الگوبرداری از افراد موفق | قسمت 5

سلام به سعیده ی قشنگم.

چند دقیقه پیش بود که متوجه شدم عملاً من دارم هدایت میشم به کامنت هات…

تعدادی کامنت تو باکس ایمیلم بود که نخونده بودم از حدود 6 روز پیش تا الان.

دونه دونه شون رو باز کردم و خوندم.

به فراخورِ مدار و فرکانس خودم خوندم و با برخی ارتباط گرفتم، با برخی نه…

بعد به خودم اومدم چه جالب، چه عجیب، تعداد کامنتهای شما که جلوی چشمم میاد فراوانه، یه نشونه است که بخون و جلو بیا.

کامنت های مستقل و پاسخ به دوستان رو ازت خوندم و رسیدم اینجا و حسم گفت بیا و بنویس…

میزانِ شجاعتت و اقدامِ عملی ات رو به شدت تحسین میکنم.

کامنت هات باز هم یاداوری کرد برام که فقط روی خدا حساب کن…

اونجایی که تو یه کامنت نوشتی عین یه بچه پررو روی نوک انگشت هات ایستادی رو به خدا و شاخ و شونه کشیدی، بعد خدا با لبخند بهت نگاه کرده و غُرهاتو شنیده و بهت گفته فکر کردی تا حالا رو خودت اومدی؟ و بعد تو اروم شدی…

خیلی برام الهام بخش بود.

خیلی کیف کردم.

از این جهت که انگار برای خودم یه یاداوریِ ناب باشه.

مرسی که مینویسی از خودت و درونت و گفتگوهای درونیت و بهبودهات و چالش هات…

اینکه چطوری اعتماد میکنی و دوره میخری، با اینکه منطق میگه نه الان وقتش نیست، بعد گوش میدی در قالبِ تسلیم و عصر دو برابر مبلغ میاد حسابت…

مشکلِ من و خیلی ها ذهنِ محاسبه گر و دو دوتا چهار تا کن مون هست…

انتخابِ بینِ منطق و شهوده.

باز الان خیلی بهتر شدم.

منطقی که بهش افتخار میکردم سالها، مدتیه شل کرده و شهودش رو جدی تر میگیره و احترام بیشتری میذاره بهش.

سعیده جان تحسینت میکنم برای مسیر و رشد و بهبودهات.

مهاجرتِ مکانی و جسارتهای در مسیر، منزل جدید، شرایط جدید، تغییرات که همگی چالش های جدی هستن و تو با شجاعت و توکل دونه دونه جلو اومدی…

تیرِ خلاص برای من وقتی بود که روزها پیش خوندم نوشتی انصراف دادی از شغلت…

زمانش برات رسید.

چیدمان خدا پیش چشمات اومد و تو انقدر آماده شده بودی و تکاملت رو طی کرده بودی که با یه تصمیمِ قاطع، چشم بگی به خدا…

این چَشم، پیش چشمِ من خیلی گنده است.

اینکه اولا متوجه بشی تو هدایت هستی و باید تسلیم باشی و چشم بگی.

هم همزمان حواست به گفتگوها و نجواها و ترس هات باشه و حس و حالت رو خوب نگه داری…

کم چیزی نیست، خیلی گنده است…

چون ذهنِ منطقی ترمزهای ریز و درشت میذاره تو چرخه ی هدایت، و تشخیصِ هدایت از گفتگوهای ذهنیِ نادرست، شدیدا به ایمانی نیاز داره که تکامل خودشو طی کرده باشه ذره ذره…

مدتها کامنت هاتو میخوندم عینِ قصه های ادامه دار و خب دوست داشتم ببینم چه میکنی، چطوری جلو میای، چی میشه، چیدمان خدا چیه؟ تو چه می کنی و …

اما اصلا تو مدار کامنت نوشتن برات نبودم، تو حیاط خلوت بودم و فقط می خوندم تا امشب، الان…

چی بشه که 4:12 بامداد اول فروردین 1403 (هنوز سال تحویل نشده البته) بیدار شم، بعد بگم حالا که بیداری بیا سایت و مراقبه کن، عبادت کن، به قول خودت مشغول صلاه شو یا هر تعبیر دیگه ای…

بعد بیام کامنتهای ایمیلمو بخونم، برسم اینجا، این صفحه که حتی الان نمیدونم کجاست و یهو قفلِ نوشتن باز شه و برات بنویسم؟

مگه داریم؟

بله هدایته.

