داستان هدیه تولدم - صفحه 12

سلاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام استاد … تولدتون مبارک …. حرفای شما همیشه جواب یه عالمه از سوالای منه … من دو ماه به شیوه ی شما زندگی کردم و همه ی زندگی من پر شده بود از معجزه … به قدری سریع به همه ی خواسته هام می رسیدم که خودم مات و مبهوت می موندم … این دو ماه زندگیم قد کل عمرم دستاورد داشت … به قدری خوشحال بودم که به هر کی می رسیدم همه ی چیزایی که از جهان و خدا فهمیده بودم ، با شور و هیجان می گفتم . اما غالب افراد اصرار داشتند به همه چیز منطقی نگاه کنند . آروم آروم منم خواستم با عقلم هم چیز رو حلاجی کنم و این شد که همه چیز به سابق برگشت … دیشب داشتم به عکس پروفایل تلگرام یکی از دوستام نگاه می کردم که همه ی هم دانشکده ای هاش براش کیک خریده بودند و جشن گرفته بودند .

یه دفعه یه حسرت عمیقی روی دلم نشست . با خودم گفتم چرا دوستم که کوچکترین اهمیتی به دیگران و کادو دادن و جشن گرفتن نمی ده ، این قدر همه دور و بریاش براش سنگ تموم می دارند و منی که همیشه در صدد جلب رضایت اطرافیام هستم و همه ی کارامو برای دیگران به تعویق می ندازم ، یک هزارم محبت و توجه ای که اون دریافت می کنه رو دریافت نمی کنم ؟؟؟

و با توجه به حرفای شما فهمیدم من زیادی به توجه دیگران آویزون شدم و بهش چسبیدم .

ممنون که با حرفاتون به ما التیام می دید …

صمیمانه ترین تبریک ها رو از جانب من و همه ی اعضای این سایت پذیرا باشید …

خییییییییییییییییییییییییییییییییییییییلی دوستون دارم