با هر چه بجنگی، آن را ماندگارتر می کنی

این فایل در مرداد ماه 1399 بروزرسانی شده است

ما با حرف زدن درباره ناخواسته ها یا مبارزه با آنها، نه تنها به آنها خاتمه نمی دهیم، بلکه به خاطر توجه به آنها گسترش شان می دهیم.

سالهاست، مبارزه با تروریسم ادامه دارد، هر بار یک گروه بوجود آمده و فجایعی به بار می‌آورد. همینکه این گروه از بین می‌رود، گروهی دیگر سر بر می‌آورد و همچنان این مبارزه ادامه دارد.

اگر از دیدگاه قوانین کیهانی، مفهوم ” مبارزه با تروریسم ” را بررسی کنیم، به این نقطه می‌رسیم که جهان بوسیله مبارزه با تروریسم ، به آن‌ها توجه می‌کند و از آنجا که این یک قانون ابدی است که:
به هر چیزی توجه کنید، اساس آن چیز ریشه زده و با توجه بیشتر، هر روز قدرتمندتر از قبل ظاهر می‌شود، بنابراین، مبارزه با ترورسیم، تنها ریشه‌ی آنها را گسترده تر می‌کند!!!

طبق قانون بدون تغییر خداوند، فارغ از اینکه چقدر برای مبارزه با تروریسم ، انرژی و هزینه صرف می شود یا ائتلاف و گروه تشکیل می‌شود، جامعه جهانی با مبارزه علیه تروریسم، فقط به گسترش موضوعی به نام تروریسم، کمک می کند. زیرا تنها چیزی که در این مبارزه تغییر کرده، نام گروه‌های تروریستی بوده است. تغییری از القاعده به داعش و … در حالیکه هنوز هم با اینهمه سال مبارزه با تروریسم، موضوع تروریسم، مهم‌ترین مسئله جهان است!

بر طبق قوانینی که شناخته ام:

راه حل این مسئله، مبارزه با تروریسم نیست بلکه بی توجهی به تروریسم است! یا به قول قرآن، اعراض کردن از آنهاست.

زیرا این خاصیت جهان است که به هر چیزی توجه کنید، اساسِ آن چیز را در زندگی‌تان بوجود آورده و جنسِ تجاربِ زندگی‌تان همانند با آن می‌شود.

تنها راه حل مسئله تروریسم، توجه به متضادِ آن یعنی همه چیزهایی است که مساوی هستند با: صلح، آرامش، شادی و زیبایی

زیرا به قول انیشتین، نمی‌توانید همزمان از جنگ جلوگیری کنید و برای آن آماده شوید

جهان مفهمومی بنام “مبارزه با تروریسم” را نمی‌شناسد! به همین دلیل است که ما هنوز هم نتوانسته‌ایم بوسیله مبارزه با تروریسم، آنها را از بین ببریم.

پس طبقِ قانون، ما در آنِ واحد، فقط می‌توانیم:

یا به تروریسم توجه کنیم یا به صلح و دوستی!

یا به خوبی توجه کنیم یا به بدی!

یا به ثروت توجه کنیم یا به فقر!

یا به سلامتی توجه کنیم یا به بیماری!

کانون توجه شما، اساسِ تجربه‌های زندگی‌تان را تشکیل می دهد!

تصمیم با شماست، چه چیزهایی را می‌خواهید تجربه کنید؟  پس به آن توجه کنید!

  • نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
  • فایل تصویری با هر چه بجنگی، آن را ماندگارتر می کنی
    225MB
    19 دقیقه
  • فایل صوتی با هر چه بجنگی، آن را ماندگارتر می کنی
    17MB
    19 دقیقه
توجه

این فایل تا مدت محدودی به صورت رایگان قابل استفاده است. در صورت نیاز آن را دانلود کرده و روی سیستم خود ذخیره نمایید.

624 نظر
توجه

اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.

بازکردن همه‌ی پاسخ‌هانمایش:    به ترتیب تاریخ   |   به ترتیب امتیاز
    تعداد کل دیدگاه‌های «سید محمدامین حسینی» در این صفحه: 1
  1. -
    سید محمدامین حسینی گفته:
    مدت عضویت: 2771 روز

    به نام الله یکتا

    سلام به استاد عزیزم

    هر روزی که میگذره، میبینیم که مردم یه چیز جدید پیدا میکنن تا بهش توجه کنن.

    حالا این چیز جدید واسه ۹۸_۹۹ درصد جامعه، ناخواسته ها و نازیبایی هاست.

    و البته برای اون یکی دو درصد، زیبایی ها، خواسته ها، ثروت ها و نعمتها و ایده های پرنعمته.

    به وضوح دیدم که مثلا توی این شبکه های اجتماعی، یه چیزی، یه عکسی، یه چالشی تا میاد همه زوم میشن روش، همه سعی میکنن کلیپ درست کنن، همه توجه میکنن، لایک میکنن، درموردش صحبت میکنن، بعد از چند هفته، دیگه همه سیر میشن از اون مثلا کلیپه یا چالشه. و چه اتفاقی میفته؟ به سرعت یه چالش دیگه میاد، یه کلیپ دیگه میاد. یه عکس دیگه.

    حالا توی جهان هم همینطوره.

    از القاعده شروع شد، رفت سمت داعش، رفت سمت اعتراض، رفت سمت تبعیض، حالا هم که رفته سمت بیماری.

    چرا اینقدر میترسن همه، واسه اینه که همه دارن خیلی توجه میکنن بهش.

    دارن بزرگنمایی میکنن. مدام هراتفاقی که میفته ربط میدن بهش. صبح تا شب در موردش صحبت میکنن. صبح تا شب در موردش مینویسن.

