با سلام خدمت همه دوستان عزیز خانواده عباسمنش.
مدتی هست که برنامه ریختم حالمو خوب کنم طبق قوانین جهان که میگه اتفاقات خوب = احساس خوب
به این نتیجه رسیدم که تو اینستا برم و مطالب طنز بخونم و توی تلگرام جک و فیلم و عکس و ….. ببینم
خب این به ظاهر کار باحال و خوبی شاید به نظر بیاد اما الان با دیدن این فایل استاد فهمیدم که عه من شاید داشتم میخندیدم و شاد بودم و احساس خوبی داشتم ( البته برا لحظه ای ) اما چون بیشتر مطالب طنز از گرونی و بیکاری و مشکلات مملکت صحبت میکنن چه خوراک کپک زده و زهر آلودی رو دارم دو دستی تقدیم ضمیر ناخودآگاه خودم میکنم و شاید الان حالم خوب باشه اما بعدا که باور هام تخریب شد و زندگیم به فنا رفت اون وقت معلوم میشد که آیا این خنده ها ارزش داشتن یا نه .
میدونستم اینا همش الهامات و هدایت خدای مهربونه میدونستم که خدا بسیار رزاقه و رحمان و این این خدا چون خیلی مشتاق تغییر زندگیمه و دوست داره عالی و پرفکت زندگی کنم قطعا نمیخواد که به واسطه ی این خنده های گذرا زندگیم به فنا بره. پس از خودش کمک خواستم
ازش خواستم که کمک کنه یه برنامه ای جایگزین کنم که هم شاد بشم هم لذت ببرم و هم زندگیم ساخته بشه به واسطه این لذت و به فنا نره. همشو تو دلم به خدا گفتما هیچ کلمه ای به زبون نیاوردم. فقط تو دلم یه خواسته ای ایجاد شد و همونجا تو دلم ازش خواستم که پس چیکار کنم ؟
خلاصه اینکه هدایت شدم به سمت کامنت ها. داشتم کامنت ها رو میخوندم و لذت میبردم از اتفاقات خوبی که بچه ها تعریف میکنن که یهو تو یکی از کامنت ها جواب سوالم رو پس از گذشت حداکثر فکر کنم ۱۰ دقیقه گرفتم خیلی خیلی خیلی پوکر فیس شده بوده بودم که خدایا شکرت واقعا مررررسسییییییی
حالا جواب سوالم چی بود که از این کامنت برداشت کردم ؟
اینکه چرا به جای رفتن تو فضای مجازی توی سایت نمیچرخم؟ ❤
خیلی مچرکم و سپاس گذارم از خدا که به راحتی و با لذت درخواستم رو اجابت میکنه واقعا هر چی جلو تر میره آدم خیلی اعتمادش به خدا بیشتر میشه
امیدوارم همیشه شاد باشین و لذت واقعی رو تجربه کنین تو زندگی
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD119MB10 دقیقه
- فایل صوتی نظارت بر ورودی های ذهن9MB10 دقیقه
درود بر استادعزیزم و درود بر پرسنل مهربان و باتوان گروه تحقیقاتی عباس منش ، و درود بر اعضای محترم خانواده، گروه تحقیقاتی عباس منش و درود بر خودم که لایق عضویت در این سایت و گروه را داشته ام که الان عضو هستم و روزانه و درهر لحظه پیگیر مطالب ارسالی در گروه هستم. خدا را شکر که با پشتکار و تلاش روی باورهایم و افکارم و با تمرینات لحظه ایی و مستمر جواب کارکرد ذهنی خود را گرفتم و صد البته که تا آخر عمر این ادامه دارد و از همین لحظه باور دارم که روز به روز به از دیروز خواهم بود. زیرا با چشم خود میبینمش و احساسش میکنم و طعم تغییر باور را دارم میچشم و خدا را در هر لحظه سپاسگزارم. خدا را شکر که فیلم و سریالهای مخرب و بهتراست بگویم مزخرف تلویزیون را نگاه نمیکنم. خدارا شکر ، اخباری که هرلحظه از نزاع و درگیری و قتل و کشتن و ترور و جنایت و خیانت صحبت میکند نه گوش میدهم و نه نگاه میکنم. خدا را شکر که هرلحظه و باتمام وجود احساس ارزشمندی و لیاقت را دارم. تمام اعضای گروه و سایت و خانواده عباس منش بالیاقت و باارزش و بااستعداد و تفکر و بینش و دانش هستند. باور کنید مبالغه نمیکنم. تک ،تک اعضا ارزشمند هستند. وگرنه نمیتوانستند برای یک بار هم که شده ، حتی به صورت اتفاقی به این سایت نگاهی بیندازند. چه برسد به اینکه در اینجا عضو باشند. چون ما اعضا و خانواده و گروه تحقیقاتی عباس منش که دیگر به این موضوع ایمان راسخ داریم. که در این جهان سراسر نظم و دقت هیچ چیز اتفاقی نیست. همانطور که جناب عباس منش اتفاقی و شانسی تا به اینجا نرسیده اند. بله هر فرد و هر انسان نان باور و داشته های ذهنی خود را میخورد. همانطور که من تا چند هفته پیش ، فقط چند هفته پیش ، نان باورهای خود را میخوردم. البته ناگفته نماند این باور غلط در ذهن عزیزانی که تازه وارد این گروه شده اند جایگزین نشود. که با چند روز و یا چند هفته کوتاه میشود. به همه چیز رسید. احتیاج به تمرین و زمان دارد. و خود استاد هم تأکید بر گذرندان مراحل تا رسیدن به تکامل دارند. اما نکته جالب این است که باتمام وجود شدنی است. و ناامیدی سلاح اهریمن است. خودبنده هم اگرمیگویم درچندهفته پیش ، ، ،نتیجه را دارم یاداوری میکنم. پشت این نتیجه ماهها تمرین و روی خود کارکردن بوده است. اما ارزشش را آیا ندارد؟؟ قطعا بله. خود من تامرز ناامیدی هم پیش رفتم. اماخداراشکر تیم گروه تحقیقاتی عباس منش و سرکار خانم فرهادی بامطالب ارزنده و یاداوری صبر ، نتیجه را برای بنده حاصل نمودند. حتی خداوند هم بخواهیم بهتر درکش کنیم و رابطه بهتری داشته باشیم. احتیاج به زمان داریم. پله ،پله تا ملاقات خدا. بیشتر هدفم مشارکت در گروه و عرض ادب و احترام به همه عزیزان. و نوشتن تجربیات خودبود. و ازهمه مهمتر تأکید و یاداوری برعزیزانیکه ممکن است. گاهی حس ناامیدی به آنهادست دهد . شیطان درون بسیار بهاء داده و خرج کرده تاباورهای محدود کننده هرانسانی را تابه اینجا رسانده است. مسلم است الان سختش است که مامیخواهیم این باورها را تغییردهیم و برعکسش عمل کنیم. فقط ازهمین الان همگی باهم به یکدیگر قول دهیم که باتمام وجود و احساس خوب این راه زیبا و جاودانه و انسان ساز را تاآخر عمرادامه دهیم. و استادعباس منش هم روز به روز خوشگلتر و سرحالتر و باصفاتر باشند.انشاءالله ( همینکه لبخندی زدید یک دنیا احساس خوب به همراه دارد)