الگوبرداری از افراد موفق | قسمت 5

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

روزهفتادو چهارم،روزشمارتوانایی تشخیص اصل از فرع…

در مورد این فایل باید بگم،مثل همه ی فایلهای شما استادعزیزم کلی آگاهی های ناب داشت، خصوصا اینکه میاین با اون دیدگاه درست والبته اصل بین خودتون، رفتارها وگفتارها وکلا سبک کاری یا شخصیتی یا زندگی یه آدم موفق والگو رو برامون تشریح میکنید، جوریکه از هر بعد بهش توجه کنیم پندآموز هست والبته که میشه یاد بگیریم و این سبک عمل کردن این افراد رو،در زندگی شخصیمون به عملکرد خودمون تبدیل کنیم…

دیدگاه جواد عزیز هم که عالی بود، بی نهایت ازشون سپاسگزارم…

میخواستم در مورد این بخش دیدگاه جواد عزیز، دیدگاهمو بنویسم..

((((در هر لحظه بهترین خودت رو عرضه کنی و از زندگیت لذت ببری»

«من باید کار خودم رو امروز درست انجام بدم »

«من روی چیزی کار میکنم که تحت کنترل من هست و اون هم افکارم و باور های من هستند»)))

دقیقا این چندسطری که جواد عزیز توی دیدگاهشون نوشتند به نظر من اصله، و زندگی هرکسی با توجه به کاربرد فقط برای یک روززندگی کردن، با همین اصل شکل میگیره….

من خودم هروقت که در طول شبانه روز تمرکزم فقط روی خودم بود، به اینکه به چی دارم فکر میکنم؟ چرا دارم بهش فکر میکنم؟ در مورد چی میخوام،صحبت کنم وچرا باید در موردش صحبت کنم؟ واینکه چرا میخوام این حرکتو بزنم واین رفتارو از خودم نشون بدم؟ تونستم هوشیارانه و آگاهانه، اون روزم رو شکل بدم، فارغ از اینکه در بیرون از وجود من آدمها وشرایط و اوضاع داشته به چه شکلی پیش میرفته…

کار کرد 12 قدم باعث شده من به دنبال انجام سهم،ونقشم در هر چیزی بگردم، بعضی چیزها به صورت روتین در من شکل گرفته و واقف بهشون هستم و از روی تجربه هر در طول شبانه روز انجامشون میدم، اما هرجا که نمیدونم ونمی تونم، که باید چطوری وچیو انجام بدم، از خداوند کمک میخوام، حتی شده چند قدم برداشتم و دقیقا وسط انجام کاری وحرکتی و ….بودم دیدم باقیشو نمیدونم چه شکلی باید انجام بشه، باقیشو نمی تونم که خودم انجامش، همونجا وایسادم،تا هدایت برسه وقتی با تمام وجودم آماده دریافت هدایت والهامات که شدم، هدایتها هم در لحظه بهم الهام شده و من تونستم قدمهای بعدی رو با اقتدار بردارم….

همونجاها بود که من تونستم بهترین خودم رو به جهان عرضه کنم، وبرای خودم ارزش خلق کنم و از درون حالم خوب بشه و لذت ببرم از وجود خودم و قوانین بدون تغییر خداوند…

قوانینی که میلیونها ساله وجود داشته، وبرای من سالهای سال از بدو تولدم وجود داشته اما من اطلاعی ازشون نداشتم ، چون انقدر در حاشیه سیر میکردم وانقدر درگیر باورهای محدود کننده بودم که اصلا نمی تونستم قوانین رو بفهمم ودرک کنم، چون ذهن من درگیر باورهایی بود که در اکثرییت افراد میدیدم و باور کرده بودم که حتما،همین باور، همین مسیر درست هست و این من نیستم که مشکل دارم، این مردم نیستند که مشکل دارن، بلکه قوانین جهان هستی مشکل داره و پراز جبر وسختی هست…

اصلا نمیدونم چطوری باید شکر خداوند رو به جا بیارم که در همین دنیا وقبل مردنم، بعد اونهمه نادانی وجهالت و مشرک بودن، بعد هزاران بار که مسیرهای توحیدی رو نشونم داده بود ومن نادیده گرفته بودمشون، بازهم منو هدایت کرد و دستمو گرفت وبهم فرصتی داد تا بتونم بشناسمش، بفهممش، وقوانین حاکم بر جهانش رو که بر پایه ی عدل وانصاف و لطف ومهربانی هست رو سر سوزن درک کنم…

تا بتونم از ظلم کردن به خودم دیگه دست بردارم..

