پیروی از هدایت الهی و پدیده همزمانی - صفحه 55

سلام به استاد عزیزم، مریم خانم شایسته جانم و دوستان نازنینم در این مسیر لذتبخش توحیدی که با اینکه هیچکدومتون رو از نزدیک ندیدم ولی با خوندن تک تک کامنتهاتون و نتایجی که توی این مسیر میگیرید به اندازه پیشرفت صمیمیترین دوستام قلبم باز و شاد میشه.

استاد چقدر این فایل فوق العاده و زیباست هم از نظر تصویر و هم از نظر محتوا.

اول یه نکته بگم که همیشه برام در رابطه با مریم خانم شایسته خیلی خیلی تحسین برانگیزه.

ایشون با وجودیکه سالهاست با استاد زندگی میکنند ولی با وجود این صمیمیت و نزدیکی هنوز وقتی پای آموزه ها که میشه با این خضوع در مقابل استاد رفتار میکنند و بابت آموزشها با احترام تشکر میکنند. ایشون مفهوم دقیق واژه “آدم حسابی” هستند.

در ادامه خانم شایسته چه نکته بی نظیری رو در مورد “قانون مدارها” بهمون یادآوری میکنند که :

“وقتی فرکانست با فرکانس غالب مکانی که میخوای بری و افرادی که اونجا هستند فاصله زیادی داشته باشه، مهم نیست که چقدر دلت بخواد که بری، جهان این اجازه رو به تو نمیده…”

و در ادامه استاد بیشتر توضیح میدن چه فرکانس مکانی که میخوای بری پایین تر باشه و چه بالاتر، فرقی نداره، قانون مدارها اجازه نمیده این اتفاق بیفته.

اینجا روشن میشه که خواستن مهمه، نوشتن خواسته ها مهمه، ولی چیزی که مهمتره، اول هم فرکانس شدن با اون خواسته س. تا زمانیکه این هم فرکانسی اتفاق نیفته ما با خواسته هامون هم مدار نمیشیم.

الان برام روشنتر شد که چطور یه سری اتفاقات خوب ازون ابتدا همیشه برام میفتاده و برای بعضیهاش اصلا حتی نمیدونستم همچین چیزی وجود داره و بعد از دریافتش از جهان تازه شناختمش… مثل همون هدیه گرفتن آیپد از اولین محل کارم در اولین ماه استخدامم که توی کامنتهای قبلی گفته بودم و با اینکه اصلا نمیدونستم آیپد چی هست که از جهان بخوامش یا نخوامش.. پس چرا اون هدیه رو دریافت کردم؟ چون در مدار دریافت هدیه های عالی از جهان بودم. پس با اینکه حتی این خواسته رو بیان نکرده بودم، به قول استاد “لاجَرَم” برام اتفاق افتاد.. چون قدرت فرکانس از قدرت کلام بالاتره.. و البته کلام ابزاریه برای تقویت قدرت فرکانس و در مدار خواسته قرار گرفتن و تمرکز روی خواسته ها. ولی بازم به قول استاد که توی یکی از فایلهای فکر میکنم کشف قوانین زندگی یه صحبتی با این مضمون گفتند که “زبان خداوند زبان کلمات نیست، زبان فرکانسه.خداوند به کلام ما کاری نداره، فرکانس ما رو دریافت میکنه”.

به خاطر همین خیلی از خواسته هامون بدون اینکه حتی برای خودمون روشن باشند بدون هیچ تلاشی خودبخود در زندگیمون رخ میدن، چون ترمزی در موردشون نداریم و در مدارشون هستیم و بعضی دیگه از خواسته ها رو باید مدتها بنویسیم ولی باز هم تا وقتی ترمزهامون برطرف نشن و باورهای مناسب به صورت عمیق تومون ایجاد نشن در مدارشون قرار نمیگیریم.

