یکی از کارهای روزانه من، توجه به نعمت هایی است که وارد زندگی ام شده. سپاس گزاری برای نعمت های زندگی ام و ربط دادن آنها به قوانین کیهانی و توحید عملی، مهم ترین کار زندگی هر روز من است.
به نظرم تکرار این روند، مهم ترین دلیل موفقیت هایی است که کسب نموده ام.
یادم می آید، آن روزها که تازه قوانین خداوند را شناخته بودم، انجام همه این کارها را به عنوان تمریناتی برای رسیدن به خواسته هایم انجام می دادم.
اما آنقدر به تکرار این شیوه ادامه داده ام، که اکنون این موضوع، جزئی از رفتارم شده و این عادت را در من ساخته تا به راحتی با دیدن داشته های زندگی ام و تمرکز بر آنها، بتوانم هر ناخواسته ای را نادیده بگیرم.
موضوع این فایل، انجام یک تمرین برای ساختن چنین عادتی است.
این تمرین را، قانون تمرکز بر داشته ها، راه رسیدن به خواسته ها نامیده ام.
زیرا ذهن مان عادت دارد ما را به سمت تمرکز بر ناخواسته ها ببرد،
عادت دارد به راحتی هزاران اتفاق خوب در زندگی مان را نادیده بگیرد، اما اگر فقط یک اتفاق بد رخ دهد، هزاران بار آن را برایمان بازگو نماید تا باور کنیم هیچ اتفاق خوبی در زندگی مان رخ نداده و جایی برای تمرکز بر نکات مثبت در زندگی مان وجود ندارد.
به قول قرآن، شیطان قسم خورده با نجواهایش شما را گمراه نماید
به قول قرآن، نجوا فقط از سوی شیطان است برای اینکه مومنان را غمگین نماید
مهم ترین کار زندگی تو، تلاش ذهنی آگاهانه برای رفتار نمودن بر خلاف این سیستم ذهن و وعده شیطان است. یعنی آگاهانه تمرکزت را بر داشته های زندگی ات بگذار. آگاهانه به خاطرشان سپاس گزار باش و با ارسال این فرکانس ها، خود را وارد مدار خواسته های بیشتر نما.
من تمام نعمت های زندگی ام را به این شکل وارد زندگی ام نموده ام و دوست دارم افراد زیادی بتوانند اهمیت این فرمول را بشناسند و مهم تر از آن در زندگی خود به عنوان اصلی اساسی، اجرا کنند.
یک تمرین عملی برای «جهت دهی آگاهانه به کانون توجه»:
- در بخش اول، تمام اتفاقات خوب و تجارب عالی ای که در سال ۹۶ در زندگی ات کسب نموده ای را بنویس.
درباره نوشتن شان آنچنان سخاوتمند باش که حتی از کوچکترین شان هم نگذری!
- در بخش دوم، بنویس می خواهی چه تجاربی را در سال ۹۷ کسب نمایی
هدف این تمرین این است که از داشته هایی که در این یک ساله در زندگی ات کسب نموده ای قدرت گرفته و این قدرت، ایمان و عزت نفس و باور را برای خلق خواسته های سال ۹۷ به کار بگیری.
هدف این تمرین این است که با قدرت گرفتن از داشته های زندگی ات، خود را وارد مدار بالاتری نمایی که در آن مدار ،خواسته های بیشتری انتظارت را می کشد
هدف این تمرین این است که سخاوت خداوند و فروانی جهانش را باور نمایی تا بتوانی باز هم درخواست نعمت های بیشتری ازخداوند داشته باشی
این تمرین تمام کار زندگی شماست.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD414MB11 دقیقه
- فایل صوتی توجه به داشته ها، راهِ رسیدن به خواسته ها9MB11 دقیقه
یک نوع از توجه به داشته ها
همون شکرگزاری کردنه
و تشکر کردن
تشکر کردن از زندگی به خاطر چیزهایی که بما داده
و تشکر کردن از خودمون به خاطر اینکه در به وجود اومدن موفقیت ها و اتفاقات خوب، نقش مهمی داشتیم
.
دوستانی رو میشناسم که مثل من
از طرفداران قانون جذب و از شاگردای استاد عباسمنش هستند
ولی
گاهی توی تله میفتن
چه تله ای؟
اینکه میزان شکرگزاری و توجه به داشته ها
کمتر از درخواست دادن به خدا و کائنات میشه
اونجاست که همش آدم بیتاب میشه
اونجاست که همش آدم منتظر وقوع درخواستهاییه که داده
اونجاست که کامل نمیتونی از داشته هات لذت ببری
یه خونه دارم که چهارماهه اومدم توش
و درواقع جزو آرزوها و درخواستهام بوده
همه چیزهایی که میخواستمو داره
ولی
هنوز نیومده، عیباش به چشمم اومد و خواسته‌های جدید درمن شکل گرفت و انقدر نوشتم که الان باز دوباره خدا داره منو جابجا میکنه
یه ذره خوشحالم یه ذره ناراحت
میدونی چرا؟
چون میگم تو از صد در صد امکانات این خونه و این موقعیت بهره نبردی
درحالی که میتونستی هرروز خوشحال پاشی از خواب و بگی
بَه! خدایا شکرت که منو به آرزوم رسوندی
من چه خوشبختم
بعد هم داشته هاتو مزه مزه کنی
و حداقل یه مدت خواسته جدید تولید نکنی!
به خودم گفتم بیا چند روز
برای حفظ آرامش
توی دفتر خواسته هات هیچی ننویس
یه چند روز فقط فقط شکرگزاری کن
(این درحالیه که من هرروز هم شکرگزاری میکردم هم درخواست جدید)
احساس کردم اون درخواست دادنا
زیادتر از شکرگزاریه منو احساساتی میکنن
و منو بیتاب میکنن
این یکی از تله هاییه که شماها هم گیرش افتادین
میفهمین چی میگم
نه؟
….
یه شعری بود همیشه بابام میخوند
خصوصا وقتی خواسته هام و تلاشام زیاد بود و همش منتظر نتیجه بودم تو کارام
میگفت:
خدایا مُنعِمَم گردان
به درویشی
و خرسندی
.
و بابام این طور تعبیر میکرد:
که حالا فعلا… نقداً… ازونچیزایی که داری لذت ببر
تا بعدی اتفاق بیفته
.
ما بعضی وقتا فکر میکنیم شکرگزاریم
ولی داشته هامونو کم میبینیم.
.
یه سوال!
برای واضح تر شدن
شمایی که همش دوست داری گوشی و لبتاپت رو ارتقا بدی
و هرچندوقت یکبار فکر میکنی تکنولوژی‌هایی که داری قدیمی شده
آیا
از صد در صد امکانات همونی که داری استفاده کردی؟
که حالا واقعا فکر میکنی دیگه پیر شده و کار نمیکنه؟
.
اون نیاز به تغییره
چقدرش نیازه
و چقدرش طمع؟
حواست هست؟