الهی هزاران بار شکر الله مهربان رو به خاطر این مسیر پراز خیر وبرکت…

واقعا زندگی چقدر ساده ولذت بخش و دلچسب می تونه باشه، وقتی که فقط وفقط کار تو اینه که سهم خودت رو به درستی انجام بدی وبه سهم دیگران وسهم خداوند کاری نداشته باشی، اینکه گاهی بدونی ودرک کنی که اصلا قرار نیست کاری انجام بدی،حتی حرفی بزنی وحتی فکری بکنی، بلکه فقط باید در قلبت رو باز بذاری تا جریانات الهی اموراتت رو به بهترین شکل برات انجام بدن، وتو در صبر وسکوتی شیرین منتظر می مونی وبدونی که بهترینها در انتظارت هست…

منکه از وقتی تا حدود زیادی تونستم به لطف الله مهربان، از قضاوت وتهمت وغیبت و حسادت و فوضولی ودخالت کردن در زندگی دیگران دست بردارم، همیشه انقدر وقت اضافی ومفید دارم که برای علایقم صرف میکنم و هربار که به هدف وخواسته ای که همیشه در گذشته رهاش میکردم و امروز براحتی بهشون دست پیدا میکنم ،میرسم باخودم میگم دنیا چقدر قشنگه، زندگی چقدر قشنگه، وچقدر خوشبختم من…

این حس خوشبختی از اونجا میاد که، من مدتهاست خوشبختی رو در داشتن چیزهایی که در گذشته ارزش میدونستم، دیگه نمیدونم…

چیزها وشرایط وآدمهایی که اگه بودند، اگه داشتمشون می تونستم خوشحال باشم و بگم که حالم خوبه ویا حالا حس خوشبختی دارم…

اما مدتهاست که عناوین وبرچسب های خوشبختی من تغییر کرده، ومی تونم با تمام وجودم بگم که هرکجا باشم فقط اینکه قدردان داشته ها ونعمتهام باشم و اینو باتمام وجودم درک کنم که در این رابطه ی دو طرفه ی منو خداوند فقط، هرچی وجود داره، هرچی که در اختیارم هست همه اش از روی لطف ورحمت خداست وبس…..

نه ترس از دست دادنی…

نه ترس تنها شدنی…

نه ترس دیده نشدنی…

به قول شما استاد عزیزم، اصلا هرکسی وارد این مدار بشه، از دست دادن براش معنی نداره، از دست دادنی وجود نداره براش، وقتی بیرون میایاز قالب خانواده و دوستان و عزیزان و مال و اموال و شهر و کشور و قیافه و قد وهیکل و گذشته و هرچه که بوده وهرچه که هست، ودیدت به این شکل هست که من روح مفردی هستم که به اذن خداوند اومدم به این دنیا وهر کجای این دنیا باشم، هر کسی وهر چیزی که در اختیارم هست همگی نعمتهایی هستند که در اختیارمن قرار گرفتند تا از این مسیر عبور کنم…

به این درک که برسی برچسبهایی که همیشه روی آدمها و دارایی ها و نام و شهرت و موقعیییت و…

میزدی همگی از بین میره..

ومهمترین رابطه ات میشه رابطه خودت وخداوندی که به اندازه تلاشت برای با ایمان بودن ویکتاپرست بودنت بهت عطاء میکنه..

یه غریبه میادو از پدرو مادر و خواهر وبرادر و فرزند و حتی همسرت، بهت نزدیکتر صمیمی تروباعشق تر میشه جوریکه واقعا درک میکنی که خدا داره با این شخص یا این اشخاص جای خالی اونها که نیستند، اونها که رفتندو اونها که نادیده ات گرفتند رو برات پر میکنه به زیبایی…

وجای همه ی نداشته ها و یا چیزها وموقعییت هایی که از سر ناشکریاز دستشون دادی و یا هرگزنداشتیشون، بهت نعمت ها مادی ومادی و اجتماعی و معنوی و سلامتی و حس خوشبختی رو عطاء میکنه، که با تمام وجودت درک میکنی که فقط وفقط لطف خداست و از سمت خداست…

تواین مسیر، این فرکانس، اینجا که باشی همه ی اینهایی که گفتم به وضوح وبراحتی برات اتفاق میفته، برام اتفاق میفته، امااااااا راه که کج کنی، دور که بشی از این مسیر واین فرکانس، زندگیم وزندگیت میشه مثل گذشته و حتی سخت تر و عذاب آورتر…

ان شالله که هممون در این مسیر هرلحظه وهمیشه ثابت قدم باشیم…آمین