“تمام اتفاقات زندگی ما، بدون استثنا، حاصل کانون توجه و باورهای خودمونه”

در ادامه خانم شایسته در مورد ویژگی هدایتی سفر کردن استاد توضیح میدن که باز یه نکته رو میگن که خیلی طلاییه، اونم اینکه تاکید میکنن “استاد نشونه ها رو جدی میگیره”… این خیلی مهمه. ما هر روز شاید چندین نشونه دریافت کنیم ولی بعضیها رو جدی میگیریم و بعضیها رو که حال نمیکنیم جدی نمیگیریم :) خودم رو میگم. من چندوقت پیش برنامه یه سفر داخلی برای کارم رو برنامه ریزی کرده بودم و با اینکه صبحها تقریبا همیشه خیلی زود بیدار میشم، اون روز استثنائا با وجویکه آلارم گوشیمو گذاشته بودم خواب موندم و از پرواز جا موندم. میتونستم یک لحظه تامل کنم و بفهمم که این یک نشونه ست. ولی ذهنم سریع گفت نه بابا کار داری باید این سفر رو بری مگه میشه نری، و رفتم فرودگاه و با کلی تقلا سعی کردم هرجور شده یه بلیط دیگه جور کنم و حتما برم. رفتم، ولی اون سفر یکی از بی مصرفترین سفرهای زندگیم بود و اون آدمی که باهاش کار داشتم براش کاری پیش اومده بود که اصلا نشد ملاقات کنیم :) این یعنی من کامل رها نیستم. اگه ایمان و توکلم کامل باشه در مورد همه چی خودمو ول میدم تو بغل خدا. استاد توی یه فایل دیگه بازم یه چیزی با این مضمون گفتند که “ما معمولا برای موضوعات ساده تر، راحتتر توکل میکنیم، ولی تا یه قضیه ای برامون جدی میشه، سعی میکنیم خودمون با معز تحلیلگرمون براش راه حل پیدا کنیم”

و این مغز تحلیلگر همون حائلیه که بین ما و دریافت هدایتمون قرار میگیره. به قول استاد مگه مادر موسی فکرشو میکرد که بچه رو بذاره تو رودخونه و همون بچه دقیقا تو خونه کسی بزرگ بشه که از دست اون بچه رو روی رودخونه گذاشته بود؟! اونم تو ناز و نعمت؟! مغز تحلیلگر چطور میتونست همچین پیش بینی و راه حلی داشته باشه؟!

استاد میگن از داستانهای هدایت و همزمانیهایی که برامون اتفاق افتاده بنویسیم. فکر میکنم قبلا تو یکی از کامنتهام اینو نوشتم ولی دوست دارم اینجا هم بگم. وقتی با استاد آشنا شدم و فیلم و سریالها رو کنار گذاشتم وقتی دلم میخواست یه چیز سرگرم کننده ببینم میرفتم تو یوتیوب و ویدیوهای خارجی که بلاگرهای سفر برای معرفی زیباییهای جهان میذاشتن میدیدم. الانم میبینم و توصیه میکنم ببینید به خصوص که یوتیوب برای ویدیوهایی که به انگلیسیه یه گزینه بالای صفحه با عنوان CC داره و ویدیو رو به همون انگلیسی زیرنویس میکنه و همزمان هم انگلیسی میبینید و هم کلماتی که به گوشتون آشنا نیست رو توی زیرنویس میبینید و به درک بهتری به انگلیسی میرسید بخصوص اینکه با یک سری اصطلاحات جالب هم آشنا میشید که شاید تو کلاسهای زبان آدم بهشون برنخوره. خلاصه اینکه دو سه سال پیش تو یه ویدیوی یوتیوب یه مکانی رو دیدم فوق العاده زیبا با ماشینهای فوق لاکچری رنگارنگ که تو یه خیابون صف بسته بودند. اون ویدیو بدون کلام بود و فقط یه موزیک روش بود و عنوان نشده بود که اون مکان کجاست. در حین دیدن ویدیو دلم پَر کشید و یک آن با همه وجود دلم خواست اونجا باشم. دو هفته بعد یک سفر کاری به دبی داشتم با وجودیکه قبل ازون بارها به دبی رفته بودم ولی هیچوقت ساحل مارینا رو نرفته بودم. یه شب بعد از برگزاری کنفرانس و جلسات، سرچ کردم بهترین رستورانهای ساحلی و یه پیشنهاد رستوران آرت سوشی توی دبی مارینا اومد. از محل هتل من توی down town تا دبی مارینا 50 دقیقه با ماشین راه بود. یه آن ذهنم گفت ول کن بابا خسته ای، 50 دقیقه رفته، 50 دقیقه برگشت، جونت درمیاد :)) ولی باز گفتم بذار برم یه مکان جدید رو ببینم. اون سفر ماشین رنت نکرده بودم، تاکسی گرفتم و از تاکسی که پیاده شدم احساس کردم مکان برام آشناست. چند قدم که راه رفتم یهو با صحنه ای روبرو شدم که درونم به جوش اومد و اشک تو چشمام حلقه زد.. دقیقا همون صحنه ای بود که توی ویدیوی دو هفته پیش تو یوتیوب دیده بودم. ماشینهای فوق العاده زیبا و خفن که اسماشونو نمیدونم تو رنگهای زرد و نارنجی و آبی و رنگهای دیگه توی اون خیابون صف بسته بودند… همه جا رنگ بود و نور… و تازه فهمیدم اون ویدیو از همون ساحل دبی مارینا گرفته شده بوده. و جالبتر اینکه اگه روز اونجا میومدم شاید متوجه نمیشدم اینجا همونجاست ولی شب که نورها و ماشینها رو دیدم صحنه ویدیو برام تداعی شد. ویدیو رو سیو کرده بودم و دیدم بلههههه… خودشهههه…

