داستان هدیه تولدم

سلام به خدای دوستدار صلح

نهمین روز سفرنامه

روزهایی روبه یاد میارم که حتی اسمم روهم دوس نداشتم وفقط دوس داشتم اسمم عوض کنم روزهایی روبه یاد میارم که همه رو دوس داشتم جز خودم همه رو ارزشمند میدونستم جز خودم اتفاقا منم هیچ وقت تولدی برام گرفته نشده بود ولی من عقده ای نشدم بلکه قبول کردم که همینه الان که فکر میکنم بزرگترین سم توهمین رسیدن به صلح اینه که خودت رو لایق همین شرایط بدونی وباور کنی همینی که الان هست باید باشه به نظرم عقده ای شدن بهتره چون باعث میشه ادم به تضاد بخوره بعد بره برسه به خواسته اش وعقده اش رفع بشه اصلا ولی مورد اولی که من دچارش شدم به نظرم بدترین نوع ممکنه پذیرفتن هر کمبودی که درزندگیت جاریه

این زمانی که گفتم برای خیلی وقت پیشه وخیلی ازمون وخطا کردم تا الان اسمم رو خیلی بیشتر ازهمه ادمها دوس دارم ازوقتی این احساس ودارم هرکسی برای اولین بار اسمم رو میشنوه یه مکث میکنه میگه روح انگیز چقدرجالب چه اسم پرمعنیی چه اسم بامسمایی حتی دکتری که تومطب داره نسخه مینویسه یه لحظه چشمش میفته مکث میکنه وتحسین میکنه همه جا الان به وضوح اینو میشنوم وفقط میخندم ودرک میکنم زمانی من اینارو میبینم ومیشنوم که خودم خودمو قبول کردم وبه صلح رسیدم

من تقریبا یه پنج سالی هست دراین صلح بودم ولی با اشنا شدن بااین سایت برام دوچندان شده

تواین تقریبا دوماهی که عضو هستم نمونه هاشو میگم

وقتی درصلح هستم باخودم چیزی به نام حوصله ام سررفته نداریم نداشتم اصلا

زمانهایی که باخودم وخدای خودم وقتم گذشت بهترین های عمرم بوده

حتی تاهمین دیروز که باشوهرم بحثی داشتیم متوجه شدم باهمیشه فرق داره درسته اون قهد کرده ولی من قهر نیستم نه اینکه منت کشی کنم نه اصلا مشکلی ندارم با ادمها میدونم این تضاد ازکجا اومده خورده به پستم برای همین تمرکزم روخودمه اصلا وقتی داخل خونه میشه شوهرم من یادم رفته قهر کرده تا اینکه حرف نمیزنه میگم اخ این قهره😁

اتفاقی که افتاده خودشم اشتی کرده حرف زده شوخی کرده امروز ولی همینم برای من دیگه اون اهمیت قبل رونداره ودیدم که تواین موضوع من اذیت نشدم خودش خیلی انرژی ذهنی گذاشته بود

یادگرفتم خودمو دوس داشته باشم بی قید وشرط یاد گرفتم بحث نکنم برای اینکه حق بامنه جنگ نکنم تا یه چیزی روثابت کنم یاد گرفتم هرچیزی که معلومه معلومه نیازی نیس من ثابت کنم لطیف شدم ارام شدم جوری که همه میگن

اصلا تویه مهمونی که برای دوستم بود شرکت کرده بودم یه خانمی به دوستم گفت این خانم همونیه که میگفتی سه تاپسر بچه شیطون داره اصلا بهش نمیاد انقدر ارومه که حتی توراه رفتنش هم اروم وبا متانته ومن فقط میخندم وشکر میکنم به خاطر این نشانه ها

هرچند شاید برای بقیه کوچیک بیاد ولی برای من بزرگن هزاران مثال اینجوری دارم ازوقتی روخودم کار کردم و بزرگترین رابطه رو رابطه خودم با پروردگارم درنظر گرفتم

انگار همه بسیج میشن تا باتو باشن انگار اهن ربا داری بقیه جذبت میشن

ولی تو انقدر ازوجود خودت وخدای خودت سرشاری که نه تنها بی نیازی بلکه پر میکنی همه اطرافیانت رو ازاین عشق

همه پلها برای رسیدن ازدل خودت میگذره

به معنی واقعی بخشنده میشی

متجلی میشه خدا درتو به اندازه ای که بتونی این صلح وبرقرار کنی وپایدارش کنی