داستان هدیه تولدم - صفحه 99

سلام به استاد عزیزم الان که شهریور سال 1402 هست یادم میاد سال 99 من این فایل رو دیدم و اینقدر این فایل به من آرامش داد که واقعا زندگی من رو عوض کرد اما من آموزه هارو رها کردم و الان که دوباره اومدم این فایل ببینم، متوجه شدم که چقدر درون من مقاومت ها رفته بالا چقدر درونم سمی شده و چقدر اجرا کردن و پذیرفتن این فایلها درونم بیشتر و بیشتر شده و این خیلی بد متاسفانه ک من ب کجا رسیدم، متاسفانه از وقتی ک یادم میاد من درگیر وابستگی عاطفی در درون خودم بودم درون من پر بوده از غم، درد، رنج و سرخوردگی استاد عزیزم حرفای شما مثل ی هشدار دوباره بود اینکه گفتید هرچیزی رو توی زندگی سخت بگیرید بهش بچسبید از شما دورتر و دورتر میشه اینکه گفتید وقتی یه چیزی براتون خیلی مهم میشه اونو جدی بگیرید ازتون دورتر میشه و این واقعا عین حقیقت استاد عزیزم من همه اینهارو توی زندگیم دارم میبینم استاد عزیزم من روی خودم کار نکردم همه چیز رو رها کردم باورها، افکار، همه رو سپردم دست ذهن طغیان گر درونم و اتفاقی ک افتاد اون همه چیز بدتر کرد من برده اون شدم و حالا میغهمم ک اون ذهن من رو به کجا آورد استاد یکی از بزرگترین پاشنه آشیل های من احساس وابستگی ب قدری ک این احساس زندگی من رو از پا درآورد هیچیزی اینکار رو نکرد ولی من بهبودش ندادم و اتفاقی که افتاد الان این بیماری ذهنی شدیدتر شده و دارم باز هم ب خودم یا آورم میشم که هرچیزی رو بهبود ندی بدتر و بدتر میشه و بهتر نمیشه اینم نشانه واضح واقعا این جمله عین حقیقت همه ما ادمها قبل متولد شدن میدونیم که عشق در. نمون هست میدونیم که زیبایی در وجود ماست میدونیم که ما خودمون ذره ای از خداوند هستیم اما وقتی ب دنیا می‌آییم و وارد دنیای شیطان ذهنی میشیم مثل ی نفر ک ی چیزی گم کرده باشه دائما به دنبال اون عشق میگردیم، دائما دنبال یه چیز گمشده میگردیم و درصورتی که همه اون چیزی که ما میخواییم درون خودمون، استاد حقیقتا اینقدر دور شدم از خودم که انگار دیگه نمیدونم عشق درون چی هست لذت از تنهایی چی هست وجودم پر انتظار و گدایی عشق شده. این باورهای مخرب اینقدر درونم در این رابطع پر رنگ شده ک واقعا ی جنگ و جهاد طولانی مستمر نیاز برای اینکه افسارش در دست گرفت اگر الان اینجام و دارم این اعترافات میکنم میخام بگم اره میپذیرم ولی ب خودم قول میدم که.درستش کنم ک لباش رزم و جهاد ب تن کنم و برام سراغش چون واقعا زندگیم از دست دادم من دیگه حتی نمیدونم ارزش خودم، الویت ها حس میکنیم مهم ترین موضوع زندگی من یارم در صورتی که خودمم استاد عزیزم من ب خودم قول میدم ک همع چیز درست کنم،من واقعا همیشه ب خودم توی هر مدضوعی سخت گرفتم خودم رو قضاوت کردم زندگی رو جدی گرفتم هر مسئله ای ک ب وجود اومده رو جدی گرفتم اما حالا باز هم میگم میبخشم همه آدمایی رو که من سالها ب دنبال و در جستجوی عشق خودم در درون اونها بودم من ب دنبال ساختن هویتم بودم من هویتم رو از یارم گرفتم واسه همینه میترسم لز نبودش از کمبودش از ترس در صورتی که باید بارها ب خودم اعتراف و یادادری کنم زندگی رو سخت نگیر هیچ چیزی رو رها باش خودت رو ببخش همه رو ببخش اگر انتظاری داشتی برآورده نکردن ، میبخشم چون وظیفه اونها نبوده اگر عشقی دادن ممنون ندادن هم مهم نیست چون وظیفه هیچ کس نیست من جدی گرفتم میتوتم بگم من در دورترین مدارم و مهم ترین موضوغ زندگیم رابطمه و دارم اذیت میشم دلم میخاد طعم ازادی ذهنی رو بچشم ‌ استاد کاش می‌فهمیدم چطور باید رهاتر باشم زندگی جدی نگیرم ولی سعی میکنم که ب خودم یاداوری کنم رها باش هیچ چیز توی دنیا ابدی نیست تجربه ها احساسات، روابط، شغل، کار، بودن ما درست اونا مهم اند و دوس داشتنی اما ب یاد خودت بیار ک تا وقتی با خودت در صلح نباشی تا زمانی که با خودت در ارامش نباشی هیچ چیزی درست نمیشه مهم ترین و زیباترین اتفافات وفتی میفته ک تو با درون خودت دوستی هویتت رو از خودت داری خودت برای خودت استقلال داری شادی از درون خودت پیدا میکنی هیچ کس قرار نیست ابدی باشه فقط لذت ببر و زندگی کن سخت نگیر همه چی موقته زندگی کن همین و بدون مهم ترین سرمایه و دارایی زندگیت خودت هستی و این قشتگ چون وقتی با عشق بی قید و شرط خودت رو دوس داری چون وقتی بی قبد و شرط آدمها و رو دوس داری فارغ از اینکه عشق میدن بهت یا نه فارغ رفتار و انتظاراتت و خودت رو وجودت میپذیری پس در نتیجه حالت بهتر دختر اگر سالها داری با همه وجودت تلاش میکنی کسی اون عشقی ک میخای رو بهت نمیده اون تایید و توجه رو و چ بسا ازت گرفته شده بیشتر هم بخاطر اینه منبع و سرچشمه اصلی همه اینها.در درون تو هست تو هستی ک میسازیش حس خوب اون عشق بی قید و شرط تایید و تحسین باور در درون خودت همین نزدیکی زندگی جدی نگیر هیچ چیز مهم تر از این رابطه نیست واسه همین اینقدر در عذابی سالها فکر رکدی اون رابطتتت مهم همه وجودت گذاشتی چیشد؟ اون چیری میخاستی نشد بپذیر ادمهارو اونطور ک هستن هرچیری میخای بسپار دست جهان و بدون خدا در زمان مناسب همه چیز برات اوکی میکنه تو فقط کافیه روی خودت کار کنی همینن .

استاد تصمیم ب روزه سکوت دو روزه گرفتم ک در فضای مجازی با کسی حرف نزنم با خانواده هم زیاد حرف نزنم و بیشتر ب درون غور کنم تا خودم بیاییم این عشق و هویت گمشده رو در درون خودم پیدا کنم این همه سال 6،7 سال دارم میگردم در ادمها نیستش پس در درون من حتما فقط باید براش وقت بذارم اون همدمی ک دنبالشم درون من نزدیک تر از همیشه، همیشه اینجا بوده فقط من باید مقاومت هارو کمتر کنم. استاد این دلی ترین کامنت من بوده امیدواروم مسیر ب زودی پیدا کنم ب قول خودتون در پناه حق شاد و پیروز و سربلند و سلامت باشید الهییی امین برای همه قلب ها و ادمها