توجه به داشته ها، راهِ رسیدن به خواسته ها

سلام استاد عباسمنش، امیدوارم این کامنت به دستتون برسه و بخونیدش

سطح انرژی این کامنت با بقیه متفاوته، می خواستم یک تشکر ویژه داشته باشم ازتون

من در سال 1400 بالاخره موفق شدم مهاجرت کنم، به اروپا اومدم و شرایط سخت زندگی من در ایران تموم شد

من توی ایران زیر ذره بین و سخت گیری های خانواده ام بودم و آرزوم آزادی بود، هم آزادی خودم هم آدم هایی که دور و برم زندگی می کنن، من رشته ی تحصیلی ام رو دوست نداشتم با اینکه زحمت بسیار بسیار زیادی برای قبولی توی اون رشته کشیده بودم ولی هر روز منو از برنامه هام دور میکرد و به مسیری می رفت که خداحافظی کامل با هر چیزی که من می خواستم بود.

به لطف مطالب شما و به لطف درک های جدید تونستم از حق خودم دفاع کنم، نگذارم همه چیز بسوزه و بره. من 7 ماهه در اروپا زندگی می کنم، اینجا اوضاعم خیلی بهتر شده، بیشتر از هر موقع در گذشته از زندگیم راضیم، برای خودم خونه شخصی اجاره کردم، توی رشته ای که می خواستم و آرزوم بود پذیرش گرفتم، بورسیه ی فول فاند شدم و 2 زبان اروپایی هم تا به حال یاد گرفتم، پول جیبم یورو هست و از یورو خرج کردن لذت می برم، از دیدن مردم اینجا که زیبایی هاشون و مهربونی هاشون برام یه دنیا ارزش داره از خدا سپاسگذارم. از تجربه ی غذا های اروپایی و سبک زندگی جدید اینجا خیلی لذت میبرم و اگر بخوام مقایسه کنم 100 برابر یادگرفتم نسبت به هر یک سالی که قبلا توی ایران داشتم. همه چیز برام جدید بود. خیلی خیلی تجربه های جدیدی رو بدست آوردم که شرایط سخت من در ایران هرگز به من اجازه نمی داد این همه آزادی و تجربه هایی که من رو وارد بزرگسالی کرد و از زندگی نوجوانی و تنگ و محدود ایران نجات داد.

من ابتدا خانواده ام شدیدا باهام درگیر شدن ولی الآن خیلی خیلی از من قدردانی می کنن که این کار رو کردم و براشون افتخاره. و برای من افتخاره که شما رو می شناسم و بالغ بر 1000 برگه فایل های سایت رو نوشتم و تمرین کردم. امسال در اولین فرصت از دوره ی دوازده قدم شروع می کنم و می خوام جز این خانواده ی در حال رشد باشم.

من دانشجوی پزشکی بودم و با رتبه ی برتر وارد دانشگاه علوم پزشکی شده بودم، 4 سال برای پذیرش شدن درس خونده بودم و بعدش هم 3 سال تحصیلات پزشکی داشتم ولی خیلی زود شاید از همان ترم دوم فهمیدم باید شرایطم رو عوض کنم قبل اینکه همه چیزم رو ازم بگیرن “جوونی” ، “رویاهام” ، “روحیه ام” و “استعداد هام”. این رشته ای که فارغ شدن از دکترای عمومی اش عملا 9 سال طول میکشه کافی بود که من رو متقاعد کنه همه ی برنامه هام رو بزارم کنار و بشم کسی که سه شیفت توی درمانگاه مریض ویزیت می کنه یا دوباره 5 سال دکترای تخصصی بخونه که شاید اوضاعش بهتر بشه ولی من این زنجیر رو با کمک شما پاره کردم

و 22 سالگی به اروپا اومدم. خیلی خوشحالم

فایل “رویا هایت را باور داشته باش”، “توحید عملی”، “تمرکز بر نکات مثبت” خیلی روی من تاثیر گذاشتن.

از توجه شما ممنونم استاد عباسمنش