چندبرابر کردن درآمد در یک سال | قسمت ۲ - صفحه 58

بنام یکتای هستی بخش

روز بیستم سفرنامه

چطور درامد خود را در عرض یکسال 3 برابر کنیم؟ قسمت 2

اول از همه سپاسگذار خداوند جانم هستم که در این 20 روز متعهد موندم به این مسیر و خداوند هر لحظه داره درهای جدیدی از آگاهی هارو به روم بازمیکنه.

استاد عزیزم من سه سال پیش قبل از اینکه باشما آشنا شم استادی داشتم که قانون جذب رو از طریق ایشون باهاش آشنا شدم.

و من در اون زمان خیلی متعهدانه تمریناتی که ایشون میگفتن انجام میدادم البته در حد درک و مدار خودم .اونموقع تصمیم گرفتم که به کل تلویزیون رو حذف کنم منی که به شدت اهل فیلم و سریال بودم اونم نه سریالای جدید بلکه سریالهایی که بارها و بارها از تلویزیون پخش میشد و من حتی تکرار فیلمارم از دست نمیدادم زمانی که فهمیدم چقدر تلویزیون باورهای مخربی رو به ذهنم تزریق میکنه مثل وحی منزل پذیرفتمش و دیگه اصلا سمت تلویزیون نرفتم(مگر اینکه اتفاقی یه تیکه هایی میدیدم)به کل حذفش کردم.

اونموقع چون از قانون زیاد اطلاع نداشتم خیلی سعی میکردم که خونوادمم با خودم همراه کنم و اونارم نذارم که تلویزیون ببینن ولی اونا به شدت مقاومت داشتن و میگفتن تلویزیونم نگاه نکنیم چیکار کنیم حالا سرگرم میشیم‌.، و من بعد از مدتی فهمیدم که خودم تنهایی باید مسیرو ادامه بدم.الان که دارم فکرشو میکنم میبینم اونا حق داشتن که اینطور فکر کنن برای کسی که هیچ برنامه ای تو زندگیش نداره و هیچ هدفی نداره خب تلویزیون خاموش کنه میخواد چیکار کنه میخواد درو دیوارو نگاه کنه دیگه.فهمیدم که برای توانایی انجام این کار باید هدف داشته باشی هدفی والا که من داشتم و با جون و دل تو قلبم پرورشش میدادم.فهمیدم هر عادتی که رو بخوای تغییر بدی باید انگیزه و هدفی بالاتر از اون عادت در وجودت شکل بگیره که بتونی اون عادتهارو با جرئت حذفشون کنی.

من از استاد قبلیم یاد گرفتم که باید دوست ، فامیل، و اشناهای سمی رو از زندگیم حذف کنم.

