“سفر”، یکی از اعجاب آمیزترین بخش های همیشگی زندگی ام بوده. گویی بخشی وسیع از وجودم نمی تواند هر روز صبح، فقط یک منظره را ببیند و یک فرایند تکراری را روزانه انجام دهد.
حتی اگر در زیباترین مکان جهان باشم، نوایی در درونم می گوید:
“زیبایی های جهان خداوند بی انتهاست و تنها راه تجربه شان، سفر در دل ناشناخته هاست”
در حقیقت، “سفر” نه فقط هماهنگ با وجود من، بلکه هماهنگ با وجود هر آدمی است که در این کره خاکی حضور دارد. چراکه دلیل حضورش در اینجا، اشتیاقش برای تجربه سفر به دل ناشناخته های این جهان بوده.
یادم می آید در “دوره های ۲۱ جلسه ای آموزش قوانین کیهانی” نیز، ختم کلام هر دوره، “سفر به دل طبیعت زیبای خدا”، بود. زیرا باور دارم، خداوند مهم ترین قوانینش را با شگفتی های جهانش و تأمل و تدبر در آنها، به ما می آموزد. برای همین، می خواستم “طبیعت”، معلم آخرین جلسه باشد.
تجربه حضور در دل زیبایی های طبیعت از جنگل، کوه، دریا تا حتی بیابان، درسهایی به ما می آموزد که با آموزش های هیچ استاد زبده ای، قابل جایگزین نیست.
سفری که با هم آغاز می کنیم، قرار است سفر به دل ناشناخته هایی و زیبایی باشد که تجربه شان، اساس پیشرفت های ماست. مواجه شدن با تک تک مکان ها، آدمها، امکانات و زیبایی هایی که در این جهان بوده اما ما از آنها بی خبر بوده ایم، خواسته هایی را در وجودمان شکل می دهد که ظرف وجودمان را رشد و به زندگی مان عمق می بخشد.
ما تنها تا زمانی زنده ایم که خواسته ای برای خلق داشته باشیم. زیرا قرار بوده که دستان خداوند باشیم بر روی زمین، تا آن را گسترش دهیم و گسترش جهان همواره به وسیله خواسته های محقق شده مان، انجام شده است.
بی نهایت مشتاقم تا همدل با هم، فارغ از قوانین و مرزهایی که آدمها، روی این کره خاکی کشیده اند، با سیر و سلوک، درک وسیع تری از نعمت ها، فرصت ها و زیبایی های بی انتهای جهانی داشته باشیم که خداوند بدون هیچ حد و مرز و محدودیتی، برایمان آفریده. تا با تجربه اش، اجازه حضور نعمت ها و زیبایی هایی اینچنین را، به زندگی مان ببخشیم.
امروز تمامی وسایل سفر را مهیا نمودم. خواستم به شما هم اطلاع دهم تا چمدان های تان را ببندید. اما نکته مهم این سفر، آسان گرفتن و لذت بردن است.
اطلاعات بیشتر درباره دوره جهان بینی توحیدی
به دلیل محتوای این فایل، فقط شامل فایل تصویری است
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD211MB18 دقیقه
یادداشت شماره 2_ نشانه‌ی امروزم
این فایل زیبا نشانه‌ی امروز من بود .
در حالی این نوشته را می‌نویسم که از شور و شوق دیدن سفرتون به پهنای صورتم دارم اشک میریزم و ذوق میکنم و این در حالیه که به شدت دلتنگ یک سفر هستم
اما لحظه به لحظه چقدر این همه نعمت و فراوانی را برای شما تحسین کردم و انگار اصلا خودم داشتم میرفتم سفر
یک لحظه دست خودم نبود، اشکهام همینطور روی صورتم سرازیر شد و با خودم گفتم یعنی میشه منم یک روز آنقدر راحت برای سفر آماده بشم، یک روز که از خودم حرکت قشنگی زده باشم ، عزت نفس خودم رو بالا برده باشم و کار بزرگی انجام داده باشم که حاصلش این همه نعمت و بی‌نیازی از هرچیزی باشه ؟
هرچند همین الان هم غرق نعمتم به لطف خدای مهربانم .
و من امروز به این اشتیاق نیاز داشتم تا قلب مهربان و وجود خسته اما پرتلاشم را پس از ماهها تلاش بی‌وقفه با حس و حال بینظیر و امکانات شما به این سفر ببرم و به سارای عزیزم قول بدم که تمام تلاشم رو بکنم تا او رو به آنچه لایقش هست برسونم.
خدایا شکرت
چقدر حال و هوای خوش و لطیفی داشتید درست مثل بچه ها….
چقدر من با این آهنگ خاطره داشتم…. چقدر دوست داشتم متنش رو یادم بیاد و وقتی یک دفعه استاد همراهش شروع به خوندن کردند حالم بینظیر شد….
از شما استاد عزیز و مریم شایسته عزیز سپاسگزارم
با تشکر از نگاه ارزشمند همه‌ی شما دوستان عزیز
دوستدار همگی: سارا ماه