    بعد بیماری از یه جایی شروع میشه، بعد همه بهش توجه میکنن. بعد از چند وقت توجهشون کم میشه (از اون نقطه، ولی همچنان به طور کلی روی بیماریه)، بعد از یه جای دیگه میاد، دوباره میترسن، دوباره توجه، دوباره بیماری و همینطور هی میره جلو.

    اصلا اینقدر این ترس الکی حاکم شده بهشون، که باعث شده این بیماری ذهنیشون، هوشمند بشه و از یه جاهای غیرقابل تصوری بره توی بدنشون.

    اصلا آدم میمونه میگه آقا واسه چی آخه اینقدر میترسین؟

    چرا اینقدر توجه بهش میکنین که هر چرت و پرتی واستون میشه بیماری.

    اینقدر میترسن که غذا میپره تو گلوشون میگن مریض شدیم‌.

    داری راه میری میگن راه رفتن مریضی میاره.

    خوابیدی میگن خوابیدن مریضی میاره.

    داری با گوشیت کار میکنی میگن گوشی مریضی میاره.

    دقیقا مثل داعشه دیگه. آنقدر بهشون توجه کردن که از یه چند تا انفجار کوچولو رسید به نابود کردن بناهای تاریخی و کشت و کشتار و انفجار در پایتخت ها و …

    این توجه ماست که داره اتفاقات رو وارد زندگی ما میکنه.

    خیلی با افتخار میگن ما…….را شکست میدهیم.

    نمیشود هم از…….دوری کرد و هم باهاش جنگید.

    نمیشود هم با فقر جنگید و هم به ثروت توجه کرد.

    یا توجه به ثروت،یا توجه به فقر

    یا توجه به سلامتی، یا توجه به بیماری

    یا جنگیدن با آدمای اطرافتیا توجه به رابطه خوب

    ما نمیتونیم توجه غالب جامعه رو عوض کنیم، ولی توجه خودموتو میتونیم.

    و اگه این کار رو بکنیم، حتی وقتی جایی انفجار رخ بده تو چند روز قبلش از اونجا رفتی.

    اگه یه جایی بخواد آتیش بگیره، تو قبلش از اونجا میری.

    اگر جایی بیماری بیاد، تو هدایت میشی که سیستم ایمنیت قویتر بشه و اصلا بیماری برات معنی نداشته باشه.

    آقا به قولی پیاز وخور

    عسل و آبلیمو وخور

    گر نگهدار من آنست که من میدانم

    شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

    به چه شرطی؟

    به شرط اینکه آگاهانه توجهمونو ببریم روی موضوعات دلخواه.

    روی خواسته ها و زیبایی ها

    روی نکات مثبت

    حتی در سخت ترین شرایط باز هم کلی نعمت هست که به خاطرش سپاسگزار باشیم و توجهمونو ببریم به سمت زیبایی ها.

    به قول استاد حتی اگه ۹۹ درصد نازیبایی بود و یک درصد زیبایی، باید توجهمونو ببریم روی اون یک درصد و بهش توجه کنیم تا کم کم به جایی برسیم که این درصد معکوس بشه.

    ۹۹ درصد بشه زیبایی و ۱ درصد بشه مسئله قابل حل که مارو بیشتر به خواسته هامون نزدیک میکنه.

    روند جهان همواره خیر و خوشی و نیکی و خوبیه.

    به قول استاد همه جامعه صبح تا شب به فکر اینن که کجارو دزد زده، کجا نریم، کجا خطرناکه، کجا بده، جتی میرن یه جایی میپرسن که کجاهاش خطرناکه که نرن.

    و دقیقا همون چیزهایی که نمیخوان وارد زندگیشون میشه.

    چون جهان نگاه نمیکنه ببینه تو چی میخوایی یا نمیخوایی، جهان به کانون توجهت نگاه میکنه.

    اگه به ناخواسته ها توجه کنی، همون ناخواسته ها وارد زندگیت میشه.

    اگر که احساس خوب درونی داشته باشی، توجه آگاهانه داشته باشی روی زیبایی ها، جهان لاجرم بر طبق طبعش، تو رو هدایت میکنه به جایی که همش زیباییه. نعمته. ثروته. آرامش و راحتیه.

    حالا هرچقدر بقیه درگیر جنگ و ناملایمت باشن.

    این جهان مسخر ما شده. ماییم که انتخاب میکنیم چه طوری باشه.

    آرام باشه یا متشنج.

    پر از ثروت باشه یا فقر

    پر از سلامتی باشه یا بیماری

    پر از جنگ باشه یا صلح و روابط خوب

    این ماییم که انتخاب میکنیم.

    و نکته زیباش اینجاست که خداوند بیشتر از همه ما میخواد که زندگیمون در تمام جنبه ها بهترینش باشه.

    هم ثروت داشته باشیم بینهایت

    هم سلامتی داشته باشیم بینهایت

    هم عاشقانه ترین و لذتبخش ترین رابطه هارو داشته باشیم بینهایت

    هم آزادی مکانی داشته باشیم بینایت

    هم آزادی زمانی داشته باشیم بینهایت

    هم معنویت بینظیر و منحصر به فردی داشته باشیم بینهایت

    همه رو باهم.

    قرار بوده اصلا اینطور باشه

    خدایاشکرت

    خدایا ممنونم که اینهمه زندگی میتونه زیبا، آسان، لذتبخش و پر از ثروت و سلامتی و خوشبختی باشه.

    خدایاشکرت

    دستتون در دست الله یکتا

    میانگین امتیاز به دیدگاه بین 1 رای: