توجه به داشته ها، راهِ رسیدن به خواسته ها

با سلام و عرض ادب و احترام حضور استاد گرانقدر و همه دوستان گلم و آرزوی سالی پر از موفقیت و اتفاق های خوب و احساس بینظیر

اتفاق های خوبی که در سال 96 برای من افتاد انقد زیاد هست که شاید نتوانم در اینجا به همه آنها بپردازم ولی سعی می کنم خلاصه ای از آنها را بازگو کنم:

1-مهمترین اتفاق زندگی من رو آوردن آرامش به سمت من و زندگیم بود که در اثر قوی تر شدن ایمانم به خدا اتفاق افتاد. آرامشی که به من می گفت عجله نکن تو در زمان مناسب به همه خواسته ها و آرزوهایت خواهی رسید.

2-ایمان قلبی به خدا، فارغ از دین و مذهب، فارغ از نماز و روزه. ایمان قلبی و توحید واقعی به اون کسی که صاحب اختیاره. فقط او را دیدن و فقط به او تکیه کردن و فقط از او کمک خواستن. این هم بزرگترین اتفاق خوب زندگی من در سال 96 بود.

3-رسیدن به دیدگاهی که مردم را (اعم از آشنا، دوست، همکار و غریبه) از خودم و جزوی از وجود خودم بدونم. رسیدن به این دیدگاه که آنچیزی که برای خودم می پسندم برای بقیه هم بپسندم منتهی به معنی واقعی کلمه نه در حد شعار. خودم و مردم را غرق در خدا دیدن و کمک کردن به آنها به صورتی که آنها را دقیقا به چشم خونواده ام ببینم. با این دیدگاه دیگر تضادی بین من و بقیه وجود نداشت. پیشرفت مردم خوشحالم می کرد و درد و رنجشان ناراحتم می کرد.

4-شرایط کار جدید که باعث شد به دامن طبیعت بازگردم و دور از هیاهو و دغدغه های شهری باشم و زمان بیشتری را در خلوت فکر کنم و از دیدن مناظر طبیعت لذت ببرم و سپاسگذار خداوند مهربانم باشم.

5-پیشرفت 1000 پله ای در شغلم که باعث شد از پله 1 تا 1000 را در عرض یک سال طی کنم. من شغل دولتی دارم و خداروشکر توانستم در کمتر از یک سال به جایگاهی برسم که دیگران با هزار آشنا و پارتی بازی شاید 20 سال طول بکشه به این جایگاه برسند و همین پیشرفت باعث شد چنان اعتماد بنفسی پیدا کنم که به پیشرفتم در حد وزارت فکر کنم.

6-دوستان خوبی که به واسطه شغل جدیدم توانستم با آنها آشنا شوم و جمع صمیمانه ای که الان باهم داریم و در حال تبادل افکار مثبتمون هستیم هم نعمت بزرگی برایم بود.

7-دیدگاه شجاع بودنم به واسطه ایمان و یقین قلبی به خدا که باعث شد از هیچ چیز حتی از مرگ هم نترسم و حتی به عمر جاودانه فکر کنم. چون در کتابی خواندم که انسان ها اگر سقفی از نظر آرزوها و انگیزه ها برای خودشان تعریف نکنند و همواره با اشتیاق و شور شوق باشند پیر نمی شوند که بمیرند. در واقع سن و سال واقعی افراد اونی نیست که در شناسنامه به آن اشاره شده، سن و سال واقعی از دل آدم و باور و یقین آدم بیرون می آید.

8-سلامتی جسمی که خداروشکر الان دارم و حتی یکبار هم حتی یک سرماخوردگی را حس نکردم با اینکه در یکی از مناطق سردسیر ایران هستم و از نظر پوششی هم چندان رعایت نکردم، چون اعتقاد داشتم مریض نخواهم شد. حتی مریضی که از سال ها پیش در وجودم بود و من مجبور بودم قرص مصرف کنم به کل بهتر شده و باعث شد من آن قرص را برای همیشه کنار بذارم. و خداروشکر یکبار هم روی قرص را نبینم.

9-عشق و رابطه پاکی که الان بهش رسیدم و امسال قصد دارم آن را به سرانجام برسانم.

و هزاران چیز دیگر که مجال آن نیست که در اینجا بیاورم چون موجب خستگی خواننده عزیز خواهد شد.

در سال جدید به این اهداف فکر می کنم:

1-ازدواج موفق با همان عشقی که گفتم.

2-نوشتن کتاب از تمام تجربیات و حال خوشم.

3-پیشرفت اساسی در کارم.

4-سفرهای خارج از کشور برای بیشتر شدن تجاربم و دیدن بیشتر نشانه های خداوند بزرگمرتبه.

5-خریدن خانه رویایی خودم.

6-خریدن ماشین رویایی خودم.

شاد و موفق و پیروز باشد.

سلام دوست عزیزم

من هم تجربه مشابه شما رو داشتم. من خیلی دیر گواهی نامه گرفتم(29 سالگی). آن هم با کلی رد شدن. جوری که افسر دلش سوخت.تا سال 96 در سن 35 سالگی اصلا یکبار هم پشت فرمون نشستم.چون به شدت میترسیدم.تا اینکه برای شغل جدیدم که در واقع ارتقای شغلیم بود محل کارم عوض شد و از طرف اداره خودرویی تحویلم شد.اصلا خجالت می کشیدم بگم رانندگی بلد نیستم.ولی با هر ترس و واهمه که داشتم از یکی از دوستانم خواستم که بغل دست من بشینه و من رانندگی کنم.اعتماد بنفس این نیست که نترسی و کاری رو انجام بدی.اعتماد بنفس اینه که با وجود ترست کاری رو انجام بدی.رانندگی برام جزو ارزوهای دست نیافتنی بود انقدر که میترسیدم.یکی دوبار تصادف کوچیک کردم ولی از وقتی باورم را عوض کردم که برای یاد گرفتن رانندگی حتما لازم نیست تصادف کنم دیگه حتی تصادف هم نکردم‌

خداوند را شکر میکنم که این اگاهی را بهم داد که با وجود ترس کاری رو شروع کنم و به انجام برسانم.ان شاالله شما هم در سال جدید به این خواستتون میرسین

ممنون از شما دوست گلم

سلام دوست عزیز

اتفاقا خیلی خوب نوشتی، من بدون خستگی خوندم، بنظرم هنر نویسندگیت عالیه، واقعا میگم، استفاده کنی خداروچه دیدی شاید یه زمانی البته خیلی زود شدی یه نویسنده درجه یک در سطح دنیا

موفق باشی