این یکی کمی برام سخت تر بود .زندگی من پر بود از آدمها و روابط سمی چون خودمم سمی بودم .اون روزها به قدری ترسهای واهی داشتم اینقدر افکارم محدود بود به قدری عزت نفسم پایین بود که نمیتونستم از مهمونیا و مجالس فامیلی که فقط احساس بد رو بهت تزریق میکردن احساس اینکه تو بی ارزشی بهت تزریق میکردن احساس اینکه تو تا حالا نتونستی یه کار مفید تو عمرت بکنی رو بهت تزریق میکردن بگذرم چون ترس داشتم از اینکه نکنه من نرم و اونا در موردم بد فکر کنن، نکنه من نرم و اونا پشت سرم بد بگن، نکنه من نرم و از جریانات زندگی خصوصی فک و فامیل بی خبر بمونم و نفهمم دور و برم چه اتفاقی داره میفته….اونروزها چنین افکاری تو سرم میچرخید.ولی کم کم یاد گرفتم ، ادامه دادم و بیشتر فهمیدم و بیشتر درک کردم که اون بیرون توهمی بیش نیست و تنها باید روی خودم کار کنم.ولی این خیلی زمان برد و من باطی تکاملم خیلی چیزهارو درک کردم که البته حتی اونموقع نمیدونستم که تکامل چیه.ولی ادامه دادم، (ولی قبل از این داستانا آشنا شدن با قانون من دوستای زیادی داشتم که هم کلاسی دبیرستانم بودن و من همیشه رابطم رو سعی میکردم با همشون حفظ کنم که مبادا ازم ناراحت شن و آدمی بودم که همیشه سعی میکردم همه رو مخصوصا دوستامو از خودم راضی نگه دارم و نمیشد اونا چیزی ازم بخوان و جرئت کنم بگم نه.ولی ناخود آگاه بعد از اینکه نامزد کردم و درگیر مسائل شخصی شدم خود به خود اونارو از زندگیم حذف کردم)،ولی بعد از آشنایی با قانون اول از خانواده و فامیل مادریم شروع کردم به حذف کردن چون بالاترین حد احساس بد و منفی رو از اونا میگرفتم و همیشه تو جمعاشون احساس حقارت میکردم از اینکه دوست داشتن همیشه یکیو سوژه کنن و با حرفا و حرکاتشون تخریبش کنن، خیلی برام سخت و ترسناک بود حرفایی که قراره بعد از این قطع روابط پشت سرم زده شه ولی کم کم که پیش رفتم و کمی به این پی بردم که منم ارزشمند هستم منم حق انتخاب دارم اینکار برام راحتتر شد، دیگه نه مهمونیاشونو میرفتم نه تلفناشونو جواب میدادم.فامیلای پدریم رو هم به همین شکل حذفشون کردم البته در مورد اونا زیاد مقاومت نداشتم چون زیاد بهم کاری نداشتن و فقط چون منفی بودن حذفشون کردم.نوبت رسید به خانواده ی همسرم.بعد از اینکه عروسی کردیم رفت و آمدها خیلی زیاد بود و چون من با مادرر همسرم یکجا زندگی میکردم مجبور بودم که هر جا میگه باهاش برم و همیشه هم خونمون مهمون بود. و خانواده ی همسرمم خیلی پرجمعیت و خیلی اهل دورهمی های شبانه.و چون مادر شوهرم بزرگ بود قاعدتا همیشه همه خونه ی ما جمع میشدن خیلی فرصت نمیکردم که با خودم تنها باشم و خیلی اذیت میشدم ولی ادامه دادم ، ادامه دادم کم کم سعی کردم که تو همون شلوغیا وقت گیر بیارم و برم تو خونه ی خودم و رو خودم کار کنم و این تو جمع بودن رو آهسته آهسته کمش کردم و جوری شده که دیگه بقیه عادت کرده بودن که من زیاد از اتاقم بیرون نمیام.همیشه آرزوم میکردم که یه خونه ی مستقل داشته باشیم ولی در عین حال همیشه رو خودم کار میکردم و سعی میکردم احساسم عالی باشه و انصافا از نظر خودم تو اون شرایط عالیتر از ایده آل خودم بودم‌.یکسال از زندگی تو یه حیاط مشترک با مادرشوهر گذشت و منی که همیشه رویای یه خونه ی مستقل رو داشتم که فقط بتونم تنها باشم روی خودم کار کنم خالق من منو به یه شهر دیگه آورد جایی که از بچگی آرزوم بود تو این شهر زندگی کنم تو یه ساختمون هفت طبقه که طبقه ی سومش رو اجاره کردیم و الان بعد از یه سال و نیم هر بار که از پنجره شهر رو نگاه میکنم بارها و بارها خدارو شکر میکنم بابت این لطف خداوند…

اون اوایل که اسباب کشی کرده بودیم بازم اون رفت و آمدها بود البته بیشتر اونا میومدن من خیییلیی کم میرفتم تا اینکه این مسئله هم کم کم آروم آروم حل شد.جوریه که الان تقریبا از عید که 6، 7 ماه میگذره هیچکسی خونمون نیومده یا شاید در حد یکی دوبار نمیدونم.نه از فامیلای خودم نه همسرم.یه روزایی میشد که با خودم فکر میکردم نکنه که از دستم ناراحت شدن و گرنه خیلی غیر طبیعیه که هیچ کسی خونمون نمیاد.گاهی از این بابت عذاب وجدان داشتم.ولی فهمیدم این فکر به خاطر کمبود عزت نفس منه.وگرنه این خواسته ی قلبی من بوده که این رفت و آمدها به کل حذف بشه.چون هرجور که فکر میکنم حتی یک آدم مثبت تو فک و فامیل پیدا نمیکنم که بخوام باهاش رفت و آمد کنم.ولی من این تنهایی رو ترجیه میدم به رفت و آمد با آدمایی که هیچ هدفی تو زندگیشون ندارن و برای خودشون ارزش قائل نیستن.ایمان دارم خداوند به موقعش منو به دوستان بی نظیری هدایت میکنم که باهاشون رفت آمد خونوادگی داشته باشم و هر با دیدنشون کلی چیزای خوب و مثبت ازشون یاد بگیرم…

و اما استاد عزیزم استاد عشقم از زمانی که مدارم رفت بالاتر و فهمیدم دیگه آگاهی های استاد قبلیم عطش منو رفع نمیکنه و خداوند منو باشما آشنا کرد انگار درهایییی از زیبایی ها به روم باز شد که هیچ وقت تو زندگیم نه دیدم نه شنیدم.

من با استاد قبلیم تا اینجا تونستم پیش بیام و تلویزیون و فضای مجازی و دوست و فامیل های نامناسب رو با جرئت از زندگیم حذف کردم.و از حالا به بعد (یعنی از عید امسال(401)به بعد ) دارم با شما پیش میرم و روز به روز پیشرفت میکنم تو همه ی جنبه ها.و مطمئنم که با شما میتونم اوج اوج جوهره ی وجودیم رو تجربه کنم و بترکونم.

میدونم که خیلیییییی کامنتم طولااااانییی شد ولی حتما دلم میخواست اینارو یه جا ثبت کنم که بعدا تو اوج برگردم و ببینم از کجا شروع کردم و چه جایی بهتر از سایت استاد برای ثبت ردپا…

و اما نکته هایی که از فایل امروز برداشت کردم…

من قبلا فکر میکردم که احساسه که همه چیو رقم میزنه.یعنی بارها و بارها میشنیدم که استاد میگه فرکانس ولی ناخودآگاه برداشتم این بود که خب منظورش همون احساسه.در صورتی این دوتا کاملا از هم جدا هستن و احساس فقط و فقط یک آلارمه یک هشداره.ولی فرکانس چیزیه که از فکر تو ساخته میشه.یعنی فرکانس اولویت داره به احساس.یعنی اینجوری نیست که تو فکر کنی با احساست شرایط رو برای خودت خلق میکنی، و بگی خب الان احساسم خوبه پس دارم شرایط خوب خلق میکنم احساسم بده دارم شرایط بد خلق میکنم احساسم خنثی هستش پس هیچی رو در حال حاضر خلق نمیکنم.این جور طرز فکر و برداشت من باعث شده بود که زیاد به افکاری که تو سم میچرخید توجه نمیکردم وفقط زمانی توجه میکردم که میدیدم حسم خیلی داره بد میشه.یعنی چون حساس نبودم روی ورودی هام روی اینکه الان داره چی از ذهنم میگذره پس همون لحظه ی اول زنگ خطر رو متوجه نمیشدم و همینجوری هی بهش فکر میکردم تا یه جایی یهو میدیدم چقدر حسم بده حالم بده چقدر قلبم گرفته است.بعد به خودم میگفتم خب این حال بد نشون از اینه که من دارم به یه چیز اشتباه فکر میکنم و باید تغییرش بودم و چون از همون لحظه اول حساس نبودم روش از همون لحظه ی اول به احساسم توجه نکردم از همون لحظه ی اول مچ ذهنمو نگرفتم و یه خط فکری رو یکی دوساعت تو ذهنم مرورش کردم یهو به خودم اومدم دیدم چقدررر حالم بده.در صورتی که اگر درک میکردم که این فکری که داره تو سرم میگذره داره لحظه ی بعد من رو خلق میکنه نه احساسی که تو قلبمه.واحساس فقط و فقط یه آلارمه از همون اول که میدیدم یه فکر اشتباهه سریع تغییرش میدادم.ولی چون میگفتم خب هنوز که حسم بد نشده پس بذار یکم به این موضوع ناخواسته فکر کنم و تو دلم بدو بیراه بگم بهش بعد ذهنمو تغییرش میدم و این باعث شده بود من تغییر احساسی رو همون لحظه ی اول نفهمم و چون این حس بد به صورت تکاملی خیلی آهسته آهسته زیاد میشد من متوجه احساس بدم نمیشدم تا اینکه یکی دو ساعت بعد از دنبال کردن اون خط فکری به خودم میومدم و میدیدم چقدر حالم بده.و خب بازم هم چقدرررر کار سخت و زجر آوری میشد که دوباره من بیام هی ورودی های جدید بدم و احساسم رو خوب کنم.

