه نفسی که زمان مسابقات داشتم ومیدونستم وآگاه بودم که به خاطرتوحیدی عمل کردن بوده وکنترل ذهن ومشرک نبودن بوده وهمون موقع مسیرموادامه میدادم خدامیدونست الان به همه آرزوهام رسیده بودم چون همون موقع پیشنهادهای کاری زیادی بودکه باازدواجم ازدست دادم ومیتونستم خیلی موفق باشم.وبازهم خداروهزاران مرتبه شکرکه مسیردرست زندگی کردنو به من یادداد🙏🙏🙏🙏واینم بایدبگم که من بهترازقبل شدم اماخیلی بیشتربایدروخودم کارکنم باورهای قبلیموکناربذارم چون هروز که بیشترارتباطم بامنبع برقراره روزهای بهتری پیش روم هست امابه محضی که دوروزروی خودم کارنمیکنم بازتضادهای بیشتری توزندگیم سرک میکشن وروحموآزارمیدن که بایدبایدکنترل ذهن وتوحیدی عمل کردن تداوم داشته باشه ومن به تک تک شماعزیزان افتخارمیکنم که دارین تواین مسیرزیباقدم برمیدارین وسعی میکنین تداوم داشته باشین انشاءالله خدابه ههمون کمک کنه که منحرف نشیم🙏🙏🙏🙏

الان سه ساعتی هست که دارم تایپ میکنم امیدوارم که برای دوستان عزیز ی که وقت گذاشتن وخوندن خسته کننده نبوده باشه ومفیدواقع بشه.خیلی دوستون دارم وازخدانهایت آرامش وخوشبختی روبرای تک تکتون طلب میکنم.🙏🙏🙏

وازاستادعزیزوخانوم شایسته عزیزم سپاسگزارم که برای ماوقت میذارن وبه ماکمک میکنن که راه نزدیک تر وآسونترروبه خوشبختی ورویاهامون درپیش بگیریم ازخدابرای شماعمری طولانی وباعزت آرزومندم🙏🙏🙏🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