چرا؟

من یه روش واضح دارم برای تشخیصِ اینکه هدایته یا نه.

وقتی کاری رو انجام میدم به سادگی، که قبلاً حتی چند ثانیه قبلش برای ذهن و منطقم سخت بوده و هیچ رقمه نمیرفتم زیر بارِ انجامش، میفهمم هدایت بر من آسانش کرده و منم در کسری از ثانیه اقدام کردم و انجامش دادم.

طبیعیه بعدشم خوشحالم.

خب من تو کامنتهات تا الان که خوندم، چند مورد برام یاداوری شد.

یکی از جذاب ترین هاش توحید بود:

اینجا کپی میکنم برات تا هم باز برای من ثبت بشه هم برای خودت.

تا خوندمشون بلافاصله کپی کردم تو نوت موبایلم.

درکت از توحید که برام به شدت شیرینه و کار راه انداز.

(یه تشکر اساسی دارم از کیبورد موبایلم، وقتی چیزی رو کپی میکنم تو حافظه اش هست و حتی نیاز نیست برم از تو نوتِ موبایلم پیدا کنم و دوباره کپی پیست کنم، یعنی اسان میشم بر اسانی ها)

این من و تو و دوستان و کامنتِ تو از درکت نسبت به توحید:

توحید یعنی اینکه هیچ کس توی زندگی من تاثیری نداره

توحید یعنی منم که خالق زندگیمم

توحید یعنی من قربانی هیچ شرایطی نیستم

توحید یعنی نباید نگران باشم

توحید یعنی توکل کنم به خدایی که کارش رو خوب بلده

توحید یعنی برم توی دل مسئله و با قدرت خدا حلش کنم

توحید یعنی اینکه بشینم روی دوش خدا

توحید یعنی ثروتمند بودن

توحید یعنی شغل آسون،درآمد بالا

توحید یعنی لیاقت همه ی چیزهای خوب دنیا رو داشتن، بهترین خونه، بهترین ماشین، بهترین سفر، بهترین هدیه ها، بهترین عشق هم مدار

توحید یعنی منم که خالق زندگیمم

توحید یعنی من گیوآپ نمیکنم

توحید یعنی حتی اگر به مو برسه، پاره نمیشه

توحید یعنی خدا از من حمایت میکنه

توحید خدا از من بیشتر میخواد که به خواسته هام برسم

توحید یعنی طبیعیش اینکه من ثروتمند و خوشبخت زندگی کنم

توحید یعنی من خودمو با خدا هماهنگ کنم،خدا تموم جهانم رو هماهنگ کنه

توحید یعنی خدا هزاران دست داره که به من کمک کنه

توحید یعنی خدا هیچ وقت تنهام نمیزاره

توحید یعنی ثروت مثل اکسیژن و باید مثل نفس کشیدن راحت به دست بیاد

توحید یعنی خدا،خدای فراوانیه…

توحید یعنی همین امروز هزاران هزار نیکی از هزاران هزار راه در حال رسیدن به منه

خدایا دستمو بگیر،این پیک رو خودت ردش کن…

با شجاعت و تحسینت بهت میگم سعیده جان فرکانس و مدارت عالیه.

چند روز پیش درکم از توحید رو نوشتم، خیلی هم ذوق کردم، حدوده سه چهارتا مورد نوشتم و خیلی ذوق کردم که این موارد رو توی توحید درک کردم.

الان که مجدد خوندم موارد تو رو خب طبیعیه که منم شنیده بودمشون، اما شنیدن تا درک شخصی بر اساس زندگی شخصی خودت خیلی فرق داره.

مثل اینکه استاد یک میلیون اگاهی به من منتقل کنه، ولی درک الانِ من 3 تا دونه از اونا رو جذب کرده باشه.

به گونه ی سرزنش یا حسادت یا مقایسه نمیگما.

کاملا به سمانه افتخار میکنم و تحسینش میکنم که سه تا دونه از این دنیای بی انتها رو خودش درک کرده، چون درک خود ادم، ارزشمنده اندازه ی دنیا.

من که نمیخوام ربات باشم فقط بگم شنیدم و فهمیدم.

این بهم کمکی نمیکنه.

میخوام هر چیزی رو خودم درک کنم، تا بره درونم، تو شخصیتم.

