چندبرابر کردن درآمد در یک سال | قسمت 3

روز 21 از سفر زیبا

وقتی از خودم سوال پرسیدم از اونجایی که من خونه هستم. و تجربه کارمندی و هم فریلنسری و خیلی کوتاه کسب و کار خودم رو داشتم در دوره ای.

و در خانواده ما کارمندی خیلی ارزش محسوب میشه و اکثرا یا معلم هستند یا کارمند. و حتی شغلی غیر از کارمندی و بیمه که امنیت داشته باشه شغل محسوب نمیشه از نگاهشون. یا حداقل شغل ارزشمندی به حساب نمیاد.

وقتی از خودم پرسیدم که چطور می تونم درامد خودم رو سه برابر کنم اولین چیزی که بذهنم رسید باید برم تو مغازه ای جایی شرکتی خلاصه برای یکی کار کنم و بستگی به اینکه جای بهتر و معتبرتری پیدا کنم می تونم درامدم را افزایش بدم.

این اولین پاشنه اشیلی بود که بهش برخورد و فهمیدم برای اینه که تو این چندسال نتونستم و یا به عبارتی جرات نکردم بطور جدی برای خودم کسب و کاری راه بندازم و اون رو گسترش بدم.

سوال رو دوباره از خودم پرسیدم خوب اگر بخوام ازینجا همین خونه کسب و کار خودم رو پیش ببرم. و با توجه به مهارت ها ؟

ایده های مثل نویسندگی اومد که احتمالا برای شروع ازینجا شروع کنم چون یک پیشنهاد هم دارم. فقط بازم ذهن نجواگر من گفت که نمونه کارای تو خوب نیستن. بچه های تهران خیلی بروزترن. و اونا تیم قوی هستن اما تو نه.

و حتی بهم گفت تو به این کار علاقه شدیدی نداری و حتما آخرش جا میزنی.

دوباره از خودم پرسیدم اگر بخوام در زمینه هنر کسب و کار خودم را راه اندازی کنم که علاقه ظاهرا بیشتری هم دارم؟

اینجا بود که با حجم زیادی از باورهای محدود روبه رو شدم. مخصوصا هنر نقاشی و طراحی در خانواده ما اصلا پذیرفته نبد. و حتی از این کار منع میشدم. همیشه میگفتن تو هنر که پوول نیست. هنر هیچ ارزشی را به این دنیا اضافه نمی کنه. یا اینکه تو این وضع اقتصادی کی به جای هنر پول میده.

حتی دقیق تر از خودم پرسیدم؟ سیاه قلم رو ادامه بدم و طراحی چهره بگیرم؟ ذهنم گفت تو طراحی چهره خیلی خوب و عالی هستی اما هزینه مواد اولیه خیلی زیاد شده و فکر نکنم کسی هم بتونه این حجم از پول رو برای یک تابلو چهره پرداخت کنه. تازه دوده مرغوبت رو که دیگه شاید گیر نیاری. و هزار بهونه دیگه.

به خودم گفتم کار ابرنگ رو ادامه بدم؟ ذهنم گفت اخه خودت هم حاضر نیستی برای نقاشی های ابرنگ خودت پول بدی. اول اینکه کیفیت ابرنگ ات خوب نیست و برای غیرحرفه ای هاست و این باعث شده نقاشی هات اون رنگ و روی خوب رو نداشته باشه. دوم تو حتی پول خرید قاب رو هم براشون نداری.(نرم افزار هست میشه با فتوشاپ عکس رو در قاب گذاشت و بعد از گرفتن نیمی از هزینه برای شروع کار صرف خرید قاب کرد که اینجا هم ذهنم گفت دروغگو) و اصلا کی میاد تابلو بگیره بار اتاقش وقتی این همه اولیت هست یا تابلوهای زیباتر.

به خودم گفتم من به تصویرسازی دیجیتال هم علاقه دارم و تقریبا هزینه ای نداره. من این کار را بدون تبلت گرافیکی و قلم دیجیتال انجام می دم. که اون دستی از دستان خدا اپلیکیشن های اسکن و رنگ امیزی را برای گوشی بهم نشون داد. چون من به کشیدن طرح های ساده علاقه مندم. بعد ذهنم گفت اوو. این راه باید همیشه ایده داشته باشی و بتونی فالور های پیجت رو بالاببری. و نهایت یا تبلیغ بگیری( یا چاپ رو ی ماگ و کارت پستال و اینا که فعلا سرمایه نداری بخاطر اقساط وامی که متاسفانه گرفتی) خلاصه ذهنم با دنیایی از باورهای محدود روبه رو شد ه باید بسته به هدفی که می خوام شروع کنم روی باروها کار کنم یا از کاری شروع کنم که باورهای محدود کمتری دارم مثل نویسندگی و کار بیرون پاره وقت و کم کم روی باورهای کسب و کار هنری که خیلی بیشتره کار کنم. به هرحال باید این فایل را بیشتر گوش بدم از وقتی این فایل را گوش دادم ذهنم خیلی بازتره شده تازه فقط یکبار گوش داد.