خب آدم عاقل اگه از همون لحظه ی اول مچ ذهنتو بگیری و به یه چیز ناخواسته فکر نکنی دیگه اینقدر کارت سخت نمیشه که هر دفعه هی بخوای اینجوری افت کنی و با هزار زحمت با هزار نجوا (که من چرا پس نمیتونم نتیجه بگیرم، چرا پس برای من نمیشه، چرا رو احساسم کنترل ندارم، چرا اینقدر حالم بده) به زور بخوای خودتو بالا بکشی.بعد دوباره بایه غفلت ساده ذهنتو ول کنی به هرچی میخواد فکر کنه.باز روز از نو روزی از نو…

خداااااااااااای مننننننننننننننن عاشقتممممممم باورم نمیشه من قبل اینکه اینارو بنویسم یه چیزای مبهمی تو ذهنم بود ولی وقتی نوشتم چقدرررر واضح شد برام.که چه نکته ی مهمی رو کشفش کردم.خداااااجوونمممم شکرت.واقعا نوشتن معجزه میکنه…

و نکته ی دومی که از این فایل برداشت کردم اینه که استاد هر تمیرینی رو که میدن هررررررررر تمیرنییییی قبل از انجامش باید تکامل رو رعایت کنیم و آروم آروم پیش بریم.مثلا وقتی استاد میگه دوستای منفیتون رو با جرئت حذف کنید شما یه به علاوه ی تکامل هم کنارش بذارید…مثلا (با رعایت تکامل) با جرئت دوستای منفیتون رو حذف کنید.چون اگر روی خودتون به اندازه ی کاف کار نکرده باشید و کلی ترس و باورهای اشتباه داشته باشید و یه دفعه بخواید اون آدم رو حذف کنید دچار درد سر میشید.مثلا ممکنه چون شما نظر دیگران براتون مهمه اون آدم بره پشت سرتون حرف بزنه و شما حستون بد بشه و نتونید ذهنتون رو کنترل کنید و پشیمون میشید از کاری که کردید و دوباره بر میگردید به روال قبل …ولی اگر آروم آروم پیش برید اول سعی کنید رفت و آمدرو کم و کمو کمتر کنید بعد از یه مدت خود به خود حذف میشه.

این تکامل رو تو هر تمرینی که استاد میگه باید در نظر بگیرید.یعنی اینجوری نباشه که شما کلی باور محدود و کلی ترس داشته باشید و استاد یه تمرین بزرگ بگه(بزرگ از نظر شما نه از نظر استاد) بعد بیای با خودت بگی خب چون استاد گفته پس من همین الان باید انجامش بدم.چون در اینصورت یهو از هم میپوکی و نمیفهمی که از کجا خوردی.درست مثل خودم که بارها و بارها از این نقطه ضربه خوردم، اونوقت با خودت میگی بابا راهکار استاد برای من جواب نمیده.در صورتی که راه حلهای استاد برای همه بلا استثنا جواب میده به شرطی که در مدارش باشن و تکامل رو رعایت کنن.خود استاد هم تک تک کارهایی رو که میگه با رعایت تکامل انجام داده ولی چون این رعایت تکامل اینقدر رفته تو ناخودآگاهش که فکر میکنه ما هم رعایتش میکنیم و لزومی نمبینه که هی تکرار کنه تکامل تکامل تکامل

در پناه الله یکتا بهترین زندگی و حال خوب و بهترین کیفیت رو برای تک تک انسانهای روی زمین آرزو میکنم از ته قلبم❤❤❤

استادمممممم عاشقتم

مریم جانم الگوی بی نظیری هستی برام عاشقتممممممم❤❤❤❤❤