انقدرررر از این هدایت شگفت زده و ذوق زده شده بودم که خستگی یادم رفت و دو ساعت تمام اونجا پیاده روی کردم و شکرگزاری میکردم.

این یکی از زیباترین هدایتهای مکانی بود که دریافت کردم.

یه هدایت دیگه زمانی بود که همین پارسال که به دبی مهاجرت کرده بودم برای اجاره مکان دریافت کردم. وقتی اقامت دبی میگیری دیگه اجازه نداری با گواهینامه بین المللی رانندگی کنی و حتما باید گواهینامه خود دبی رو داشته باشی. به خاطر همین برام مهم بود که جایی که اجاره میکنم نزدیک مترو باشه که تا زمانیکه گواهینامه میگیرم هر جا میخوام برم ناچار نباشم حتما تاکسی بگیرم. هفته اول با مامان رفته بودیم که جا پیدا کنیم. توی ستاره قطبیم صبح نوشتم خدا جونم فرشته هات رو‌ بفرست همین امروز یه جای قشنگ نزدیک مترو برام پیدا و اجاره کنند.

به ظهر نکشیده بود رفته بودیم یه جا که قبلا تو اپ Dubai Property دیده بودیم رو از نزدیک ببینیم. از مترو‌ پیاده شدیم مامان چشمش به یه هتل آپارتمان افتاد. گفت میخوای بریم اینجا رو‌ هم ببینیم؟ بدون‌ هماهنگی قبلی رفتیم و اونا که دیدن برای چند ماه میخوام اجاره کنم بهترین سوییتشون رو با قیمت عالی بهم آفر دادند و نیم ساعت بعد یه سوییت بزرگ و عالی با آشپزخونه و تمامی وسایلی که فکرشو بکنید، مبله با ویوی طبقه 12 با قیمتی بسیار مناسبتر از چیزی که تو نظرم بود اجاره کرده بودم که اینجوری دیگه اینترنتم هم توی هتل آپارتمان رایگان بود، هزینه آب و برق و غیره نداشتم، استخرم رایگان بود، رستوران با قیمت مناسب طبقه اول هتل بود و هروقت میخواستم میتونستم استفاده کنم و خدمات هتل هم هر روز صبح سوییتم رو‌ بدون هیچ هزینه اضافی نظافت میکرد. کِیف کردم اصلا. از در که اومدیم بیرون من و مامان همزمان گفتیم کار خدا بود :))

درسته چند ماه بعد به این نتیجه رسیدم که نمیخوام دبی بمونم ولی واقعا اون‌چند ماه بهترین جایی که میشد رو با بهترین قیمت خداوند برام اجاره کرد :)

خیلی لذتبخشه وقتی شل میکنی و میذاری خودش برونه :)