این سه فایل مربوط به سه برابرکردن درامد را روی دسکتاپ ذخیره کردم که روبه روی چشمام باشه و زودبه زود گوش بدم تا تکرار بشه و خدا می دونه با هربار تکرار و گوش دادن چه پرده های دیگه ای از جلوی چشم و دلم کنار میره و می تونم حقیقت های خالص تری رو ببینم و باورهای قدرتمندی رو بسازم. و البته کلید معنویت بخشیدن به کاریه که دوست داریم. تا ذهنمون باور نکنه که کار ما ارزشمند و معنویه پیشرفت انچنانی هم نمی بینیم و هرچه به این باور بیشتر ی داشته باشیم رشد ما هم بیشتره.

باید با منطق و صحبت کردن درست ذهنمون رو قانع کنیم.

یک مورد دیگه ای که امرو زبرای من سوال شد دررابطه با شغل تازه بردرم بود که اصلا باب میلش نبودش. ما هردو تمایل زیادی نداریم. البته من بیشتر به کارها بله میگم اما از ته دل دوست ندارم و با شکرگزاری از اون کار اخراج میشم و اتفاقی میفته که بدون اینکه اقدام عملی کنم اون کار رو مجبورم رها کنم البته قلبا خوشحالم چون می دونم کار موردعلاقه م نیست. فقط بار اول و دوم استعفا دادم اما بعدها فهمیدم که با شکرگزاری از محیطی که دوسش نداریم و دیدن زیبایی ها به راحتی میشه از اون شغلی که نمی خواهیمش بیرون بیاییم.

اما خوب ذهن سرزنشگر من همیشه می گفت تو بی عرضه ای . تو کاری نیستی. سوسولی. تو شکرگزار نیستی. تو فلان و فلان و فلان. و احساس سرخوردگی می کردم. امروز یهو این جمله به قلبم نشست شاید این کارایی که تا حالا جذب کردی و نتونستی مثل دیگران ادامه بدی برای این بوده که شغل مناسب تو نبوده. از خوت بپرس دقیقا چه شغلی شغل مناسب تو هست و جای خودت قراربگیر. این الهام باعث شد برادرم که امروز کارش رو رها کرده بود رو دیگه با عصبانیت تو دلم قضاوت نکنم. و بگم شاید این شغل مناسبش نبوده و اگر به باور فراوانی باور داشته باشیم و اون رو تقویت کنیم خوب دیگه خیلی هم نگران از دست دادن چیزی نیستیم.

از دیروز سوال و جواب های عجیبی تو ذهن من نقش بسته خدا می دونه هر بار دیگه که بخوام گوش بدم قراره چه چیزا ی جدیدی بشنوم و درک کنم.

یه پاشنه اشیل دیگه نقش پارتی بود. این که فکر می کردم افرادی که تو فامیل اینجور حامی دارن خیلی سریع تر به رویاهاشون می رسند. چون جایگاه بهتری بهشون میدن و نیازی نیست که از صفر و یا مشاغل خیلی سخت و به اصطلاح پایین ( هر شغلی در جای خودش ارزشمنده) شروع کنند.

که خداروشکر تو این افکار بودم که مادرم یکی از اقوام را مثال زد که عاشق کشاورزیه و پدر و مادر هم نداره و پارتی هم نداره و یک بنده خدایی پیدا شده و باهاش دوست و شریک می شه که زمین کشاورزی داره و بهش میگه زمین مجانی از من کار از تو. نصف نصف. و الان گویا درامد خوبی هم داره نسبت به همسن و سالهاش و البته خودش هم مهارت های دیگه داره اما عاشق کشاورزیه و در این کار پیشرفت کرده.

خدای من تموم این شناخت و اگاهی که نسبت به خودم و باورهام پیدا کردم همه از فاصله دیروز بعد از ظهر هست تا الان که این فایل را گوش داده بودم اما چون خونه نبودم الان اومدم که کامنتش رو بزارم و دیدم تو این فاصله چقدررررر اگاهی های عمیقی پیدا کردم به لطف خدا. ممنونم از این سفر زیبایی که اغاز کردین و بسیار شکرگذارم که به این سفر پیوستم