ما با حرف زدن درباره ناخواسته ها یا مبارزه با آنها، نه تنها به آنها خاتمه نمی دهیم، بلکه به خاطر توجه به آنها گسترش شان می دهیم.
سالهاست، مبارزه با تروریسم ادامه دارد، هر بار یک گروه بوجود آمده و فجایعی به بار می‌آورد. همینکه این گروه از بین می‌رود، گروهی دیگر سر بر می‌آورد و همچنان این مبارزه ادامه دارد.
اگر از دیدگاه قوانین کیهانی، مفهوم ” مبارزه با تروریسم ” را بررسی کنیم، به این نقطه می‌رسیم که جهان بوسیله مبارزه با تروریسم ، به آنها توجه می‌کند و از آنجا که این یک قانون ابدی است که:
به هر چیزی توجه کنید، اساس آن چیز ریشه زده و با توجه بیشتر، هر روز قدرتمندتر از قبل ظاهر می‌شود، بنابراین، مبارزه با ترورسیم، تنها ریشه‌ی آنها را گسترده تر می‌کند!!!
طبق قانون بدون تغییر خداوند، فارغ از اینکه چقدر برای مبارزه با تروریسم ، انرژی و هزینه صرف می شود یا ائتلاف و گروه تشکیل می‌شود، جامعه جهانی با مبارزه علیه تروریسم، فقط به گسترش موضوعی به نام تروریسم، کمک می کند. زیرا تنها چیزی که در این مبارزه تغییر کرده، نام گروه‌های تروریستی بوده است. تغییری از القاعده به داعش و … در حالیکه هنوز هم با اینهمه سال مبارزه با تروریسم، موضوع تروریسم، مهم‌ترین مسئله جهان است!
بر طبق قوانینی که شناخته ام:
راه حل این مسئله، مبارزه با تروریسم نیست بلکه بی توجهی به تروریسم است! یا به قول قرآن، اعراض کردن از آنهاست.
زیرا این خاصیت جهان است که به هر چیزی توجه کنید، اساسِ آن چیز را در زندگی‌تان بوجود آورده و جنسِ تجاربِ زندگی‌تان همانند با آن می‌شود.
تنها راه حل مسئله تروریسم، توجه به متضادِ آن یعنی همه چیزهایی است که مساوی هستند با: صلح، آرامش، شادی و زیبایی
زیرا به قول انیشتین، نمی‌توانید همزمان از جنگ جلوگیری کنید و برای آن آماده شوید
جهان مفهمومی بنام “مبارزه با تروریسم” را نمی‌شناسد! به همین دلیل است که ما هنوز هم نتوانسته‌ایم بوسیله مبارزه با تروریسم، آنها را از بین ببریم.
پس طبقِ قانون، ما در آنِ واحد، فقط می‌توانیم:
یا به تروریسم توجه کنیم یا به صلح و دوستی!
یا به خوبی توجه کنیم یا به بدی!
یا به ثروت توجه کنیم یا به فقر!
یا به سلامتی توجه کنیم یا به بیماری!
کانون توجه شما، اساسِ تجربه‌های زندگی‌تان را تشکیل می دهد!
تصمیم با شماست، چه چیزهایی را می‌خواهید تجربه کنید؟ پس به آن توجه کنید!
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری با هر چه بجنگی، آن را ماندگارتر می کنی225MB19 دقیقه
- فایل صوتی با هر چه بجنگی، آن را ماندگارتر می کنی17MB19 دقیقه
به نام خدای صلح و آرامش
ردپای من از روز چهل و هفتم سفرنامه
چقدر این فایل من رو روشن کرد. از وقتی که یادم میاد همیشه روحیه‌ی خوشبینی داشتم و الکی به اتفاقات بد بها نمیدادم و نمیخواستم بهشون توجه کنم که خودم رو قربانی جلوه بدم و توجه دیگران رو بخرم. اما این قضیه گاهی من رو اذیت میکرد. چرا!؟ مثلا توی مدرسه، مسجد، موسسه ها، بسیج و … همه به داعش و فلسطین و فلان جنگ و اصلاح طلبی و جنگجویی توجه میکردن و میخواستن مثلا بگن ما هم به فکر هستیم؛ ما هم مسئولیم؛ ما هم باید با توجه به اونها خودمون رو شریک در غم اونها بدونیم. و هرکس که این روحیه رو نداشت، هرکس که دغدغه‌ی مظلومان جهان رو نداشت بی رحم و دل سنگ و بی مسئولیت و یه جورایی بی بخار جلوه میکرد. و این باعث میشد در انسان احساس گناه به وجود بیاد. من هیچوقت همچین آدمی نبودم. دختری بودم که همیشه به مسائل زیبا و قشنگی ها و نعمت های جهان توجه می‌کردم و همین باعث میشد که اغلب آدم دغدغه مندی به حساب نیام؛ و اعتراف می‌کنم که گاهی هم این احساس بی بخار بودن بهم غلبه میکرد. اما امروز که این فایل رو شنیدم، به خودم که انقدر برای خودم ارزش قائل بودم و تمام مدت مراقب بودم که احساسم بد نشه، افتخار می‌کنم. وقتی آدم خیلی سختگیرانه کانون توجهش رو کنترل کنه، انقدر احساس سبکی و رهایی در وجودش زیاد میشه که ابدا چیزی رو غیرممکن نمیدونه. خدایا شکرت؛ عمیقا شکرت… میخوام بیشتر کانون توجهم رو باور کنم. میخوام باور کنم که میشه همیشه همه چیز خوب پیش بره. میخوام حال خوبم رو دائمی کنم. میخوام انقدر حال خوب رو تمرین کنم که دیگه بهش فکر نکنم و همیشه همراهم باشه. میخوام بگم من خوشبخت ترینم… خدایا شکرت؛ شکرت شکرت شکرت…