الگوبرداری از افراد موفق | قسمت 5

سلام به اساتید بزرگوارم استاد عباسمنش و مریم جان

و همه دوستان عزیزم که هدایت میشن به این صفحه‌ و همه اونهایی که با نوشتن کامنتهاشون کلی آگاهی ناب جاری میکنن در جهان.

خدای بزرگ و شکست ناپذیر و توانمندم شکرت که در قالب یک فایل عالی دیگه راه درست زندگی کردن رو بهم آموزش میدی.. خدای بینظیرم من بدون تو هرگز نمیتونم قدم از قدمی بردارم . تا تو اراده نکنی من نمیتونم تجربه های نابی داشته باشم

خدایا تو روح و انرژی جهان منی . من بدون تو هیچم من بدون خواست تو پوچم. . حتی اگر تمام سعیمو بکنم که تو مسیر درست قرار بگیرم اما اگر هدایت تورو نداشته باشم هرگز ذره ای در مسیر درست قرار نمیگیرم .

خدایا این دنیا مال توعه . منم بنده ی تو . تو ام فرمانروای جهان من .منو هدایتم کن به سمتی که بتونم بدون در نظر گرفتن نگاه دیگران و بدون تایید گرفتن و مهم دونستن دیگران کارهاییو انجام بدم که منو بیشتر رشد میده و باعث میشه که تجربه های لذتبخشی داشته باشم و باز هم تورو بیشتر بشناسم.

احساس میکنم وقتی میخوایم تو یه مداری از آگاهی قرار بگیریم همون آگاهیهایی که دنبالش هستیم هربار به صورت های مختلف جاری میشن توی زندگیمون تا بلخره بفهمیمشون و کم کم بهتر و بهتر اجراشون کنیم .

همین چند وقتی که خیلی دلم میخواد تو حوزه عزت نفس و توحید پیش برم و مداوم و مداوم بخونم و یاد بگیرم و تمرین کنم خدای بینظیرم میگه اون آگاهی رو گرفتی و پیش رفتی ؟ لذت بردی ؟ بیا اینم یه آگاهی ناب دیگه.

مثلا امروز صبح که فایل مربوط به امروزو گوش دادم داشتم به این فکر میکردم که هرچقدر آدمِ بزرگتری بشی ، هرچقدر ظرفت بزرگتر بشه ، هرچقدر داراتر باشی متواضع تری. عادی تری. اما هرچقدر که وجودت کوچیکتر باشه به واسطه دیدگاهت، و هرچقدر ظرفت کوچیکتر باشه هی میخوای بگی من بزرگم. من اینگارو کردم . من فلان حرف تاثیرگذارو زدم. من فلان کارو موفقیت رو دارم.

همش من من میکنی و بقیه رو کوچیک میدونی و توقع داری که برات کارای بزرگ و خاص انجام بدن و بذارنت رو سرشون حلوا حلوات کنن.

متواضع بودن به معنای خود زنی نیستا .به این معنا نیست که هرکیم ازت تعریف کرد شروع کنی به شکسته نفسی کردن . اگر ظرفت بزرگ باشه تعریفها و تمجیدهای دیگران در موردت ، توی ظرفت جا میشه .لبریز نیست که بخوای ظرفتو فوری بذاری یه جا تا از بار مسئولیتش شونه خالی کنی. یا نتونی از خودت و تواناییهات به موقع صحبت کنی .

من فکر میکنم آدمی مثل مسی و خیلی از آدمای موفقی که توی زندگی هرکدوم از ما هستن اینطورین.

و من چقدر تحسینشون میکنم . چقدر دلم میخواد منم همینقدر ظرفم بزرگ باشه برای دریافت اتفاقات ناب و لبریز نشدنشون .

منم مصاحبه مسی رو خوندم . اونجا که گفته بود من دلم میخواد عادی زندگی کنم ، دوست ندارم توی مرکز توجه باشم و خجالت کشیدم به خاطر اون تونلی که هوادارامون ایجاد کرده بودن ، خیلی برام بیشتر جا افتاد این نگاه که چقدر این آدم برای خودش زندگی میکنه. چقدر لذت میبره و عشق میکنه و چقدر جالب که برای خودش فوتبال بازی میکنه . به خاطر عشقی که به فوتبال داره . یعنی به این فکر نمیکنه که ما برنده شیم که فلان تاییدو بگیریم . انقدر تو جامعه مطرح باشیم . انقدر تشویق بشیم .

انگار فوتبال بازی میکنه که فقط عشق کنه البته که انقدر هم احساس لیاقت داره که از همون عشق تهشو میخواد. البته تا یه حدی قطعاا طبیعیه ها .چون ما داریم تو جامعه و بین آدما زندگی میکنیم و وقتی میبینیم خیلیا به خاطر ما ذوق میکنن سعی میکنیم بیشتر تلاش کنیم تا اوناام در کنار ما بیشتر لذت ببرن.

ولی من اینو متوجه شدم که آدمایی مثل مسی مسیر زندگی رو برای خودشون طی میکنن . برای تجربه ی خودشون، برا همینه که خیلی زیااد تمرکز دارن روی حرفه و زندگیشون و به نظرم این همون احساس لیاقت و توحیدی بودنو نشون میده.

احساس لیاقت درمورد اینکه ؛ کی مهمتر از من تو این دنیاست ؟ پس به جای توجه گذاشتن رو بقیه تمرکز اصلیم رو اون آدم مهمتره باشه. به جای صحبت درباره بقیه و بد و بیراه گفتن بهشون بذار حواسم کاااملا به زندگی خودم باشه و اولیت مهم این زندگی خودم باشم.

میددنی چه تمرکزی ایجاد میکنه ؟؟ و میدونی این تمرکز چه نتایج شگفت انگیزیو ببار میاره ؟

آدم سرش که توی زندگی خودش باشه، خیلی زمان بیشتری برای زندگی کردن داره !

تا حالا به این فکر کردین که چه کارایی توی زندگی ما هست که فقط و فقط برای خودمون انجامشون میدیم؟

خیلی از ماها فقط جزئیترین کارهای زندگیمون برای خودمونه.

کار سختیه انصافا :)) برا همینم هست که آدمای موفق و تاثیرگذار که نامشون جاودان میمونه به نسبت آدمهای دیگه خیلی کمترن. چون اونا همه درصد خیلی بالایی از زندگیشون برای خودشون هست..

یعنی موفقیتشون برای خودشونه ، تلاشهاشون برای خودشونه، قدمهاشون برای خودشونه.

خدا یه لطف خیلی بزرگی به من کرده و اونم اینه که خودش رو در قالب چند تا آدم موفق و تاثیر گذار وارد زندگی من کرده تا هرروز ببینم و بیشتر یاد بگیرم ‌

مثلا یکی از عزیزانم که توی کامنت مربوط به قسمت قبلی این فایل درباره ش میگفتم که خیلی پرتلاشه و خیلی موفقه ، دقیقا همینطوری هرکاری که میکنه و هر قدمی که برمیداره به قصد تجربه کردن جهانش این کارو انجام میده .

مثلا یبار داشتیم از موفقیتهای خیلی بزرگش صحبت میکردیم ، میگفت اینو کس خاصی نمیدونه. فقط همین دورو اطرافیان خیلی نزدیکم میدونن .

حالا اگر من بودم احتمالا خیلیا میفهمیدن که من همچین کاری کردم و توی همچین پروژه ملی موفقیت خیلی عالی به دست آوردم و همه آدمای پرنفوذ منو میشناسن . البته خودمو سرزنش نمیکنم اصلا.. منم میتونم خییلی بیشتر رشد کنم و تمرکزم همه جوره رو زندگی و تجربه های خودم باشه .

ولی اون میگفت من این کارو برای خودم انجام دادم . برای تجربه ی خودم ‌، برای لذت بردن و یاد گرفتن ببشتر و کشف این جهان شگفت انگیز تلاش میکنم. مگه برای دیگران این‌ کارارو کردم که بقیه بدونن..

یا مثلا همون دوستم که میگفتم به ساده ترین حالت ممکن خودش رفت انگلیس ، وقتی بورسیه شده بود و ویزاشم اومده بود تازه دورو اطرافیان نزدیکش فهمیده بودن. باز میگفت چرا باید همه عالم بفهمن که من دارم میرم ؟ من برای خودم دارم میرم که درس بخونم .. برای خودم این نتیجه رو گرفتم . نمیخوام کسی منو تشویق کنه. یا برای شخص من مهمونی بده. این درحالیه که این آدم خیلی خیلی عزت نفس بالایی داره . خیلی باخودش درصلحه و خیلی مستقله از نظر فکری و رفتاری .

اگر هررکس دیگه ای بود گوش فلک پاره میشد به خاطر شنیدن موفقیتهاشون اما این خیلی عااادی برخورد میکرد . الان که این فایلو دیدم دیدم واقعا ظرفشون خیلی بزرگتر از این موفقیتهاست که لبریز نمیشه و عادی جلوه میکنه براشون ‌.. برای همین خیلیم عادی زندگی میکنن .

یا مثلا من داشتم با یکی دیگه از عزیزام صحبت میکردیم درباره خرید ماشین یا خونه . میگفت ببین الان اگر یکی بیاره مفتی ازون ماشینا که من دوست دارم بهم بده هم من قبول نمیکنم . گفتم چرا

گفت چون اون ماشین الان اندازه ظرف من نیست . چون که الان به این فکر میکنم که وای اگر فلان ماشینو داشته باشم دیگران حتما خیلی نگاه ویژه تری بهم دارن .. یعنی اون ماشینه رو الان برای خودم نمیخوام . برای تایید شدن توسط بقیه میخوام .

اما میدونم که اگر یه روزی دیدم این بشه که این ماشینو برای راحتی خودم میخوام . اگر یه روز ببینم که اون خونهه فقط برای لذت بردن خودمه و وقتی ظرفم بزرگ بشه ، خود به خود خودش درست میشه دیگه. اونوقت من بیشتر لذت میبرم .

وقتی فکر کردم دیدم چقدر درست میگه .

با این که قانونو نمیدونه ولی به شدت طبق قانون پیش میره . طبیعتا با این روش خواسته ی ادم به وضوح میرسه و وقتی به وضوح برسه خیلی سرییییع اتفاق میفته.

یکم دقیقتر بنویسم .

چطوری خواسته ی من به وضوح میرسه و محقق میشه ؟

_ وقتی که اون چیزی که میخوام برای خودم باشه نه برای تایید شدن ‌توسط دیگران ‌.نه برای جلب توجه دیگران ‌ نه برای مهم شدن در نظر اونا .

و همین مورد ریشه عمیقی در عزت نفس و توحید داره.

خداجونم هدایتم کن تا هم خودمو و هم تورو خیلی بیشتر بشناسم. خیلی بیشتررر درکت کنم. خدای من ظرفم رو برای دریافت آگاهیها بزرگتر کن

من میدونم که تو بهم همهه چیز میدی. فقط کمکم کن تا بیشتر باورت کنم. تو برای من برای تک تک لحظاتم کافی هستی .

سلام فریبا خانم عزیزم . امیدوارم هرروز و هرلحظه در پناه خدای بزرگ باشید .

سپاسگزارم از مهر و توجهتون . خدا حافظ شما و خانواده تون باشه . خدا هممون رو خیلی ویژه هدایت میکنه .. مهم نیست اینجا باشیم یا جای دیگه.