و یه نکته مهم دیگه:

این چند وقت اخیر ذهنم قفل کرد که بالاخره باید تمرکزم بره روی تمرینِ تمرکزیِ توحید یا احساسِ لیاقت؟

تو خلالِ کامنتهات بهتر متوجه شدم این دو جدا از هم نیستن، رو لیاقت کار کنم وصلم به توحید، رو توحید کار کنم وصلم به احساس لیاقت.

اینم یه سود دیگه ی کامنت هات برام.

کمتر از یک ساعت دیگه (الان ساعت 05:48 دقیقه بامداده)، سال 1403 آغاز میشه به سلامتی ان شالله.

خوشحالم اینجام و دارم مینویسم.

سعیده جان برای تو، خودم، همه ی نازنینانِ سایت از استاد جان و مریم جان بگیر تا تک تک اعضا، از خدا بهترین ها رو برای هر کدوم مون میخوام.

برای خودم سلامتی و زایمانِ ساده و شیرین میخوام، سلامتی پسر قند عسلمو میخوام، شادی، حس خوب و روزی فراوان و … میخوام واسه خانواده ی قشنگِ سه نفری مون، برای همه عزیزانم بهترین ها رو میخوام.

برای تو و تک تک اعضا سایت، چیزی رو میخوام که هر کی خودش میخواد:

اونی که توحید میخواد، سلامتی میخواد، رابطه خوب میخواد، ثروت میخواد، حس و حال خوب میخواد، ارامش میخواد، بهبود شخصیتی میخواد، دوره های استاد رو میخواد، شغل خوب میخواد، دانشگاه میخواد، فرزند میخواد، مهاجرت می خواد، احترام میخواد، کنترل ذهن میخواد، توجه به زیبایی ها میخواد، تحسین کردن رو میخواد، احساس لیاقت و ارزشمندی میخواد، عزت نفس و اعتماد به نفس میخواد، سپاس گزاری میخواد، خونه میخواد، خلقِ زندگی توسط خود رو می خواد، و کلا هر چی تو دل خودشه میخواد، خدا بهش بده.

خدا بهترین چیدمان ها رو برامون لحاظ کنه و هدایتمون کنه.

آسانمون کنه بر آسانی ها…

راستی بیدار شدم وسط شب یه لحظه صدای بارون اومد ذوق کردم از این نشونه و برکت خدا.

الانم دوباره داره صداش میاد…

این تایید و نشانه ی خدا برای منه که حله همه چیز…

هوا روشن شده…

صدای اواز گنجشک های نازنینم میاد…

نویدِ یه روز و فرصتِ جدید برای زندگی و خلقِ زندگی.

برای همه بهترین هارو میخوام.

درود به سعیده ی نازنینم و آغاز سالی که بی نهایت پر بار تر از سال قبلی باشه برات و هر سال پر بارتر از قبل.

برای همه مون همین باشه.

در این صبح زیبا، از خداوند بزرگ میخوام خودم و همسرم و قندِ عسل مون تو جاده ی توحید باشیم و بمونیم هر لحظه.

میخوام به عنوانِ هدف امسالم، خوب روی احساس لیاقت و توحید کار کنم و زندگیمو خوب برای خودم خلق کنم.

الهی شکرت برای این لحظات نابم.

برای حس خوبم.

برای مناجاتِ صبحگاهی.

برای همزمانی اول فروردین و 9 رمضان.

برای فروردینِ زیبا، ماه تولدِ نی نی جونمون ان شالله، به یاریِ اللهِ یکتا که از اول خودش حافظِ نی نی بوده، تا همیشه هم خودش حافظِ قند عسلمون هست.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

عید همگی مبارک و شاد.

پی نوشت 1: بعد از ارسال کامنت، اسم این صفحه رو دیدم:

الگوبرداری از افراد موفق

سعیده جان برای من یه الگوی موفق هستی، بدرخشی و غرق شی تو نورِ الله همیشه.

هدیه ی این لحظه ی من برای تو (با هدایتِ الله)، هدیه ای هست که خودت بهم دادی یه روزی و تو قلبم نفوذ کرد:

الله نور السماوات والارض…

مابقیشو ننوشتم چون میدونم عاشقشی و خودت کاملش میکنی تو قلبت…

ماچ بهت.

پی نوشت 2: رفتم و اومدم سال نو آغاز شد.

به سلامتی و دلِ خوش و ثروت برای همه.

خدایا ممنونم بهم این تمرین سپاس گزاری پایان هر کامنت رو یاد دادی، عاشقتم، ماچ بهت، عیدت مبارک.