جهت دهیِ آگاهانه به کانون توجه

به نام رب

سلام سید احمدجان عزیز

از خدا هدایت میخوام تا مناسبترین پاسخ رو خودش جاری کنه.

سید جان همه ی ما دوران کودکی ونوجوانی رو خوب بیاد داریم که چطور والدین ما برای ما زحمت می کشیدن و امکانات مادی و احساسات عاطفی رو سخاوتمندانه وبدون هیچ توقعی در اختیار ما قرار می‌دادند واینقدر این موضوع در نظر ما عادی بود که حتی به فکر سپاسگزاری هم نمی‌افتادیم وتصورمون این بود که وظیفشونه.

ولی فقط کافی بود یک بار به خاطر اشتباه وخطای خودمون تنبیه می‌شدیم همون لحظه که حالا یا تنبیه فیزیکی می‌شدیم یا لفظی یا از چیزی محروم می‌شدیم به طور کل تمام احساسات ومحبت های والدین وحتی تمام خدمات وامکاناتی که اونها در اختیارمون قرار می‌دادند به یکباره در نظرمون دود میشد می‌رفت هوا وفراموش میکردیم حالا این فقط زمانی بود که والدین ما فقط میخواستن ما برگردیم به مسیر درست واونها هیچ کدوم از محبتها وامکانات رو از ما دریغ نمیکردن فقط بخاطر اشتباه خودمون تنبیهی میومد که به مسیر برگردیم .

درک من از مشیت وقوانین جهان اینطوریه که چون از مسیر قانون احساس خوب مساوی اتفاقات خوب بیرون بزنیم،مواجه میشیم با اتفاقات ناخواسته ودرد آور دقیقا مثل همون تنبیه والدینه که سریع برگردیم به مسیر درست ولی انقده تخطی از مسیر ومواجه شدن با تضادها برامون دردآور هست که تمام نعمتها وبرکت های زندگیمون به نسیان وفراموشی میره وفکر میکنیم همش به باد رفته درصورتی که این کار ذهنه ناسپاسه کار شیطان درون که همون کاری رو میکنه که در کودکی با تنبیه والدین برامون می‌کرد وتصویر ما از والدین یک والد بی احساس و عاطفه بود که هیچ کدوم از کارها وزحماتی که برامون کشیده بودند به چشممون نمیومد در صورتی که اونها نه خوراکمون رو قطع می‌کردند نه پوشاکمون رو از تنمون درمیاواردن نه از مسکن وکاشانه بیرونمون میکردند اونها تنها وتنها با تنبیه میخواستن بگن بچه جون اشتباه نکن بشین سرجای خودت ،حالا اصلا کاری به درستی ونادرستی کارشون نداریم این مثالی هست که میخوام بگم خداوند طبق قوانین با ما رفتار میکنه واون هم مثل پدرومادر ومیلیاردها بار مهربونتر از اونها با خطا واشتباه ما نمیاد بقیه ی نعمت‌ها یی که با فضل وبخشندگی بی حساب خودش به ما بخشیده که مهم ترینش همین،نفس کشیدن راحت وطبیعی هست رو از ما بگیره واجازه میده تا موعد عمرمون زندگی وتجربه کنیم وحالا ما که زیر فشار تضاد قرار می‌گیریم اونقدر احساسمون بد میشه که فکر می‌کنیم اصلا هیچ نعمت دیگه ای توی زندگیمون نیست وناسپاس میشیم واینجاست که بحث تقوا وکنترل ذهن مطرحه واینجاست که سید احمد عزیز وهمسر قشنگشون صمیرای دوست داشتنی باید ببینن باید ببینن باید نعمتهای دیگه ی زندگیشون رو ببینن باید برای چیزهایی که هست وشیطان که همون ذهنمونه میخواد بی ارزش نشون بده رو باید ارزش بدیم وبراش سپاسگزاری کنیم تا بتونیم از این تضاد با دریافت الهامات که نتیجه ی سپاسگزاری وبهتر شدن احساساتمونه، گذر کنیم .

سید جان

زندگی در تمام جنبه هاش مثل زنجیر به هم وصله.

مثلا اگه شما تو زمینه ی مالی به مشکل بخوری دیگه حوصله ی خودت رو هم نداری تا چه برسه به دیگران وبعدش تو جنبه ی روابط به مشکل برمی‌خوری وبعدش با زمین وزمان میجنگی واینجوری فکر میکنی همه میخوان بهت ضربه بزنن وهمه ی اینهارو از طرف خدا میبینی واز خدا هم روت رو برمیگردونی وجنبه ی معنوی زندگیت از بین میره وخدا میدونه چقدر ضربه توی جسمت ایجاد میشه سردرد و معده درد وهزاران درد دیگه که جنبه ی سلامتی هم مختل میشه وبعد ما میگیم چطور شد من تویه موضوعی روی باورم درست کار نکردم وبقیه چیزها بهم ریخت ؟!

میبینی که اینجاهم همه چیز طبق قانون فرکانس بهم ریخت ولیکن هیچ چیزی از فضل بیکران خداوند کم نمیشه وخداوند همیشه به ما فرصت برگشت داده وهیچ وقت مارو از درگاه خودش نمیرونه دقیقا مثل والدینی که فرزندشون رو بخاطر اشتباه از خونه بیرون نمیکنن.وبهش فرصت جبران میدن.

سید جان همه ی این اگاهیها همه وهمه از قلبم اومد .امیدوارم به قلب نازنین شما وصمیرای عزیزم بنشینه.

من خیلی وقته که به دوستانم پاسخ نمیدم چون باورم اینه که استاد با وضوح صد درصد همه ی مطالب رو توضیح دادند وبچه ها باید تکاملی در مدار دریافت اگاهی باشند ولی الان یه حسی بهم گفت پاسخ سید احمد عزیز رو بده من میگم تو فقط تایپ کن.

به خدای بزرگ وهدایتگر میسپارمتون.