برادر و همسر منم قانونو به وضوح نمیدونن اما من میبینم که چقدددر زیبا هدایت میشن و چه اتفاقای خوبی رو تجربه میکنن . و این هم عالیه . خدارو شکر

هرروز که سعی میکنم یکم بیشتر نگاهمو توحیدی تر کنم میبینم من به غیر اون هیچم . اگر هدایتم نکنه واقعا نمیتونم بنویسم . نمیتونم حرفی بزنم . اگر ذرررره ای نگاهشو از روم برداره دیگه توی این جهان نیستم .

ما بدون وجودش چی هستیم واقعا ؟ انگار تازه تازه داره صحبتهای ایتاد در باره توحید توی ذهن و وجودم تفهیم میشه و خیلی احساس خوبیه

سعی میکنم اینارو هربار تکرار کنم که فکر نکنم من نوشتم . اگر به دلتون میشینه به خاطر هدایت خودشه که همه آدمارو خیلی ویژه و خاص با خلاقیت ویژه ی خودش هدایت میکنه طوری که داستان هیچ کس شبیه اونیکی نیست و همه داستان هاام جذابن . نیم نگاهش میتونه زندگی هرکدوم از مارو دگرگون کنه..

سپاسگزارم که برام نوشتین تا دوباره بازگو کنم برای خودم .

مطمئنم هدایتهاشو دریافت میکنید . اون هرلحظه داره صحبت میکنه باهامون. هرلحظه توی قلبمونه.

امتحان کنید . یه سوالی بپرسید ازش و گوش بدین ‌

مثلا من هربار حسم که بد بشه مثلا بگم خدایا چرا این نعمتو بهم نمیدی .. بلافاصله حسش میکنم که میگه غزل تا الان چه نعمتهایی بهت دادم ؟ آیا شکرش رو به جا آوردی ؟ آیا این چیزو برای همین الان میخوای یا برای اینده ؟ بعد میبینم واقعا همه اون چیزایی که حسمو بد میکنه برای گذشته و آینده ست . متعلق به لحظه حال نیست .بعدش حسش میکنم که میگه تا حالا شده لنگت بذارم ؟ بیا یادآوری کنیم ببینیم کجاها کارتو راه انداختم ؟ منم همراهی میکنم تا یادآوری بشه برام . بعدش احساسم خوب میشه

خدا در لحظه ی حالمون جاریه .

باید بیشتر باهاش حرف بزنیم تا صداش بلند تر بشه . منم جدیدا خیلی بیشتر دارم تمرین میکنم و خیلی حس خوبی داره ‌نتیجه ش.

وقتی احساسمون بد بشه یا وقتی نجوای ذهنی داشته باشیم نمیشنویمش . اون هست اما صداها انقدر زیادن که اتصالمون رو قطع میکنن . بعد به محض اینکه صداهارو خاموش میکنید دوباره صدای اون بلند میشه .

منم براتون بینهایت آرامش و شادی و نگاه توحیدی روزافزون آرزو میکنم .

سپاسگزارم به خاطر سخاوتتون در انتقال احساس خوبی که هربار با محبتتون در من و جهانم من جاری میکنید .

سلام آقا محمدحسین عزیز.

سپاسگزارم به خاطر مهر و توجهتون دوست ارزشمندم .

منم خیلی شمارو تحسین میکنم به خاطر روح پاک و انرژی روانی که دارید . چند روز پیش هدایت شدم به دیدگاههاتون و دیدم چقدر زیبا و صادقانه تحسین کردین کامنتهای دوستان رو. این رفتار شما یک موهبت بزرگه و چقدر شخصیتتون رو زیباتر و الهی تر کرده. فقط آدمهایی که باخودشون و دیگران درصلحن انقدر راحت میتونن بنویسن و تحسین کنن.

شما با نوشتنتون باعث میشید جهان گسترش پیدا کنه. باعث میشید انرژی خوبیو منتقل کنید و همین هم باعث میشه دوستان بیشتری آگاهیهاشون رو به اشتراک بذارن و هممون بیشتر سود کنیم.

بیشتر آگاهی به دست بیاریم و بشتر لذت ببریم و هرروزمون زیباتر از قبل بشه .