الگوبرداری از افراد موفق | قسمت 5

بنام خداوند رزاق و وهاب

سلام بر استاد گرانقدر؛ مریم جان و عزیزان سایت

نکات مهم و درسهای من از بخش دوم صحبت های استاد در خصوص مصاحبه با Mesi:

نمی دانم!؟

این واژه و واژه های مشابه مانند «نمی توانم» واژه هایی بسیار منفی و شیطانی هستند، هنگامی که قدرت و توانائی هایمان را نشانه گرفته باشند. مثلا هنگامی که میخواهیم توانائی هایمان را نشان دهیم،هنگامی که میخواهیم اقدامی بکنیم یا وقتیکه اعتماد به نفس و عزت نفسمان را بروز دهیم که نمونه های بیشمار آنرا هر روز تجربه می کنیم.

و چقدر واژه الهی و توحیدی است هنگامی که از «آینده» خبر می دهیم!!! هنگامیکه فقط در زمان «حال» زندگی می کنیم.این نمی دانم بر خلاف نمی دانم قبلی نشانه ضعف و ناتوانی ما نیست بلکه نشان دهنده تسلیم بودن ماست.

«نمی دانم» یعنی من حرکت میکنم ولی مدیریت کارها و انجام امورم را سپرده ام دست خداوند.نمی دانم یعنی من فقط بر همین لحظه از زندگیم واقفم و همین لحظه برای من مهمتر و ارزشمندتر از هر لحظه دیگری است. نمی دانم یعنی حرکت و مسیر زندگی من بر اساس الهامات، هدایتها و نشانه های خداوند است. نمی دانم یعنی من برنامه و مسیر حرکتم مشخص است و چشم انداز زندگیم را میبینم ولی از چه راه و چگونه و کِی اش را دریافت می کنم.نمونه های عینی این مثال را چقدر در سریال سفر به دور آمریکا عملآ مشاهده کردیم و زندگی استاد و مریم جان لحظه لحظه بر پایه و اساس همین «نمی دانم» استوار شده است.بگونه ای میبینیم خداوند همواره بهترین الهامات بهترین نشانه ها و بهترین تقلب هایش را به این زوج توحیدی می رساند و چقدر تسلیم و شکرگزارند،خدایا شکرت. بد نیست یک یادآوری دیگری برای خودم داشته باشم زمانی که استاد در یکی از فایلهای سفرنامه از یکی از دوستان ارشیا جان که شعر رپ می سرود و میخوند پرسید که اولین کارتو کی میدی بیرون؟ و جواب ایشان هم همین بود:نمی دانم، هر وقت خدا بخواهد.

………………………………..

لذت بردن

«لذت بردن» کلید واژه مهمی در کسب و کار و زندگی ماست که باید ستون زندگی مان را بر پایه آن بنا کنیم.لذت بردن یعنی حال خوب داشتن؛ لذت بردن یعنی در زمان حال و در لحظه زندگی کردن؛ لذت بردن یعنی با خودت، دیگران و جهان در صلح بودن. لذت بردن یعنی شادی و شور و شوق و حرکت. وقتی که زندگیمان بر این پایه باشد آنوقت است که میبینیم دستاوردهایمان چقدر بزرگ خواهد بود و جهان به کمک ما خواهد آمد تا لذت از پی لذت و موفقیت از پی موفقیت را تجربه کنیم. و به قول استاد گرانقدر: وقتی که لذت میبریم، همه چیز را با هم داریم؛ و نتایجمان باور نکردنی است.

………………………..

پیش بینی نکردن!

«پیش بینی کردن» یکی از پاشنه آشیل های زندگی ماست که به نظرم یجورایی ریشه در ذات عجول بودن انسان دارد. چرا پیش بینی نکنیم؟! زیرا پیش بینی یعنی طی کردن زمان! یعنی خارج شدن از زمان حال و رفتن به زمان آینده. وقتی که ما قوانین بدون تغییر خداوند را بدانیم میتوانیم چشم انداز زندگی خودمان را ترسیم کنیم و ببینیم زیرا به فرکانس خودمان دسترسی داریم ولی برای «پیش بینی » کردن نیازمندیم که دسترسی داشته باشیم به فرکانس دیگران که ما فاقد چنین توانایی هستیم.

آینده و مسیر را دیدن (چشم انداز) متفاوت از پیش بینی کردن (تجربه کردن) است. «پیش بینی» کردن نیازمند وارد جزئیات شدن و دیدن و لمس کردن و تجربه جزئیات است که ما فاقد چنین توانایی هایی هستیم. اگر بخواهم با مثالی تفاوت آنرا با چشم انداز بیان کنم این تفاوت مانند سرو کردن و مزه کردن و تجربه کردن طعم یک غذا است در حالی که چشم انداز فقط دیدن آن غذا و نشانه هایش از دور است.

اگر بخواهم قیاس دیگری بکنم اینست که زمان حال= واقعیت و زمان آینده = توهم و هر آنچه که ما را از واقعیت دور کند و به توهم نزدیک کند عملی شیطانی است. هر آنچه که ما را از چیزی که بر آن کنترل داریم (مثل زمان حال) به سمت چیزی که بر آن کنترل نداریم (مثل زمان آینده) تشویق یا هدایت کند وسوسه شیطانی و نجوای ذهنی است.

وقتی که پیش بینی می کنیم یعنی داریم یکسری پیش فرض ها را در ذهنمان و ضمیر ناخودآگاهمان نهادینه می کنیم که سبب می شوند ناخواسته یکسری تصمیمات را در آن راستا بگیریم؛ یکسری اعمال را در آن راستا انجام دهیم که در راستای آن پیش بینی باشد. لذا پیش بینی سبب می شود ما از دیدن نشانه ها و عمل به الهامات و هدایتهای خداوند باز بمانیم!

هر آنچه که ما را از لذت بردن و ماندن در لحظه و زمان «حال» خارج کند در واقع ما را از مسیر درست زندگیمان خارج کرده است به همین دلیل عملی مردود و باطل است.

……………………………

ساده و عادی و معمولی بودن

لذت بردن از چیزهای کوچک راز زندگی آدم های بزرگ است.*از بودن در کنار خانواده لذت میبرند و دنبال شوآف و نمایش زندگی خود به دیگران نیستند.به همین دلیل تلاشی برای جلب توجه؛ جلب فالور؛ جلب نظر دیگران نمی کنند و به اصطلاح دنبال جلو چشم بودن و نشان دادن یا تلاش برای مشهور شدن خود نمی کنند و دنبال آرامش و زندگی راحت و محدود نشدن در زندگی اند.

هر چقدر که ما رشد کرده باشیم و ظرف وجودمان بزرگتر شده باشد؛ ساده تر و عادی تر و معمولی تر زندگی خواهیم کرد و خودمان را مانند مردم خواهیم دید نه بالاتر و برتر از آنها و اینها دلیل بزرگی و محبوبیت و کسب موفقیت ها یی است که بدست آورده اند.اینکه می دانند اصل چیست و فرع کدام است و آنرا در زندگیشان رعایت می کنند.

درگیر دیگران بودن؛ دنبال جلب رضایت و نظر دیگران بودن؛ دنبال شهرت بودن؛ فخر فروشی و شوآف کردن و نشان دادن زندگی خود به دیگران و پشت نقاب خود را مخفی کردن… همه و همه نشان دهنده کمبودها؛ضعف ها؛ نداشتن ها؛ عقده ها و در یک کلام رشد نکردن ها و در صلح نبودن با خودمان و دیگران است.

…………………………

اعمال مان ملاک سنجش مان هستند نه ادعاهایمان!

وقتی که در مسیر درست باشیم، وقتی که در مسیر درست حرکت کنیم که لازمه آن بهره گرفتن و اتصال به منبع انرژی هستی و استفاده از قطب نما و چراغ راهنمای درونیمان است آنگاه همه چیز مثل قطعات یک پازل در کنار هم قرار خواهند گرفت تا رشد و موفقیت ما را رقم بزنند. آنوقت است که دیگر مهم نیست چه دینی داشته باشیم؛ چه مذهب و عقیده ای داریم؛ چه کاری باید انجام دهیم و از چکاری منع شده ایم زیرا اتوماتیک وار هر آنچه که باید انجام دهیم را انجام خواهیم داد و هر آنچکه نباید انجام دهیم را انجام نخواهیم داد و دلیلشوصل شدن به منبع و سرچشمه هستی است.برای همین است که انسان های موفق و بزرگ تعالیم دین را فارغ از دسته بندی ها و گرایشات در زندگیشان انجام می دهند و دلیل موفقیت هایشان نیز همین است.

……………………………..

نکات پایانی

وقتی که به انرژی منبع متصل می شویم آنوقت هر آنچه که در این مسیر مانع بوجود آورد را تائید و استقبال نمی کنیم زیرا نیازی به اینکار احساس نخواهیم کرد بلکه ممکنست موجب احساس بد در ما شود.این نگرش را که Mesi عنوان می کند که :من چنین کارهایی را دوست ندارم. دلیلش همین وصل بودن به سرچشمه است.انگار به کسی که عسل خالص دارد شکر تعارف کنید؛ مشخص است که استقبال نخواهد کرد زیرا نیازی را احساس نمی کند و حالش را بهتر نمی کند . ولی سپاسگزار و قدردان کسانی است که با اینکار میخواهند او را شاد و تشویق کنند به همین خاطر در ادامه می گوید: و هرچند بسیار سپاسگزارم که کسانی که با ما کار می‌کردند و هم تیمی‌هایم در پاریس چنین ارزشی برایم قائل شدند بسیار حس خوبی داشت.

وقتی که در یک تورنمت بزرگ مانند جام جهانی برنده می شویم سر تا پا لبریز از شادی و خوشحالیییم به همین دلیل هرگز نمیتوانیم احساسمان را با فردی که دقیقآ در نقطه مقابل ما ایستاده است انتقال دهیم و هر گونه حرکت ما ممکنست به بدترین شکل ممکن تعبیر و تفسیر شود. و بهترین کار ممکن همین کاری است که مسی انجام داد یعنی تنها گذاشتن امباپه و اجازه دادن به او تا خودش را پیدا کند و بتواند با این اتفاق کنار بیاید و آنرا بپذیرد. آنوقت است که امباپه هم میتواند به درستی خودش را بازیابی کند و آماده تبریک به هم تیمی اش بابت این موفقیت شود. و این همان چیزی است که خودش تجربه کرده است. لذا هر آنچه که برای خودش در شرایط مشابه پسندیده و مناسب دانسته همان را برای هم تیمی باشگاهیش انجام می دهد.